Μέχρι στιγμής έχουν καθοριστεί:

• Στις 16 Μάη, στην Αττική, συγκέντρωση στις 6 μ.μ. στο υπουργείο Αμυνας και πορεία στην αμερικάνικη πρεσβεία
• Στις 20 Μάη στην Πάτρα
• Στις 23 Μάη στην Κρήτη
• Στις 29 Μάη στη Θεσσαλονίκη
• Στις 30 Μάη στην Αλεξανδρούπολη, στο Ακτιο, στην Καλαμάτα, στην Κοζάνη, στην Πτολεμαΐδα

Στο επόμενο διάστημα θα ανακοινωθούν οι ημερομηνίες για αντίστοιχες πρωτοβουλίες και σε άλλες περιοχές.

Παράλληλα, στις 22 Μάη, 58 χρόνια από τη δολοφονική επίθεση στον Γρηγόρη Λαμπράκη, προγραμματίζονται δράσεις σε Αττική, Θεσσαλονίκη, καθώς και στη γενέτειρά του, στην Κερασίτσα Αρκαδίας, ενάντια στην εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς.

Στο κάλεσμά της η ΕΕΔΥΕ αναφέρει ανάμεσα σε άλλα: «Ζούμε τις βαριές συνέπειες της επικίνδυνης πολιτικής των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ κατά των λαών, τους μεγάλους κινδύνους που προκαλεί η όξυνση των ανταγωνισμών με τη Ρωσία, την Κίνα, με την εμπλοκή δεκάδων κρατών.

Η πολεμική προπαρασκευή που βρίσκεται σε εξέλιξη στην Ουκρανία η τεράστια συγκέντρωση δύναμης πυρός στη Μαύρη Θάλασσα και στη συνοριογραμμή με τη Ρωσία, προειδοποιούν για πολύ επικίνδυνες εξελίξεις.

(...) Η χώρα μας μετατρέπεται σε απέραντο ευρωατλαντικό πολεμικό ορμητήριο, αλλά ταυτόχρονα και σε στόχο αντιποίνων.

(...) Ο ανταγωνισμός της ελληνικής και της τουρκικής αστικής τάξης και οι εξελίξεις στις σχέσεις των δύο κρατών προειδοποιούν το λαό μας (...) Τα «παζάρια» που είναι σε εξέλιξη και τα διχοτομικά σχέδια στο Κυπριακό φανερώνουν τη στοχευμένη προσπάθεια για την συνεκμετάλλευση των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων υπό ευρωατλαντική εποπτεία, για απαράδεκτους συμβιβασμούς με οδυνηρές συνέπειες στα κυριαρχικά δικαιώματα και νέους κύκλους αντιπαραθέσεων.

Οι εξελίξεις απαιτούν τη μετατροπή της λαϊκής ανησυχίας σε οργανωμένη πάλη ενάντια στην εμπλοκή της χώρας μας στα επιθετικά σχέδια των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ (...) Είναι ανάγκη να δυναμώσει ακόμη περισσότερο η πάλη του αντιπολεμικού - αντιιμπεριαλιστικού κινήματος, συνολικά του λαϊκού κινήματος. Η επικίνδυνη εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και πολέμους συμβαδίζει με την αντιλαϊκή πολιτική κατά της εργατικής τάξης, του λαού και των παιδιών του, έχοντας ως κοινό παρονομαστή τα κέρδη και τα συμφέροντα των μεγάλων οικονομικών ομίλων, της αστικής τάξης.

Παλεύουμε για:

