Εγκλωβισμένη σε αντιφάσεις είναι η Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, τη στιγμή που χιλιάδες άνθρωποι αναμένεται να εγκαταλείψουν τους τόπους τους, λόγω του ιμπεριαλιστικού πολέμου στο Ιράκ. Αποφεύγοντας να καταγγείλει τον άδικο και παράνομο πόλεμο και τις συνέπειές του, αρκείται σε μια έκκληση σε κάθε χώρα για «ανοιχτά σύνορα». Ταυτόχρονα, αποφεύγει να τοποθετηθεί ευθέως στο πρόβλημα της «Ευρώπης - φρούριο» όταν, όπως οι ίδιοι οι εκπρόσωποι του παραρτήματός της στην Ελλάδα σημείωσαν, έχει «παγώσει» η διαδικασία έγκρισης αιτήσεων πολιτικού ασύλου, λόγω της κρίσης!

Σε χτεσινή ενημέρωση που έγινε στα γραφεία του ελληνικού παραρτήματος, σημειώθηκε ότι οι πρόσφυγες που θα προκύψουν από το νέο πόλεμο, υπολογίζονται γύρω στους 600.000(!). Η Υπατη Αρμοστεία έχει απευθύνει έκκληση στη διεθνή κοινότητα, για να μην ωθούνται σε υποχρεωτικό επαναπατρισμό οι πρόσφυγες, και να διασφαλίζεται ένα δικαίωμα παραμονής τουλάχιστον τριών μηνών, για όσους υπέβαλαν αίτηση πολιτικού ασύλου που απορρίφθηκε. Εγινε αναφορά μάλιστα, σε ορισμένες σκέψεις που ανακοίνωσε ο Υπατος Αρμοστής στην άτυπη σύνοδο της περασμένης Παρασκευής, στη Βέροια. Πρόκειται για σκέψεις πολύ ρευστές, στις οποίες ωστόσο δε συμπεριλαμβάνεται καμιά απάντηση σε βρετανική πρόταση που, ουσιαστικά, θέλει να πετάξει τους πρόσφυγες από την περιφέρεια της ΕΕ. Η εκπρόσωπος της ΥΑ περιορίστηκε στο να ψιθυρίσει πως δε «συμφωνούμε ακριβώς» με τη βρετανική πρόταση.

Είναι χαρακτηριστικό πως το ποσοστό χορήγησης πολιτικού ασύλου από τη χώρα μας έχει κατρακυλήσει από το 11.2% (2001) στο 0.3% (2002), κάτι που προφανώς σχετίζεται με την πολιτική σφράγισης των συνόρων της που ακολουθεί η ΕΕ, και είναι ενδεικτική της ευρωπαϊκής «ευαισθησίας». Ωστόσο, η εκπρόσωπος της ΥΑ δεν παρέλειψε να τονίσει την πολύτιμη, για τα προγράμματα στήριξης των προσφύγων, οικονομική βοήθεια των ΗΠΑ. Να λοιπόν που, οι Αμερικανοί εξακολουθούν να πετούν ανθρωπιστική βοήθεια μαζί με θάνατο σε άμαχους, όπως πετούσαν βάζα με μαρμελάδα μαζί με βόμβες στους Αφγανούς, και κάποιοι «ανθρωπιστές» χειροκροτούν...

Ταυτόχρονα, καταγγέλθηκε η ίδια παρέμβαση - όχι μόνο η υπόγεια, αλλά και η δημόσια - του υπουργού Τύπου Χρ. Πρωτόπαππα, ο οποίος πρωτοστατεί σε πιέσεις επιστροφής των Ελλήνων δημοσιογράφων, που βρίσκονται ως ανταποκριτές στη Βαγδάτη.

Οφείλουμε να συγχαρούμε τους δημοσιογράφους, που επιτελούν ένα τόσο δύσκολο έργο σε τόσο σκληρές συνθήκες, όντας σε κίνδυνο και η ζωή τους. Ξεχωρίζουν από τους άλλους συναδέλφους τους, που βρίσκονται σε διάφορες περιοχές ως ανταποκριτές, και που βλέποντάς τους, αντιλαμβάνεται ο καθένας, ότι δεν πρόκειται για ανθρώπους που μοχθούν για την ενημέρωση, αλλά για την προπαγάνδιση των αμερικανικών θέσεων!

Ο δημοσιογράφος της εφημερίδας «ΤΑ ΝΕΑ» Γιάννης Ε. Διακογιάννης, απαντώντας σε σχετική ερώτηση του «Ριζοσπάστη» (29/03/2003), είπε: «Η Ελλάδα έχει κάθε λόγο να βοηθά τους δημοσιογράφους της στη Βαγδάτη και όχι να τους πιέζει να φύγουν».

Είναι επόμενο: Μια κυβέρνηση που συμμετέχει στον πόλεμο με βάσεις, πιλότους AWACKS, παραχώρηση λιμανιών κ.ά., τι άλλο θα περίμενε κάποιος παρά να ενοχλείται και εκείνη από το γεγονός ότι ο λαός «ενημερώνεται», όχι από την Κριστιάν Αμανπούρ, αλλά από ανθρώπους που κάνουν ό,τι μπορούν, για να φανεί η αλήθεια. Και η αλήθεια, όσο ενοχλητική κι αν είναι, ένα πράγμα λέει: Οτι ο Ιρακινός λαός δολοφονείται από τους συμμάχους του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ! Οτι ένας λαός, την ώρα που θάβει διαμελισμένα βρέφη, κρατάει κι ένα τουφέκι στα χέρια, αποφασισμένος να πεθάνει, παρά να παραδοθεί! Πρόκειται, δηλαδή, για παράδειγμα προς αποφυγήν για τους κυβερνητικονεοδημοκράτες! Και για ένα παράδειγμα διαπαιδαγώγησης όλων των υπολοίπων! Σε τέτοιες πράξεις πρέπει να υποκλιθούμε!

Και στην Ελλάδα, λοιπόν, πρέπει να παρθούν μέτρα. Και τα μέτρα παίρνονται. Περισσότερο από πριν. Με στόχο να μην επαναληφθεί το προηγούμενο του πολέμου κατά της Γιουγκοσλαβίας, που οι εκεί δημοσιογράφοι Ελληνες (πάντα με τις εξαιρέσεις) «οργίασαν» στις καταγγελίες σε βάρος του ΝΑΤΟ.

Ηδη έχουν αρχίσει να φαίνονται τα πρώτα αποτελέσματα σε αρκετά ΜΜΕ, πρώτα απ' όλα στην ΕΡΤ. Η στροφή έχει αρχίσει.