Γιατί όμως η κυβέρνηση επέλεξε τον επικίνδυνο κατήφορο του αυταρχισμού, της αστυνομοκρατίας και της καταστολής; Γιατί επιμένει να περάσει "διά πυρός και σιδήρου" την πολιτική της στον αγροτικό τομέα; Τι φοβάται πραγματικά και τι μηνύματα θέλει να στείλει, ιδιαίτερα στην εργατική τάξη, αλλά και στο σύνολο των εργαζομένων και των μικρομεσαίων; Γιατί επιδιώκει να τσακίσει το αγροτικό κίνημα;

Η άρχουσα τάξη, αν μπορούσε, θα επέβαλε στους πάντες αγωνιστική απραξία, "συναίνεση" και ατέρμονους "κοινωνικούς διαλόγους" στα σαλόνια, με κοστουμαρισμένους "εκπροσώπους". Ομως αυτό είναι αδύνατον, ιδιαίτερα τώρα, που τα συσσωρευμένα προβλήματα, τα οποία δημιουργεί η πολιτική της μακροχρόνιας λιτότητας και της σύγκλισης, προκαλούν αντιδράσεις και φουσκώνουν το καζάνι των κοινωνικών εκρήξεων. Ετσι, επιδιώκει σταθερά οι όποιοι αγώνες αναπτύσσονται να είναι αποσπασματικοί, ξεκομμένοι μεταξύ τους και μακριά από την καρδιά και την ουσία της πολιτικής, που καλούνται να εφαρμόζουν τα κόμματα που την υπηρετούν και εναλλάσσονται στην κυβερνητική εξουσία. Αυτό που τρέμει πραγματικά είναι το μπόλιασμα των αγώνων με αντιιμπεριαλιστικά - αντιμονοπωλιακά χαρακτηριστικά, με διαστάσεις μετωπικής αντιπαράθεσης. Οπως τρέμει επίσης την ενότητα και τον συνεχή πολλαπλασιασμό όσων τραβούν το δρόμο του αγώνα, αλλά και τη συνέχεια αυτού του αγώνα.

Αυτό που πραγματικά κινητοποιεί τους ξωμάχους είναι ο κίνδυνος ξεκληρίσματος, που προβάλλει πλέον δραματικά για χιλιάδες μικρομεσαίους. Δίνουν αγώνα επιβίωσης και ταυτόχρονα αγώνα για τη σωτηρία της ελληνικής γεωργίας. Μπορεί πολλοί από αυτούς να μην είναι σε θέση να κάνουν ανάλυση της ΚΑΠ και της ΓΚΑΤΤ, έχουν όμως πειστεί στην πράξη ότι εκεί είναι η βάση των προβλημάτων τους. Μπορεί στη λεγόμενη κοινή γνώμη τα επιχειρήματα περί επιδοτήσεων κλπ. να πείθουν σ' ένα βαθμό ακόμη, όχι όμως και τους αγρότες. Αυτοί νιώθουν στην πράξη ποιοι είναι οι πραγματικοί στόχοι της "πολιτικής επιδομάτων". Το 1981 το ΠΑΣΟΚ, που τότε μιλούσε για το "μαύρο μέλλον" της ελληνικής γεωργίας στους κόλπους της ΕΟΚ, έβαλλε κατά των επιδοτήσεων, τις οποίες χαρακτήριζε "επιδοτήσεις προσανατολισμού, για την πραγματοποίηση μακροχρόνιων διαρθρωτικών μεταβολών στον αγροτικό τομέα, ύστερα από πολύπλοκες διαδικασίες και προϋποθέσεις κλπ. κλπ." (Ανακοίνωση του ΠΑΣΟΚ, 25/1/1981). Αυτή είναι η πραγματικότητα και ας κάνει ότι την ξεχνάει ο "αριστερός" Τζουμάκας. Το ίδιο ισχύει με τις χωματερές, τις ποσοστώσεις, τους κανονισμούς αγορών και γενικά με όλα όσα συνθέτουν τη λεγόμενη Κοινή Αγροτική Πολιτική και το βασικό στόχο της: Τη δημιουργία των μεγάλων αγροτικών επιχειρήσεων - σύγχρονων τσιφλικάδων.

Βέβαια, τα έξι συγκεκριμένα αιτήματα που προβάλλουν οι αγρότες, δεν ανατρέπουν αυτήν την πολιτική. Μπορούν, όμως, να δώσουν μια ανάσα, μια μικρή παράταση στο ξεκλήρισμα. Επιβάλλουν στην κυβέρνηση να συγκρουστεί με τις επιλογές του Διευθυντηρίου της ΕΕ. Αυτή είναι η πραγματική διαφορά και όχι η οικονομική, που δεν ξεπερνά τα 150 δισ. δραχμές. Τα περί ενός τρισεκατομμυρίου κλπ. είναι κακόγουστη προπαγάνδα, με την οποία γελούν ακόμη και φιλικά προσκείμενοι προς την κυβέρνηση παράγοντες των οικονομικών υπουργείων.

