Καμία εμπιστοσύνη στις υποκριτικές διακηρύξεις του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και της ΕΕ, ότι εγγυώνται τα σύνορα στην περιοχή, ότι καταδικάζουν τις επιθέσεις των ομάδων του ΟΥΤΣΕΚΑ. Ο,τι συμβαίνει σήμερα στα Βαλκάνια προκλήθηκε από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Οι καλά εξοπλισμένες εθνικιστικές ομάδες είναι δημιούργημά τους, ώστε να συντηρούνται οι εστίες έντασης, να υπάρχουν εσωτερικά στηρίγματα της πολιτικής τού «διαίρει και βασίλευε».

Ο αγώνας των μειονοτήτων για τα δικαιώματά τους, εκεί που καταπατιούνται, έχει προοπτική μόνο όταν διεξάγεται από κοινού με την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα της χώρας που κατοικούν, όταν δεν επιτρέπουν να χρησιμοποιούνται από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις.

Οι λαοί των Βαλκανίων, και ο ελληνικός λαός, σε ένα μόνο μπορούν να ελπίζουν: Να ενισχυθεί και να εξαπλωθεί ο παμβαλκανικός διεθνιστικός λαϊκός αγώνας εναντίον του ΝΑΤΟ, εναντίον του Συμφώνου Σταθερότητας, για την αποχώρηση όλων των ξένων στρατιωτικών δυνάμεων από την περιοχή. Είναι ανάγκη να διευρυνθεί και να εμπλουτιστεί με την πάλη κατά των βαλκανικών κυβερνήσεων που νομιμοποιούν με τις αποφάσεις τους την ιμπεριαλιστική επέμβαση, προσφέρουν τα εδάφη τους στη διέλευση ξένων στρατευμάτων, προωθούν τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, ώστε η πλουτοκρατία της κάθε χώρας να δεθεί με δεσμούς πιο στενής συνεργασίας τόσο με την ΕΕ όσο και το ΝΑΤΟ. Οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις δε θα είχαν δυνατότητα να κάνουν πόλεμο και πλιάτσικο στην περιοχή, αν δεν έπαιρναν το «πράσινο φως» από τις κυβερνήσεις των βαλκανικών χωρών.

Οι εργαζόμενοι, τα νιάτα της χώρας μας, πρέπει να βρίσκονται σε διαρκή επαγρύπνηση. Ο ελληνικός λαός θα μπορέσει να αντιμετωπίσει τους νέους κινδύνους που διαγράφονται στα Βαλκάνια, μόνο όταν δρα οργανωμένα και ενωμένα για τα μεγάλα κοινωνικά, οικονομικά, πολιτικά προβλήματα που τον απασχολούν, όταν διεκδικεί αταλάντευτα τα δικαιώματά του.

Οι εξελίξεις συνιστούν ένα νέο κρίκο στην αλυσίδα των ανοιχτών ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και του πολέμου στη Βαλκανική από τις αρχές ακόμα της 10ετίας του '90 με: Τη μεθοδευμένη διάλυση της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας με πρωταγωνιστή τη Γερμανία, την ΕΕ, και στη συνέχεια, την άμεση επέμβαση των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Με τη δημιουργία του τεχνητού ΝΑΤΟικού κράτους στη Βοσνία. Τον εξοπλισμό και την ανοιχτή στήριξη των Αλβανών αυτονομιστών στα νότια της Σερβίας, στο Κοσσυφοπέδιο.

Ο πόλεμος του '99, και το σύμφωνο σταθερότητας για τη ΝΑ Ευρώπη αποτελούν κορυφαία γεγονότα στην πορεία, με σαφή στόχο να γίνει πρόβα και εφαρμογή του «νέου δόγματος του ΝΑΤΟ», να κατοχυρωθεί η εγκατάσταση ιμπεριαλιστικών πολυεθνικών δυνάμεων επέμβασης και πολέμου.

Η Βαλκανική αποτελεί πεδίο ανάπτυξης των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων στην ευαίσθητη αυτή περιοχή. Είναι εμφανής η επιδίωξη να αποτελέσουν τα Βαλκάνια μια πλευρική δύναμη απειλής και παρέμβασης κατά της Ρωσίας και των άλλων κρατών που διαμορφώθηκαν από τη διάλυση της ΕΣΣΔ.

