ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ανοικοδόμηση (του εμπορίου ναρκωτικών)

Γρηγοριάδης Κώστας

«Αύξηση κατά τουλάχιστον 6%» της παραγωγής οπίου - της πρώτης ύλης για την παρασκευή ηρωίνης - διαπιστώνει στο Αφγανιστάν η καθ' ύλην αρμόδια διεθνής υπηρεσία, το Γραφείο για τα Ναρκωτικά και το Εγκλημα του ΟΗΕ (UNODC). Το ODC προειδοποιεί ότι το κράτος αυτό οδεύει προς νέα «αποτυχία», επισείοντας τον κίνδυνο να «περιπέσει σύντομα το Αφγανιστάν στον έλεγχο των καρτέλ των ναρκωτικών».

Βέβαια, η λέξη «σύντομα» είναι πολύ σχετική. Οι αιματοβαμμένοι πολέμαρχοι της λεγόμενης Βόρειας Συμμαχίας και μισθοφόροι του ΝΑΤΟ, που σήμερα συνιστούν την άρχουσα κλίκα του Αφγανιστάν, αναδείχτηκαν ακριβώς διαμέσου του εμπορίου ναρκωτικών. (Οι Ταλιμπάν, παρόλη τους την αντιδραστική ουαχαμπιτική μουσουλμανική σαρία, είχαν ουσιαστικά εκμηδενίσει την παραγωγή και το εμπόριο ναρκωτικών στις περιοχές που ήλεγχαν). Μετά τη «συμμαχική» νίκη, το θεάρεστον έργο των πολεμάρχων, που κυριολεκτικά νοίκιασαν οι ΗΠΑ, επανήλθε και ξεπέρασε τα πρότερα επίπεδά του: Το Αφγανιστάν κάνει πρωταθλητισμό και πάλι, με 3.500 μετρικούς τόνους - το 75% της παγκόσμιας παραγωγής - ηρωΐνης. Αν μη τι άλλο, οι φαντάροι του ΝΑΤΟ μπορούν πλέον να δουν ...άσπρη μέρα και να προσθέσουν μερικά «μπόνους» στους μισθούς τους. Αλλωστε, σύμφωνα μ' ένα παλιό ρητό, όπου πάει η CIA, το εμπόριο των ναρκωτικών ανθεί...

Επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος

Ο δολοφόνος επιστρέφει πάντα στον τόπο του εγκλήματος, ισχυρίζονται συνήθως οι συγγραφείς αστυνομικών μυθιστορημάτων. Και δε γνωρίζουμε, βέβαια, αν έχουν δίκιο ή όχι, αλλά η εκτίμησή τους ταιριάζει γάντι με τον Γκ. Σρέντερ, που επισκέπτεται τις μέρες αυτές τα Βαλκάνια, με πρώτο σταθμό το Βελιγράδι. Η επίσκεψη είναι η πρώτη Γερμανού καγκελάριου μετά το 1985 και, βέβαια, η πρώτη μετά τον πρωταγωνιστικό ρόλο της Γερμανίας, τόσο στη διάσπαση της ενιαίας Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας (τέλη δεκαετίας 1980 και αρχές της επομένης), όσο και στις κατοπινές μεγάλες ταλαιπωρίες και βάσανα των λαών της πρώην Γιουγκοσλαβίας, μέχρι και τους εγκληματικούς ΝΑΤΟικούς βομβαρδισμούς.

Γυρίζουν την πλάτη στον Μπους

Στους 356 είχε φθάσει προχτές ο επίσημος συνολικός αριθμός των Αμερικανών που σκοτώθηκαν στο Ιράκ, για διάφορους λόγους, από την έναρξη της ιμπεριαλιστικής εισβολής. Και μπορεί, βέβαια, το νούμερο αυτό να είναι κατά πολύ μικρότερο του αντίστοιχου στον πόλεμο του Βιετνάμ, αλλά είναι ήδη υπερδιπλάσιο των αμερικανικών απωλειών στον πρώτο πόλεμο του Κόλπου. Και όχι μόνον αυτό, αλλά οι νεκροί Αμερικανοί, μετά την 1η Μάη, όταν ο Τζ. Μπους κήρυξε το «τέλος» του πολέμου, είναι ήδη περισσότεροι απ' όσους σκοτώθηκαν στη διάρκεια της εισβολής και κατάληψης του Ιράκ.

