Λίγο πριν το 2000, την ΟΝΕ, το ΕΥΡΩ και όλα τα άλλα "ορόσημα" της κυβέρνησης, των επιχειρηματικών, των τραπεζιτικών κύκλων, καθώς και των λοιπών... ευρω-οραματιστών, το ωράριο εργασίας, οι κλαδικές συλλογικές συμβάσεις των τραπεζοϋπαλλήλων και μια σειρά νόμοι και διατάξεις, που σκοπό έχουν να διασφαλίσουν ως ένα βαθμό τα δικαιώματα των εργαζομένων στις τράπεζες, δεν εφαρμόζονται.

Η πραγματικότητα αυτή συνοδεύεται από την εξαιρετικά μεγάλη αύξηση των καθαρών κερδών των τραπεζών, τη δυσανάλογη αύξηση των αποδοχών των εργαζομένων και την αύξηση της απασχόλησης που έχει σημειωθεί τα τελευταία χρόνια στον κλάδο. Είναι χαρακτηριστικό το αποτέλεσμα μελέτης των ισολογισμών των τραπεζών, που δείχνει ότι το 1997 οι μέσες ετήσιες πραγματικές δαπάνες προσωπικού ανά υπάλληλο, σε όλες τις τράπεζες, αυξήθηκε κατά 2,9%,ενώ τα μέσα ετήσια πραγματικά καθαρά κέρδη αυξήθηκαν κατά 22,3%!Η ανοδική τάση των καθαρών κερδών συνεχίστηκε και το 1998.

Η απασχόληση είναι ένα καίριο θέμα σήμερα για τις τράπεζες. Ολα δείχνουν ότι όχι μόνο θα σταματήσει την ανοδική της πορεία που σημειώθηκε τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας, αλλά και θα αρχίσει να μειώνεται εξαιτίας της ΟΝΕ, του ΕΥΡΩ και των αλλαγών που η νέα τεχνολογία αναμένεται να προκαλέσει στη λειτουργία των τραπεζών, ιδιωτικών και όσων κρατικών θα έχουν απομείνει. Η EYROFIET,το ευρωπαϊκό συνδικαλιστικό όργανο των τραπεζοϋπαλληλικών οργανώσεων, εκτιμά ότι κινδυνεύουν περισσότερες από 300.000 θέσεις εργασίας τραπεζοϋπαλλήλων στην Ευρώπη από τη θέσπιση του ΕΥΡΩ.Για τους τραπεζίτες αναδεικνύεται μια καλή ευκαιρία για παρέμβαση προς την κατεύθυνση της μεγαλύτερης "ευελιξίας" των εργασιακών σχέσεων και του ωραρίου εργασίας.

Στην Ελλάδα οι τραπεζοϋπάλληλοι υπολογίζονται σε περισσότερους από 52.000,με μια εντυπωσιακή αύξηση σε ποσοστό. Την περίοδο 1990 - 1995, αύξηση της απασχόλησης σημειώθηκε στη Γερμανία (11,78%), στην Ιρλανδία (7,94%), στην Αυστρία (3,69%), στην Ιταλία (4,21%), στο Λουξεμβούργο (12,27%). Μείωση έχει παρατηρηθεί στη Γαλλία (6,28%), στη Σουηδία (20%), στη Βρετανία (9,6%), στο Βέλγιο (3,42%), στην Ισπανία (12%), στην Ολλανδία (9,33%), στην Ελβετία (4,94%), στην Πορτογαλία (1,01%), στη Νορβηγία (25%) και στη Δανία (14,8%)!

Οι νέες συνθήκες ανταγωνισμού ωθούν τις τράπεζες να βρουν νέους τρόπους αύξησης των κερδών τους, κάτι που αντικειμενικά επηρεάζει τις εργασιακές σχέσεις. Ο απλούστερος, μα σημαντικός, δείκτης σχετίζεται με τη μείωση του λεγόμενου εργασιακού κόστους. Αργότερα, καθώς οι τράπεζες θα εφευρίσκουν και θα εμπορεύονται νέα προϊόντα, θα χρειαστεί το προσωπικό τους να αλλάξει τρόπο εργασίας. Η αλλαγή αυτή προβλέπεται να έχει σημαντικές συνέπειες στα δικαιώματα των εργαζομένων, στις αποδοχές, στο χρόνο εργασίας, στην εξέλιξη, στην απασχόληση.