Σήμερα, έχοντας οι ιμπεριαλιστές επιτύχει ένα μέρος των στόχων τους, επιδιώκουν να ολοκληρώσουν και να εμβαθύνουν τη ΝΑΤΟποίηση της Βαλκανικής, με ή χωρίς αλλαγή συνόρων, ή με τη λογική «πορώδη σύνορα», με την πολεμική ή τη «βελούδινη» διαδικασία αλλαγής τους, όπως δήλωσε ο υπουργός Εξωτερικών Γεώργιος Παπανδρέου, εκφράζοντας τη συνολική πολιτική της κυβέρνησης και τα ιδιαίτερα σχέδια των ΗΠΑ. Οι πρόσφατες αποφάσεις των ιμπεριαλιστών, οι συνολικές τους κινήσεις και οι παραπλανητικοί ελιγμοί τους δείχνουν ότι επιδιώκουν να επιβάλουν μια πορεία ελεγχόμενης αποσταθεροποίησης.

Ο κίνδυνος διαμελισμού της ΠΓΔΜ δεν έχει αποσοβηθεί. Αν συμβεί, οι εξελίξεις θα είναι αλυσιδωτές, θα μπουν σε αμφισβήτηση τα ελληνικά σύνορα, ακόμα περισσότερο αν έχει προηγηθεί ελληνική στρατιωτική συμμετοχή.

Η ΚΕ καλεί τον ελληνικό λαό, να μην παραπλανηθεί από τις υποκριτικές διακηρύξεις της ελληνικής κυβέρνησης για πολιτική λύση του ζητήματος, ή ότι δε θα υποστηρίξει κοινή στρατιωτική ανάμειξη. Τα ίδια έλεγε ως τις παραμονές του πολέμου του 1999 και στην κρίσιμη ώρα έδωσε πλήρη νομιμοποίηση στο βάρβαρο πόλεμο με όλα τα μέσα και με διευκολύνσεις. Η ελληνική στρατιωτική συμμετοχή σε επιθετικούς ιμπεριαλιστικούς στρατούς είναι εγκληματική και επικίνδυνη τόσο για τον ελληνικό λαό, όσο και για τους γειτονικούς λαούς. Συμβάλλει προς ένα γενικευμένο βαλκανικό πόλεμο στον οποίο θα βρεθούν αντιμέτωπες οι ίδιες οι βαλκανικές χώρες μεταξύ τους. Σήμερα γίνεται ακόμα πιο καθαρό πόσο μακριά από την πραγματικότητα βρίσκονται οι διακηρύξεις της ελληνικής κυβέρνησης ότι η συμμετοχή της Ελλάδας στην πολιτική του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στα Βαλκάνια εξασφαλίζει τη σταθερότητα των συνόρων και την ευημερία του ελληνικού λαού. Η πρόσφατη και η παλαιότερη ιστορία έχει δείξει ότι οι λαοί των χωρών που διεξάγουν ιμπεριαλιστικό πόλεμο σε βάρος άλλων λαών, συμμετέχουν σε στρατιωτικές επιχειρήσεις και στη λεία του πλούτου τους, οι λαοί των χωρών που έχουν μετατραπεί σε προτεκτοράτα, βρίσκονται και οι ίδιοι αντιμέτωποι με τον πόλεμο, με την περιπέτεια, την αμφισβήτηση των συνόρων. Μια κυβέρνηση, μια εξουσία γενικότερα που πρωταγωνιστεί στα ιμπεριαλιστικά σχέδια είναι εξ ίσου βάρβαρη και ανάλγητη απέναντι στο δικό της λαό όταν αυτός διεκδικεί τα δικαιώματά του.

- Η μόνη ρεαλιστική απάντηση στους νέους κινδύνους που εμφανίζονται στα Βαλκάνια, είναι να φουντώσει απ' άκρη σε άκρη στην περιοχή ένα ισχυρό κίνημα δυνατής πίεσης, για να φύγει το ΝΑΤΟ.

- Ο λαός να απαιτήσει ενωτικά, αγωνιστικά από την ελληνική κυβέρνηση να διακόψει οριστικά τη συμμετοχή ελληνικών δυνάμεων στο στρατό κατοχής, να σταματήσει την παροχή κάθε είδους διευκόλυνσης στο ΝΑΤΟ. Να διεκδικήσει τον αφοπλισμό του ΟΥΤΣΕΚΑ. Τα σύνορα στα Βαλκάνια έχει υποχρέωση να τα φυλάει ο εθνικός στρατός της κάθε χώρας. Ο σερβικός στρατός να αναλάβει πλήρη ευθύνη φύλαξης των συνόρων στην περιοχή του, συμπεριλαμβανομένου και του Κοσσυφοπεδίου.

