Σελ. /8
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 3 Ιούλη 2005 - αριθ. φύλλου: 9217

ΕΝΘΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ: "ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΚΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ (6/2005)"
ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ
Για την πολιτική κατάσταση και τα προβλήματα των εργαζομένων

1 Οι εργατοϋπάλληλοι, γενικά η λαϊκή οικογένεια, βρίσκονται αντιμέτωποι με ένα νέο πακέτο αντιδραστικών μέτρων που η ΝΔ εξαπολύει, και το οποίο αφορά όλες τις πλευρές της ζωής τους. Πρόκειται για μια ιδιαίτερα σφοδρή επίθεση που περιβάλλεται από προσχήματα, παραπλανητικά τρομοκρατικά διλήμματα, ψεύτικες υποσχέσεις. Προωθούνται εξειδικευμένες πολιτικές σε βάρος και των μικρομεσαίων αυτοαπασχολουμένων στην πόλη και πιο ειδικά της μικρομεσαίας αγροτιάς. Ιδιαίτερα πλήγματα δέχονται η νεολαία, οι νεότερες ηλικίες και οι γυναίκες. Χειροτερεύουν οι συνθήκες δουλιάς και ζωής σε όλη τη χώρα, ιδιαίτερα στις πιο υποβαθμισμένες περιοχές.

Στις σημερινές συνθήκες όξυνσης των κοινωνικών αντιθέσεων γίνεται ακόμη πιο ορατή η ύπαρξη των δύο δρόμων ανάπτυξης της ελληνικής κοινωνίας: Αυτού που βρισκόμαστε, που υπηρετεί την πλουτοκρατία, τον ιμπεριαλισμό. Και του άλλου, ο οποίος ανταποκρίνεται στα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων: Της φιλολαϊκής ανάπτυξης που προϋποθέτει την κοινωνικοποίηση των βασικών και συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής στο πλαίσιο της λαϊκής εξουσίας - λαϊκής οικονομίας. Αλλος δρόμος, δήθεν ενδιάμεσος, δεν υπάρχει.

Ολα τα μέτρα που πάρθηκαν τα τελευταία χρόνια από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και τώρα από της ΝΔ, ένα στόχο υπηρετούν: Τη συγκέντρωση του κεφαλαίου, τη γιγάντωση των μονοπωλίων. Τη μετατροπή της εργατικής δύναμης σε ακόμα πιο φθηνό εμπόρευμα. Την εμπέδωση κλίματος ιδεολογικής τρομοκρατίας, με την ενίσχυση των μηχανισμών καταστολής σε βάρος του λαϊκού κινήματος, για να είναι συνεχώς ανοιχτός ο δρόμος σε διαδοχικά αντιλαϊκά μέτρα.

Στην ένταση της εκμετάλλευσης αποσκοπεί: Η «διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου». Ο διαχωρισμός του χρόνου εργασίας σε «ενεργό» και «ανενεργό». Οι αλλαγές στο ωράριο λειτουργίας των καταστημάτων προς όφελος των γιγαντιαίων εμπορικών επιχειρήσεων. Η πολιτική των λεγόμενων αναδιαρθρώσεων στην αγροτική οικονομία. Τον ίδιο στόχο υπηρετεί και η πολιτική στην Παιδεία, ιδιαίτερα με τις αποφάσεις της Συνόδου των υπουργών Παιδείας της ΕΕ στο Μπέργκεν, με τη θεσμοθέτηση της «διά βίου μάθησης» και της «αξιολόγησης», αλλά και με τη δυνατότητα να ιδρύει η πλουτοκρατία εκπαιδευτικά ιδρύματα, που συνοδεύεται από τη συνεχή υποβάθμιση της γνώσης και της κριτικής σκέψης. Δεν υπάρχει πλευρά, πτυχή της καθημερινής ζωής, που να μην πλήττεται από τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις. Στο πλαίσιό τους προωθείται και ο τέταρτος πυλώνας του Μάαστριχτ, η απελευθέρωση των υπηρεσιών, με αιχμή του δόρατος τη μεταφορά εργαζομένων από χώρα σε χώρα, με μισθούς και δικαιώματα σύμφωνα με τη χώρα προέλευσης.

Οι ταξικές επιλογές της ΝΔ δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Το ΚΚΕ πολύ έγκαιρα και στη μακράς διάρκειας προεκλογική περίοδο είχε αποκαλύψει τι θα φέρει η ΝΔ, τι θα προσθέσει στην αντιλαϊκή πολιτική του ΠΑΣΟΚ. Τα μέτρα αυτά είχαν συμπεριληφθεί στο προεκλογικό πρόγραμμα της κυβέρνησης. Χρειάζεται λοιπόν να βγάλουν συμπεράσματα τα λαϊκά στρώματα που είχαν την προσδοκία ότι η ΝΔ ίσως αποδειχθεί «μικρότερο κακό» σε σχέση με το ΠΑΣΟΚ, ή ότι εκδικούνται την πολιτική του ΠΑΣΟΚ δίνοντας ψήφο στη ΝΔ.