Σε σχετική μελέτη του Ινστιτούτου Εργασίας της ΟΤΟΕ, για τις νέες ειδικότητες στον τραπεζικό τομέα, σημειώνεται ότι μια από τις σημαντικότερες τάσεις στον τραπεζικό κλάδο είναι αυτή της "ευέλικτης τράπεζας",που ως συνέπεια έχει και την "αλλαγή του εργασιακού προτύπου με έμφαση σε πιο ανεξάρτητους, καινοτόμους και δημιουργικούς εργαζόμενους - συνεργάτες - συμβούλους - πωλητές. Πρότυπο μη συμβατό με μια παραδοσιακά γραφειοκρατική, έντονα ιεραρχική, διοικητική κουλτούρα - πρακτική".

Ακόμα πιο σαφής είναι η μελέτη στο θέμα των τάσεων αξιοποίησης του ανθρώπινου δυναμικού, καθώς προβλέπεται "εμφάνιση νέων μορφών και σχέσεων εργασίας, συνδεόμενων με την ανάπτυξη του κυβερνοχώρου και των πληροφοριακών δικτύων (π.χ. εργασίας από απόσταση)".

Επίσης, σύμφωνα με άλλη μελέτη του ΙΝΕ, μεταβολή θα υπάρξει και στην απασχόληση ανάλογα με τα είδη εργασιών. Καθώς στις εργασίες γκισέ θα απασχολείται στο μέλλον το 20 - 25% των εργαζομένων σε σχέση με το 40%,σήμερα. Μείωση θα παρουσιαστεί και στις εργασίες διεκπεραίωσης, στις οποίες σήμερα απασχολείται το 45% του προσωπικού και στο μέλλον αναμένεται να μειωθεί στο 25%.Αντίθετα, ιδιαίτερη αύξηση αναμένεται να παρουσιαστεί (επιβεβαιώνοντας τις προηγούμενες τάσεις) στον τομέα πωλήσεων - παροχής συμβουλών, που από 15% θα φτάσει στο 45 - 50%!

Παρατηρείται ακόμη η εκχώρηση σε άλλες επιχειρήσεις εργασιών συντήρησης, ασφάλειας, καθαριότητας, διακίνησης τίτλων, υλικού και χρημάτων, η τηλεφωνική εξυπηρέτηση...

Ομως, οι σύγχρονες "τάσεις" έχουν να κάνουν και με την "ευελιξία" της απασχόλησης, που κερδίζει συνεχώς έδαφος στην Ευρώπη. Ετσι, στη Γερμανία η μερική απασχόληση στις τράπεζες κυμαίνεται στο 12%,στη Γαλλία στο 10,3%,στη Σουηδία στο 27%,στην Ιρλανδία στο 6,25% με ένα 15% των εργαζομένων να είναι έκτακτο προσωπικό, στο Βέλγιο 14,5%,στην Ολλανδία 25% με τα συνδικάτα του χώρου να δίνουν 40%,στην Ελβετία 16%,στην Αυστρία 8%, στην Ιταλία 3,7% με τα συνδικάτα να δίνουν 5 - 7%,στην Πορτογαλία 1,5%,στη Νορβηγία 23% και στη Δανία 13%.Επίσης, στις περισσότερες από αυτές τις χώρες ισχύει η απασχόληση με βάρδιες σε ένα καθόλου αμελητέο ποσοστό, και άλλα συστήματα ευελιξίας ωραρίων και ανταλλαγής υπερωριών με ελεύθερο χρόνο, δηλαδή μια μορφή διευθέτησης του χρόνου εργασίας!

Αυτός είναι για τους τραπεζίτες ένας τρόπος μείωσης των επιπτώσεων των αλλαγών στην απασχόληση των τραπεζοϋπαλλήλων, οι οποίοι μπορεί έτσι να χάσουν άλλα δικαιώματά τους, αλλά τόσο το χειρότερο γι' αυτούς!

Η πλειοψηφία της διοίκησης της ΟΤΟΕ ικανοποιείται να επαναλαμβάνει ότι οι κλαδικές συμβάσεις που έχει προωθήσει διασφαλίζουν το εισόδημα και τα δικαιώματα των εργαζομένων. Την ίδια στιγμή όμως, οι παραβιάσεις των συμβάσεων και των νόμων είναι τέτοιου μεγέθους, που και η ίδια αναγκάστηκε να διαμαρτυρηθεί και ύστερα από συνάντηση του προεδρείου της με τη ΓΣΕΕ, να ζητήσει τη δραστηριοποίηση των Επιθεωρήσεων Εργασίας και την ένταση των ελέγχων στις τράπεζες. Γεγονός είναι όμως, ότι το ανώτερο συνδικαλιστικό όργανο των τραπεζοϋπαλλήλων δεν έχει κατορθώσει να παρέμβει αποτελεσματικά στην προστασία των εργασιακών τους δικαιωμάτων και ούτε πρόκειται να το πράξει με τη συμβιβαστική τακτική που ακολουθεί, η οποία "σέβεται" και τα "επιχειρήματα" της άλλης πλευράς...