• Την απεμπλοκή της Ελλάδας από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και πολέμους.
• Να καταργηθεί η Ελληνοαμερικανική Συμφωνία για τις Στρατιωτικές Βάσεις - Nα κλείσει η βάση της Σούδας - Nα ξηλωθούν οι βάσεις του θανάτου από τη χώρα μας - Nα μη δημιουργηθεί καμία νέα ευρωατλαντική βάση και στρατιωτική υποδομή.
• ΟΧΙ στην εγκατάσταση πυρηνικών στον Αραξο και οπουδήποτε αλλού στην Ελλάδα.
• Καμία συμμετοχή των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων σε ιμπεριαλιστικές αποστολές στο εξωτερικό, σε στρατιωτικές επιχειρήσεις κατά άλλων λαών.
• Να σταματήσει η ΝΑΤΟική άσκηση Defender Europe και όλες οι ασκήσεις που στοχεύουν στην περικύκλωση της Ρωσίας και σημαδεύουν άλλους λαούς.
• Οχι στους στρατιωτικούς εξοπλισμούς και τη διάταξη των ενόπλων δυνάμεων στην υπηρεσία του ΝΑΤΟ, ανάκληση της κυβερνητικής απόφασης για την αύξηση της θητείας στο στρατό ξηράς.
• Καμιά αλλαγή των συνόρων και των συνθηκών που τα καθορίζουν.
• Αποδέσμευση από τις λυκοσυμμαχίες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.

Στον πραγματικό κόσμο, όμως, όπου δεν έχουμε - ακόμη - την πολυτέλεια των παιχνιδιών με τον χωροχρόνο, εδώ που η ζωή μας δέχεται άγρια επίθεση, σ' αυτήν τη δυστοπία που βιώνουμε, όλοι εμείς που βρισκόμαστε απέναντί τους, δεν περιμένουμε Πάσχα και Χριστούγεννα για να δείξουμε ενδιαφέρον και συμπόνια για τον διπλανό μας που έχει ανάγκη, δεν αδιαφορούμε, δεν τον προσπερνάμε, τον στηρίζουμε και τον βοηθάμε, δεν αφήνουμε κανέναν μόνο του, νοιαζόμαστε, πιστεύουμε σ' αυτήν την κοινωνική αξία, που περικλείει μέσα της ανιδιοτέλεια, θέληση προσφοράς, χωρίς την αναμονή κάποιου οφέλους υλικού ή ηθικού.

Αυτό είναι το δίκαιο.

Τα λόγια του Μαρξ και του Ενγκελς ακούγονται δυνατά ακόμη: «Παντού, όπου η αστική τάξη ήρθε στην εξουσία, δεν άφησε κανέναν άλλο δεσμό ανάμεσα σε άνθρωπο και σε άνθρωπο, εκτός από το γυμνό συμφέρον, από την "πληρωμή τοις μετρητοίς". Μετέτρεψε την προσωπική αξιοπρέπεια σε ανταλλακτική αξία και στη θέση των απειράριθμων γραφτών και των έντιμα αποκτημένων ελευθεριών, έβαλε τη μοναδική ασυνείδητη ελευθερία του εμπορίου. Με μια λέξη, στη θέση της καλυμμένης με θρησκευτικές και πολιτικές αυταπάτες εκμετάλλευσης, έβαλε την ανοιχτή, ξεδιάντροπη, άμεση, σκληρή εκμετάλλευση».

Ο Σαραμάγκου λέει χαμογελώντας στον Βέγγο: «Με κάνεις χαρούμενο όταν σε βλέπω. Θυμάσαι που έλεγα κάποτε πως έχουμε ανάγκη την επανάσταση της καλοσύνης; Κάθε φορά που σε συναντάω, νομίζω πως ξαναδίνεις νόημα στην έννοιά της. Με κάνεις να νιώθω βαθιά καλός. Αλήθεια, Θανάση, έστησες εδώ μέσα ποτέ το σκηνικό του "Δράκου";».

Και ο Βέγγος:

- Μόνο μια φορά. Για να ξανακούσω τις μουσικές του Μάνου και να ξαναδώ τους φίλους μου και πιο πολύ τον Κούνδουρο. Στη Μακρόνησο γνωριστήκαμε, εξόριστοι κι οι δυο. Με πίεσε και στο τέλος με κατάφερε να παίξω στη «Μαγική πόλη», κι ύστερα στον «Δράκο». Αν δεν ερχόταν στη ζωή μου, μπορεί να δούλευα ακόμη σ' εκείνο το πατάρι με τα δέρματα.

Ξαφνικά ζωντανεύει γύρω του ο χώρος της εξορίας του, το στρατόπεδο της Μακρονήσου.

- Γιατί επιλέγεις πάλι να ζεις στο 1949; τον ρωτάει ο Σαραμάγκου.