Επιπλέον το νέο κύμα αντιλαϊκών μέτρων είχε αναγγελθεί στις συνόδους και στις κατευθύνσεις της ΕΕ, με τις οποίες έχουν συμφωνήσει διαδοχικά το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, ενώ τις αποσιώπησε και υποβάθμισε ο ΣΥΝ. Δικαιώνεται το ΚΚΕ, που με σταθερότητα αποκάλυψε και εναντιώθηκε εμπράκτως σε αυτές, ειδικότερα στη «στρατηγική της Λισαβόνας».

2 Το ΚΚΕ καλεί τους εργαζόμενους να προβληματιστούν: Ενώ υπάρχει κάθε δυνατότητα να απολαμβάνουν καλύτερη ζωή από υλική και πνευματική άποψη, αυτή υπονομεύεται και ακυρώνεται από την κυριαρχία των δυνάμεων που υπηρετούν την πλουτοκρατία, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, την πολιτική των ΗΠΑ στην περιοχή και γενικότερα.

Η ζωή που θέλουν να ζήσουν οι εργαζόμενοι, τα δικαιώματα που τους ανήκουν, δεν εξασφαλίζονται επιλέγοντας κάθε φορά ποιο κόμμα, η ΝΔ ή το ΠΑΣΟΚ, θα τους παραπλανά.

Ανάμεσα στη ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ διεξάγεται μια φραστική σύγκρουση, η οποία στην πραγματικότητα έχει ως ουσία της τον ανταγωνισμό για το ποια πλευρά είναι περισσότερο ικανή και τολμηρή να πάρει μέτρα κατά των εργαζομένων, υπέρ των μονοπωλίων, του κεφαλαίου. Και τα δύο κόμματα αναζητούν και επεξεργάζονται μεθόδους και επιχειρήματα παραπλάνησης των εργαζομένων. Εμπαίζουν και τα δύο το λαό αναγορεύοντας σε «ρήξεις» και «τομές», «εκσυγχρονισμούς» και «μεταρρυθμίσεις» τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, που ισχυροποιούν τη δύναμη των μονοπωλίων, αφαιρούν κατακτήσεις, προσθέτουν νέα δεινά. Εχουν την ίδια στρατηγική, απλώς αλλάζουν ρόλους.

Το ΚΚΕ καλεί τους εργαζόμενους που ψηφίζουν τα δύο αυτά κόμματα, που επηρεάζονται απ' αυτά, να τα εγκαταλείψουν.

Η επίθεση δεν έχει ημερομηνία λήξης. Αυτά τα μέτρα πρέπει να συναντήσουν τη δυναμική αντίσταση από το λαϊκό κίνημα. Αν κυριαρχήσει πνεύμα ηττοπάθειας, τότε θα ακολουθήσουν νέα, ακόμα χειρότερα πακέτα μέτρων, που θα επιφέρουν πρωτοφανή για τα τελευταία 30 χρόνια επιδείνωση της θέσης των εργαζομένων, στο βιοτικό τους επίπεδο, στο δικαίωμα για δουλιά, αλλά και στα δημοκρατικά δικαιώματα.

Οσο πιο γρήγορα τα λαϊκά στρώματα απεγκλωβιστούν από τις διάφορες παγίδες των δύο κομμάτων, όσο πιο αποφασιστικά αποβάλουν τη μοιρολατρία, όσο πιο γρήγορα αποκτήσουν αυτοπεποίθηση, τόσο περισσότερο θα καταφέρουν να αποτρέψουν μέτρα σε βάρος τους. Τόσο πιο γρήγορα θα καταφέρουν να αντεπιτεθούν. Η πλουτοκρατία και τα κόμματά της υπολογίζουν το λαό μόνο όταν τον φοβηθούν.

Οι εργαζόμενοι πρέπει στο σύνολό τους να απορρίψουν τη λογική και την πολιτική της «ανταγωνιστικότητας» και της «αύξησης της παραγωγικότητας», τον αποπροσανατολισμό της «σύγκλισης» και την ταξική επιλογή της «αξιολόγησης». Να απορρίψουν τις αυταπάτες που καλλιεργούνται για το Δ' Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης. Προορίζεται και αυτό για το μεγάλο κεφάλαιο, όπως και τα προηγούμενα, καθώς και για την εξαγορά συνειδήσεων. Η ανεργία δε μειώθηκε, το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων δε βελτιώθηκε, παρότι τα κονδύλια εισέρευσαν άφθονα. Αποδείχτηκε ότι δόθηκαν, προκειμένου να προωθηθεί η πολιτική της ιδιωτικοποίησης και εμπορευματοποίησης στην Παιδεία, στην Υγεία, στο Περιβάλλον, στις Μεταφορές και αλλού, την ίδια ώρα που μειώνονται οι κοινωνικές δαπάνες και παροχές, ενώ οι στρατιωτικές δαπάνες παραμένουν πολύ υψηλές, με βάση τις ανάγκες του ΝΑΤΟ, της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας.