- Να πει ένα κατηγορηματικό ΟΧΙ στην αποστολή στρατιωτικών δυνάμεων έξω από τη χώρα, με τη μορφή συμμετοχής σε ΝΑΤΟική δύναμη, στη βαλκανική ταξιαρχία, είτε με οποιαδήποτε άλλη μορφή. Οι δυνάμεις αυτές, άσχετα από το επίσημο όνομά τους είναι κάτω από την καθοδήγηση και τον έλεγχο του ΝΑΤΟ. Να διεκδικήσει την επιστροφή των δυνάμεων που βρίσκονται στο Κοσσυφοπέδιο, στη Βοσνία, να πει ΟΧΙ στην παροχή διευκολύνσεων από τα ελληνικά εδάφη. Τα νιάτα της χώρας, ο ελληνικός λαός, αλλά και οι λαοί των Βαλκανίων δεν πρέπει να χύνουν το αίμα τους για τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών.

Οι εξελίξεις στα Βαλκάνια δεν αποτελούν το μοναδικό επίκαιρο κρίσιμο πρόβλημα, ο διεθνής ιμπεριαλισμός συστηματικά οδηγεί σε όξυνση μεγάλα προβλήματα που εκκρεμούν για δίκαιη λύση εδώ και δεκαετίες. Σήμερα είναι ακόμα πιο φανερό από πριν ότι η διαδικασία ένταξης της Κύπρου στην ΕΕ αξιοποιείται, για να προωθηθεί η ντε γιούρε διχοτόμηση του κράτους. Ενώ το Παλαιστινιακό βρίσκεται σε ένα νέο κύκλο όξυνσης μετά τις εκλογές στο Ισραήλ, όπου η κυβέρνηση συνεργασίας οργανώνει δολοφονικές επιθέσεις κατά των αγωνιζόμενων πατριωτών. Ο λαοί με τη συνεργασία και τον κοινό τους αγώνα, με τη διεθνιστική αλληλεγγύη τους μπορούν να δυσκολέψουν, να αντιμετωπίσουν τη συνεχώς εντεινόμενη ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα.

Ο πόλεμος στα Βαλκάνια έχει και την άλλη όψη του, τη βάρβαρη επίθεση στην κοινωνική ασφάλιση, την πλήρη εμπορευματοποίηση της Υγείας και της Παιδείας, της συνταξιοδότησης, της Πρόνοιας, τις εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις. Η κυβερνητική επιδρομή στα μορφωτικά δικαιώματα της νεολαίας, των λαϊκών στρωμάτων, περνά σε νέα φάση με την αντιδραστική μεταρρύθμιση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Επιδιώκεται η υποβάθμιση των προπτυχιακών σπουδών και η πλήρης υποταγή της στις επιδιώξεις του μεγάλου κεφαλαίου.

Η συσπείρωση, συνεργασία και συμμαχία των αγωνιστικών δυνάμεων είναι ακόμα πιο αναγκαία και επιτακτική. Είναι ανάγκη οι εργαζόμενοι να κατανοήσουν ότι μαζί με τα αντιλαϊκά μέτρα πρέπει να αντιπαλέψουν την τακτική της κυβέρνησης να επιβάλει το «διαίρει και βασίλευε» στους εργαζόμενους, την υποκρισία της να μεθοδεύει σταδιακή εφαρμογή των μέτρων, ώστε να εκτονώσει προσωρινά τη δυσαρέσκεια, να κερδίσει χρόνο.

Η προώθηση του «τρομονόμου» στη Βουλή, σε συνδυασμό με το νομοσχέδιο για την απαγόρευση των διαδηλώσεων και τον περιορισμό των συνδικαλιστικών ελευθεριών, αποτελεί πρόσθετη απόδειξη ότι θα ακολουθήσουν και άλλα χειρότερα μέτρα σε βάρος των εργαζομένων. Επιδιώκεται να προληφθούν οι λαϊκές αντιδράσεις και ανακατατάξεις με περισσότερα μέτρα πρόληψης - καταστολής. Σ' αυτόν το σχεδιασμό εντάσσονται τα πολυποίκιλα αστυνομικού χαρακτήρα σώματα, που η κυβέρνηση αποφασίζει με διάφορα προσχήματα ή αξιοποιώντας υπαρκτά προβλήματα, όπως αυτό των συνοροφυλάκων που θα αποτελούν επιθετικά αποσπάσματα κατά των οικονομικών μεταναστών.

