Την ίδια ώρα που χιλιάδες γυναίκες της βιοπάλης έπαιρναν μέρος στις συγκεντρώσεις για την Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας, τις οποίες διοργάνωσαν σωματεία και γυναικείοι Σύλλογοι της ΟΓΕ, με τη συμμετοχή εργατικών σωματείων και συλλόγων αυτοαπασχολούμενων σε όλη τη χώρα, η επιτροπή Γυναικείας Επιχειρηματικότητας του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Αθηνών διοργάνωνε μία ακόμα διαδικτυακή εκδήλωση με τίτλο «Γυναίκα σημαίνει...». Προσκεκλημένες ήταν γυναικεία στελέχη των αστικών πολιτικών κομμάτων (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ, ΜέΡΑ25), όπως και γυναίκες από το χώρο του αθλητισμού και του πολιτισμού. Η εκδήλωση ήταν αφιερωμένη στο ρόλο της γυναίκας - επιχειρηματία στις σημερινές συνθήκες.

Τέτοιου τύπου εκδηλώσεις δεν γίνονται για πρώτη φορά. Αν και η συζήτηση αρχικά περιστράφηκε γύρω από μια σειρά ζητήματα που βρίσκονται στην επικαιρότητα και πολλές ομιλήτριες αναφέρθηκαν στα περιστατικά σεξουαλικής παρενόχλησης που είδαν το φως της δημοσιότητας, στην πορεία, η πλειοψηφία των ομιλιών επικέντρωσε σε γνωστούς αστικούς προβληματισμούς, που αποτυπώνονται σταθερά στα κείμενα των αστικών επιτελείων στην ΕΕ και στα κράτη - μέλη της, με στόχο την αύξηση της γυναικείας απασχόλησης γενικά, αλλά και ειδικά της αυτοαπασχόλησης των γυναικών.

Πίσω από τις διαπιστώσεις για υπαρκτά κοινωνικά προβλήματα της εργατικής, λαϊκής πλειοψηφίας των γυναικών, όπως για τις αυξημένες ευθύνες «φροντίδας ανηλίκων», που εμποδίζουν τη συμμετοχή τους στην εργασία και την επιχειρηματικότητα, κρύβεται το πραγματικό κίνητρο των αστικών προβληματισμών.

Η κατεύθυνση της ΕΕ και των αστικών κυβερνήσεων για την ενίσχυση της γυναικείας επιχειρηματικότητας σχετίζεται με μια σειρά από στόχους. Αφορά την προσπάθεια διαχείρισης των υψηλών ποσοστών γυναικείας ανεργίας, αλλά και την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των συγκεκριμένων επιχειρήσεων, οι οποίες κατά βάση εντάσσονται στη λεγόμενη «επιχειρηματικότητα ανάγκης» και όχι «ευκαιρίας».

Πρόκειται για επιχειρήσεις που αναλογικά απασχολούν περιορισμένο ή και καθόλου αριθμό μισθωτών, επιχειρήσεις χαμηλής παραγωγικότητας και περιορισμένης δυναμικής. Αυτή ακριβώς την καθυστέρηση επιδιώκουν να αντιστρέψουν και αντίστοιχα ευρωπαϊκά προγράμματα που υπερπροβλήθηκαν στην εκδήλωση, όπως αυτά που αφορούν στη συμμετοχή των γυναικών στον ψηφιακό μετασχηματισμό της καπιταλιστικής οικονομίας, αλλά και στην ανάδειξη γυναικών σε «θέσεις ευθύνης», δηλαδή στα ΔΣ των επιχειρηματικών - καπιταλιστικών επιχειρήσεων.