Με την ενότητα και την αποφασιστικότητά τους προχωρούν στο πρόγραμμα κινητοποιήσεων που έχουν αποφασίσει, γελοιοποιώντας όχι μόνο την κυβερνητική προπαγάνδα περί "υποκινητών", "πολιτικής ρεβάνς" κλπ., αλλά και τους λεονταρισμούς του στιλ "δε θα επιτρέψουμε καταλήψεις". Και στη ΔΕΘ έκαναν δυναμική παρουσία, και τη Νομαρχία Τρικάλων κατέλαβαν, και τη σιδηροδρομική γραμμή απέκλεισαν χτες και προχωρούν στο πρόγραμμά τους, με τα χιλιάδες τρακτέρ να περιμένουν με αναμμένες μηχανές.

Η κυβέρνηση φαίνεται να ρισκάρει μια πολιτική ήττα, προκειμένου να μην κάνει ούτε βήμα πίσω από τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει από τα αφεντικά της. Αυτός είναι ο ρόλος που της έχουν αναθέσει. Αλλωστε, οι κυβερνώντες γνωρίζουν ότι είναι "αναλώσιμοι" στην υπηρεσία της άρχουσας τάξης.

Οι αγρότες είναι αποφασισμένοι να συνεχίσουν τον πατριωτικό τους αγώνα μέχρι τη δικαίωση. Καθοριστικό ρόλο θα παίξει και η έμπρακτη αλληλεγγύη από όλους τους εργαζόμενους. Η νίκη τους θα είναι νίκη όλου του λαού.

Παναγιώτης ΡΑΜΜΟΣ

Οι αγρότες είναι αποφασισμένοι να συνεχίσουν τον πατριωτικό τους αγώνα μέχρι τη δικαίωση. Καθοριστικό ρόλο θα παίξει και η έμπρακτη αλληλεγγύη από όλους τους εργαζόμενους. Η νίκη τους θα είναι νίκη όλου του λαού

- Η Ενωση Γονέων του 4ου Διαμερίσματος έχει ήδη εκφράσει τη συμπαράστασή της στον αγώνα των καθηγητών. Θα κάνει και πράξη αυτή τη συμπαράσταση με τη συμμετοχή των γονιών στο σημερινό συλλαλητήριο;

- Η Ενωση Γονέων του 4ου Διαμερίσματος, σταθερή στη θέση που έχει πάρει για συμπαράσταση στον αγώνα των καθηγητών, θα συμμετέχει και θα χαιρετίσει τη συγκέντρωση των απεργών καθηγητών. Καλούμε στη συγκέντρωση, πέρα από το Συμβούλιο της Ενωσης, όλους τους γονείς που έχουν τη δυνατότητα, να εκφράσουν τη συμπαράστασή τους και να διεκδικήσουν λύσεις για τα δίκαια αιτήματα των εκπαιδευτικών και τα προβλήματα της παιδείας. Παρά τις όποιες δυσκολίες θα πρέπει οι γονείς να δώσουν την καλύτερη δυνατή παρουσία στη συγκέντρωση.

- Τα αιτήματα των εκπαιδευτικών είναι και αιτήματα των γονιών;

- Πρέπει κατ' αρχήν να σημειωθεί ότι όλα είναι οικονομικά αιτήματα και αυτό που λέει η κυβέρνηση ότι δε συζητά οικονομικά θέματα, αλλά "θεσμικά" δε στέκει. Δεν υπάρχει αίτημα χωρίς οικονομική βάση, καθώς όλα τα προβλήματα της παιδείας ξεκινούν από τη χαμηλή χρηματοδότησή της. Γι' αυτό θεωρούμε την αύξηση των κρατικών κονδυλίων για την παιδεία αναγκαία. Τα άλλα αιτήματα για αναβάθμιση της δημόσιας δωρεάν παιδείας, κατάργηση των τμημάτων Διεθνούς Απολυτηρίου, εξοπλισμό των σχολείων, μαζικούς διορισμούς, εφαρμογή της ενισχυτικής διδασκαλίας, το αίτημα να λειτουργούν όλα τα σχολεία πρωινά, που και αυτά έχουν οικονομικό κόστος, είναι και δικά μας αιτήματα. Είναι χαρακτηριστικό ότι παρ' όλο που από τον περσινό Μάη ξεκινήσαμε προσπάθεια να μην υπάρξουν λειτουργικά κενά, βλέπαμε τα παιδιά μας να γυρνούν στο σχολείο μετά από δυο μόνο ώρες μάθημα, γιατί δεν υπήρχαν καθηγητές.

