ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Βραβεύονται στην υποκρισία

Παπαγεωργίου Βασίλης

Διαγωνισμό «με στόχο τη συμβολική βράβευση "του καλύτερου εργοδότη" ως προς την υιοθέτηση πολιτικών προώθησης της αρχής της ίσης μεταχείρισης και σεβασμού της διαφορετικότητας» ετοιμάζει το υπουργείο Εργασίας. Η κυβέρνηση θα δώσει καλό βαθμό σε όσους εργοδότες παίρνουν θετικά μέτρα «στις διαδικασίες πρόσληψης (κριτήρια επιλογής εργαζομένων από κοινωνικές ομάδες που αντιμετωπίζουν διακρίσεις) στις αμοιβές, επιδόματα, όρους και προϋποθέσεις απασχόλησης».

Δε ξέρουμε αν τελικά η κυβέρνηση θα καταφέρει να εντοπίσει και να βραβεύσει όποιον εργοδότη θεωρεί εκείνη «καλό». Το σίγουρο είναι ότι η ίδια κερδίζει αναμφισβήτητα το βραβείο του μέγιστου υποκριτή.

Γιατί, οι κοινωνικές ομάδες στις οποίες αναφέρεται η κυβέρνηση όπως και συνολικά οι εργαζόμενοι, δε χρειάζονται γενικά και αόριστα «πρόσληψη», «αμοιβές» και «επιδόματα». Χρειάζονται σταθερή εργασία με πλήρη δικαιώματα, ώστε να μπορούν να ζήσουν τις οικογένειές τους.

Είναι τουλάχιστον προκλητικό να βγαίνει η κυβέρνηση και να καμώνεται ότι συμπονά όσους βιώνουν διακρίσεις, όταν με την πολιτική που εφαρμόζει στηρίζει και γενικεύει την εγκληματικότερη «διάκριση» που είναι και πηγή για κάθε βάσανο όλου του λαού: αυτή της στήριξης του μεγάλου κεφαλαίου και γι' αυτό μετατρέπει τους τόπους δουλειάς σε κάτεργα, όπου καθημερινά βραβεύεται η ικανότητα της πλουτοκρατίας να ξεζουμίζει τον εργάτη και ν' αυγαταίνει τα κέρδη της.

Διαφημίζουν τη φτωχοποίηση και το ξεπούλημα!

«Μέσα σε μόλις τρία χρόνια, με μεγάλο κόστος, οι Ελληνες πετύχαμε όσα λίγες χώρες στη σύγχρονη οικονομική ιστορία». Με τη φράση αυτή διαφήμισε σε ομιλία του σε «Φόρουμ Επενδυτών» στις ΗΠΑ ο υπουργός Ανάπτυξης, Κ. Χατζηδάκης, το ...κατόρθωμα της τρικομματικής κυβέρνησης και των δύο προηγούμενων (ΠΑΣΟΚ - Παπαδήμου) να φτωχοποιήσουν εκατομμύρια Ελλήνων, να τους στείλουν στην ανεργία και στην απόγνωση.

Δε δίστασε, μάλιστα, να αναφέρει και συγκεκριμένα στοιχεία, προφανώς για να δελεάσει το επιχειρηματικό ακροατήριο να έλθει να κάνει κερδοφόρες μπίζνες στη χώρα μας, όπως:

«Το εργατικό κόστος ανά μονάδα αναμένεται να μειωθεί σε περισσότερο από 15% κατά την περίοδο 2010 - 2013.
Μεταρρυθμίσαμε το θεσμό της διαιτησίας, των συλλογικών διαπραγματεύσεων, τη διαδικασία της μισθολογικής ωρίμανσης, της επέκτασης των συλλογικών συμβάσεων κ.ά.
Και, γενικώς, εισήχθη το στοιχείο της ευελιξίας στις εργασιακές σχέσεις»!

Και βέβαια δεν παρέλειψε να διαφημίσει επίσης το γενικό ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, επισημαίνοντας ότι το πρόγραμμα των αποκρατικοποιήσεων περιλαμβάνει τα πάντα: Από τις δημόσιες υποδομές (δρόμοι, λιμάνια, αεροδρόμια, ενέργεια) και την ακίνητη περιουσία (πάνω από 70.000 ακίνητα) μέχρι και τις δημόσιες επιχειρήσεις (ΕΛΤΑ, ΔΕΠ, Ελληνικά Πετρέλαια, ΟΠΑΠ κ.ά.).

Αυτοί δεν έχουν πλέον κανέναν ενδοιασμό να ομολογήσουν, να υπερηφανευτούν και να διαφημίσουν ότι φτωχοποιούν το λαό και ξεπουλούν τα πάντα για να ξεπεράσουν όσο γίνεται πιο αναίμακτα την κρίση τα μονοπώλια. Μόνος δρόμος βέβαια για το λαό που ματώνει δεν είναι άλλος από αυτόν της οργάνωσης για τη διεκδίκηση των άμεσων αναγκών του στην προοπτική της ρήξης και ανατροπής της ίδιας της εξουσίας των μονοπωλίων.