Σημαντικά σε αυτό έχει συμβάλει η αντίληψη της πλειοψηφίας της διοίκησης της ΟΤΟΕ, ότι οι αγωνιστικές κινητοποιήσεις είναι ξεπερασμένες μορφές πάλης, που πρέπει να αντικατασταθούν από ένα "ουσιαστικό" και "πειστικό" διάλογο με την εργοδοσία... Φωνές, όπως αυτή της ΕΣΑΚ Τραπεζών,που υποστηρίζουν ότι καμία διεκδίκηση δεν μπορεί να είναι αποτελεσματική χωρίς τον ενωμένο και συντονισμένο αγώνα όλων των τραπεζοϋπαλλήλων, χωρίς τη χρησιμοποίηση κάθε μορφής πάλης, ανάλογα με την περίπτωση, χωρίς την αντιπαράθεση με συγκεκριμένες πολιτικές που περικόπτουν τα εργασιακά δικαιώματα, αγνοούνται συστηματικά και διαβάλλονται από αυτή την πλειοψηφία.

Ετσι, στο τελευταίο συνέδριο της ΟΤΟΕ, το βάρος στον προγραμματισμό δράσης είχε δοθεί στην ενίσχυση των θεσμών του "κοινωνικού διαλόγου",στη διεύρυνση των δραστηριοτήτων του ΙΝΕ της ΟΤΟΕ, στη σύνθεση με "ικανούς" διαπραγματευτές των ομάδων που θα συνομιλούν με τους εργοδότες. Οι άλλες απόψεις "αναθεματίζονται" στο όνομα του "εκσυγχρονισμού", η πραγματικότητα όμως ξεπερνά τους "εκσυγχρονιστές" της πλειοψηφίας και τους αμφισβητεί.

Δείγμα αυτής της τακτικής τους είναι και η πρόταση του Γενικού Συμβουλίου της ΟΤΟΕ για την καταγγελία της κλαδικής συλλογικής σύμβασης εργασίας. Για τις οικονομικές διεκδικήσεις δεν αποφασίστηκε συγκεκριμένο αίτημα. Για το 35ωρο, χρησιμοποιείται η γενικόλογη διατύπωση "μείωσης του εβδομαδιαίου χρόνου εργασίας, χωρίς μείωση αποδοχών", αντί του 35ωρου - 7ωρου - 5ήμερου. Για το ασφαλιστικό και ειδικότερα το ενιαίο Ταμείο, είναι συζητήσιμη μια "λύση που να εξυπηρετεί και τα δυο μέρη"!

Οι αναμενόμενες οικονομικές και πολιτικές αλλαγές της ΟΝΕ και του ΕΥΡΩ θα επιφέρουν αλλαγές και στην απασχόληση των τραπεζοϋπαλλήλων. Ενώ, όμως, αυτές προετοιμάζονται, ο τραπεζικός κλάδος παρουσιάζει σημαντικές πλευρές καταστρατηγήσεων της εργατικής νομοθεσίας και των συμβάσεων. Αυτές οι πλευρές καταρρίπτουν τις εντυπώσεις, που προσπαθούν να καλλιεργήσουν τα τμήματα δημοσίων σχέσεων των τραπεζών. Δεν έχουν τίποτα το εντυπωσιακό, σύγχρονο και ευχάριστο, αντίθετα, είναι στυγνός, "καθαρός" καπιταλισμός και εκμετάλλευση κάθε ίχνους υπεραξίας των εργαζομένων.

Παράλληλα, η συνδικαλιστική δράση των εργαζομένων αποτελεί "κόκκινο πανί" για τις τράπεζες. Περισσότερο οι ξένες και ιδιωτικές έχουν καταφέρει να αφαιρέσουν από τους εργαζόμενους αυτό το δικαίωμα, σαν αποτέλεσμα μιας "διακριτικής" τρομοκρατίας. Το γεγονός ότι πολλές ιδιωτικές τράπεζες είναι νεοϊδρυμένες, τις βοήθησε να αποκλείσουν εξαρχής το ενδεχόμενο συνδικαλιστικής δραστηριότητας, κυρίως στους νέους εργαζόμενους. Παλιότερα στελέχη, που προσλήφθηκαν με ειδικές συμφωνίες αμοιβής, θέσης και εξέλιξης, δεν είχαν κανένα λόγο να θέσουν σε αμφισβήτηση τις προθέσεις του νέου εργοδότη τους.

