Το 1998, όπως και τα έτη 2002 έως 2004, ήταν τα θερμότερα που έχουν καταγραφεί ποτέ στην Ευρώπη, σημειώνει η έκθεση του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Περιβάλλοντος (ΕΟΠ), που δόθηκε προχτές στη δημοσιότητα ενόψει της Παγκόσμιας Ημέρας του Περιβάλλοντος στις 5 Ιούνη. Σύμφωνα με τον ΕΟΠ, τα μέτρα που λαμβάνονται δεν επαρκούν, ενώ είναι θέμα χρόνου να αντιμετωπίσουμε - εμείς και τα παιδιά μας - πρωτόγνωρες ατμοσφαιρικές συνθήκες, ιδιαίτερα στις χώρες της Νότιας Ευρώπης. Και μπορεί, βέβαια, ο ΕΟΠ να ρίχνει γενικόλογα τις ευθύνες στις καταστροφικές συνέπειες των ανθρωπογενών δραστηριοτήτων και στις ανάγκες του σύγχρονου τρόπου ζωής, αλλά ποιος δεν καταλαβαίνει, πλέον, ότι ο πραγματικός εχθρός και καταστροφέας του περιβάλλοντος είναι αυτό το ίδιο το σύγχρονο καπιταλιστικό σύστημα; Πάμπολλες είναι οι σχετικές αποδείξεις. Η καπιταλιστική ανάπτυξη και η όποια πολιτική προώθησής της είχαν και έχουν ως πρώτιστο στόχο τους τη μεγιστοποίηση των κεφαλαιοκρατικών κερδών, σε βάρος του συνόλου των κοινωνικών αναγκών, συμπεριλαμβανομένης και της προστασίας του περιβάλλοντος. Αυτή είναι η αλήθεια. Μόνον ο σοσιαλισμός, ως κοινωνικό σύστημα, που θέτει την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών στο κέντρο της προσοχής του, μπορεί να φέρει αποτελεσματικά σε πέρας αυτό το καθήκον.
Βέβαια, δεν είναι λίγοι όσοι ισχυρίζονται ότι τα περιβαλλοντικά προβλήματα οφείλονται στο καταναλωτικό πρότυπο των Ευρωπαίων, φέρνοντας και τις σχετικές «αποδείξεις», όπως τη συνεχή μεγέθυνση των πόλεων, τη συνεχή αύξηση της αγοράς και χρήσης των ΙΧ αυτοκινήτων κλπ. Ας μας επιτρέψουν να σημειώσουμε, λοιπόν, ότι η ανάλυσή τους είναι ρηχή κι επιφανειακή. Το όποιο καταναλωτικό πρότυπο δε φτιάχνεται από μόνο του, ούτε οφείλεται σε κάποιους άγνωστους, εξωπραγματικούς παράγοντες και δυνάμεις. Το σημερινό καταναλωτικό πρότυπο των Ευρωπαίων είναι προϊόν του κοινωνικού συστήματος, μέσα στο οποίο δουλεύουν και ζουν, δηλαδή του σύγχρονου καπιταλισμού. Θέλουν να δούμε πώς εκφράστηκαν τα παραπάνω στη δημιουργία του καταναλωτικού προτύπου του Ελληνα στις τελευταίες δεκαετίες, π.χ. στην αγορά και χρήση ΙΧ; ΄Η τους αρκούν δυο από τους σχετικούς παράγοντες, όπως η ολοφάνερα τραγική εικόνα των αστικών μέσων μαζικής μεταφοράς και το γεγονός ότι ο ελληνικός σιδηρόδρομος βρίσκεται ακόμη στις αρχές του περασμένου αιώνα; Για να μη μιλήσουμε για τους τομείς της διαχείρισης των υδάτων και των αποβλήτων ή της χρήσης γης, όπου ακόμη και η έκθεση του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Περιβάλλοντος σημειώνει τη μεγάλη υστέρηση της χώρας μας.