Να απαλλαγούν οι εργαζόμενοι από τη λογική του μονόδρομου της ΕΕ, της συμμόρφωσης με το ΝΑΤΟ, στο όνομα της δήθεν εξασφάλισης της προστασίας της χώρας με τις ελληνοαμερικανικές συμφωνίες.

Από εκεί και πέρα είναι σε θέση το λαϊκό κίνημα, με πρωτοπορία τις ριζοσπαστικές δυνάμεις που υπάρχουν, να διαμορφώσει πρόγραμμα δράσης και συνολική στρατηγική, που θα το φέρει σε πολύ καλύτερη θέση, δίνοντας ταυτόχρονα προοπτική. Θα διασφαλίσει αποτελεσματικότητα στον αγώνα. Θα φέρει πιο κοντά την κοινή δράση των λαϊκών κινημάτων σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

3 Το ΚΚΕ χαιρετίζει τα αποτελέσματα υπέρ του «ΟΧΙ» στη Γαλλία και στην Ολλανδία. Το «ΟΧΙ» δε στρέφεται μόνο κατά του «ευρωσυντάγματος», αλλά και κατά της πολιτικής της ΕΕ. Τα αποτελέσματα εκφράζουν τη δυνατότητα και τη δυναμική να περάσουν οι λαοί της Ευρώπης στην αντεπίθεση. Η γενικότερη δυσαρέσκεια και αμφισβήτηση απέναντι στο «ευρωσύνταγμα» δείχνει ότι αυτό έχει ήδη χρεοκοπήσει. Η άρνηση κυβερνήσεων να προχωρήσουν σε δημοψηφίσματα, για τα οποία είχαν δεσμευτεί, δείχνει το φόβο και τον πανικό τους. Αποκαλύπτεται πιο καθαρά πως η διεύρυνση της ΕΕ δεν έγινε γιατί ήθελαν οι λαοί, αλλά οι κυβερνήσεις, οι αστικές τάξεις των νέων χωρών.

Οι πολιτικές δυνάμεις που ψήφισαν τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και υποστηρίζουν την ΕΕ ως μονόδρομο επιχειρούν να καπηλευτούν το «ΟΧΙ» των λαών, να παρεμποδίσουν τη ριζοσπαστικοποίηση και το δυναμισμό που περικλείουν τα δημοψηφίσματα, προβάλλοντας το επικίνδυνο και παραπλανητικό σύνθημα «για ένα άλλο Σύνταγμα».

Αυτό που σήμερα επιβάλλεται είναι να ενισχυθεί η αντιπαράθεση συνολικά με τις επιλογές της ΕΕ, η απειθαρχία στις αποφάσεις της. Ο,τι δυσκολεύει την ΕΕ, συμφέρει τους λαούς.

Η ΚΕ του ΚΚΕ υπογραμμίζει και πάλι ότι πρέπει να διενεργηθεί δημοψήφισμα και στην Ελλάδα. Αυτό είναι και αίτημα της πλειοψηφίας του λαού. Το ΚΚΕ δίνει στο δημοψήφισμα περιεχόμενο υπέρ του «ΟΧΙ» στο «ευρωσύνταγμα», «ΟΧΙ» στην ΕΕ και τις αποφάσεις της.

Οι δυσκολίες και τα φαινόμενα κρίσης που διαπερνούν την ΕΕ και που εκδηλώθηκαν στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής (16-18 Ιούνη), αποτελούν πηγή αισιοδοξίας, στο βαθμό που αξιοποιούνται από το λαϊκό κίνημα. Επιδίωξη της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων πρέπει να είναι η παρέμβαση για την όξυνση της κρίσης του ιμπεριαλιστικού οργανισμού, γυρνώντας την πλάτη στην κινδυνολογία που σκοπίμως καλλιεργούν οι κυβερνήσεις της ΕΕ και τα κόμματα που τη στηρίζουν. Από την κρίση κινδυνεύει και ανησυχεί η πλουτοκρατία και τα κόμματά της, που διαγκωνίζονται ποιο είναι περισσότερο ικανό να εφαρμόζει τις επιλογές της ΕΕ.

