Αυτό το σύνθημα - κάλεσμα διέδωσαν χτες πλατιά, σε όλη τη χώρα, χιλιάδες εργαζόμενοι, με τη μαζική συμμετοχή τους στις μεγαλειώδεις απεργιακές συγκεντρώσεις των συνδικάτων, στην Αθήνα στο Σύνταγμα και σε δεκάδες ακόμα πόλεις.

Ηταν μια Πρωτομαγιά «εν κινήσει», καθώς πήρε τη σκυτάλη από τους αγώνες του προηγούμενου διαστήματος:

Από την πανελλαδική πανεργατική απεργία στις 6 Μάρτη και το μεγάλο συλλαλητήριο των συνδικάτων στις 26 Φλεβάρη. Από τους μεγάλους κλαδικούς αγώνες για τη Συλλογική Σύμβαση, όπως αυτός των οικοδόμων.

Από τις μάχες που δίνουν καθημερινά οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ για το δικαίωμα στη δουλειά.

Από τον ηρωικό αγώνα των λιμενεργατών της COSCO, που παλεύουν για αυξήσεις στο μεροκάματο και μέτρα ασφαλείας στη δουλειά, για να βγάζουν το ψωμί τους χωρίς να σακατεύονται ή και να σκοτώνονται.

Από τους αγώνες των εργαζομένων στα «Πετρέλαια Καβάλας» και σε άλλους μεγάλους χώρους.

Από τις καθημερινές μάχες εκατοντάδων σωματείων και φορέων ενάντια στην ακρίβεια και για την ενίσχυση του λαϊκού εισοδήματος.

Αλλά και από τις μεγάλες κινητοποιήσεις του εργατικού - λαϊκού κινήματος ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και στην ελληνική εμπλοκή, που μέρα με τη μέρα γίνεται ολοένα και πιο μεγάλη, άρα και πιο επικίνδυνη για τον λαό.

Ειδικά για τον πόλεμο, το ΠΑΜΕ σημειώνει στο μήνυμα με το οποίο χαιρετίζει τους χιλιάδες απεργούς και διαδηλωτές της Πρωτομαγιάς:

«Ο νέος ιμπεριαλιστικός πόλεμος στην Ουκρανία αλλά και οι εντάσεις στην περιοχή μας φέρνουν σε πρώτο πλάνο τη βαρβαρότητα του εκμεταλλευτικού συστήματος.

Η απεμπλοκή της χώρας μας από οποιαδήποτε μορφή συμμετοχής στις πολεμικές επεμβάσεις είναι αίτημα που πρέπει να δυναμώσει από κάθε εργατική συνδικαλιστική οργάνωση, κάθε εργάτη και νέο».

Να διαμορφωθούν σε κλάδους και χώρους δουλειάς προϋποθέσεις κλιμάκωσης των κινητοποιήσεων για την υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων με πραγματικές αυξήσεις και καλύτερους όρους δουλειάς, ουσιαστικά μέτρα ανακούφισης από την ακρίβεια.

Να διαμορφωθούν ακόμα πιο ισχυρά αναχώματα στην ευρωατλαντική προπαγάνδα του πολέμου και της εμπλοκής, που αναπαράγουν όλα τα αστικά κόμματα και τα επιτελεία τους, οι δυνάμεις τους στο συνδικαλιστικό κίνημα.

«Απαιτείται αγωνιστική κλιμάκωση σε κλάδους και χώρους δουλειάς για την προστασία του εργατικού - λαϊκού εισοδήματος.

Οι αυξήσεις που ανακοίνωσε ως "γενικός δερβέναγας" η κυβέρνηση είναι πολύ πίσω από τις σημερινές ανάγκες και πίσω ακόμα και από τους ρυθμούς αύξησης του πληθωρισμού, που πλησιάζει πλέον διψήφιο νούμερο», σημειώνει το ΠΑΜΕ στο μήνυμά του μετά την ολοκλήρωση των Πρωτομαγιάτικων συγκεντρώσεων και συνεχίζει:

«Είναι ανάγκη να ηχήσει παντού το σύνθημα για αυξήσεις στους μισθούς, σε κάθε κλάδο και χώρο δουλειάς. Η υπογραφή της πρόσφατης κλαδικής Σύμβασης στις Κατασκευές δείχνει τον δρόμο.

Να δυναμώσει η φωνή για την ουσιαστική ανακούφιση από το κύμα των ανατιμήσεων με μέτρα προστασίας, με κατάργηση φόρων στην Ενέργεια, στα καύσιμα, στο ρεύμα, για την ανατροπή όλων των αντεργατικών νόμων».

Των εκατοντάδων εργατών της COSCO, που συγκινημένοι από το κύμα αλληλεγγύης δεσμεύτηκαν πως θα κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να είναι ο αγώνας τους νικηφόρος, όχι μόνο για τους ίδιους, αλλά και για ολόκληρη την εργατική τάξη.

Την εικόνα των οικοδόμων στο Σύνταγμα και στις άλλες πόλεις, που με την αυτοπεποίθηση της οργανωμένης πάλης διακήρυξαν ότι η Σύμβαση που υπέγραψαν ανήκει σε όλους τους εργαζόμενους.

Γιατί δείχνει πως ο ταξικός αγώνας μπορεί να έχει αποτέλεσμα και πως τέτοιες μάχες έχουν πολλαπλάσια σημασία για την αγωνιστική ανάταση της εργατικής τάξης.

Αυτό σημειώνει και το ΠΑΜΕ στο χαιρετιστήριο μήνυμά του: «Οι αγώνες του προηγούμενου διαστήματος σε μια σειρά από εργατικούς χώρους και κλάδους, οι αγώνες για το δικαίωμα στην εργασία, εμπνέουν, δείχνουν πως υπάρχει ελπίδα, μακριά από τις Σειρήνες των αντοχών της οικονομίας, του συμβιβασμού με τα ψίχουλα, της "σωτηρίας" στις κυβερνητικές εναλλαγές, μακριά από τους "κοινωνικούς διαλόγους" και τον βλαβερό ρόλο του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού».

Ενώ αναφερόμενο στον αγώνα που συνεχίζεται στις προβλήτες της COSCO, τονίζει:

«Δεν θα περάσουν η τρομοκρατία και η επιβολή σιωπητηρίου στους αγώνες, δεν θα νεκρώσει η φωνή της διεκδίκησης και της αντίστασης μέσα στους χώρους δουλειάς.

Οι εργάτες και οι συνδικαλιστικές οργανώσεις, με την οργάνωσή τους, με τη δράση και την πείρα τους, θα κάνουν κουρελόχαρτα κάθε προσπάθεια ποινικοποίησης των αγώνων!».

Και η Ιστορία της τάξης μας διδάσκει: Κάποτε αλλάζουν οι καιροί. Και οι ελπίδες των λαών ξεσπάνε. Ελπίδα η πάλη των λαών!