ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ (του ανταποκριτή μας ΒΗΣ. ΓΚΙΝΙΑ).-

Ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Κόλιν Πάουελ υποχρέωσε για σήμερα τους «ομολόγους της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΕ) και του ΝΑΤΟ» στο πρώτο «γεύμα» πολεμικής διπλωματίας στην έδρα του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες, με στόχο την «ενημέρωση» για τις επιπλοκές της αυτοκρατορικής εκστρατείας εισβολής και κατοχής του Ιράκ και τη σύμπραξη στην «ενίσχυση της διατλαντικής σχέσης», που αφορά τη «μετασυγκρουσιακή» λεηλασία, την «περιφερειακή σταθερότητα» στην ευρύτερη περιοχή και το μέλλον του OPEC, αλλά και το «παράπλευρο» «διατλαντικό» ρήγμα σε ΝΑΤΟ, ΟΗΕ και ΕΕ.

Η δημόσια επανεμφάνιση του «συνδικάτου του εγκλήματος» έχει να κάνει με τις επιπλοκές του πολέμου, που, δυστυχώς «δεν τελειώνει γρήγορα», με τον πολιτικό εκτροχιασμό των στρατιωτικών επιχειρήσεων που απειλούν σε γενικότερη ανάφλεξη στην περιοχή, και τις κλιμακούμενες πολιτικές επιπτώσεις τόσο στην αμερικανική ηγεσία όσο και στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. Ταυτόχρονα με την «εικονική» παραποίηση της φρίκης του πολέμου, και τον προπαγανδιστικό «αποχαρακτηρισμό» του αίματος αθώων θυμάτων που κοκκίνισε τον Τίγρη και τον Ευφράτη, η πολεμική διπλωματία κινείται στην ερημιά των προστατευμένων «πύργων» για να συγκαλύψει, όσο μπορεί, το μακελειό της ερήμου. Πρόκειται για εγγενές και βαθύ πρόβλημα του ίδιου του ολοκληρωτικού ταξικού αντιλαϊκού πολέμου. Η «προληπτική» παγκόσμια «αντιτρομοκρατική σταυροφορία» ως «νέα μορφή πολέμου» (Τζ. Μπους) περιφρονεί το παραδοσιακό «δίκαιο του πολέμου» (Jus Belli) αφού δεν κάνει καμία διάκριση μεταξύ «πολέμου» και «ειρήνης», «μάχιμων» από «αμάχους», «εχθρού» από «συμμορία εγκληματιών». Αυτό συνεπάγεται ότι δεν είναι δυνατή μια «σύναψη ειρήνης» ως κανονικό, αυτονόητο «τέλος» του πολέμου.

Η «νέα μορφή πολέμου» που εξαπέλυσε, εδώ και καιρό, η αμερικανική υπερδύναμη εμπεριέχει και «εξελίσσει» όλες τις «μορφές» πολέμου, το διακρατικό πόλεμο «τακτικών» στρατευμάτων, το λαϊκό πόλεμο ανταρτών που δεν αναγνωρίζονται ως «εμπόλεμοι», καθότι δεν είναι «ένστολοι» (αταξία ως ανομία), τον αποικιακό πόλεμο, κυρίως βρετανικού «σχεδιασμού» και τις λεγόμενες πολεμικές «ανθρωπιστικές παρεμβάσεις» (inter arma doritas). Πρόκειται για ολοκληρωτικό πόλεμο που συμπαρασύρει μαζί με τις στρατιωτικές επιχειρήσεις, την πολιτική και τη διπλωματία, την «οικονομία», την εργατική πειθάρχηση και το σύνολο των «κοινωνικών» δομών. Γι' αυτό και ο υπουργός Αμυνας των ΗΠΑ Ντ. Ράμσφελντ βιάστηκε να (...) «θίξει» τη συνθήκη της Γενεύης, αφού «η αντίσταση μέχρις εσχάτων» στηρίζεται στη σύμβαση της Χάγης (1907) και στις τέσσερις συνθήκες της Γενεύης (1949). Στον παράνομο πόλεμο των ΗΠΑ και των συνεργατών τους, η «αντίσταση μέχρις εσχάτων» νομιμοποιείται από το ίδιο το «διεθνές δίκαιο». Γι' αυτό και μαζεύονται, άρον - άρον, σήμερα στην έδρα του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες. Ο παράνομος πόλεμός «τους» σκόνταψε και η πασίδηλη παρανομία, ξεχείλισε απ' όλες τις μπάντες, απειλώντας την πολιτική «τους», την οικονομία «τους», την ΕΞΟΥΣΙΑ «τους».