Ενα ακόμα εθνικιστικό - ρατσιστικό παραλήρημα

Με ένα ακόμα εθνικιστικό και ρατσιστικό εμετικό παραλήρημα απαντά η Χρυσή Αυγή στις εθνικιστικές δηλώσεις Μπερίσα περί Μεγάλης Αλβανίας. «Οσο ανεχόμαστε τους Αλβανούς εγκληματίες και τα παράσιτα εντός της επικράτειάς μας, τόσο παράλογες απαιτήσεις θα εγείρει το θλιβερό κρατίδιό τους», λένε σε ανακοίνωσή τους τα φασιστοειδή.

Και δείχνουν σαν υπεύθυνους γενικά τους Αλβανούς μετανάστες, που τους χαρακτηρίζουν παράσιτα. Φέρνουν ξανά στην επιφάνεια και αναπαράγουν το δόγμα της λεγόμενης «μηδενικής ανοχής» προς τους μετανάστες, που εδώ και μήνες καλλιεργεί η συγκυβέρνηση και αποτελεί την επίσημη πολιτική της. Δόγμα πάνω στο οποίο έχει βασίσει το κυνηγητό των μεταναστών και ταυτόχρονα πυροδοτεί τη δράση των χρυσαυγιτών.

Ο μεγάλος κίνδυνος για τους λαούς δεν είναι οι μετανάστες, αλλά ο εθνικισμός, τα συμφέροντα και οι ανταγωνισμοί των μονοπωλίων και των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων στα Βαλκάνια και την ευρύτερη περιοχή.

Ο πατριωτισμός του κεφαλαίου είναι το κέρδος...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ; Να κλάψεις ή να γελάσεις με αυτόν τον τραγελαφικό διάλογο μεταξύ κυβέρνησης και τραπεζιτών. Με τον Γ. Στουρνάρα να τους λέει ότι είναι «πατριωτικό καθήκον» η επαναγορά ομολόγων;

Κι αυτό γιατί οι συγκεκριμένοι τραπεζίτες - «πατριώτες» απλά κάνουν τους δύσκολους προκειμένου να μοιραστούν όσα απομυζούν από τον ελληνικό λαό με κάτι ...άλλους όμοιούς τους «πατριώτες».

Μιλάμε για την ίδια κυβέρνηση που θεωρεί «πατριωτικό» καθήκον του λαού να φορολογείται υπέρμετρα, να φτωχαίνει, να χάνει τους μισθούς και τα δικαιώματά του προκειμένου να ενισχυθεί το τραπεζικό σύστημα.

Το ίδιο σύστημα δηλαδή, το οποίο αιμοδοτεί τους «πατριώτες» εφοπλιστές που παραγγέλνουν καράβια στην Κορέα γιατί είναι πιο φθηνά. Τους «πατριώτες» βιομήχανους που μεταφέρουν εργοστάσια στα Βαλκάνια επειδή έχουν μικρότερα μεροκάματα. Τους «πατριώτες» που σωρεύουν εκατοντάδες δισ. στην Ελβετία.

Η μόνη «πατρίδα» που καταλαβαίνουν αυτοί είναι τα κέρδη και τα υπερκέρδη τους που πρέπει να μεγαλώσουν με κάθε τίμημα. Γι' αυτό και ό μόνος «πατριωτικός» δρόμος που υπάρχει για το λαό είναι να τους αφαιρέσει μία και καλή την εξουσία.

Α, ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ το ξεχάσουμε, πήραμε και συγχαρητήρια από τον γνωστό και μη εξαιρετέο ...Τσαρλς Νταλάρα. Πάρα πολύ χάρηκε για τη συμφωνία στο Γιούρογκρουπ και από τις «θυσίες» που επωμίστηκε ο ελληνικός λαός.

Γιατί να μη χαρεί δηλαδή; Ολα αυτά σημαίνουν μερικά άκοπα δισεκατομμύρια για τα συμφέροντα που εκπροσωπεί και έπονται και ...ακόμα καλύτερες μέρες για το σινάφι του.

Φυσικά, εκτίμησε ότι όλα αυτά θα συμβάλουν «στην ανάπτυξη της οικονομίας» που όλως τυχαίως συμπίπτει με την «ανάπτυξη» της απόδοσης των επενδύσεων που έχουν κάνει οι διεθνείς «θεσμικοί επενδυτές» και τραπεζίτες που τον εξέλεξαν.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Κάτι πρέπει να νικήσει

Αγριες μέρες. Με μαθητές να διανύουν με τα πόδια τα χιλιόμετρα που τους χωρίζουν από τα χτυπημένα σπίτια τους στα υπό διάλυση σχολεία τους. Με γονείς να χάνουν τις δουλειές τους. Ανεργους νέους να προσφέρουν απλήρωτοι «κοινωφελή εργασία». Ανάπηρα παιδιά να εγκλωβίζονται στα σπίτια τους 24 ώρες το 24ωρο, χωρίς πρόσβαση σε οποιαδήποτε εκπαιδευτική διαδικασία. Με συνταξιούχους να γαντζώνονται με νύχια και δόντια από τη ζωή. Το άδικο απλώνεται από τα σπάργανα μέχρι την τελευταία πνοή της ανθρώπινης ύπαρξης με τον πιο σκληρό τρόπο.