Η ΕΕ δεν είναι η Ευρώπη. Η ΕΕ δεν είναι δυνατόν να αποκτήσει κοινωνικό φιλολαϊκό περιεχόμενο, γιατί είναι συμμαχία και δομή του κεφαλαίου. Η άποψη για τη δήθεν «Κοινωνική Ευρώπη» αποσυνδέει την πολιτική από την οικονομία. Απορρίπτει ότι οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις αποτελούν φυσική ανάγκη του κεφαλαίου. Στοχεύει στη δημιουργία του λεγόμενου «αντινεοφιλελεύθερου μετώπου», για τη διαχείριση του ιμπεριαλισμού. Οι σκοποί αυτής της πολιτικής γραμμής φάνηκαν στην Ιταλία, όπου τα κομμουνιστικά κόμματα βρίσκονται και πάλι σε πορεία συνεργασίας με τη σοσιαλδημοκρατία.

4 Η ΝΔ πραγματοποιεί αντιλαϊκό έργο. Κυβερνά με βάση το πρόγραμμά της και με τους νόμους του ΠΑΣΟΚ, προσθέτοντας και τους δικούς της εξίσου αντιλαϊκούς.

Η αντιπολίτευση που ασκεί το ΠΑΣΟΚ στη ΝΔ δεν πρόκειται να βάλει κανένα φρένο στην πολιτική της. Αντίθετα, της δίνει τη δυνατότητα να προχωρήσει πιο γοργά. Η κριτική, που ασκεί το ΠΑΣΟΚ, αποσκοπεί να προχωρήσουν ακόμα πιο γρήγορα τα αντιλαϊκά μέτρα των λεγόμενων μεταρρυθμίσεων. Η προβολή των λαϊκών προβλημάτων, τα οποία οξύνθηκαν εξαιτίας και της δικής του πολιτικής ως κυβέρνηση, η διγλωσσία που επιμελημένα χρησιμοποιεί, είναι στάχτη στα μάτια του λαού, είναι πρόκληση και καπηλεία.

Είναι παραπλανητικά τα επιχειρήματα σχετικά με το «μικρό ή μεγάλο κράτος» ή με το δήθεν «μονοκομματικό», που τα εμφανίζουν ως αιτία των προβλημάτων, ενώ αφορούν σε ανάγκες προσαρμογής του στις λειτουργίες του κεφαλαίου. Ταυτόχρονα αποτελούν πρόσχημα για λήψη πρόσθετων αντιλαϊκών μέτρων, όπως η σύμπραξη του δημόσιου με το ιδιωτικό κεφάλαιο. Εξίσου παραπλανητική είναι η πολιτική θέση ότι είναι δυνατό σε συνθήκες απελευθέρωσης των αγορών να υπάρχει παράλληλα και να προκόβει υπέρ των εργαζομένων ο δημόσιος τομέας.

Στο καπιταλιστικό κράτος, όποιο κι αν είναι το μέγεθος και η σύνθεσή του, κερδισμένος θα είναι ο βιομήχανος, ο τραπεζίτης, ο μεγαλέμπορος, ο εφοπλιστής. Το αστικό κράτος, είτε κατακλύζεται από στελέχη του ενός είτε του άλλου κυβερνητικού κόμματος, βρίσκεται πάντα στην υπηρεσία του κεφαλαίου. Η πάλη κατά των ιδιωτικοποιήσεων εντάσσεται στον αγώνα κατά των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, κατά των αντιδραστικών αλλαγών στις εργασιακές σχέσεις. Το δίλημμα για τους εργαζόμενους δεν είναι η επιλογή ανάμεσα στην κρατική ή τη μη κρατική καπιταλιστική ιδιοκτησία, αλλά στο να γίνει λαϊκή περιουσία ο πλούτος που εκείνοι παράγουν.

5 Η ενίσχυση της λαϊκής συμμαχίας, η οργάνωση, η ενότητα, η κοινή δράση των ριζοσπαστικών δυνάμεων που υπάρχουν στην κοινωνία, η κοινή δράση με το ΚΚΕ, ανεξάρτητα αν υπάρχουν ορισμένες διαφορές, είναι ένα πρώτο βήμα για να δοθεί μια πρώτη απάντηση. Αφετηρία δράσης για να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις που θα φέρουν στην ημερήσια διάταξη την οικοδόμηση του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου.

Είναι και αναγκαίο και ρεαλιστικό να αλλάξει ο συσχετισμός δύναμης στο κοινωνικό επίπεδο προς όφελος των δυνάμεων που παλεύουν αδιάλλακτα τα μονοπώλια, τις ιμπεριαλιστικές επιλογές. Να αλλάξει παντού: Στις συνδικαλιστικές οργανώσεις της εργατικής τάξης, της μεσαίας αγροτιάς, των ΕΒΕ, της νεολαίας, όπου οι πλειοψηφίες των ΔΣ έχουν βάλει πλάτη για να περάσει η αντιλαϊκή πολιτική.