Ο Αμερικανός ΥΠΕΞ Κ. Πάουελ έρχεται στις Βρυξέλλες «πολιορκημένος» από όλες τις μπάντες. Ως πρώην στρατηγός οφείλει να «δικαιολογήσει» τους άστοχους «σχεδιασμούς», ως ΥΠΕΞ των ΗΠΑ, να «διαστείλει» τη βαρβαρότητα της αμερικανικής ηγεσίας και προς την «άλλη Αμερική» που δήθεν «αποκαλύπτεται» εκ των υστέρων, ότι διαφωνούσε «εκ των προτέρων» στη «μορφή» του πολέμου - όχι, βεβαίως, στην αναγκαιότητά του. Και ως υπερδύναμη έρχεται να «καθησυχάσει» τους «συμμάχους», ότι τα πράγματα είναι υπό έλεγχο, και θα έχουν «αίσιο τέλος», αν και αυτοί παραμερίσουν τις επιμέρους ενδοκαπιταλιστικές αντιθέσεις και (...) βοηθήσουν στον «κοινό αγώνα». Ως «καλός» Αμερικανός έρχεται να υπενθυμίσει σε Γαλλία και Γερμανία ότι δεν τον «βοήθησαν» όσο έπρεπε στην προσπάθειά «του» να επιβάλει τη «νομιμοποίηση» του ΟΗΕ πριν την έναρξη του πολέμου, και ότι πρέπει να αποκατασταθεί ο ΟΗΕ ακόμη και μέσα στο Αμερικανικό Πεντάγωνο. Ως «καλός» Σύμμαχος, έρχεται να υπενθυμίσει τους «κοινούς αγώνες» από τα Βαλκάνια μέχρι το Αφγανιστάν. Το ΝΑΤΟ είναι ο μόνος, παγκόσμιος «αντιτρομοκρατικός» μηχανισμός «ασφαλείας», και δεν μπορεί να μη συμβάλλει στα αμερικανο-βρετανικά «προβλήματα», έστω και «μετασυγκρουσιακά». Και αυτό γιατί το μεγαλύτερο στρατηγικό «σφάλμα» της εκστρατείας κατά του Ιράκ είναι ότι η αμερικανική «ανακάλυψη» να καταλάβουν τη Βαγδάτη «γρήγορα» για να «επιταχύνουν» την «ανατροπή του καθεστώτος», έχει ανοίξει το «κουτί της Πανδώρας». Οι σιίτες του Ν. Ιράκ και του Ιράν, οι Κούρδοι, οι Τούρκοι, αλλά και πλήθος «αραβικών καθεστώτων» δεν πρόκειται να υποταχθούν στον στρατηγό Φρανκς, ακόμη και ως κατοχικό «διοικητή της Βαγδάτης». Γι' αυτό και το βρετανικό μακελειό στη Βασόρα ή η τουρκική «επιμελητεία» για «τάξη και ασφάλεια» στο κουρδικό Ιράκ. Η ίδια η «μορφή» πολέμου απειλεί σε «περιφερειακή αστάθεια», κάτι που θίγει «άμεσα» την «ασφάλεια» του ΝΑΤΟ. Μόνο αν υπάρξει «ενότητα της διεθνούς κοινότητας» μπορεί να λειτουργήσει η κατοχή του Ιράκ, και, κυρίως, ο έλεγχος των «κρατικοποιημένων» ιρακινών πετρελαίων, δηλαδή η «σταθερότητα» του ίδιου του OPEC. Ο Κ. Πάουελ έρχεται να εκβιάσει ενεργό συμμετοχή των «Ευρωπαίων» και με δόλωμα τη δήθεν «αντιευρωπαϊκή υστερία» των «κακών» του Πενταγώνου. Να υποστηριχτούν δηλαδή, οι «καλοί» σχεδιασμοί του Κ. Πάουελ, της CIA και του Στρατού, κατά των «κακών» σχεδιασμών του Πενταγώνου, της DIA και των «ειδικών δυνάμεων». Γιατί οι επιπτώσεις αυτού του πολέμου δεν αφορούν μόνο τις ΗΠΑ και Βρετανία.