Ως «λογική» συνέχεια των παραπάνω, έρχεται νέα οικονομική θηλιά να μπει στο λαιμό των φορέων αντιμετώπισης των εξαρτήσεων, μόνο που αυτή τη φορά τους καταδικάζει στο λουκέτο. Φορείς που η παρουσία τους είναι πλέον ζωτικής σημασίας και το έργο τους περισσότερο απαραίτητο από ποτέ, καθώς τα τεράστια ποσοστά ανεργίας και το χαμηλό βιοτικό επίπεδο, φέρνουν περισσότερα προβλήματα σωματικής και ψυχικής υγείας, περισσότερη χρήση και περιθωριοποίηση. Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρατέθηκαν στην Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων της Βουλής, μπαίνει νέο μαχαίρι στον ήδη πετσοκομμένο προϋπολογισμό και μακριά από τις πραγματικές και δριμείες ανάγκες των Κέντρων Πρόληψης και των μονάδων του ΚΕΘΕΑ, ενώ τα προγράμματα του ΟΚΑΝΑ διολισθαίνουν όλο και περισσότερο στη συντήρηση μέσω μιας ψυχρής και επικίνδυνης χορήγησης ενός χαπιού, που θέτει σε άμεσο κίνδυνο ανθρώπινες ζωές. Συγκεκριμένα, τα 71 Κέντρα Πρόληψης για το 2012 έχουν μείωση του προϋπολογισμού 48,5% (!), το ΚΕΘΕΑ υφίσταται επιπλέον μείωση 10% στην επιχορήγηση των 18.500.000 ευρώ, που είχε εγγραφεί.

Ολα αυτά όταν: Τα αιτήματα παρέμβασης προς τα Κέντρα Πρόληψης έχουν αυξηθεί στην οικογένεια, το σχολείο, την τοπική κοινωνία και τα 71 Κέντρα, οι 400 εργαζόμενοι δεν επαρκούν για να ανταποκριθούν παρά τις τεράστιες προσπάθειές τους. Οι 100 και πλέον μονάδες του ΚΕΘΕΑ σε όλη την Ελλάδα δεν φτάνουν μέχρι τις 15 πόλεις που ζητούν τη δημιουργία νέων μονάδων. Με τις νέες περικοπές πλέον προκύπτει πρόβλημα αν αυτοί οι φορείς θα έχουν για τα μικρότερα, τα αυτονόητα, να πληρώσουν το φως, το νερό, τη θέρμανση... Αν θα μπορούν να ζουν οι εργαζόμενοι σε αυτούς αξιοπρεπώς. Αν θα εξακολουθούν να ξεχωρίζουν και να «κλέβουν» κάτι από την κόλαση των εξαρτήσεων, αυτό το κάτι που θέλει να ζήσει. Τους χιλιάδες αποδέκτες υπηρεσιών πρόληψης στις σχολικές κοινότητες και τις τοπικές κοινωνίες. Τους 2.000 χρήστες στο δρόμο που προσεγγίζουν κάθε χρόνο το ΚΕΘΕΑ μέσω ειδικών παρεμβάσεων (street-work). Τους 3.000 χρήστες νόμιμων και παράνομων ουσιών στα Συμβουλευτικά του Κέντρα. Τα 1.500 άτομα στις μονάδες ψυχικής απεξάρτησης και κοινωνικής επανένταξης. Τους 2.300 φυλακισμένους και αποφυλακισμένους με πρόβλημα χρήσης. Τα 6.000 μέλη οικογενειών που αντιμετωπίζουν στους κόλπους τους πρόβλημα χρήσης.

Οι φορείς στο χώρο των εξαρτήσεων πρέπει να χρηματοδοτούνται αποκλειστικά από το κράτος με βάση τις πραγματικές τους ανάγκες, με όλο το αναγκαίο μόνιμο προσωπικό, χωρίς καμία επιχειρηματική δράση. Οσοι «δεν παραδέχονται την ήττα», επιβάλλεται να συστρατευτούν σ' ένα πλατύ κι ευρύ αντι-ναρκωτικό κίνημα, άρρηκτα συνδεδεμένο με το εργατικό, που θα παίρνει το μέρος της ζωής. Γιατί κάτι από μας πρέπει να νικήσει.

Ελένη ΤΖΙΒΡΑ