Η αποτελεσματικότητα των τραπεζιτών έχει γίνει φανερή, καθώς το κλαδικό σωματείο εργαζομένων στις ξένες και ιδιωτικές τράπεζες, το οποίο δημιουργήθηκε για τη συνδικαλιστική κάλυψη τραπεζοϋπαλλήλων που δεν έχουν επιχειρησιακό σωματείο, δεν έχει κατορθώσει να παίξει ουσιαστικό ρόλο.

Εχει γίνει καθεστώς στις ξένες και ιδιωτικές κυρίως τράπεζες, η μη τήρηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας.Ο κανόνας στον κλάδο είναι να υπογράφεται η κλαδική σύμβαση, συνήθως διετής τα τελευταία χρόνια και στη συνέχεια να συνάπτονται μια σειρά από συμφωνίες ή επιχειρησιακές συμβάσεις, συμπληρωματικές της κλαδικής σύμβασης και επιδοματικού χαρακτήρα.

Σε πολλές τράπεζες ισχύουν συστήματα έξτρα αμοιβής (μπόνους), σε μερικές από αυτές δίνονται με τη μορφή μετοχών της τράπεζας, όπως σε Εθνική, Εργασίας, Εμπορική.

Βασικό μέλημα πολλών τραπεζών είναι η υπονόμευση των συλλογικών συμβάσεων, ακόμη κι αν γι' αυτό αναγκάζονται να καταβάλλουν μεγαλύτερες αποδοχές κάποιες φορές. Ωστόσο, υπάρχουν περιπτώσεις που άμεσα πλήττεται η κλαδική σύμβαση εργασίας, καθώς ένα τμήμα του προσωπικού αμείβεται λίγο παραπάνω από ό,τι προβλέπει η ΕΓΣΣΕ και κάτω από την κλαδική σύμβαση.

Περισσότερο διαδεδομένη τακτική είναι αυτή, που οι αποδοχές βρίσκονται στα ίδια ή λίγο παραπάνω από την κλαδική σύμβαση, αλλά αυτό δε διευκρινίζεται στην ανάλυση μισθοδοσίας. Ο εργοδότης διατηρεί το δικαίωμα να συμψηφίσει τις αποδοχές, μέχρι να εξομοιωθούν με αυτές της σύμβασης. Κύριος σκοπός είναι να απαξιωθεί ο ρόλος της σύμβασης στα μάτια των εργαζομένων, καθώς δε συνδέουν την αμοιβή τους με όσα αυτή ορίζει, δεν καλλιεργούν προσδοκίες για βελτίωση της θέσης τους μέσα από τη συλλογική διαπραγμάτευση.

Κάποιες τράπεζες δημιουργούν "οροφές" αποδοχών, οι οποίες περιλαμβάνουν και τις υπερωρίες που κατά συνθήκη δεν πληρώνονται. Σ' αυτές τις περιπτώσεις, οι έξτρα αμοιβές δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια εξισορρόπηση, που δημιουργεί την ψευδαίσθηση της επιπλέον αμοιβής. Το γεγονός ότι σε πολλές περιπτώσεις αγνοείται η ιεραρχία, η προϋπηρεσία και ότι δίνονται διαφορετικές έξτρα αμοιβές, ενισχύει τον ατομισμό και αποδυναμώνει τη συλλογικότητα που απαιτείται για να στηριχτεί μια συλλογική σύμβαση.

Αδιαμφισβήτητη είναι η παραβίαση του ωραρίου εργασίας από τους τραπεζίτες. Αυτό δεν αφορά μόνο υπερωριακή απασχόληση που δεν αμείβεται, αλλά και εξαναγκασμό σε αυτή. Η παραβίαση αφορά σχεδόν όλες τις τράπεζες. Πρόσφατο παράδειγμα, που συνδέεται και με τις συνέπειες των συγχωνεύσεων - εξαγορών, αλλά κυρίως αφορά την αντίληψη των εργοδοτών, είναι η αντιμετώπιση των εργαζομένων στην τράπεζα Αθηνών, εξαγορασμένη από την EYROBANK του ομίλου Λάτση.