Η αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων πρέπει να ξεκινήσει τώρα, μαζικά και αποφασιστικά, και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Οι δυνάμεις που πλειοψηφούν στην Τοπική Αυτοδιοίκηση (ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΣΥΝ) συμμετέχουν στο μπλοκ που παίρνει αντιλαϊκές αποφάσεις. Δίχως τη δική τους συμβολή δε θα ήταν εύκολο στο κεφάλαιο να ισοπεδώνει δικαιώματα, να επιβάλλει τοπικούς φόρους, τη μερική απασχόληση και τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις, παίζοντας με τον πόνο και τα προβλήματα των ανέργων. Η ενίσχυση των ψηφοδελτίων που θα στηρίξει το ΚΚΕ από κοινού με άλλες ριζοσπαστικές δυνάμεις, είναι επιτακτική ανάγκη, βήμα ουσιαστικής αντίστασης, βήμα υπεράσπισης και διεκδίκησης των δικαιωμάτων της εργατικής τάξης, της νεολαίας, των γυναικών, των άλλων λαϊκών στρωμάτων στην πόλη και στην ύπαιθρο.

Είναι ρεαλιστικό και επείγον, εφόσον βεβαίως οι εργαζόμενοι αναλάβουν και τις δικές τους ευθύνες, τώρα που έχουν περισσότερη πείρα, να μαζικοποιήσουν τα πρωτοβάθμια σωματεία. Να ενισχύσουν τον πόλο των ταξικών δυνάμεων. Να συσπειρωθούν και στις άλλες μαζικές οργανώσεις με βάση τα προβλήματά τους και τα ιδιαίτερα ζητήματα που τους ενδιαφέρουν. Να προχωρήσουν σε κοινή δράση με τους άλλους εργαζόμενους κατά κλάδο, κατά τομέα. Να επεκτείνεται και να στερεώνεται η κοινή δράση και στον τόπο κατοικίας.

Επιβάλλεται να ενισχυθεί το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, το κίνημα των ΕΒΕ, της μικρομεσαίας αγροτιάς, που παλεύει να φέρει στο επίκεντρο τα προβλήματα της νεολαίας, των νεότερων γενεών, των γυναικών.

Ενότητα ναι. Συσπείρωση ναι. Συμμαχία. Είναι όροι για να δυναμώσει το κίνημα και να μπουν νέες δυνάμεις στις γραμμές του. Η συμμαχία και η κοινή δράση προϋποθέτουν και συμφωνία και ύπαρξη διαφορετικών απόψεων. Ομως η διαφορετικότητα των απόψεων δεν μπορεί να αφορά σε κεντρικά και κρίσιμα ζητήματα. Αυτό θα αφόπλιζε το λαό από τη δυνατότητα να αποσπά νίκες.

Η ενότητα του εργατικού κινήματος, η κοινωνική συμμαχία των εργατοϋπαλλήλων, των ΕΒΕ και της μικρομεσαίας αγροτιάς, όλων των κινημάτων που διεκδικούν λύσεις για τα λαϊκά προβλήματα, της νεολαίας, των γυναικών, των κατηγοριών που έχουν ιδιαίτερες ανάγκες, των μεταναστών, για τη μη συμμετοχή της Ελλάδας στην ιμπεριαλιστική πολιτική του πολέμου και των επεμβάσεων, είναι σήμερα ακόμα περισσότερο επιτακτική. Ενότητα με συστηματική διαπάλη προς την κυρίαρχη πολιτική, την ταξική δικομματική πολιτική. Σε εναντίωση με κάθε δύναμη, ανεξάρτητα από συνθήματα και ταμπέλες που χρησιμοποιεί, ενώ συναινεί στα συμφέροντα των μονοπωλίων, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, στα συμφέροντα των ΗΠΑ.

6 Για κοινωνική συμμαχία κάνουν λόγο η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Η θέση τους ισοδυναμεί με πρόσκληση στο λαό να μη διεκδικεί λύσεις, να διαπραγματεύεται πόσα θα χάσει και όχι πόσα θα κερδίσει. Αυτή η συμμαχία υπηρετεί την πλουτοκρατία, μετατρέπει το λαό σε παθητικό θεατή της ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων.