Από τα αστικά επιτελεία στην ΕΕ και στην Ελλάδα, αξιοποιείται η γυναικεία συμμετοχή στα λεγόμενα «Κέντρα Λήψης Αποφάσεων» για την προετοιμασία μιας γυναικείας αστικής «πρωτοπορίας», που θα συμβάλει στην ταξική ενσωμάτωση των γυναικών εργατικής - λαϊκής ένταξης ή καταγωγής. Ταυτόχρονα, το ενδιαφέρον τους είναι σταθερά προσανατολισμένο στην ανάγκη να ξεπεραστούν τα εμπόδια που συναντούν οι γυναίκες κυρίως αστικής καταγωγής ή ένταξης στην εκπροσώπησή τους στα Διοικητικά Συμβούλια των μετοχικών - καπιταλιστικών επιχειρήσεων, εισηγμένων στο χρηματιστήριο, εκτιμώντας ότι αποτελεί «το κλειδί για την ανταγωνιστικότητα στην παγκόσμια οικονομία». Οι συγκεκριμένες κατευθύνσεις συνοδεύονται με εκτιμήσεις ότι «οι γυναίκες - ανώτατα στελέχη των επιχειρήσεων διακρίνονται για την αποτελεσματικότητα της διοίκησής τους», δηλαδή είναι «αποτελεσματικές» στην ανάπτυξη του επιχειρηματικού κέρδους, κυρίως μέσω της έντασης της εκμετάλλευσης των εργαζομένων της επιχείρησης, ανδρών και γυναικών.

Οσα ευρωπαϊκά προγράμματα και να εξαγγελθούν, δεν μπορεί να κρυφτεί ότι η ΕΕ και τα κράτη - μέλη βλέπουν ευκαιριακά, προσωρινά τη μικρή επιχειρηματικότητα.

Η πραγματικότητα βοά, επιβεβαιώνοντας ότι οι εργαζόμενες γυναίκες, οι αυτοαπασχολούμενες, υφίστανται πολλαπλάσια τις συνέπειες των γενικότερων αντιλαϊκών πολιτικών, αλλά και του καπιταλιστικού ανταγωνισμού που οξύνεται στις σημερινές συνθήκες. Καμιά σχέση δεν έχει η «γυναίκεια επιχειρηματικότητα» που οραματίζονται ή και προβάλλουν αντίστοιχες εκδηλώσεις, με την πραγματικότητα και τα οξυμένα προβλήματα που αντιμετωπίζουν χιλιάδες αυτοαπασχολούμενες καθημερινά:

Με τις ατελείωτες ώρες εργασίας στο εμπόριο και αλλού, ως απόρροια και των νόμων απελευθέρωσης του ωραρίου, κατάργησης της κυριακάτικης αργίας.

Με τη σκληρή καθημερινότητα που βιώνουν, πολλές φορές φυτοζωώντας, υποαπασχολούμενες και προσπαθώντας να καλύψουν τα χρέη τους με το φόβο της ανεργίας, των πλειστηριασμών και των κατασχέσεων διαρκώς πάνω απ' το κεφάλι τους. Γυναίκες που προσπαθούν με νύχια και με δόντια να κρατήσουν ανοικτό το μαγαζί, προκειμένου να συνταξιοδοτηθούν.

Με τις ακροβασίες στις οποίες αναγκάζονται οι αυτοαπασχολούμενες σήμερα, σε συνθήκες Covid-19 και μέτρων περιορισμού. Που προσπαθούν να λειτουργήσουν την επιχείρησή τους και να αντεπεξέλθουν ταυτόχρονα στη φροντίδα των παιδιών, με το e-shop και το click away να διασταυρώνονται με την τηλεκπαίδευση. Αλήθεια, τι μέτρα πήρε η κυβέρνηση για να διευκολύνει τα αδιέξοδα των αυτοαπασχολούμενων γυναικών σήμερα, όταν ακόμα και στο ενδεχόμενο καραντίνας λόγω ασθένειας, δεν προβλέπεται πραγματικά καμία ενίσχυση; Τι μέτρα πήρε για να συνεχίσει να εργάζεται η αυτοαπασχολούμενη, όταν τα σχολεία παραμένουν κλειστά εδώ και μήνες, ως απόρροια της εγκληματικής πολιτικής που εφαρμόζεται για τη διαχείριση της πανδημίας; Και βέβαια το πρόβλημα δεν αφορά μόνο τις τωρινές, «έκτακτες» συνθήκες.

Τι εμποδίζει, όμως, σήμερα να υπάρχει ένα ενιαίο, σύγχρονο, δωρεάν και δημόσιο κρατικό δίκτυο παιδικών σταθμών και χώρων δημιουργικής απασχόλησης των παιδιών; Τι είναι αυτό που εμποδίζει να δοθεί επίδομα άδειας μητρότητας για τις αυτοαπασχολούμενες δύο μήνες πριν και έξι μήνες μετά τον τοκετό στο ύψος του βασικού μισθού και απαλλαγή από τις ασφαλιστικές εισφορές για ένα χρόνο μετά τον τοκετό; Τι εμποδίζει σήμερα να δοθεί ειδικό επίδομα στήριξης 1.000 ευρώ στις αυτοαπασχολούμενες και σε όλους τους επαγγελματίες που με κλειστά μαγαζιά εν μέσω πανδημίας προσπαθούν να αντεπεξέλθουν στις οικογενειακές ανάγκες;

Εμπόδιο αποτελούν οι πολιτικές ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας που οδηγούν διαρκώς σε μέτρα περικοπής δικαιωμάτων αλλά και παραπέρα υποβάθμισης και εμπορευματοποίησης στοιχειωδών υπηρεσιών για την προστασία της υγείας, με έμφαση στην πρόληψη, για την ασφάλιση, για την προστασία της μητρότητας και στήριξη της οικογένειας. Οι κατευθύνσεις της ΕΕ αλλά και όλων των κυβερνήσεων που στόχο έχουν να εξασφαλίσουν την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των ευρωπαϊκών μονοπωλίων όξυναν την επίθεση στο σύνολο των δικαιωμάτων των εργαζομένων, του λαού. Αποδείχθηκαν εχθρικές για τις ανάγκες των γυναικών στην εργασία, σε κάθε πλευρά της κοινωνικής τους ζωής.

Οπου ακούς πολλά κεράσια, κράτα μικρό καλάθι, λέει η παροιμία. Οι αντιφάσεις του αστικού σχεδιασμού και τα υπαρκτά προβλήματα που οξύνονται στις συνθήκες ανελέητου καπιταλιστικού ανταγωνισμού, δεν μπορούν να δώσουν διέξοδο στα πιεστικά προβλήματα της αυτοαπασχολούμενης γυναίκας. Γι' αυτό και σήμερα, όχι μόνο χρειάζεται να δυναμώσει ο προβληματισμός, αλλά και να δυναμώσει η γυναικεία συμμετοχή στον συλλογικό αγώνα για τη βελτίωση των συνθηκών ζωής και εργασίας. Διέξοδο στις καθημερινές αγωνίες των αυτοαπασχολούμενων γυναικών μπορεί να δώσει η φλόγα της συλλογικής αγωνιστικής δράσης μέσα από τους γυναικείους Συλλόγους και Ομάδες της ΟΓΕ, μέσα από τους μαζικούς φορείς των αυτοαπασχολούμενων, που πρέπει με μεγαλύτερη έμφαση να προτάξουν αιτήματα και διεκδικήσεις που αφορούν τις αυτοαπασχολούμενες.

Η θετική πείρα από την ανάπτυξη κοινής δράσης της ΟΓΕ με το Σωματείο Εμποροϋπαλλήλων, με την ΟΒΣΑ και τις τοπικές Ενώσεις αυτοαπασχολούμενων, για τα δικαιώματα των γυναικών στο Εμπόριο, μισθωτών και αυτοαπασχολούμενων, ενάντια στη ζωή και τα ωράρια - λάστιχο, ανοίγει ελπιδοφόρους δρόμους.

Αναδεικνύει την ανάγκη κοινής αγωνιστικής δράσης για την άνοδο της γυναικείας συμμετοχής, ειδικά των αυτοαπασχολούμενων γυναικών, στο ριζοσπαστικό γυναικείο κίνημα, στο κίνημα των αυτοαπασχολούμενων των πόλεων και κωμοπόλεων, ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα, ώστε να διαμορφώνονται «ρωγμές» στο αντιλαϊκό μέτωπο της ΕΕ, των αστικών κυβερνήσεων, των επιχειρηματικών κολοσσών.