Στο πλευρό των εργατικών - λαϊκών οικογενειών της Σάμου βρέθηκαν από την πρώτη στιγμή οι δυνάμεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ
«Πώς να ξαναφτιάξουμε τα σπίτια μας με 500 ευρώ;».
«Δεν θέλουμε λόγια συμπαράστασης από την κυβέρνηση, αλλά έργα εδώ και τώρα».
«Δύο μέρες μείναμε στα αυτοκίνητα και δεν μας λένε τι θα γίνει από εδώ και πέρα. Πού θα μείνουμε; Τι θα κάνουμε;».
Ο φονικός σεισμός της Παρασκευής 30 Οκτώβρη, που στον τραγικό απολογισμό του μετράει τις ζωές δύο παιδιών 15 και 17 ετών, παράλληλα με τις καταστροφές που προκάλεσε, έβγαλε και πάλι στην επιφάνεια τις τεράστιες ελλείψεις για ουσιαστική προστασία και θωράκιση του λαού από τέτοια φαινόμενα και μάλιστα σε μια σεισμογόνο χώρα.
Από το Βαθύ έως το Καρλόβασι. Στα χωριά της Ανατολικής και Δυτικής Σάμου, όσο και αν διατείνονται η κυβέρνηση και οι μηχανισμοί της ότι «η Σάμος άντεξε», για να καλύψουν διαχρονικές ευθύνες όλων των κυβερνήσεων και της βάρβαρης αντιλαϊκής πολιτικής τους που «βλέπει» ως κόστος τις λαϊκές ανάγκες και την ίδια την ανθρώπινη ζωή, οι καταστροφές που έχουν γίνει σε σπίτια, σχολεία, πανεπιστημιακά κτίρια, στην οδοποιία, όπως και σε μικρομάγαζα, επιχειρήσεις αυτοαπασχολούμενων, μικρών επαγγελματιών και πάει λέγοντας, είναι ανυπολόγιστες.
Στη διάρκεια των περιοδειών που ήταν σε εξέλιξη μέχρι την Κυριακή το βράδυ, αναδείχθηκε ότι τρία 24ωρα μετά τον σεισμό, κυβέρνηση, υπουργεία, περιφερειακές και δημοτικές αρχές δεν είχαν καταφέρει να εξασφαλίσουν ούτε καν τα στοιχειώδη, όπως τη διαμονή των οικογενειών που ξεσπιτώθηκαν από τη μια στιγμή στην άλλη. Γινόταν λόγος για επίταξη ξενοδοχείων ή σκηνές, μέτρα που όπως φάνηκε στην πράξη, ήταν εντελώς ανεπαρκή. Επί δύο νύχτες, η συντριπτική πλειοψηφία των οικογενειών που ξεσπιτώθηκαν έμεναν απροστάτευτοι στο ύπαιθρο ή στα αυτοκίνητά τους, χωρίς έστω κάποια ενημέρωση. Κάποιοι, μη έχοντας άλλη λύση, παρέμεναν με την ψυχή στο στόμα σε σπίτια με ρωγμές. Από πάνω οι ασταμάτητοι μετασεισμοί προμήνυαν και προμηνύουν ότι τίποτα δεν έχει τελειώσει.
Οι κάτοικοι εξέφρασαν την αγωνία αλλά και την οργή τους, καταγγέλλοντας την κυβερνητική κοροϊδία των 500 ευρώ και το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός ήρθε, είδε και απήλθε, χωρίς να ξεστομίσει τίποτα χειροπιαστό για πλήρη αποκατάσταση των ζημιών, για αποζημίωση 100% των πληγέντων, για μέτρα αντισεισμικής θωράκισης και προστασίας, ούτε καν των σχολείων, ή το «καθάρισμα» έστω από το πλήθος των ερειπωμένων κτισμάτων, πρόβλημα και αυτό διαχρονικό του νησιού, που έγινε η αιτία για τον άδικο χαμό των δύο παιδιών.
(Αναλυτικό ρεπορτάζ στις σελίδες 14, 15 και 16)
Συγγενείς, φίλοι, συμμαθητές και καθηγητές βρέθηκαν στον προαύλιο χώρο του ναού για να αποχαιρετήσουν τον 17χρονο μαθητή. «Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ειρωνεία από αυτό που σήμερα έπρεπε εμείς οι δάσκαλοί σου να κάνουμε, να αγωνιζόμαστε τόσα χρόνια να σου μάθουμε τον πλούτο της ελληνικής γλώσσας και πώς να την χρησιμοποιείς και σήμερα να μη βρίσκουμε λόγια να σου πούμε (...) Τόσα χρόνια δεν καταφέραμε τελικά να σου μάθουμε και πολλά, ωστόσο όσο προσπαθούσαμε μαθαίναμε από εσένα τα πάντα», ανέφερε καθηγητής του 17χρονου στον επικήδειό του.
«Σας ευχαριστούμε όλους από την καρδιά μας», είπε ο πατέρας του άτυχου παιδιού βγαίνοντας από τον ναό και ο κόσμος που είχε συγκεντρωθεί ξέσπασε σε χειροκροτήματα. Στην κηδεία του παραβρέθηκε και κλιμάκιο της ΕΜΑΚ που βρήκε τα παιδιά καταπλακωμένα από τα ερείπια.
Νωρίτερα, σε κλίμα οδύνης τελέστηκε στον ναό Αγίου Χαραλάμπους στο Βαθύ της Σάμου η κηδεία της 15χρονης Κλαίρης. Συγγενείς, φίλοι, συμμαθητές και συμμαθήτριες, αλλά και κάτοικοι είπαν το τελευταίο «αντίο» στην μαθήτρια. Οι συμμαθητές και φίλοι της έφτασαν στον ναό ντυμένοι στα λευκά και κρατώντας στα χέρια τους λουλούδια, ενώ τραγικές φιγούρες ήταν οι γονείς της αδικοχαμένης μαθήτριας.
Η Μαρία Κομνηνάκα, βουλευτής του ΚΚΕ, κατά την περιοδεία έκανε την εξής δήλωση:
«Είμαστε εδώ κλιμάκιο του ΚΚΕ, για να συμπαρασταθούμε στους Σαμιώτες, που πληρώνουν ακόμα ένα βαρύ τίμημα.
Πρώτα και κύρια να εκφράσουμε την οδύνη μας και τα θερμά μας συλλυπητήρια στις οικογένειες των δυο νέων παιδιών, να ευχηθούμε καλή ανάρρωση σε όσους έχουν τραυματιστεί.
Σ' αυτήν τη φάση είναι επιτακτική ανάγκη η πολιτεία να φροντίσει για να αποκατασταθούν άμεσα ό,τι ζημιές υπάρχουν στα σπίτια των κατοίκων, να ελεγχθούν τα κτίρια, νοσοκομεία, τα σχολεία, όλα τα δημόσια κτίρια, να στεγαστεί ο κόσμος.
Βέβαια θεωρούμε ότι πρέπει να μπει επί τάπητος για ακόμα μια φορά το θέμα της πρόληψης γι' αυτά τα ζητήματα της αντισεισμικής θωράκισης, για να μη μετράμε συνεχώς τις πληγές μας».