Η πρόσκληση του ΣΥΝ για «αντινεοφιλελεύθερη» ενότητα και για «ενότητα της αριστεράς» είναι πρόταση αφοπλισμού της δυναμικής της λαϊκής παρέμβασης. Στοχεύει στον εξωραϊσμό της ΕΕ, με τις απατηλές απόψεις για την «Κοινωνική Ευρώπη». Η σπονδυλική στήλη της, εκτός από το στοιχείο του ελιγμού και της παραπλάνησης που έχει, δε συγκρούεται με την κυρίαρχη πολιτική. Δεν εξασφαλίζει ούτε καν ουσιαστική πίεση, γιατί δε θίγει τα κεκτημένα των μονοπωλίων, του κεφαλαίου, στο κύριο και βασικό πεδίο: στην οικονομία. Οι αυταπάτες σήμερα, ότι με κάποια φτιασιδώματα διορθώνεται η κατάσταση, είναι βούτυρο στο ψωμί της πλουτοκρατίας, των κομμάτων που την υπηρετούν. Είναι παγίδα για να ξαναέρθει στο προσκήνιο η δήθεν λύση της «κεντροαριστεράς».

7 Το ΚΚΕ τα τελευταία 10 χρόνια έχει προβάλει συνεκτική, συγκεκριμένη και ολοκληρωμένη πρόταση για τη συγκρότηση του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου πάλης. Εχει επεξεργαστεί συγκεκριμένο πλαίσιο στόχων πάλης και αιτημάτων, που το εκσυγχρονίζει με βάση τις εξελίξεις. Εχει αναδείξει την προοπτική και τη διέξοδο προς τη λαϊκή εξουσία και οικονομία. Αυτά συνιστούν το πλαίσιο συσπείρωσης και συμμαχίας στο πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο που προτείνει το ΚΚΕ, πλαίσιο που δοκιμάζεται στη δράση, στους κοινωνικούς αγώνες.

Οι θέσεις και οι προτάσεις του ΚΚΕ αναφέρονται τόσο στα γενικά, όσο και στα ειδικά και τοπικά προβλήματα των εργαζομένων, του λαού γενικότερα. Εχουν ως αφετηρία τα δικαιώματα στη δουλιά και στη μόρφωση. Στην υγεία, στις δημοκρατικές ελευθερίες, στον ελεύθερο χρόνο. Στην υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων και της εδαφικής ακεραιότητας της Ελλάδας. Στη διεθνιστική πάλη κατά του ιμπεριαλιστικού πολέμου και των οικονομικών και πολιτικών επεμβάσεων. Στο δικαίωμα του κάθε λαού να αποφασίζει και να διεκδικεί το δικό του δρόμο ανάπτυξης σε ριζική εναντίωση με τα συμφέροντα των μονοπωλίων, της πολιτικής των ιμπεριαλιστικών ενώσεων, υπέρ της λαϊκής εξουσίας - οικονομίας.

8 Το ΚΚΕ μπροστά στους αγώνες που αναπτύσσονται σήμερα θέτει ως πρώτο αίτημα την εξασφάλιση σταθερής και μόνιμης δουλιάς για όλους, με ελεύθερο χρόνο, με δικαιώματα και με μισθούς - μεροκάματα που να καλύπτουν τις σύγχρονες ανάγκες της λαϊκής οικογένειας. Είναι απαράδεκτη και υπέρ του κεφαλαίου η άποψη ότι τα «ρετιρέ» πρέπει να εξομοιωθούν με τα «υπόγεια» του ιδιωτικού τομέα. Η εξίσωση πρέπει να γίνει προς τα πάνω και όχι προς τα κάτω. Η λεγόμενη μη αντοχή της οικονομίας αποσκοπεί να συγκαλύψει ότι η οικονομία δεν είναι «εθνική», αλλά είναι ταξική.

Το ΚΚΕ υποστηρίζει τη μονιμότητα των εργαζομένων στο δημόσιο τομέα, ως ένα μέτρο άμυνας από τον εκβιασμό της απόλυσης και την τρομοκρατία, την εντάσσει στον αγώνα για σταθερή δουλιά για όλους, στον αγώνα κατά της ανεργίας και των ελαστικών μορφών απασχόλησης, κατά της προσωρινής εργασίας, που στόχο έχει τη διαχείριση της ανεργίας.

Οι εξελίξεις που δρομολογήθηκαν στον ΟΤΕ, με τη μέθοδο της δήθεν «εθελούσιας εξόδου» και με την προσπάθεια εξαγοράς συνειδήσεων, θα οδηγήσουν σε συνθήκες ακόμη πιο άγριας εκμετάλλευσης και εντατικοποίησης, σε εκτίναξη των ελλειμμάτων του ασφαλιστικού ταμείου (ΤΑΠ-ΟΤΕ). Η επαίσχυντη συμφωνία για τον ΟΤΕ, που υπέγραψαν οι συνδικαλιστικές παρατάξεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, με την καθοδήγηση της κυβέρνησης, αποτελεί την αρχή όμοιων εξελίξεων και στις άλλες ΔΕΚΟ, αποδείχνει πόσο δίκιο είχε το ΚΚΕ, όταν λέει, επί τόσα χρόνια, «ούτε μια μετοχή στους ιδιώτες».