Ισως, όλ' αυτά σκέφτονται και οι Αμερικανοί πολίτες και, παρά τις έντονα καλλιεργούμενες αντιλήψεις της «τρομοϋστερίας» και «τρομοφοβίας», του εθνικισμού και της πατριδοκαπηλίας, γυρίζουν όλο και περισσότερο την πλάτη τους στον ένοικο του Λευκού Οίκου. Δημοσκόπηση, που είχε διενεργήσει το ινστιτούτο γκάλοπ στα τέλη του περασμένου Απρίλη, ανέβαζε στο 80% το ποσοστό των υποστηρικτών του Τζ. Μπους και μόνο στο 17% αυτό των επικριτών του. Πρόσφατη δημοσκόπηση του ίδιου ινστιτούτου, όμως, έδειξε ότι το 50% αποδοκιμάζει την πολιτική του Μπους στο Ιράκ, έναντι 47% που την εγκρίνει. Κι έχουν περάσει μόνον έξι μήνες...

Τι άλλο θα πουλήσουν;

Αντε να δούμε τι άλλο θα πουλήσουν. Προχτές, ο υπουργός Οικονομίας, Ν. Χριστοδουλάκης, ανακοίνωσε ότι η κυβέρνηση θα πουλήσει τα δικαιώματα εκμετάλλευσης των κρατικών λαχείων, για πέντε χρόνια, προκειμένου να εισπράξει 300 εκατ. ευρώ. Σημείωσε, μάλιστα, ότι ο σχετικός διαγωνισμός θα ξεκινήσει τον προσεχή Γενάρη, αφού τα ελλείμματα και οι ανάγκες της προεκλογικής ψηφοθηρίας πιέζουν όλο και περισσότερο.

Πάντως, αν δυσκολεύονται να βρουν τι άλλο να πουλήσουν, τους προτείνουμε να βγάλουν «στο σφυρί» ακόμη και αυτά τα υπουργεία και, μάλιστα, ένα ένα, αφήνοντας τελευταίο το της Οικονομίας, για να πιάσουν καλύτερη τιμή... Ετσι κι αλλιώς, είτε βρίσκονται αυτοί επικεφαλής, είτε αύριο -ενδεχομένως- είναι οι της Νέας Δημοκρατίας, είτε επιφανείς εκπρόσωποι της λεγόμενης ιδιωτικής πρωτοβουλίας ένα και το ίδιο είναι για τους εργαζόμενους και το λαό...

Τα ... απασχολήσιμα

Γρηγοριάδης Κώστας

ΜΙΛΑΜΕ ΟΝΤΩΣ για πραγματικό επίτευγμα! Δεν είναι εύκολο πράγμα να εξαγγέλλεις «μέτρα αντιμετώπισης της ανεργίας» και να χαμογελούν οι εργοδότες ...μέχρι τ' αυτιά. Πρέπει να είσαι κυβέρνηση εκσυγχρονιστών του ΠΑΣΟΚ για να το πετύχεις αυτό.

Ο πρωθυπουργός, όμως, το κατάφερε και μάλιστα με το δικό του μοναδικό τρόπο. Χρησιμοποιώντας νέες «σύγχρονες» ορολογίες, όπως «324 χιλιάδες ευκαιρίες εργασίας», «ενεργητικές πολιτικές απασχόλησης» και «επιδότηση εργασίας» από τον ΟΑΕΔ...

