Πανηγυρικό κλίμα επικρατούσε χτες από νωρίς το απόγευμα στα γραφεία του ΚΚΕ σε όλη την Ελλάδα. Μέχρι αργά το βράδυ και όσο ήταν σε εξέλιξη το πρώτο «κλείσιμο» για τη δίμηνη Οικονομική Εξόρμηση που προκήρυξε η Κεντρική Επιτροπή, τα μέλη και οι φίλοι του Κόμματος γεμάτοι ενθουσιασμό συγκέντρωναν την ενίσχυση των πρώτων ημερών. Τα «κόκκινα μεροκάματα», οι εισφορές των οπαδών, τα κουπόνια που έκοψαν εργαζόμενοι σε χώρους δουλειάς, έδιναν κι έπαιρναν.

Κάθε ΚΟ και μια μικρή γιορτή, με μουσική, χορό, λίγο κρασί και μεζεδάκια. Οσο η ώρα περνούσε, τόσο φούντωνε και η συζήτηση για τους στόχους των Κομματικών Οργανώσεων, για τις πρωτοβουλίες που θα πάρουν ώστε να ανταποκριθούν σ' αυτούς.

Προφανώς η κουβέντα περιστρεφόταν και γύρω από την άμιλλα, που χτες ξεκίνησε και επίσημα ανάμεσα στις ΚΟ αλλά ανάμεσα και στα κομματικά μέλη, για το ποιος θα πετύχει το καλύτερο αποτέλεσμα, ώστε όλοι μαζί να βγάλουμε ακόμα πιο ενισχυμένο το Κόμμα μας. Στις συγκεντρώσεις των ΤΟ ανακοινώθηκαν και οι πρωτοπόρες ΚΟΒ για το πρώτο «κλείσιμο», με πολλές από αυτές να «δείχνουν το δρόμο», αφού ξεπέρασαν ακόμα και το 30% του συνολικού τους στόχου. Οι Οργανώσεις αυτές δίνουν το παράδειγμα και στις υπόλοιπες, ώστε με πλατύ και επίμονο άνοιγμα να ανταποκριθούν όλες σε αυτήν τη μάχη.

Η μαχητικότητα και η αισιοδοξία τονώθηκε και από αναφορές στην Ιστορία του Κόμματος, με παραδείγματα που δείχνουν ότι η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα πάντα ενίσχυαν το ΚΚΕ, ακόμα και στα πιο δύσκολα χρόνια, εκτιμώντας ότι οι κομμουνιστές παλεύουν με ανιδιοτέλεια και ανυποχώρητοι για το δίκιο του λαού. Στην έδρα της ΚΟ Αττικής, στην Ομόνοια, κάποιοι σύντροφοι υπενθυμίζουν με περηφάνια ότι η ΚΟΑ είχε ανταποκριθεί σε αυτήν τη μάχη ακόμα και μέσα στην πείνα της Κατοχής, το 1943, καλύπτοντας μάλιστα πάνω από το 50% του πανελλαδικού πλάνου του Κόμματος! Στο Μενίδι, στα γραφεία της ΤΟ, διαβάστηκε ένα χαρακτηριστικό άρθρο από το περιοδικό των πολιτικών κρατουμένων Ανάφης, του 1938, που έγραφε μεταξύ άλλων: «...Οι σύντροφοί μας έκοψαν το τσιγάρο, το πρωινό και το τσάι για 15-30 ή 38 μέρες, (...) Ετσι συγκεντρώθηκαν μέχρι τώρα περίπου τρεις χιλιάδες δραχμές (...) Ο έρανος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας αξίζει να ενισχυθεί με όλα τα μέσα και με κάθε θυσία. Πρέπει να ενισχύσουμε με το υστέρημά μας την πρωτοπόρα δύναμη του λαού μας, που αγωνίζεται και για τη δική μας λευτεριά...».

Η καλή εκκίνηση σε αυτήν τη μάχη αφήνει παρακαταθήκη για τη συνέχεια. Για να δοθεί επιτυχημένα και να βγάλει το Κόμμα μας ενισχυμένο με νέες δυνάμεις, ειδικά στα εργοστάσια και σε άλλους τόπους δουλειάς και κλάδους, με πολλούς εργάτες να έχουν στηρίξει και οικονομικά το ΚΚΕ.