Με τις θεωρίες των «ρετιρέ» και των «υπογείων», των «μόνιμων και των μη μόνιμων», επιδιώκουν το διαχωρισμό των εργαζομένων και τη συγκάλυψη της αιτίας των προβλημάτων όλων, που είναι η εκμετάλλευση της εργατικής τάξης από το κεφάλαιο, η απομύζηση της απλήρωτης εργασίας.

Είναι υποκριτικός και προκλητικός ο ισχυρισμός ότι αυτά τα μέτρα επιβάλλονται, για να διασφαλιστούν οι επόμενες γενιές. Συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Για τις ερχόμενες γενιές τα μέτρα αυτά αποτελούν προανάκρουσμα του μέλλοντος που τους επιφυλάσσει η αστική τάξη και τα κόμματά της, εδώ και σε όλη την ΕΕ. Το «μπλοκ» του κεφαλαίου (συντηρητικά και σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, συνδικαλιστικές ηγεσίες και οπορτουνισμός) υπηρετούν την πολιτική που θέλει εργατικό δυναμικό φθηνό, εξαθλιωμένο, δίχως δικαιώματα, μέσα στο άγχος, στην ανασφάλεια και στην αμορφωσιά, που η συνταξιοδότησή του θα συμπίπτει με το τέλος της ζωής.

Το ΚΚΕ καλεί τους εργαζόμενους στον ΟΤΕ να σκεφθούν πολύ σοβαρά, για το αν πρέπει να γίνει χρήση της λεγόμενης «εθελούσιας» εξόδου. Πάνω απ' όλα μπαίνει υπό κρίση το συμφέρον της εργατικής τάξης και των άλλων εργαζομένων, σε μια περίοδο που, με μοχλό τον ΟΤΕ, επιταχύνεται η αντεργατική πολιτική. Στο κέντρο της προσοχής πρέπει να είναι το συμφέρον των νέων εργαζομένων και των ερχόμενων γενεών, για πλήρη και σταθερή εργασία με δικαιώματα. Το συμφέρον των παιδιών μας.

Στην ίδια κατεύθυνση και λογική κινούνται οι επιλογές απέναντι στους τραπεζοϋπαλλήλους. Η κυβέρνηση μειώνει τις εισφορές των τραπεζιτών χαρίζοντάς τους 5 δισ. ευρώ τα επόμενα χρόνια. Παράλληλα ισοπεδώνει και καταργεί δικαιώματα για τους ασφαλισμένους μετά την 1/1/93 και τους νεοασφαλιζόμενους από 1/1/2005. Μειώνει δραματικά τις συντάξεις μέχρι και 20%, αυξάνει τα όρια ηλικίας στη συνταξιοδότηση μέχρι και 7 χρόνια για τους άνδρες και ακόμα περισσότερο στις γυναίκες. Τα κυβερνητικά μέτρα, που κινούνται στο έδαφος του νόμου Ρέππα, δηλαδή της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, τελικά πλήττουν όλους, ανεξαρτήτως ηλικίας, καθώς οδηγούν στη χρεοκοπία του ΙΚΑ, καθώς πλήττουν τις νεότερες ηλικίες, άρα συνολικά τη λαϊκή οικογένεια.

Το ΚΚΕ θεωρεί ότι η λεγόμενη «κοινωνική αλληλεγγύη» αποσκοπεί στη στήριξη της κυριαρχίας των μονοπωλίων. Εκφράζει την πολιτική που μοιράζει ψίχουλα στα πιο εξαθλιωμένα θύματα της εκμετάλλευσης, για να αποσοβήσει εκρηκτικές αντιδράσεις. Το ΚΚΕ τάσσεται υπέρ των δικαιωμάτων όλων των εργατών και εργατριών, όλων των ανθρώπων των λαϊκών στρωμάτων και της νεολαίας.

Αποτελεί πρόκληση η θεωρία του λεγόμενου «εργατικού κόστους». Η εργατική παραγωγική δύναμη είναι η πηγή του πλούτου, σε αντίθεση με τον παρασιτισμό των μονοπωλίων. Η κλοπή του ιδρώτα της εργατικής τάξης είναι πολλαπλή (στην παραγωγή, με τη φορολογία - άμεση και έμμεση, με τις ασφαλιστικές εισφορές, με τα πανάκριβα έξοδα για την Παιδεία, την Υγεία, τα τοκογλυφικά δάνεια κ.ά.). Δεν έχουν καμιά υποχρέωση οι εργαζόμενοι να πληρώσουν. Τα ελλείμματα υπάρχουν, επειδή τα δημιούργησαν η πλουτοκρατία και οι πολιτικοί διαχειριστές της.