Οι «Ευρωπαίοι» προσέρχονται σήμερα στην έδρα του ΝΑΤΟ ως «σύμμαχοι», αλλά, και, για πρώτη φορά ως «ΕΕ». Ολοι τους έχουν προσφέρει «διευκολύνσεις» για τη διεξαγωγή του πολέμου, Βρετανία και Δανία συμμετέχουν στρατιωτικά, Ισπανία, Ιταλία και Πορτογαλία συμμετέχουν «πολιτικά». Αρα, κατ' αρχήν, «οφείλουν» να προσέλθουν. Και το «κάλεσμα» από τον Κ. Πάουελ κάθε άλλο παρά θύμιζε «συμμάχους» και «εταίρους». Στο σημερινό πολεμικό «γεύμα», οι «Ευρωπαίοι» συμμετέχουν ως κράτη - μέλη του ΝΑΤΟ και ως «ΕΕ». Ως ΝΑΤΟϊκοί «διευκόλυναν» τον πόλεμο και «οφείλουν» αρωγή προς τους εμπόλεμους «συμμάχους» ιδιαίτερα, τώρα, που τα πράγματα δυσκολεύουν. Ως ΕΕ έχουν ήδη συμφωνήσει ομόφωνα στη σύνοδο κορυφής των Βρυξελλών (20/21 Μάρτη 2003), και ενώ είχε αρχίσει ο πόλεμος ότι:

1) «η ΕΕ είναι προσηλωμένη στη δέσμευσή της για την εδαφική ακεραιότητα, την κυριαρχία, την πολιτική σταθερότητα και τον πλήρη και πραγματικό αφοπλισμό του Ιράκ σε όλη του την επικράτεια». Πρόκειται για ομόφωνη απόφαση της ΕΕ, μια μέρα μετά την έναρξη του πολέμου. Αρα, ό,τι ισχυρίζεται ισχύει για μετά τη λήξη του πολέμου και τη νίκη των ΗΠΑ. Γιατί, έτσι κι αλλιώς δύο συνυπογράφοντα κράτη - μέλη της ΕΕ, η Βρετανία και η Δανία έχουν, ήδη, παραβιάσει την «εδαφική ακεραιότητα» του Ιράκ. Οσον αφορά την «κυριαρχία», εννοούν την κυριαρχία των δυνάμεων κατοχής και τη «μετασυγκρουσιακή» πολιτική «σταθερότητα». Δηλαδή την καταστολή του ματωμένου ιρακινού λαού. Ο Κ. Πάουελ δεν αρνείται τη «μετασυγκρουσιακή σταθερότητα» του κατεχόμενου Ιράκ, απλά θα ζητήσει «κατανόηση» για τη «μεταβατική» κατοχική διοίκηση του Ιράκ από απόστρατους Αμερικανούς στρατηγούς. (!!!) Ουδέν μονιμότερον του προσωρινού. Θα τους απειλήσει, δε, ότι αν δε συμφωνήσουν σ' αυτό, ο «κακός» Ντ. Ράμσφελντ ετοιμάζεται να διορίσει τον πρώην αρχηγό της CIA, James Woolsey ως «υπουργό Τύπου» στο κατεχόμενο Ιράκ (...)