- Τι σημαίνει για το γονιό του μαθητή ένας αναβαθμισμένος οικονομικά και μορφωτικά καθηγητής;

- Ο καθηγητής πρέπει να δίνει και ψυχή μέσα στην τάξη. Είναι σήμερα αμφίβολη αυτή η δυνατότητα, τη στιγμή που πρέπει να σκεφτεί την επιβίωσή του. Ξέρουμε όλοι ότι η πλειοψηφία των καθηγητών δεν μπορεί καν να ζήσει από το μισθό και αναγκάζεται να κάνει ιδιαίτερα ή να δουλεύει σε φροντιστήρια. Είμαστε εργαζόμενοι και νιώθουμε στο πετσί μας ότι στη σημερινή κοινωνία η ποιότητα της ζωής εξαρτάται και από την οικονομική βάση. Σε ό,τι αφορά τον εξοπλισμό του καθηγητή από μορφωτικής πλευράς πρέπει, για όσα καινούρια ζητήματα και αλλαγές συμβαίνουν, η πολιτεία να εξοπλίζει τους εκπαιδευτικούς, για να μπορούν να μεταδώσουν τη νέα γνώση στους μαθητές.

- Με δεδομένο ότι και οι δάσκαλοι ξεκινούν από τη Δευτέρα απεργία διαρκείας, πώς θα πρέπει να βαδίσουν οι εκπαιδευτικοί φορείς στο εξής;

- Είναι ίδια τα προβλήματα της παιδείας που μπαίνουν επιτακτικά για όσους συνυπάρχουμε στο χώρο αυτό, δασκάλους, καθηγητές, γονείς. Γι' αυτό προβάλει επιτακτική η αναγκαιότητα να αγωνιστούν όλοι για τη δημόσια και δωρεάν παιδεία. Να ξεσηκωθούν και να απαιτήσουν η δημόσια δωρεάν παιδεία, την οποία κέρδισαν οι εργαζόμενοι, να μην παραδοθεί στα χέρια των ιδιωτών. Και αυτός ο αγώνας πρέπει να διευρυνθεί ακόμα περισσότερο με τη συμμετοχή όλων των τομέων της εκπαίδευσης, από τους εργαζόμενους στους παιδικούς σταθμούς μέχρι τα πανεπιστήμια, σε ένα πλατύ κίνημα.

Μ. Κ.

ΣΥΜΠΛΗΡΩΝΕΤΑΙ σήμερα ένας χρόνος από την κορύφωση της κρίσης στα Ιμια. Στο διάστημα αυτό η κατάσταση στο Αιγαίο δεν έμεινε στάσιμη. Οι τουρκικές διεκδικήσεις πέρασαν σε φάση ανοιχτής εδαφικής διεκδίκησης. Οι Αμερικανοί ξετυλίγουν τα σχέδιά τους για τη δική τους επικυριαρχία σε Αιγαίο και Κύπρο. Η δε ελληνική κυβέρνηση συνεχίζει στα βήματα του εξευτελιστικού "ευχαριστώ" της υποτέλειας του Κ. Σημίτη προς τους Αμερικανούς (σελίδες 3, 9).

ΑΨΗΦΩΝΤΑΣ το τσουχτερό κρύο, οι συνταξιούχοι έκαναν χτες πικετοφορία σε έξι μεγάλες πόλεις, διαμαρτυρόμενοι για την αντικοινωνική πολιτική της κυβέρνησης. Δήλωσαν αποφασισμένοι να συνεχίσουν ενωμένοι τους μαχητικούς αγώνες τους (σελίδες 18 - 19).

ΤΟ ΔΡΟΜΟ της υπογραφής παίρνει το σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος, για τη "νόμιμη παραμονή και εργασία" των αλλοδαπών, που ωστόσο δε διασφαλίζει την πραγματική νομιμοποίησή τους, τους κρατά σε καθεστώς "ομηρίας" και αφήνει στο απυρόβλητο τους εργοδότες (σελίδα 21).

ΟΛΟΕΝΑ και περισσότερα πρόσωπα εμφανίζονται αναμεμειγμένα στην πολιτική κρίση που έχει ξεσπάσει στο Ισραήλ και πολλοί στενοί συνεργάτες του Μπέντζαμιν Νετανιάχου κατηγορούν τις δικαστικές και αστυνομικές αρχές για ρατσισμό και μεροληπτική διάθεση (σελίδα 22).

ΝΕΟ ΚΥΜΑ βίας έχουν εξαπολύσει τις τελευταίες μέρες στην Κολομβία στρατιωτικοί και παραστρατιωτικοί, με θύματα στελέχη του Κομμουνιστικού Κόμματος και της Πατριωτικής Ενωσης, αλλά και συνδικαλιστές σελίδα 23).