Ολοκληρώνεται αυτές τις μέρες η διεκπεραίωση αμερικανοΝΑΤΟικού προσωπικού και πολεμικού υλικού, μέσω του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης και του οδικού δικτύου του Εβρου, βορειότερα στη Βαλκανική, προς Ρουμανία και άλλα σημεία της συνοριογραμμής με τη Ρωσία. Είναι η πρώτη από συνολικά 7 «δόσεις» ΝΑΤΟικών που θα περάσουν το επόμενο διάστημα από την Αλεξανδρούπολη και τα δίκτυα του Εβρου προς βορρά, για να συμμετάσχουν σε στρατιωτικές αναπτύξεις, με τις κάννες στραμμένες στη Ρωσία, αλλά και στην Κίνα, που η επιρροή της μεγαλώνει στην περιοχή. Οσοι έφτασαν τώρα είναι ενταγμένοι στην αποστολή αεροπορικών δυνάμεων προς υποστήριξη της επιχείρησης «Atlantic Resolve 2021», η οποία πραγματοποιείται για 7η συνεχή χρονιά (από τα γεγονότα στην Κριμαία το 2014). Στο πλαίσιό της οι Αμερικανοί θα αναπτύξουν συνολικά 6.000 στελέχη τους (μηχανοκίνητο πεζικό, τεθωρακισμένα, «ελικοπτεράδες» κ.λπ.) επιπρόσθετα σε όσους σταθμεύουν ήδη στην Ευρώπη, για μια περίοδο 9 μηνών. Επιπλέον, οι αμερικανοΝΑΤΟικές δυνάμεις, που θα συνεχίσουν να περνούν από την Αλεξανδρούπολη, θα συμμετάσχουν και στην «αλυσίδα» των ασκήσεων που συναποτελούν την «Defender Europe 2021». Μια γιγαντιαία πρόβα πολέμου, η οποία προγραμματίζεται για το διάστημα Μάη - Ιούνη, με επίκεντρο την Ανατ. Ευρώπη και τα Βαλκάνια. Η Ελλάδα παίζει και εδώ κομβικό ρόλο στην υλοποίησή της, χώρια ότι κομμάτια της εξετάζεται να γίνουν και στη χώρα (π.χ. αεραποβατική ενέργεια στην Αλεξανδρούπολη, άσκηση στο Πετροχώρι Ξάνθης κ.λπ.).

Σύμφωνα με στοιχεία που δημοσίευσε ο «Ριζοσπάστης», τα σενάρια της «Defender Europe 21» μυρίζουν μπαρούτι και κλιμακώνονται από τα «χωρικά επεισόδια» μέχρι τη γενικευμένη σύγκρουση. Περιλαμβάνουν την αντιμετώπιση μιας σειράς «ενεργειών του εχθρού», όπως: «Κυβερνοεπιθέσεις κατά του ΝΑΤΟ, εθνικών υποδομών και οικονομικών - χρηματιστηριακών κέντρων». «Μέτωπο πολιτικών κομμάτων ηγείται και υποστηρίζει διαδηλώσεις, διαμαρτυρίες, ταραχές» (άρα στο σενάριο μπαίνει ανοιχτά και η αντιμετώπιση λαϊκών κινητοποιήσεων από τις Ενοπλες Δυνάμεις, το ΝΑΤΟ το ίδιο!). «Μαχητικό του αντιπάλου συντρίβεται στην Εσθονία, με τον αντίπαλο να κατηγορεί την κυβέρνηση της χώρας. Σημειώνεται έκρηξη σε φρεγάτα του αντιπάλου στα ανοιχτά της Βουλγαρίας, με τον αντίπαλο να κατηγορεί τις κυβερνήσεις Βουλγαρίας και Ρουμανίας. Ακολουθούν απειλές κατά Βουλγαρίας, Ρουμανίας και Εσθονίας». Τέλος, «Εταιρείες Ιδιωτικών Στρατών» («Private Military Companies») «καταλαμβάνουν αεροδρόμια σε Βουλγαρία, Ρουμανία, Εσθονία» (για ανάπτυξη και χρήση «ιδιωτικών στρατών» - μισθοφόρων, ΗΠΑ και ΕΕ καταγγέλλουν τη Ρωσία, όπως στη Λιβύη, ενώ και οι ίδιες διατηρούν τέτοιες δυνάμεις σε διάφορες περιοχές του πλανήτη). Τα παραπάνω σενάρια ταξινομούνται από το ίδιο το ΝΑΤΟ στην κατηγορία των «OCCASUS», δηλαδή «μια συνθετική γεωστρατηγική κατάσταση στην οποία ένας φανταστικός αντίπαλος, ισότιμος του ΝΑΤΟ, τον προκαλεί σε ένα ευρύ μέτωπο πολιτικών, στρατιωτικών, ενημερωτικών και οικονομικών σεναρίων». Η συγκεκριμένη κατηγορία ασκήσεων καλύπτει «πολλαπλά σενάρια σε ένα τόξο από τον Βόρειο Ατλαντικό έως τη Μαύρη Θάλασσα, επιτρέποντας την εφαρμογή μεμονωμένων, περιοριζόμενων σε περιφερειακό επίπεδο σεναρίων, ή ενός συνδυασμού σεναρίων, αναβαθμίζοντάς τα σε μια σύγκρουση σε ολόκληρη την Ευρώπη»...

Γίνεται, επομένως, αντιληπτό ότι ο όγκος ελικοπτέρων, στρατιωτικών οχημάτων, πολεμικού υλικού και ΑμερικανοΝΑΤΟικών στρατιωτών που διεκπεραιώνονται μέσω Αλεξανδρούπολης, μετατρέπει την πόλη, τον Εβρο και τη χώρα ολόκληρη σε ορμητήριο πολέμου, αλλά και σε στόχο, που μόνο «εικονικός» δεν είναι. Δεν πάνε, άλλωστε, παρά λίγες βδομάδες απ' όταν ο υφυπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας, Αλεξάντρ Γκρουσκό, επισκεπτόμενος την Ελλάδα, ζητούσε με νόημα «να αποκλειστεί το ενδεχόμενο το έδαφος της φίλης για εμάς χώρας να παρασέρνεται στο γεωπολιτικό παιχνίδι της ανάσχεσης και του περιορισμού της Ρωσίας», παρακολουθώντας την κυβέρνηση να διαπραγματεύεται νέα συμφωνία με τους Αμερικανούς για τις βάσεις, με πληροφορίες να αναφέρουν ότι έχουν μπει στο τραπέζι συνολικά 23 τοποθεσίες όπου οι ΑμερικανοΝΑΤΟικοί θα μπορούν να αναπτύξουν δυνάμεις τους.

Ο λαός ωστόσο έχει πλούσια πείρα, όλα αυτά τα χρόνια, για το τι σημαίνει να βρίσκονται ο ίδιος και η χώρα στο επίκεντρο αντιμαχόμενων ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών: Δεν μπορεί να νιώθει απολύτως καμία ασφάλεια όταν στην περιοχή κονταροχτυπιούνται, με όλα τα μέσα, τεράστια γεωπολιτικά και επιχειρηματικά συμφέροντα, σε Ενέργεια, εμπόριο, διαύλους μεταφοράς. Τα περί «ανάσχεσης της τουρκικής επιθετικότητας» μέσα από την εμπλοκή σε τέτοια σχέδια και ανταγωνισμούς, είναι παραμύθια για μικρά παιδιά. Τα ίδια τα ΝΑΤΟικά σχέδια και ο στόχος της «διατλαντικής συνοχής» είναι που δίνουν «αέρα» στις απαράδεκτες διεκδικήσεις της τουρκικής αστικής τάξης. Το «στιγμιότυπο» με το αμερικανικό μεταγωγικό «Endurance», που κουβαλούσε τους ΑμερικανοΝΑΤΟικούς, να διασχίζει το κεντρικό Αιγαίο, όπου «σουλατσάριζε» το τουρκικό «Τσεσμέ», αμφισβητώντας «στο πεδίο» τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, μιλά από μόνο του. Γι' αυτό μπαίνει, πλέον, επιτακτικά η ανάγκη όλοι όσοι προβληματίζονται να μη μείνουν θεατές: Να ενημερωθούν, να πάρουν θέση, απαιτώντας την απεμπλοκή της Ελλάδας από τα επικίνδυνα σχέδια. Να δράσουν μέσα από σωματεία και μαζικούς φορείς ενάντια στην Ελληνοαμερικανική Συμφωνία για τις Βάσεις, στην παροχή «διευκολύνσεων», στην εμπλοκή.