Προκλητικά κατευθυνόμενη δημοσκόπηση λαμβάνει χώρα στο Δήμο Πεύκης. Σε τηλεφωνήματα της «ΚΑΠΑ research» προς τους δημότες της πόλης, ως υποψήφιοι για τη δημαρχία αναφέρονται μόνο δύο ονόματα. Συγκεκριμένα, οι δημότες καλούνται να απαντήσουν ποιον από τους δύο υποψηφίους του δικομματισμού (σ.σ. Π. Καμάρα της ΝΔ και Γ. Θεοδωρακόπουλο του ΠΑΣΟΚ) επιθυμούν για δήμαρχο, σε μία σαφή κατεύθυνση να προσανατολιστεί ο κόσμος μόνο στις δύο αυτές υποψηφιότητες.
«Με αποτυχία εστέφθη πανηγυρικά η απεργία που είχε "κηρύξει" για την περασμένη Τετάρτη το "μακρύ χέρι" του ΚΚΕ, η Ομοσπονδία Συλλόγων Νοσηλευτικών Ιδρυμάτων Ελλάδας (ΟΣΝΙΕ) στις δομές Ψυχικής Υγείας και αποασυλοποίησης ψυχικώς πασχόντων. Αυτή ήταν η απάντηση των εργαζομένων σε όσους απεργάζονται "καπέλα" και αδυνατούν να αντιληφθούν στοιχειωδώς τη σημασία και την αξία της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης και της αποασυλοποίησης των ψυχικώς πασχόντων».
Τα παραπάνω γράφει σε σχολειό του - και με τίτλο «Απέτυχε το "καπέλο"» - ο Β.Β. στη χτεσινή «Αυγή». Ούτε εργοδότης να ήταν η «Πρωινή εφημερίδα της Αριστεράς» δε θα διαστρέβλωνε τόσο πολύ κατάφωρα το αποτέλεσμα μιας απεργιακής κινητοποίησης και, μάλιστα, εκφράζοντας απροκάλυπτα τη χαρά της...
Κατά τ' άλλα, ας εξηγήσει την απαράδεκτη στάση της σε όλους όσοι γίνονται αντικείμενο άγριας εκμετάλλευσης, από διάφορα «λαμόγια» που εμπορεύονται τον ανθρώπινο πόνο και καταπατούν τα δικαιώματα των εργαζομένων στις δομές αυτές...
Στην απόφαση σημειωνόταν ακόμα ότι το σωματείο δεν είχε δικαίωμα να κηρύξει ξανά απεργία με τα ίδια αιτήματα. Επί της ουσίας, μέσα σε μια νύχτα, η «ανεξάρτητη» Δικαιοσύνη έκρινε παράνομους και καταχρηστικούς τους εργατικούς αγώνες με το πλαίσιο του ΠΑΜΕ. Απαγόρευσε στους εργαζόμενους να παλεύουν για την ικανοποίηση των σύγχρονων και πραγματικών τους αναγκών, αξιοποιώντας όποια μορφή πάλης κρίνουν κάθε φορά οι ίδιοι σαν πιο αποτελεσματική.
Το σκεπτικό και αυτής της δικαστικής απόφασης αποτελεί πρόκληση για όλη την εργατική τάξη. Η Δικαιοσύνη έκρινε ότι η στάση του συνδικαλιστή, η υπεράσπιση, δηλαδή, των δικαιωμάτων και των πραγματικών συμφερόντων των συναδέλφων του, προκάλεσε «τρόμο» και «ανησυχία» στην εργοδοσία, «κλονίζοντας το συναίσθημα της ασφάλειάς» της! Πρόκειται για απόφαση - μπούσουλα στην ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης. Εκ των πραγμάτων, κάθε σύγκρουση με την εργοδοσία, τα συμφέροντα της οποίας είναι σε αντίθεση με εκείνα των εργαζομένων, θα μπορεί να κρίνεται παράνομη, αφού αυτονόητα προκαλεί «ανησυχία» σε αυτόν που τα συμφέροντά του θίγονται από τους εργατικούς αγώνες.