• Αναλυτικά στοιχεία για το ποσοστό κάλυψης του πανελλαδικού πλάνου και των ΚΟ θα δημοσιευτούν σε επόμενο φύλλο του «Ριζοσπάστη».

«Εφυγε» από τη ζωή η συντρόφισσα, αγωνίστρια του ΔΣΕ Μαρούλα Κάιλα - Κοτρωνιά από τη Λαμία. Την Κυριακή 29 Οκτώβρη 2017 το απόγευμα, πλήθος σύντροφοι, φίλοι και άλλοι Λαμιώτες την αποχαιρέτησαν στο Νεκροταφείο της Ξηριώτισσας. Εκεί όπου εκτελέστηκαν και θάφτηκαν εκατοντάδες σύντροφοι και συναγωνιστές της στη διάρκεια της Κατοχής και της δράσης του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Ηταν μία από τις τελευταίες μαχήτριες της ηρωικής ΙΙ Μεραρχίας του ΔΣΕ. Εκ μέρους του Κόμματος, την σ. Μαρούλα αποχαιρέτησε ο Κώστας Μπασδέκης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.

Σε ανακοίνωσή του για το θάνατο της σ. Μαρούλας Κάιλα - Κοτρωνιά, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ αναφέρει:

«Το ΚΚΕ με βαθιά θλίψη αποχαιρετά την σ. Μαρούλα Κάιλα - Κοτρωνιά, μια από τις τελευταίες, όταν ήταν ακόμη εν ζωή, μαχήτριες της ηρωικής ΙΙ Μεραρχίας του ΔΣΕ. Η σ. Μαρούλα "έφυγε" και κηδεύτηκε την Κυριακή 29 Οκτώβρη στη Λαμία. Εκ μέρους του Κόμματος αποχαιρέτησε την σ. Μαρούλα ο σ. Κώστας Μπασδέκης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.

Η συντρόφισσα Μαρούλα γεννήθηκε το 1926 στην Αγχίαλο του Βόλου. Σε ηλικία δύο ετών μετακομίζει με την οικογένειά της στη Λαμία, λόγω του ότι ο πατέρας της ήταν αξιωματικός της χωροφυλακής, όπου και πέρασε τα παιδικά της χρόνια.

Με την εισβολή των Γερμανών στην Ελλάδα, όλη η οικογένειά της εντάσσεται στον αγώνα ενάντια στον κατακτητή. Η ίδια οργανώνεται το 1943 στην ΕΠΟΝ στη Λαμία και μαζί με συνομηλίκους της παλεύει ενάντια στο φασίστα κατακτητή.

Οταν μετά την Απελευθέρωση και τη Συμφωνία της Βάρκιζας ξεκίνησαν οι διωγμοί και οι εγκληματικές επιθέσεις στους αγωνιστές της Αντίστασης, η ίδια θα δεχτεί ύπουλη επίθεση και ξυλοδαρμό μέσα στο σπίτι της από ομάδες παρακρατικών οργανώσεων που δρουν ασύστολα και με την κάλυψη των αρχών στην περιοχή.

Αναίτια λοιπόν, το Σεπτέμβρη του 1946 μια ομάδα Βουρλάκιδων σπάζουν την πόρτα του σπιτιού της και μετά από άγρια πάλη μαζί τους η Μαρούλα καταφέρνει και ξεφεύγει και περνάει πλέον στην παρανομία.

Το Γενάρη του 1947 γίνεται μέλος του ΚΚΕ. Την ίδια περίοδο δραστηριοποιείται στην παράνομη δουλειά, μέσα στη Λαμία, κάτω από πολύ δύσκολες και αντίξοες συνθήκες, με τον κίνδυνο να πιαστεί ή ακόμα και να δολοφονηθεί, όπως άλλωστε δεκάδες συναγωνιστές της.

Δέκα μήνες αργότερα συλλαμβάνεται και ενώ θα οδηγούνταν στην εξορία, αφήνεται προσωρινά ελεύθερη, εξαιτίας των μέτρων Σοφούλη για αποσυμφόρηση. Εξαιτίας της τρομοκρατίας και των εγκλημάτων που καθημερινά γίνονται στη Λαμία, η ίδια παραμένει στην παρανομία.