Αυτά, την ίδια ώρα που οι 25.000 θέσεις εργασίας μερικής απασχόλησης στο Δημόσιο αποτιμώνται ως «κοινωνική πολιτική» και «κοινωνικό πρόσωπο» του κυβερνώντος κόμματος. Λες και δε γνωρίζει ο κόσμος τι σημαίνει μερική απασχόληση...

Τελικά, μάλλον οι προεκλογικού τύπου εξαγγελίες μετατρέπονται σε ομολογίες τού τι πραγματικά έχει δημιουργήσει το ΠΑΣΟΚ όλα αυτά τα χρόνια, όσο κι αν προσπαθούν να μας τα παρουσιάσουν ανάποδα.

ΚΙ ΟΜΩΣ, ΤΟ ίδιο ΠΑΣΟΚ, που κάνει όλα τα παραπάνω, μπορεί να παράγει ελπιδοφόρες ειδήσεις και προοπτικές. Οχι για την καθημερινότητά μας, αλλά για την ψυχαγωγία μας. Διότι, η τοποθέτηση του Θόδωρου Πάγκαλου στη θέση του επικεφαλής της προεκλογικής εκστρατείας μόνον ως ψυχαγωγικό γεγονός μπορεί να εκληφθεί.

Πολλοί λένε ότι αυτή είναι μια παγίδα για τον πρώην υπουργό Εξωτερικών, προκειμένου να του φορτώσουν τα πάντα σε περίπτωση εκλογικής ήττας, αλλά αυτό είναι μάλλον δευτερεύον. Το σίγουρο είναι πως η προεκλογική περίοδος θα έχει ένα «παγκαλικό» στιλ, ανεξαρτήτως της πολιτικής της ουσίας.

Γρηγοριάδης Κώστας

ΚΟΙΤΑΞΤΕ ΤΩΡΑ, που η πολιτική της «βήμα προς βήμα προσέγγισης» έγινε και αντικείμενο σεμιναρίων της διεθνούς σοσιαλδημοκρατίας. Τουλάχιστον, έτσι τα παρουσίασε ο Γιώργος Παπανδρέου στο συνέδριο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς στη Βραζιλία. Ανέφερε όλες τις κινήσεις της τελευταίας 5ετίας ως ...παράδειγμα προς μίμηση.

Μόνο, που, όλως τυχαίως, παρέλειψε να αναφέρει το ρόλο των ΗΠΑ στην όλη ιστορία των δεσμεύσεων των δυο χωρών στα πλαίσια του ΝΑΤΟ και τον ανταγωνισμό τους στην ίδια «αγκαλιά», καθώς συμπορεύονται στην πολιτική της «αντιτρομοκρατικής» υστερίας. Ολως τυχαίως...

Γιατί απεργούν οι δημόσιοι υπάλληλοι;

Την Τρίτη 4 του Νοέμβρη οι εργαζόμενοι στο δημόσιο θεωρητικά απεργούν και σύμφωνα με το επίσημο πλαίσιο διεκδικήσεων, που είχε αρχικά ανακοινωθεί, η απεργία τους έχει απέναντί της το σύνολο σχεδόν της κυβερνητικής πολιτικής. Λέμε, λοιπόν, «θεωρητικά απεργούν» γιατί στην πορεία προς την απεργία συμβαίνουν διάφορα παράξενα, που στην πιο αθώα εκδοχή τους προαναγγέλλουν ένα ξεπούλημα τύπου ΟΤΑ. Και εξηγούμαστε: Οι δημόσιοι υπάλληλοι βγαίνουν στην απεργία γιατί οι επιπτώσεις της αντεργατικής πολιτικής της κυβέρνησης στα εργασιακά, ασφαλιστικά και άλλα δικαιώματά τους είναι ήδη βαριές. Οσο κι αν προσπαθεί η κυβέρνηση να τους εμφανίσει σαν «προνομιούχους» έναντι των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα, για να προβοκάρει τον αγώνα τους, η πραγματικότητα που βιώνουν οι ίδιοι είναι που ανάγκασε ως κι αυτήν ακόμα την ηγεσία της ΑΔΕΔΥ να πάρει απόφαση για απεργία με αιτήματα εφ' όλης της ύλης.