- Πολλές οι εκκρεμότητες καλέ μου άνθρωπε, πρέπει να βοηθήσω πολλούς που έχουν ανάγκη.

- Θέλεις τσιγάρο;

- Δεν καπνίζω. Είμαι αθλητής, λέει καμαρώνοντας.

- Τρέξιμο να υποθέσω ε;

- Πρωταθλητής ανωμάλου δρόμου, πετιέμαι εγώ.

- Γιατί σ' έφεραν εδώ; απορεί ο συγγραφέας.

- Ο πατέρας μου ήταν οργανωμένος στην Αντίσταση. Στη Μάχη της Ηλεκτρικής, ήταν με τον ΕΛΑΣ. Απέτρεψαν την ανατίναξη του εργοστασίου από τους Γερμανούς. Μετά απολύθηκε, γιατί ήταν ...κομμουνιστής.

- Εσύ τι έκανες και σε τιμώρησαν;

- Εγώ στην Κατοχή ήμουν στην ΕΠΟΝ. Μ' έφεραν εδώ το 1949 να ...εκτίσω τη θητεία μου. Δεν φοβάμαι εδώ, ούτε με κουράζει που με ξεπατώνουν στο κουβάλημα και στο σπάσιμο πέτρας, μόνο τη σκόνη δεν αντέχω. Αυτή να έλειπε... Εκεί παραδίνομαι.

Ο Σαραμάγκου χαμογελάει:

- Ξέρεις τι σκέφτομαι Θανάση μου, κάθε φορά που σε βλέπω; Ολο νομίζω πως αν και τρέχεις συνέχεια, κάτι υπάρχει που δεν προλαβαίνεις... Υπάρχει πραγματικά κάτι που δεν πρόλαβες να κάνεις και σε στοιχειώνει;

-Υπάρχει, ναι, λέει ο Θανάσης και κοιτάει τον καιρό, που ετοιμάζεται να το γυρίσει σε βροχή. Το είχα πει και στον Κώστα Κακκαβά. Εκανα οικονομία παλιά και δεν έμαθα το τσιγάρο, για να μπορώ να αγοράζω τσιγάρα στον πατέρα μου, που ήταν πολύ φτωχός. Και όταν ήρθε η στιγμή κι έπιασα λεφτά, εκείνος δεν ζούσε για να του προσφέρω λίγο καλύτερη ζωή. Ζοζέ, δεν του πήγαινα τόσα τσιγάρα όσα έπρεπε.

Τους παρακολουθώ να συζητούν, κοιτώντας με θαυμασμό στα μάτια ο ένας τον άλλον, με φόντο τις σκηνές στη Μακρόνησο, και τότε μια μαγική γεννήτρια χαρακτήρων στέλνει σε υπότιτλο ένα κείμενο του Ζοζέ, στο κάτω μέρος του κοινού πλάνου τους:

«Η λειτουργία του κόσμου έπαψε να είναι το απόλυτο μυστήριο που ήταν, οι μοχλοί του κακού βρίσκονται μπροστά στα μάτια όλων, για τα χέρια που τους χειρίζονται δεν υπάρχουν πια γάντια ικανά να κρύψουν τις κηλίδες του αίματος».

Απέναντί μου είναι δύο άντρες σε ειρήνη με ό,τι τους περιβάλλει: Πρόσωπα, πράγματα, ζώα, δέντρα, ουρανό και θάλασσα. Είναι σαν να είναι ενταγμένοι στον φυσικό τους χώρο, χωρίς να έχουν μετατραπεί σε εγωιστές που λένε: «Καθώς τώρα τα έχω όλα, τα υπόλοιπα μου είναι αδιάφορα». Οχι, αντίθετα. Εξακολουθούν να είναι αλληλέγγυοι, να παίρνουν μέρος σε ατέλειωτες μάχες, μερικές μάλιστα από αυτές από χέρι χαμένες. Αυτό μπορεί να μην έχει καμιά σχέση με την ευτυχία, αν όμως τους ρωτήσεις: «Είστε ευτυχισμένοι;». «Ναι, είμαστε ευτυχισμένοι», θα σου πουν.

Τα υπόλοιπα στο βιβλίο.

Κ α λ ή Α ν ά τ α σ η !