Σχετική ερώτηση έχει γίνει και στη Βουλή από βουλευτές του ΚΚΕ, καθώς οι εργαζόμενοι εξαναγκάζονται σε υπερωριακή - απλήρωτη - εργασία, προκειμένου να καλυφθούν οι ανάγκες της εξαγοράς και της συνακόλουθης μετατροπής της τράπεζας στο λειτουργικό ύφος του ομίλου. Η μετατροπή αυτή γεννά μια νέα ανασφάλεια για τους εργαζόμενους, για το αν θα γίνουν απολύσεις και μεταθέσεις. Ηδη η εξαγορά έχει σαν αποτέλεσμα, όπως και στην Κρήτης και στη Μακεδονίας - Θράκης, να ανατραπεί ο κανονισμός εργασίας, να καταργηθεί το ενιαίο μισθολόγιο των τραπεζοϋπαλλήλων, να καταργηθούν οι συμβάσεις και η μονιμότητα που πρόσφεραν, καθώς ήταν ορισμένου χρόνου μέχρι τη συνταξιοδότηση, αλλά μετατράπηκαν σε αορίστου χρόνου.

Ανάλογοι κίνδυνοι εγκυμονούν και για την Ιονική Τράπεζα και η κυβέρνηση προσπαθούσε να "δελεάσει" τους εργαζόμενους, ώστε να κάμψει την αντίστασή τους στο ξεπούλημα, δίνοντας "καλύτερους" όρους απασχόλησης, οι οποίοι ελάχιστα διασφάλιζαν τους εργαζόμενους.

Είναι άξιο λόγου ότι οι εργαζόμενοι στην ΕΥΡΟΒΑΝΚ έχουν απασχοληθεί επανειλημμένα σε μια σειρά από τράπεζες που εξαγοράστηκαν, προκειμένου να τις εντάξουν λειτουργικά στη δική τους. Χαρακτηριστικά αυτής της απασχόλησης είναι η υπερεντατικοποίηση και, φυσικά, η μη πληρωμή υπερωριών, οι οποίες ξεπερνούν κάθε όριο.

Ο Γ. Ποντικός,γραμματέας της ΕΣΑΚ Τραπεζών και πρόεδρος του Συλλόγου Υπαλλήλων της Τράπεζας NATWEST, δήλωσε στο "Ρ", σχετικά με τις επιδιώξεις των εργοδοτών, τη στάση της ΟΤΟΕ και τις προτάσεις της παράταξης:

"Η κυβέρνηση και οι τραπεζίτες, στα πλαίσια του ανταγωνισμού και της ΟΝΕ θέλουν να μετατρέψουν τον τραπεζοϋπάλληλο σε "απασχολήσιμο". Δηλαδή θέλουν να έχει την ιδιότητα του πιονιού που θα μπορεί να αντικατασταθεί με οποιοδήποτε άλλον και θα τον μετακινούν από τη μια θέση στην άλλη, ώστε να είναι ακόμη περισσότερο στο έλεος της εργοδοσίας.

Η αντεργατική τους λογική έχει σαν στόχο η ζωή του να βρίσκεται σε μια διαρκή ανασφάλεια, μήπως και χάσει πολύ γρήγορα την εργασία του. Τη μόνιμη και πλήρη απασχόληση επιχειρούν να την αντικαταστήσουν με τη μόνιμη προσωρινότητα, με γενικευμένη ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων.

Η σημερινή διοίκηση της ΟΤΟΕ, βαδίζοντας στα χνάρια αντίστοιχων ευρωπαϊκών συνδικάτων, βάζει "πλάτη" προκειμένου να περάσουν τα σχέδια κυβέρνησης και τραπεζιτών. Επιδιώκει να αμβλύνει τις αντιδράσεις των εργαζομένων μέσα από τις επιτροπές και τον κοινωνικό διάλογο. Προβάλλει σαν λύση την κατάρτιση και άλλα φθαρμένα τεχνάσματα.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το πλαίσιο για τη νέα κλαδική συλλογική σύμβαση, που βρίσκεται σε αντίθεση με τις ανάγκες των εργαζομένων. Η αξιοπιστία των διοικήσεων των συνδικάτων μέσα στους εργαζόμενους βρίσκεται στο ναδίρ.