Ο περιορισμός, με στόχο την ουσιαστική κατάργηση των συνδικαλιστικών και πολιτικών ελευθεριών, δείχνει ότι η επίθεση κατά του ελληνικού λαού δε σχετίζεται μόνο με το νέο πακέτο καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων που θα προωθηθούν τα επόμενα χρόνια. Επιδιώκεται να σιγήσει και να σιωπήσει ο ελληνικός λαός μπροστά στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στα Βαλκάνια, να μετέχει στα όποια νέα επιθετικά σχέδια υπάρξουν, να γίνει λαός πειθήνιος στην ιμπεριαλιστική τάξη πραγμάτων, να παραιτηθεί από οράματα και αξίες που αφορούν την ειρήνη και το δικαίωμα του κάθε λαού να καθορίζει το παρόν και το μέλλον του.

Οι δηλώσεις της κυβέρνησης για δήθεν περικοπές στα εξοπλιστικά προγράμματα, καμία σχέση δεν έχουν με κοινωνική ευαισθησία από την πλευρά της. Δεν είναι περικοπές, αλλά αναβολές, χρονική μετάθεση του προγράμματος, που υπαγορεύονται σε μεγάλο βαθμό από τους ανταγωνισμούς και τις πιέσεις από τις κυβερνήσεις των ιμπεριαλιστικών ενώσεων, με πιο γνωστή την περίπτωση της προσφυγής της γαλλικής «Ντασό» στα ευρωπαϊκά δικαστήρια για τα «Γιουροφάιτερ». Ανάλογη είναι και η αμερικανική πίεση για να αποτραπεί η συμφωνία. Η κυβέρνηση αξιοποιεί τις αναβολές αυτές για να ασκήσει πολιτική φιλόπτωχου ταμείου, με τη λογική παροχών που ισοδυναμούν με ψίχουλα ελεημοσύνης σε ορισμένες κατηγορίες οξυμένης φτώχειας. Πρόκειται για μέτρα - κοροϊδία, προπέτασμα καπνού για να εξασφαλιστεί ανοχή στη βάρβαρη επίθεση κατά των συλλογικών δικαιωμάτων σε μια σύγχρονη δημόσια κοινωνική ασφάλιση.

Το ΚΚΕ, χαιρετίζοντας την κοινή δράση και τις διάφορες μορφές συσπείρωσης και συνεργασίας που το τελευταίο διάστημα πολλαπλασιάζονται και εντείνονται, επισημαίνει την ανάγκη να επιταχυνθούν οι προσπάθειες, να γίνει περισσότερη προσπάθεια και δουλιά, για να αγκαλιάσουν ευρύτερες λαϊκές μάζες, για να έρθει πιο κοντά η συγκρότηση του Λαϊκού Μετώπου κατά των μονοπωλίων, του ιμπεριαλισμού.

Τα αστικά κόμματα πολιτεύονται έχοντας πριν απ' όλα στο νου τους να υπηρετηθεί η πορεία των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων. Ανάμεσα στα ιδεολογικά όπλα που ρίχνουν είναι και αυτό της λεγόμενης ανανέωσης και του εκσυγχρονισμού. Σ' αυτήν την επικίνδυνη για το λαό πορεία τους βρίσκουν υποστηριχτές από τις λεγόμενες δυνάμεις της «αριστερής ανανέωσης» του «αριστερού εκσυγχρονισμού», που, παρά τις διαφορές μεταξύ τους, τελικά υποστηρίζουν ότι το μέλλον του λαού ταυτίζεται με το μέλλον της σοσιαλδημοκρατίας και τη συνεργασία μαζί της. Η διέξοδος δε βρίσκεται στη μια ή στην άλλη μορφή διαχείρισης, στην αντικατάσταση του ΠΑΣΟΚ από τη ΝΔ, ή στο δίπολο κεντροαριστερά - κεντροδεξιά.

Η απάντηση από την πλευρά των ριζοσπαστικών λαϊκών δυνάμεων, των δυνάμεων που θέλουν να αντιπαλέψουν τη φιλομονοπωλιακή, φιλοϊμπεριαλιστική πολιτική είναι να επιταχύνουν τις διεργασίες συνεργασίας και συσπείρωσης στα μεγάλα μέτωπα πάλης, να δώσουν ώθηση στο βασικό πολιτικό στόχο για την οικοδόμηση του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου. Το οργανωμένο λαϊκό κίνημα, η άνοδος της ταξικής πάλης, η λαϊκή συμμαχία, πρέπει να γίνουν στην πορεία τα αποφασιστικά και ευδιάκριτα στοιχεία των πολιτικών εξελίξεων, σε αντίθεση με τις ανοιχτές ή υπόγειες διεργασίες που μεθοδεύονται από τα στηρίγματα του πολιτικού συστήματος και των εταίρων τους.

Η ΚΕ καλεί το λαό, τους εργαζόμενους, τη νεολαία που έχουν δοκιμάσει την πείρα των αγώνων, που εμφορούνται από προοδευτικές, αριστερές ιδέες και συνθήματα, όλους εκείνους που γνωρίζουν τη συνέπεια, αγωνιστικότητα και σταθερότητα του ΚΚΕ στην υπόθεση της λαϊκής ενότητας και συσπείρωσης, να έχουν επαγρύπνηση, να περιφρονήσουν τις γνωστές μεθόδους που τα αστικά κόμματα εξουσίας (ΠΑΣΟΚ και ΝΔ) χρησιμοποιούν, προκειμένου να παγιδεύσουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια, να την εγκλωβίσουν στα ψευδιλήμματα των αντιΠΑΣΟΚ και αντιδεξιών συνδρόμων, χωρίς ταξικό, πολιτικό περιεχόμενο και ουσία.

Τα δύο αυτά κόμματα, βεβαίως η κυβέρνηση, έχουν κάθε όφελος να παγιδεύσουν από τώρα την προσοχή των εργαζομένων ενόψει των μελλοντικών τοπικών και γενικών εκλογών, οξύνοντας τα αντιδεξιά και αντιΠΑΣΟΚ σύνδρομα, με στόχο όχι μόνο να κλέψουν τη λαϊκή ψήφο, αλλά και να παρεμποδίσουν τη ριζοσπαστικοποίηση των εργαζομένων προς τον άλλο δρόμο εξέλιξης και ανάπτυξης της ελληνικής κοινωνίας σε ριζική εναντίωση με τα συμφέροντα των μονοπωλίων, του ιμπεριαλισμού.

Το ΚΚΕ θεωρεί ότι οι επόμενες εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση μπορούν να δώσουν γερή ώθηση στον αντιμονοπωλιακό αντιιμπεριαλιστικό αγώνα, στη συσπείρωση, στην άνοδο της ταξικής πάλης, μόνο αν αξιοποιηθούν για μια ηχηρή καταδίκη και των δύο, και στους δύο γύρους. Οι εκλογές μπορούν να δώσουν ώθηση στο λαϊκό κίνημα, στο βαθμό που όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι δίνουν καθημερινό αγώνα στους χώρους δουλιάς, ενωμένοι σε ένα κοινό ενιαίο μέτωπο πάλης. Ολο και πιο πολύ να κατανοούν οι εργαζόμενοι ότι δήμαρχοι και νομάρχες που εφαρμόζουν την πολιτική της κυβέρνησης, τις επιλογές της ΕΕ και δεν αντιστέκονται στις αντιλαϊκές και αντιδραστικές κατευθύνσεις, θα λειτουργούν ουσιαστικά σαν μηχανισμοί του κράτους και της εξουσίας που φορτώνουν νέα βάρη στις πλάτες του λαού.

Η ΚΕ καλεί τους οπαδούς και ψηφοφόρους των δύο αστικών κομμάτων, αυτούς που ανήκουν στα λαϊκά στρώματα να τα εγκαταλείψουν μαζικά με τη στάση τους στους αγώνες και με την ψήφο τους. Για το ΚΚΕ μια συνεργασία σήμερα είναι αντικειμενικά αναγκαία και επιτακτική, άρα και ώριμη να γίνει: Ανάμεσα σε εκείνες τις δυνάμεις που διαχωρίζουν τη θέση τους από τη σημερινή στρατηγική των μονοπωλίων, των ιμπεριαλιστικών ενώσεων, διαχωρίζουν τη θέση από τα κεντροαριστερά και κεντροδεξιά σενάρια, δίνουν το βάρος στη λαϊκή πάλη και συμμετοχή. Το τελευταίο διάστημα έχουν συσσωρευτεί εμπειρίες από την κεντροαριστερά, τη συνεργασία με τη σοσιαλδημοκρατία αριστερών και προοδευτικών κομμάτων, ακόμα και κομμουνιστικών κομμάτων, εμπειρίες πικρές για τους λαούς στις περισσότερες χώρες στην Ευρώπη. Η πολιτική της κεντροαριστεράς διευκολύνει την πολιτική των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, την αρπαγή κοινωνικών δικαιωμάτων της εργατικής τάξης. Ανατροφοδοτείται έτσι η μοιρολατρία, ο γενικότερος κοινωνικός και πολιτικός συντηρητισμός.

Σήμερα ο τόπος χρειάζεται επιλογή προς τα εμπρός και αυτή βρίσκεται στη δράση για τη συγκρότηση του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου.

31 Μάρτη 2001

Η ΚΕ του ΚΚΕ