Με απόφαση της Κομματικής Οργάνωσης Λαμίας, της οποίας η Μαρούλα είναι πλέον στέλεχος, βγαίνει στο βουνό το Μάρτη του 1948 και πηγαίνει στην Αμπλιανη της Ευρυτανίας, όπου και εντάσσεται στο Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας.

Αρχικά βρίσκεται στο Αρχηγείο Ρούμελης και στη συνέχεια στη ΙΙ Μεραρχία, ως κρυπτογράφος και βοηθός ασυρματιστή στο Επιτελείο του ηρωικού Διαμαντή.

Ολο αυτό το διάστημα ζει τις αφάνταστα δύσκολες συνθήκες κάτω από ένα συνεχές κυνηγητό από τις κυβερνητικές δυνάμεις, οι οποίες προσπαθούν να εγκλωβίσουν τους μαχητές και τις μαχήτριες και να διαλύσουν τη ΙΙ Μεραρχία. Εζησε όλες αυτές τις περιπέτειες μέχρι τη διάλυση της ΙΙ Μεραρχίας και το θάνατο του Διαμαντή.

Συλλαμβάνεται στο τέλος Ιούνη 1949 στο Μαυρολιθάρι της Φωκίδας. Περνάει από το έκτακτο στρατοδικείο Λαμίας στις 22 Νοέμβρη 1949 και δικάζεται τέσσερις φορές εις θάνατον, ποινή η οποία τελικά δεν εκτελέστηκε.

Μετά το στρατοδικείο περνά 11 χρόνια στις φυλακές, έχοντας υποστεί νέες ταλαιπωρίες, χωρίς να υποχωρήσει. Αποφυλακίζεται από τις φυλακές Αβέρωφ, το Φλεβάρη του 1960.

Επιστρέφει στη Λαμία και συνεχίζει την κομματική δραστηριότητα σε συνθήκες παρανομίας, ενώ υποχρεώνεται σε τακτά χρονικά διαστήματα να δίνει το "παρών" στην Ασφάλεια.

Αυτό το χρονικό διάστημα παντρεύεται με τον επίσης αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης Γιώργο Κοτρωνιά, στέλεχος του ΚΚΕ, με τον οποίο πορεύτηκαν μαζί μέχρι το θάνατό του, το 1994.

Σε όλο αυτό το χρονικό διάστημα, η σ. Μαρούλα και μετά τη μεταπολίτευση προσέφερε όσα περισσότερα μπορούσε στον κοινό αγώνα, στην προσπάθεια που έκανε το Κόμμα στην υπεράσπιση των συμφερόντων της εργατικής τάξης.

Η συντρόφισσα Μαρούλα έμεινε πιστή μέχρι τέλους στις αρχές και τις αξίες του Κόμματος και προσέφερε πάντα όσα μπορούσε όποτε της ζητήθηκε, ως μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής Φθιώτιδας, της Αχτιδικής Επιτροπής Λαμίας, Γραμματέας ΚΟΒ Βορείων Συνοικιών, υποψήφια βουλευτής του ΚΚΕ στη Φθιώτιδα κ.ά.

Το ΚΚΕ εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια στην οικογένεια και στους οικείους της σ. Μαρούλας».

Τα θερμά της συλλυπητήρια στους οικείους της εκφράζει η ΤΕ Φθιώτιδας του Κόμματος.

«Εφυγε» το Σάββατο 28 Οκτώβρη ο σ. Κυριάκος Καλογερής.

Σε ανακοίνωσή του το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ σημειώνει:

«Το ΚΚΕ με μεγάλη θλίψη αποχαιρετά τον σ. Κυριάκο Καλογερή, που "έφυγε" πρόωρα, σήμερα (σ.σ. το Σάββατο 28/10), από τη ζωή σε ηλικία 68 ετών.

Ο σ. Κυρ. Καλογερής γεννήθηκε στο Φείδος της Ικαρίας το 1949, γιος αγροτικής οικογένειας, και από μικρός βγήκε στη βιοπάλη, ως εργάτης στην οικοδομή, μηχανικός στα καράβια και ως αυτοαπασχολούμενος ξυλουργός.