Η ΕΣΑΚ Τραπεζών επιδιώκει την αγωνιστική συσπείρωση των εργαζομένων. Ανεξάρτητα από το αν συμφωνούν με ολόκληρο το πλαίσιο που θέτουμε, επιδιώκουμε να δυναμώσει η αντιπαράθεση από τους ίδιους τους εργαζόμενους, στη γραμμή της ταξικής συνεργασίας που υπηρετούν οι ηγεσίες των άλλων παρατάξεων.

Αξονας συσπείρωσης είναι τα οξυμένα προβλήματα του κλάδου, της κάθε τράπεζας, προωθώντας στόχους πάλης και αιτήματα που έρχονται σε αντίθεση με την πολιτική της κυβέρνησης, τους στόχους της ΟΝΕ, τα σχέδια των τραπεζιτών. Επιδιώκουμε φυσικά να δείξουμε τη σύνδεσή τους με τα γενικότερα προβλήματα και ταυτόχρονα να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για τη συγκρότηση του ταξικού πόλου μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα του κλάδου".

Η μείωση του χρόνου εργασίας, και ειδικότερα το 35ωρο,αποτελεί αίτημα της ΟΤΟΕ και αντικείμενο διαλόγου με τους τραπεζίτες, οι οποίοι δε δείχνουν ιδιαίτερη διάθεση να καταλήξουν σε κάποια συμφωνία. Μια κοινή επιτροπή, που συστήθηκε το 1996, ανέδειξε την πρόθεση των εργοδοτών να συνδυάσουν την όποια συζήτηση για μείωση του χρόνου εργασίας, με την αλλαγή των εργασιακών σχέσεων!

Η διευθέτηση του χρόνου εργασίας, η μερική απασχόληση, η εργασία με βάρδιες, η "απασχολησιμότητα" των τραπεζοϋπαλλήλων, μέσω της συνεχούς επιμόρφωσης, η απασχόληση έκτακτου προσωπικού, η μετατροπή τους σε συμβούλους - πωλητές, είναι ζητήματα που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της συλλογιστικής των τραπεζιτών.

Ηδη, το ωράριο εργασίας των Ελλήνων τραπεζοϋπαλλήλων, που είναι 38 ώρες και 20 λεπτά,καταπατείται βάναυσα, υπερωρίες δεν πληρώνονται, νέοι τρόποι προώθησης των προϊόντων χτυπούν τις εργασιακές σχέσεις και ο συνδικαλισμός διώκεται με πολλούς τρόπους.

Η ΟΤΟΕ "διεκδικεί" το 35ωρο, σε ένα καθεστώς παραβίασης του χρόνου εργασίας, ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων, με βασική τακτική της τον "κοινωνικό διάλογο" σε συνθήκες αγωνιστικής άπνοιας, που καθόλου δεν ανησυχούν τους εργοδότες. Αυτή η τακτική υπονομεύει και καταδικάζει το οποιοδήποτε αίτημα πριν ακόμη τεθεί. Γι' αυτό άλλωστε, ενώ στο κείμενο καταγγελίας της Σύμβασης κάνει λόγο για 35ωρο - 7ωρο - πενθήμερο, στα πλαίσια της διαπραγμάτευσης της Σύμβασης η πλειοψηφία της διοίκησης της ΟΤΟΕ εμφανίζεται να διεκδικεί γενικόλογα ένα κάποιο... "35ωρο", δίνοντας την ευκαιρία στους εργοδότες να "συμβάλουν" με τη δική τους άποψη για το πώς και αν θα εφαρμοστεί!

Ενδεικτικά, ο εβδομαδιαίος χρόνος εργασίας στις ευρωπαϊκές χώρες είναι: Στη Γερμανία 39,στη Γαλλία 39,στη Σουηδία 38,5,στην Κύπρο 37,3,στην Ιρλανδία 36,15,στη Βρετανία 35,στο Βέλγιο 37, 36, 35,5 ανά κατηγορία τραπεζών, στην Ισπανία κυμαίνεται από 35 μέχρι 40,3 ώρες,στην Ολλανδία 36,στην Ελβετία 42,στην Αυστρία 38,3,στην Ιταλία 37,3,στην Πορτογαλία 35,στη Νορβηγία από 35 μέχρι 37,3 ώρες ανά περιόδους,στη Δανία 37 και στο Λουξεμβούργο 30 ώρες.

Κείμενα: Γιώργος ΦΛΩΡΑΤΟΣ

Στιγμιότυπο από "ξεπερασμένη", κατά τη γνώμη της πλειοψηφίας της ΟΤΟΕ, μορφή πάλης του κλάδου