2) η ΕΕ ομόφωνα έχει αποφασίσει ότι «η ΕΕ θα υποστηρίξει ενεργά τις προσπάθειες για περιφερειακή σταθερότητα. Καλούμε όλες τις χώρες της περιοχής να απόσχουν από ενέργειες που μπορεί να οδηγήσουν σε μεγαλύτερη αστάθεια. Οι χώρες της περιοχής έχουν επίσης ιδιαίτερη ευθύνη όσον αφορά την πρόληψη τρομοκρατικών ενεργειών». Μ' άλλα λόγια η ΕΕ ήδη έχει αναλάβει ρόλο «χωροφύλακα» των «αραβικών κρατών», δηλαδή του εξεγερμένου αραβικού λαού.

3) η ΕΕ «διατηρεί την πεποίθηση ότι πρέπει να ενισχύσουμε τη διατλαντική εταιρική σχέση, η οποία παραμένει θεμελιώδης στρατηγική προτεραιότητα για την ΕΕ (...) θα συνεχίσουμε να συμβάλλουμε στην περαιτέρω ενίσχυση της διεθνούς συμμαχίας κατά της τρομοκρατίας». Δηλαδή τα εμβλήματα των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ.

Ο Τουρκοκύπριος ηγέτης Ρ. Ντεκτάς εμφανίστηκε χτες στο προσκήνιο με «νέες» προτάσεις για την επίλυση του Κυπριακού, οι οποίες, σε τελική ανάλυση, αποσκοπούν στην αναγνώριση του ψευδοκράτους. Οπως δήλωσε ο Τουρκοκύπριος ηγέτης, το περίγραμμα των προτάσεών του είναι: 1) Ως πρώτο βήμα, η περιφραγμένη περιοχή των Βαροσίων στα νότια της οδού Δημοκρατίας, περιλαμβανομένης της περιοχής που εκτείνεται μέχρι την Ουδέτερη Ζώνη των Ηνωμένων Εθνών, θα μεταβιβαστεί στον ελληνοκυπριακό έλεγχο, για να ανοιχτεί για εγκατάσταση. 2) Παράλληλα προς αυτό, θα αρθούν όλες οι απαγορεύσεις για το διεθνές εμπόριο, μεταφορές, ταξίδια και πολιτιστικές και αθλητικές δραστηριότητες και από τα δύο μέρη της Κύπρου. 3) Η ελευθερία διακίνησης θα διευκολυνθεί μεταξύ των δύο πλευρών με την τήρηση ελάχιστων διαδικασιών. Οι περιορισμοί στη διακίνηση τουριστών επίσης θα αρθούν. 4). Θα ληφθούν σταδιακά μέτρα για την ομαλοποίηση της διακίνησης εμπορευμάτων μεταξύ των δύο πλευρών στο νησί. Θα ενθαρρυνθεί η συνεργασία μεταξύ των ιδρυμάτων των δύο πλευρών, προκειμένου να επισημάνουν και να αναπτύξουν κοινά προγράμματα. 5) Η τουρκοκυπριακή πλευρά θα άρει τα μέτρα σχετικά με τη διακίνηση της ΟΥΝΦΙΚΥΠ που ισχύουν από τον Ιούλη του 2000. 6) Θα συσταθεί διμερής Επιτροπή Συνδιαλλαγής με σκοπό την προαγωγή της κατανόησης, της ανοχής και του αμοιβαίου σεβασμού μεταξύ των δύο πλευρών. Αυτή η Επιτροπή θα υποβάλει συγκεκριμένες εισηγήσεις για προαγωγή των διμερών επαφών και προγραμμάτων.