Από νεαρή ηλικία, όντας μαθητής Γυμνασίου και ταυτόχρονα εργαζόμενος σε ξυλουργείο, εντάχθηκε στο λαϊκό κίνημα, στη Νεολαία «Λαμπράκη», και συμμετείχε στην αντιδικτατορική πάλη του λαού μας στις περιοχές του Αγ. Δημητρίου και της Ηλιούπολης. Λόγω της αγωνιστικής του ιδεολογίας και δράσης αντιμετώπισε πολλές δυσκολίες από τη χούντα, ως "ανεπιθύμητος" κατά τη στρατιωτική του θητεία, την οποία στο μεγαλύτερο μέρος της υπηρέτησε ως σκαπανέας, τιμωρήθηκε με 2 μήνες φυλάκιση, ενώ από την αρχή ως το τέλος της θητείας δεχόταν διαρκείς πιέσεις να υπογράψει δήλωση αποκήρυξης. Ομοίως και μετά τη θητεία του ο σ. Καλογερής συνελήφθη και κρατήθηκε πολλές φορές από την Ασφάλεια για να υπογράψει δήλωση, κάτι που δεν έκανε ποτέ.

Με την πτώση της χούντας, ο σ. Κυρ. Καλογερής οργανώνεται το 1975 στο ΚΚΕ, το οποίο υπηρέτησε με συνέπεια έως το τέλος της ζωής του. Ανέλαβε πολλές υπεύθυνες κομματικές δουλειές στις Οργανώσεις του Αγ. Κήρυκου και των Φούρνων. Στήριξε το Κόμμα ενάντια στις αναθεωρητικές, διασπαστικές κινήσεις τα χρόνια '90 - '91 και συνέβαλε αποφασιστικά στην ανασυγκρότηση των Κομματικών Οργανώσεων στο νησί του, ως μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής Ικαρίας - Φούρνων, ενώ από το 1998 έως το 2011 διετέλεσε Γραμματέας της.

Ο σ. Καλογερής υπήρξε ακόμα δραστήριο συνδικαλιστικό στέλεχος στο Σωματείο των Κατασκευών αρχικά και στους αυτοαπασχολούμενους στη συνέχεια, ενώ διατέλεσε και νομαρχιακός σύμβουλος.

Η κηδεία του σ. Κυριάκου Καλογερή θα γίνει την Τρίτη 31 Οκτώβρη, στις 15.00, στο Αυλάκι της Ικαρίας, και θα είναι πολιτική.

Το ΚΚΕ εκφράζει τα πιο θερμά του συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους του».

Τη θλίψη της για την πρόωρη απώλεια του σ. Κυρ. Καλογερή εκφράζει με ανακοίνωσή της η TΕ Ικαρίας - Φούρνων του ΚΚΕ, εκφράζοντας τα θερμά της συλλυπητήρια στη σύζυγό του Ευαγγελία, στα παιδιά του Κώστα και Δημήτρη, στα αδέλφια του και σε όλους τους οικείους του.

Στη μνήμη του αταλάντευτου, σεμνού, ανιδιοτελούς κομμουνιστή Κυριάκου Καλογερή, που «έφυγε» αναπάντεχα, προσφέρουμε στο ΚΚΕ 50 ευρώ.

Μαρία - Στέφανος

Κατάμεστη ήταν η κύρια αίθουσα εκδηλώσεων, και το πατάρι της, στο Ζάππειο (πάρκο) της Λιβαδειάς το μεσημέρι της Κυριακής. Ο λόγος ήταν το γλέντι - αφιέρωμα στο ρεμπέτικο - λαϊκό τραγούδι της περιόδου 1940-49, που οργάνωσε η ΤΕ Λιβαδειάς του ΚΚΕ.

Ο Στέφανος Λουκάς, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, έκανε σύντομη παρουσίαση των δημιουργών και των τραγουδιών τους της περιόδου αυτής και της σχέσης τους με το ταξικό - λαϊκό αισθητήριο με το οποίο περιέγραψαν τους καημούς και τις προσδοκίες του απλού κόσμου, που υπέφερε από τον πόλεμο και την καταπίεση των ξένων και ντόπιων εκμεταλλευτών του.

Στη συνέχεια το γλέντι «άναψε» με κρασί και χορό, με τη συνοδεία ζωντανής ρεμπέτικης - λαϊκής μουσικής από ντόπιο μουσικό συγκρότημα. Στην εκδήλωση παραβρέθηκε και ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας.