ICON

Μόνοι χαμένοι από την επιχειρηματική δραστηριότητα στο φάρμακο είναι οι εργαζόμενοι και οι ασθενείς

«Το θέτουμε για συζήτηση στους εργαζόμενους, να κατανοηθεί τι θα μπορούσαν να έχουν σήμερα και τι τους κλέβει το καπιταλιστικό σύστημα», λέει στον «Ρ» η Γιώτα Ταβουλάρη, πρόεδρος της ΟΕΦΣΕΕ. «Είναι πολύ σημαντική για μας αυτή η μάχη σε μια περίοδο που υπονομεύεται η συλλογική διαπραγμάτευση και προωθείται η ατομική».

Ξεχωριστή σημασία έχει η διεκδίκηση, η Σύμβαση να «περιλαμβάνει όλες τις ειδικότητες εργαζομένων του κλάδου, μεταξύ αυτών και ιατρικούς επισκέπτες, οδηγούς, λογιστές», καθώς εδώ και χρόνια μεθοδεύεται η πολυδιάσπαση του κλάδου. Οι εργοδότες πατάνε πάνω στις διαφορετικές ειδικότητες και τους προσλαμβάνουν με όποια τους βολεύει. Πατάνε ακόμα στη διασπαστική Ομοσπονδία των Ιατρικών Επισκεπτών (σ.σ. πλειοψηφεί η ΠΑΣΚΕ), που υπάρχει από το '92 και έσπευσε να υπογράψει 3ετή ΣΣΕ. «Για να διαχωρίζουν τους εργαζόμενους του κλάδου και να απαξιώσουν τη συλλογική διαπραγμάτευση, οι εργοδότες δεν έχουν πρόβλημα να δώσουν επιλεκτικά και συγκυριακά μισθούς λίγο πάνω από τη ΣΣΕ. Τώρα αυτό επικαλούνται και κόβουν μισθούς με ατομική διαπραγμάτευση. Παίζουν το "χαρτί" αυτό όπως τους βολεύει...», αναφέρει η Γ. Ταβουλάρη. Επιπλέον, οι εργοδότες αξιοποιούν τη θέση της κυβέρνησης, ότι καμία κλαδική σύμβαση που ξεπερνά την Εθνική Συλλογική της ΓΣΕΕ δε θα ισχύει, για να βγάλουν μάταιη την οποιαδήποτε αύξηση.

Στη μάχη για ΣΣΕ σύμφωνα με τις σύγχρονες ανάγκες πρέπει να ριχτούν οι εργαζόμενοι του κλάδου

Ερευνα της Stat Βank, που έγινε στις 198 μεγαλύτερες (βάσει πωλήσεων) φαρμακευτικές επιχειρήσεις της χώρας, αναφέρει ότι «ο κλάδος των φαρμακευτικών επιχειρήσεων κατά το 2009 ήταν ένας από τους ελάχιστους τομείς επιχειρηματικής δραστηριότητας που άντεξε τις συνέπειες της οικονομικής δυσπραγίας»:

• Οι συνολικές πωλήσεις των 198 επιχειρήσεων αυξήθηκαν κατά 9,25%, ενώ τα συνολικά τους κέρδη κατά 5,7%.
• Οι 116 μεγαλύτερες παραγωγικές και εμπορικές επιχειρήσεις αύξησαν τα συνολικά τους κέρδη κατά 2,1% φτάνοντας τα 517 εκατ. ευρώ. Οι εν λόγω επιχειρήσεις διαχειρίστηκαν κατά το 2009 συνολικό τζίρο 6,9 δισ. ευρώ, αυξημένο κατά 6,8% σε σχέση με το 2008.
• Οι 73 μεγαλύτερες φαρμακαποθήκες της χώρας αύξησαν τα κέρδη τους κατά 58% για να προσεγγίσουν τα 45 εκατ. ευρώ.
• Ο τομέας λειτούργησε με μέσο περιθώριο κέρδους 5,2%, ποσοστό ιδιαίτερα υψηλό για περίοδο κρίσης.
• Από τις 198 εταιρείες του δείγματος, οι 123 βελτίωσαν τις επιδόσεις τους ενώ 75 εμφάνισαν επιδείνωση. Πρακτικά, ο κλάδος πήγε καλύτερα από το 2008.
• Κυριάρχησαν οι κερδοφόρες επιχειρήσεις αφού από το σύνολο των εταιρειών του δείγματος οι 174 εμφάνισαν κέρδη και οι 24 ζημιές.
• Στον κλάδο φαρμάκου εξακολουθεί να επικρατεί υπερσυγκέντρωση δυνάμεων καθώς οι 20 μεγαλύτερες παραγωγικές και εισαγωγικές εταιρείες φαρμάκου αποσπούν περίπου το 67% των συνολικών κερδών του δείγματος.
• Στο δείγμα εμπεριέχονται επιπλέον 9 επιχειρήσεις οι οποίες αύξησαν την κερδοφορία τους κατά 306,5% για να προσεγγίσουν τα 5 εκατ. ευρώ.
• H ελληνική φαρμακοβιομηχανία έχει γίνει σαφέστατα πολύ πιο εξωστρεφής τα τελευταία χρόνια. Ελληνικές εταιρείες εξάγουν σε πάνω από 60 χώρες και όλες σχεδόν τις χώρες της ΕΕ.

Η τεράστια κερδοφορία και η μεγάλη ανταγωνιστικότητα των φαρμακευτικών εταιρειών συνοδεύτηκαν από εκατοντάδες απολύσεις, περικοπές μισθών, εφαρμογή εκ περιτροπής εργασίας. Ας δούμε μερικά παραδείγματα: Η πολυεθνική «Sanofi Aventis» απέλυσε το περασμένο καλοκαίρι πάνω από 100 εργαζόμενους. Αυτό ήταν - ανάμεσα σε άλλα - το τίμημα που έπρεπε να πληρώσουν οι εργαζόμενοι για να βρεθεί η εταιρεία στη 2η καλύτερη θέση από άποψη κερδοφορίας και να φτάσει τα 63,9 εκατ. ευρώ το 2009 - 2010. Το περιθώριο κέρδους της ανήλθε στο 16%.

Η επιχείρηση ΚΛΕΒΑ είναι «μία από τις 8 ελληνικές επιχειρήσεις που διεύρυναν τη θέση τους τόσο στην εγχώρια, όσο και στις ξένες αγορές. Αυτό σημαίνει έντονη ερευνητική δραστηριότητα, συνεχείς επενδύσεις, οι οποίες απαιτούν διαρκή αύξηση του απασχολούμενου ανθρώπινου δυναμικού». Αυτή η ...διεύρυνση έγινε φυσικά στις πλάτες των εργαζομένων: Τον Απρίλη του 2010 η ΚΛΕΒΑ αξιοποίησε την κυβερνητική νομοθεσία και επέβαλε εκ περιτροπής, 4ήμερη εργασία. Λίγες μέρες πριν προχώρησε σε δύο απολύσεις προκειμένου να τρομοκρατήσει τους εργαζόμενους. Μετά από εννιά μήνες εφαρμογής της εκ περιτροπής εργασίας η εταιρεία επέβαλε την υπογραφή ατομικής σύμβασης με μείωση μισθών. Στο μεταξύ, ανέβηκε η εντατικοποίηση της δουλειάς των εργαζομένων αφού έγινε μια μικρή μείωση του προσωπικού.

Αντίστοιχα, η «Roche» έκανε πάνω από 80 απολύσεις προς το τέλος του 2010 με κέρδη 23 εκατ. ευρώ επειδή θεωρήθηκε ότι το 2009 έχει ζημία κατά 6,5 εκατ. ευρώ σε σχέση με τους στόχους που είχε θέσει.

«Η ΟΕΦΣΕΕ δεν μπαίνει στη λογική της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας, όπως ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός, που έχει ξεπουλήσει τα πάντα στο όνομά τους. Είναι αδιέξοδη λογική, που υποβιβάζει μέρα με τη μέρα τους εργαζόμενους. Κριτήριο για μας είναι αποκλειστικά οι εργατικές και κοινωνικές ανάγκες. Είναι ενδεικτικό πως και οι ίδιοι οι εργοδότες γελάνε με το "επιχείρημα" της ΓΣΕΕ ότι το 3ετές πάγωμα των μισθών θα παγώσει τις απολύσεις...», τονίζει η Γ. Ταβουλάρη.

Οι φαρμακοβιομήχανοι προτάσσουν σαν επιχείρημα μη υπογραφής ΣΣΕ την πολιτική της κυβέρνησης για τα φάρμακα, όπως είναι η λίστα, η μείωση τιμών και ότι δεν τους πληρώνουν τα νοσοκομεία και τα Ταμεία. Ωστόσο, είναι οι ίδιοι που συνδιαμορφώνουν αυτή την πολιτική και δεν το αρνούνται.

1. Καταρχήν η κυβερνητική πολιτική ενισχύει την ανταγωνιστικότητα των φαρμακευτικών επιχειρήσεων και τη μονοπώληση του κλάδου, που αυτό είναι το ζητούμενο γι' αυτούς. Στα πλαίσια της ανταγωνιστικότητας κάποιοι ωφελούνται περισσότερο, κάποιοι λιγότερο, κάποιοι δεν αντέχουν. Γιατί αυτό αποτελεί πρόβλημα, που πρέπει να λάβουν υπόψη τους οι εργαζόμενοι;

2. Για παράδειγμα, τα μεγαλύτερα μονοπώλια του κλάδου συμφωνούν με την ύπαρξη της λίστας φαρμάκων. Είναι ένας τρόπος για να πάρουν προβάδισμα ανταγωνισμού κάποιες φαρμακευτικές επιχειρήσεις έναντι κάποιων άλλων. Τώρα οι φαρμακοβιομήχανοι την επικαλούνται ως πολιτική που τους «έβλαψε» στις διαπραγματεύσεις για ΣΣΕ. Στην πραγματικότητα έβλαψε τα λαϊκά στρώματα που πρέπει να πληρώνουν αδρά για φάρμακα που έχουν ανάγκη.

3. Οι φαρμακοβιομηχανίες «σφάζονται» κυριολεκτικά για το ποια θα μπει στα νοσοκομεία, στα Ταμεία, στις δημόσιες υπηρεσίες. Αυτό τους εξασφαλίζει μεγάλη και σίγουρη κερδοφορία και κυκλοφορία των σκευασμάτων τους. Οταν ζητούν αυξήσεις και άλλες παροχές οι εργαζόμενοι, οι φαρμακοβιομήχανοι προτάσσουν τα χρέη του δημοσίου προς αυτές!

«Ο κόσμος έχει βαρεθεί κάθε μέρα συγκεντρώσεις και συλλαλητήρια. Βαρέθηκαν και οι ίδιοι που συμμετέχουν. Τον άνεργο δεν τον ενδιαφέρουν οι απεργίες και οι κινητοποιήσεις...». Αυτά τα λόγια ανήκουν σε συνδικαλιστή, σε ...εκπρόσωπο των εργαζομένων. Πρόκειται για τον πρόεδρο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ιατρικών Επισκεπτών, Φαρμακευτικών και συναφών επαγγελμάτων - κλάδων (ΠΟΙΕΦΣΕΚ), Γερ. Κονιδάρη (σ.σ. στέλεχος της ΠΑΣΚΕ), ο οποίος τοποθετήθηκε με τον παραπάνω τρόπο στο Γενικό Συμβούλιο της ΓΣΕΕ στις 6 Δεκέμβρη 2010. Στην ίδια ομιλία, συνέστησε στον πρόεδρο της ΓΣΕΕ, Γ. Παναγόπουλο, να μην είναι τόσο απολογητικός σχετικά με την ενεργό συμμετοχή της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ στην κατάργηση των κλαδικών ΣΣΕ!

Η ΠΟΙΕ - ΦΣΕΚ υπερασπίζεται ανοιχτά τις φαρμακοβιομηχανίες, ξεκινώντας από την αφετηρία ότι οι φαρμακοβιομηχανίες «δημιουργούν θέσεις εργασίας» και όχι ότι «οι εργαζόμενοι παράγουν όλο τον πλούτο». Είναι ενδεικτικό το δελτίο Τύπου που εξέδωσε στις 8 Απρίλη 2010 με αφορμή τις μειώσεις τιμών σε ορισμένα φάρμακα, όπου προβάλλει ένα προς ένα τα επιχειρήματα - απειλές του Συνδέσμου Φαρμακευτικών Εταιρειών Ελλάδας, ότι η μείωση των τιμών θα επιφέρει «σημαντική μείωση των θέσεων εργασίας», «ελλείψεις σε βασικά φάρμακα στην ελληνική αγορά», «υποβάθμιση της ποιότητας και της ασφάλειας από την εισαγωγή φθηνών γενόσημων (αντιγράφων) φαρμάκων». Μα είναι ίδια η επιχειρηματική δράση στον κλάδο του φαρμάκου και της Υγείας που επιφέρει όλα τα παραπάνω, γιατί η παραγωγή και η διάθεση των φαρμάκων οργανώνεται σύμφωνα με το κέρδος και την ανταγωνιστικότητα. Τέλος, η ΠΟΙΕ - ΦΣΕΚ καλεί την κυβέρνηση - όπως κι οι φαρμακοβιομήχανοι - να συμμαζέψει πρώτα από όλα τη σπατάλη και τη διαφθορά στο χώρο της Υγείας. Να θυμίσουμε, ότι με πρόσχημα το τελευταίο, η κυβέρνηση πετσοκόβει μια σειρά παροχές Υγείας, υποβαθμίζει και εμπορευματοποιεί παραπέρα τις υπηρεσίες Υγείας.

Την κυβέρνηση και την εργοδοσία υπερασπίζεται η ΠΟΙΕ - ΦΣΕΚ και στις περιπτώσεις απολύσεων. Καταρχήν χωρίς να αντιδρά σοβαρά στις απολύσεις, χωρίς να οργανώνει την πάλη των εργαζομένων ενάντια στις απολύσεις, αλλά και για μέτρα προστασίας των ανέργων. Δήλωνε ο Γερ. Κονιδάρης στην «Ελευθεροτυπία» στις 19 Δεκέμβρη 2010 σχετικά με τις 85 απολύσεις που έκανε η ελβετική φαρμακοβιομηχανία Roche: «Ο μέσος όρος των απολύσεων αγγίζει το 35% του προσωπικού. Ο νόμος είναι σαφής. Ολοι οι τρόποι λήξης της σύμβασης, όταν γίνονται με πρωτοβουλία του εργοδότη δεν μπορούν να ξεπερνούν ένα συγκεκριμένο ποσοστό»! Ταυτόχρονα καλούσε την Επιθεώρηση Εργασίας να παρέμβει για να εφαρμοστεί ο νόμος, δηλαδή για να γίνουν σταδιακά οι απολύσεις: «Η Κυβέρνηση πρέπει να δώσει τώρα εντολή προκειμένου να ασκηθούν οι προβλεπόμενοι από το νόμο έλεγχοι νομιμότητας και σκοπιμότητας των απολύσεων».

Στο συνέδριο της ΠΟΙΕ - ΦΣΕ, η πλειοψηφία της Ομοσπονδίας εξέφρασε και με αυτήν την ευκαιρία την πλήρη στήριξή της στην κυβέρνηση και στους εργοδότες του κλάδου. Συγκεκριμένα, στην εισήγησή του ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας:

1. Αθώωσε την κυβέρνηση, λέγοντας πως «μπροστά σε ένα κράτος ανήμπορο να αντιδράσει, αργοπορημένο να συνειδητοποιήσει, γραφειοκρατικό, δαιδαλώδες και αναποτελεσματικό, έδωσε (παραχώρησε) στην ουσία τη διακυβέρνηση της χώρας στην Τρόικα». Η τρόικα, λοιπόν κυβερνά και όχι το ΠΑΣΟΚ.

2. Τάχθηκε υπέρ των αντιλαϊκών πολιτικών (σ.σ. διαρθρωτικές παρεμβάσεις τις ονομάζει), «που έπρεπε να έχουν γίνει εδώ και 20 - 30 χρόνια», αλλά «παρουσιάζονται σήμερα σαν σανίδα σωτηρίας».

3. Ασκησε «κριτική» στην κατάργηση των ΣΣΕ, όχι από τη σκοπιά των αναγκών των λαϊκών οικογενειών, αλλά επειδή έτσι «απασφαλίζεται η κοινωνική συνοχή», προστίθεται ακόμη μια «απόσυρση του κοινωνικού μοντέλου». Στο ίδιο μοτίβο, τις ατομικές συμβάσεις η διοίκηση της Ομοσπονδίας δεν τις θεωρεί αδιαπραγμάτευτες, ούτε ότι επιβάλλονται εκβιαστικά και ανοίγουν δρόμο για πλήρη κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων. Θεωρεί ότι «κάθε περίπτωση είναι χωριστή. Πρέπει να εξασφαλίσουμε πρώτα τη σωστή ενημέρωση. «Να συνδιαλλαγούμε με την εταιρεία, να ανιχνεύσουμε τις δυνατότητες που έχει, να ρωτήσουμε το συνάδελφο, να βρούμε τη διαφορά και με βάση τις νομικές διαδικασίες αν και όπου είναι εφικτό και ορθό να παρέμβουμε νομικά και διαχειριστικά».

4. Ζήτησε «ενότητα όλων» στο θέμα των απολύσεων (σ.σ. περίπου το 14% των θέσεων εργασίας έχουν χαθεί στον κλάδο του φαρμάκου) για «να βγούμε με το δυνατόν μικρότερο κοινωνικό κόστος». «Η φαρμακοβιομηχανία είναι σε αναμονή. Η περίοδος κρίσης του χώρου μας δεν έχει περάσει», είπε ακόμη. Στο μεταξύ, η κερδοφορία του κλάδου παραμένει τεράστια...

5. Η Ομοσπονδία συναντήθηκε το προηγούμενο διάστημα με εκπροσώπους πολλών φαρμακευτικών εταιρειών με τους παρακάτω σκοπούς, ανάμεσα σε άλλους: Να αναλυθεί η πολιτική που ακολουθούν οι φαρμακευτικές εταιρείες, να εκτιμηθεί το κοινωνικό κόστος, να δεσμευτούν ηθικά και κοινωνικά και να διαγνωστεί καλύτερα η φαρμακευτική πολιτική της κυβέρνησης. Από τη μία λέει στους εργαζόμενους ότι η βάρβαρη πολιτική, που αποθρασύνει τους φαρμακοβιομήχανους, χρειάζεται ...επεξήγηση και από την άλλη καλεί τους τελευταίους να δεσμευτούν κοινωνικά και ηθικά. Να παραβλέψουν την κερδοφορία και την ανταγωνιστικότητά τους.

«Οι φαρμακοβιομήχανοι βαδίζουν συνειδητά στο δρόμο της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας και ζητάνε το τίμημα αυτού του δρόμου να το πληρώσουμε εμείς οι εργαζόμενοι αλλά και οι ασθενείς. Αυτό δεν πρόκειται να το δεχτούμε», λέει η πρόεδρος της ΟΕΦΣΕ και καταθέτει την πρόταση της Ομοσπονδίας:

Ο μόνος τρόπος να εξασφαλιστεί σταθερή και μόνιμη δουλειά για τους εργαζόμενους στο φάρμακο - καλλυντικό και ποιοτικά φάρμακα στα οποία θα έχουν πρόσβαση όλοι όσοι έχουν ανάγκη, είναι η δημιουργία ενός Κρατικού Φορέα, ο οποίος θα είναι υπεύθυνος για την παραγωγή, την εισαγωγή, την έρευνα και τη διακίνηση φαρμάκων. Αυτός ο Κρατικός Φορέας θα είναι ενταγμένος σε ένα αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας. Διαφορετικά, όσο το φάρμακο αποτελεί καπιταλιστική ιδιοκτησία και άρα εμπόρευμα, οι φαρμακοβιομηχανίες θα συνεχίσουν να απολύουν και να κόβουν μισθούς για να μειώσουν το κόστος εργασίας, η έρευνα θα προσανατολίζεται με γνώμονα τα κέρδη και όχι την ανάγκη και την ποιότητα, ενώ οι φαρμακοβιομήχανοι θα εκβιάζουν αφήνοντας την αγορά ελλιπή σε φάρμακα.