Μια σειρά συνδικαλιστικοί αγώνες που αναπτύσσονται υπάρχει ο κίνδυνος να οδηγήσουν στην εκτόνωση, σπέρνοντας και την απογοήτευση, αν δεν αποκτήσουν περισσότερο πολιτικό βάθος, αν περιορίζονται στο πλαίσιο ενός κλάδου, αν τα αιτήματα που προβάλλονται έχουν χαρακτήρα άμυνας, στο όνομα του δήθεν «ρεαλισμού». Οι δυνατότητες να αναπτυχθεί ένα ρωμαλέο ταξικό πολιτικό κίνημα της εργατικής τάξης, των αυτοαπασχολούμενων και των άλλων μεσαίων στρωμάτων, συνυπάρχουν με τις προσπάθειες εγκλωβισμού της αγανάκτησης, με την καλλιέργεια της ηττοπάθειας και με τη λογική του «εφικτού».

9 Αποτελεί επικίνδυνη εξέλιξη η πρόσφατη κυβερνητική ελληνοαμερικανική συμφωνία. Επιβεβαιώνει ότι η Ελλάδα, με ευθύνη της κυβέρνησης και του ΠΑΣΟΚ που συναίνεσε, μπαίνει πιο βαθιά στους γενικότερους σχεδιασμούς που στρέφονται κατά των βαλκανικών λαών και των λαών της Μ. Ανατολής, με βάση το στόχο «εκδημοκρατισμού της»!

Το γεγονός ότι η κυβέρνηση συμφώνησε να μεταφέρονται πολεμικά μέσα από τα πλοία του εμπορικού στόλου, καθώς και η δράση της στην περιοχή ως «στρατηγικός εταίρος» των ΗΠΑ, με δεδομένο ότι έχει ταχθεί και υπέρ της ανεξαρτητοποίησης του Κοσσυφοπεδίου, μόνο ανησυχία προκαλούν.

Από την άλλη, και η στάση της στο «σχέδιο Ανάν» δείχνει ότι ευθυγραμμίστηκε απόλυτα με τις ΗΠΑ.

Η ΚΕ του ΚΚΕ καλεί τον ελληνικό λαό και τη νεολαία, ιδιαίτερα τις δυνάμεις που αγωνίζονται κατά του ιμπεριαλισμού και των σχεδιασμών του, κατά της πολιτικής των ΗΠΑ, να σταθούν αλληλέγγυοι στους λαούς των χωρών που σήμερα βρίσκονται στο στόχαστρο συγκεκριμένων ιμπεριαλιστικών σχεδίων. Στο πλευρό των λαών της Κούβας, της Βενεζουέλας, της Βολιβίας. Να εντείνουν τη δράση τους για τα δίκαια αιτήματα του παλαιστινιακού και του κυπριακού λαού. Να συνεχίσουν πιο δυναμικά την πάλη τους για να φύγουν τα αμερικανικά και τα άλλα συμμαχικά τους στρατεύματα από το Ιράκ, το Αφγανιστάν και όπου αλλού οι ιμπεριαλιστές, και με ελληνική συμμετοχή, ασκούν κατοχικό ρόλο.

10 Το ΚΚΕ θα απαντήσει στην ολομέτωπη επίθεση. Αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας στην προσπάθεια για την ενότητα της εργατικής τάξης, την άνοδο της ταξικής πάλης, τη λαϊκή συμμαχία. Μια πρώτη απάντηση είναι η μεγάλη συγκέντρωση του ΚΚΕ στο «Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας» στις 27 Ιούνη.

Θα απαντήσει με ένταση της δράσης του για το συντονισμό της πάλης των κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων, την κοινή δράση με αντιιμπεριαλιστικές δυνάμεις διεθνώς, την κοινή δράση στις διεθνείς οργανώσεις και κινήματα που αντιπαλεύουν την ιμπεριαλιστική πολιτική.

Το ΚΚΕ θα απαντήσει επίσης με τη δημοσίευση των θέσεων της ΚΕ για τα προβλήματα της νεολαίας, των νέων ζευγαριών, που θα θέσει σε διάλογο και ανταλλαγή απόψεων το επόμενο διάστημα ως το φθινόπωρο, οπότε θα πραγματοποιηθεί πανελλαδική κομματική συνδιάσκεψη με το θέμα αυτό.

Το ΚΚΕ ανοίγει μια νέα σελίδα στη δράση του για τα προβλήματα των νέων, παίρνοντας υπόψη τις πιεστικές ανάγκες της νεολαίας αλλά και τα προβλήματα που η σημερινή νεολαία θα ζήσει αύριο. Για το ποια θα είναι η ζωή της επόμενης γενιάς των νέων ανθρώπων.

ΑΘΗΝΑ 18/6/05

Η ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ




Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