Οι λόγοι για να απεργήσουν έγιναν περισσότεροι όταν η κυβέρνηση ανακοίνωσε με νομοσχέδιο και το νέο μισθολόγιο, το οποίο, σε συνδυασμό με τις επιχειρούμενες αναδιαρθρώσεις στη δημόσια διοίκηση, συνεχίζει και εντείνει την πολιτική λιτότητας, ενισχύει τους μηχανισμούς χειραγώγησης των εργαζομένων. Κι ενώ, όμως, θα έπρεπε και μόνο γι' αυτό να έχει γίνει ήδη χαμός, κανείς, εκτός από τους συνδικαλιστές των ταξικών συνδικαλιστικών δυνάμεων, δεν αρθρώνει λέξη για τον αντεργατικό χαρακτήρα αυτών των αλλαγών. Αντίθετα, η πλειοψηφία των συνδικαλιστών της διοίκησης της ΑΔΕΔΥ (ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και ΑΠ) είναι κυριολεκτικά απόντες από κάθε προετοιμασία για την επιτυχία της απεργίας.

Σα να μη φτάνει αυτό, ξάφνου, λίγες μέρες πριν την απεργία, συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΣΥΝ ανάγουν σε κύριο πρόβλημα μόνον τα αναδρομικά του οικογενειακού επιδόματος των δημοσίων υπαλλήλων! Ζητήματα, όπως Υγεία, Παιδεία, Ασφάλιση, μισθοί, δημοκρατικά, συνδικαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα, εξαφανίστηκαν. Το πρόβλημα με τα αναδρομικά του οικογενειακού επιδόματος είναι υπαρκτό. Αλλά είναι μόνον ένα από τα προβλήματα. Ανάλογη τακτική ακολουθήθηκε στους ΟΤΑ. Από εκεί που η απεργία είχε ένα πλούσιο πλαίσιο αιτημάτων, κάποιοι άρχισαν να συζητάνε κάτω από το τραπέζι για ένα επίδομα. Ωσπου πούλησαν την απεργία και σταμάτησε η συζήτηση ακόμα και γι' αυτό το επίδομα.

Στην περίπτωση της ΑΔΕΔΥ παρατηρούμε πως ακόμα και για τα αναδρομικά του οικογενειακού επιδόματος οι συνδικαλιστές της συναίνεσης και των διαλόγων φροντίζουν να πουν τη μισή αλήθεια. Περιορίζουν τις πραγματικές διαστάσεις του προβλήματος. Λένε ότι το νομοσχέδιο προβλέπει πως η χρονική περίοδος που η κυβέρνηση οφείλει τα αναδρομικά είναι από 1η του Μάρτη 2001 έως 30 του Ιούνη 2002, ενώ κατά τη γνώμη τους πρέπει τα αναδρομικά να δοθούν από 1η του Γενάρη 2000. Στην πραγματικότητα, όπως πολλές φορές έχει γράψει ο «Ρ», η κυβέρνηση χρωστάει αναδρομικά περίπου 17 ετών! Κι αυτό γιατί η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ φρόντισε να το καταργήσει από το 1984, αρχικά για τους συζύγους που ήταν και οι δύο στο δημόσιο, ενώ από το 1997 το καταργεί και για την περίπτωση που ο ένας από τους δύο είναι στον ιδιωτικό τομέα.

Η επιχείρηση αποπροσανατολισμού δεν πρέπει να περάσει. Η απεργία έχει αιτήματα που δε χωράνε στην εκλογική στρούγκα του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΣΥΝ...

Χρήστος ΜΑΝΤΑΛΟΒΑΣ