-- Ο εμφύλιος είναι ανάμεσα σε αδέλφια. Εγώ έτσι ξέρω τον εμφύλιο. Είμαστε αντίθετοι με τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως είμαστε αντίθετοι και με το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ, τον κ. Καμμένο κ.λπ., κ.λπ. Δεν είναι εμφύλιος αυτός. Δεν είμαστε αδέλφια να σκοτωνόμαστε. Δεύτερον. Τα κοινά μέτωπα της αριστεράς αυτού του τύπου, δηλαδή εντός της ΕΕ να διαπραγματευτούμε, να κάνουμε εθνικό διάλογο, κοινωνικό διάλογο κι όλα αυτά που έχουμε γνωρίσει, όχι μόνο το 1% μπορεί να πάει στο 12% και 13%. Μπορεί να γίνει και η κυβέρνηση. Γιατί δηλαδή, αυτό είναι το κριτήριο; Δηλαδή το κριτήριο είναι το εκλογικό ποσοστό και όπως να 'ναι;

Εγώ σας λέω το εξής πράγμα: Το Γαλλικό και το Ιταλικό ΚΚ είχαν 25% και 30% στη Γαλλία και στην Ιταλία. Είχαν σημαντικότατες θέσεις κατακτημένες, βέβαια, μέσα από αγώνες, δεν τους τις χάρισε κανείς στο γαλλικό και στο ιταλικό εργατικό κίνημα. Στην Ιταλία, είχαν την πλειοψηφία στην Τοπική Διοίκηση. Και η Τοπική Διοίκηση στην Ιταλία είχε πάρα πολλές αρμοδιότητες και σε θέματα κοινωνικής πολιτικής. Πώς έγινε αυτά τα κόμματα κι έφτασαν εκεί που έφτασαν; Οταν έκαναν κάτι τέτοια μέτωπα, αντιμπερλουσκόνι, αντι-έτσι, αντι-αλλιώς και αλλιώτικα. Αυτό σήμερα στην Ιταλία, ο πρόεδρος της Δημοκρατίας της Ιταλίας είναι ο κ. Ναπολιτάνο. Πρωθυπουργός σε ιταλική κυβέρνηση ήταν πρώην κομμουνιστής. Κοιτάξτε, άμα είμαστε κι εμείς «πρώην», θα γίνουμε και υπουργοί, αυτό είναι βέβαιο. Οι πρώην αμείβονται. Δεν υπάρχει περίπτωση, οι πρώην αμείβονται.

Αυτό που έχει μεγάλη σημασία είναι το εξής: Ο λαός πραγματικά δεν αντέχει άλλο. Αλίμονο αν δεν το καταλαβαίνουμε. Αλλωστε, τα μέλη του Κόμματος στην πολύ μεγάλη τους πλειοψηφία και τα στελέχη είναι κομμάτι αυτού του λαού. Πρέπει να κάνουμε ειδική ανάλυση των προβλημάτων, αφού τα ζούμε. Εχουν συνέπειες και σε εμάς τους ίδιους. Το ερώτημα που μπαίνει είναι το εξής. Αν ο λαός θέλει μια κυβέρνηση που θα του λύσει τα προβλήματα, είναι στη δική του ευθύνη να εκλέξει. Μιλάμε για την κάλπη.

Και ένα τελευταίο. Μπορείτε να μου εξηγήσετε πώς, σε μια περίοδο όπου τα προβλήματα οξύνονται, είναι δυνατόν να παραμένει στην Ελλάδα η ηγεσία της ΓΣΕΕ, της ΑΔΕΔΥ, της ΓΣΕΒΕΕ, της ΠΑΣΕΓΕΣ, της ΓΕΣΑΣΕ - τώρα τα λέω έτσι, με τα αρχικά αν και δεν μου αρέσει, το κάνατε εσείς οι νέοι περισσότερο με τα αρχικά, αλλά τέλος πάντων. Πώς είναι δυνατόν να υπάρχει ένας τέτοιος συσχετισμός δύναμης στις κορυφές του κινήματος; Δε δείχνει ότι ακόμα ο λαός δεν έχει συνειδητοποιήσει τη δύναμή του, αν δεν τους πετάξουν όλους αυτούς έξω; Με μαζικές διαδικασίες.

Κι, όμως, είμαστε σε ένα σημείο που λέτε να συνεργαστούμε, όπου ο χώρος του ΣΥΡΙΖΑ, στο παραπέντε ήταν αντίθετος στο να νομιμοποιηθούν οι εκπρόσωποι των εργατών δήμου, όπου είχαν εκλεγεί με ψηφοδέλτια και από συμβασιούχους. Και δέχτηκε να εξαιρεθούν αντιπρόσωποι από 18 σωματεία, που είχαν ψηφίσει και συμβασιούχοι, αλλά μετά κατάπιε τη γλώσσα του, όταν το ΠΑΣΟΚ δέχτηκε να μπουν πέντε σωματεία που είχαν ψηφίσει και συμβασιούχοι, αλλά εκεί πλειοψηφία είχε ο ΣΥΡΙΖΑ. Ε, τώρα κοιτάξτε, πραγματικά δεν μου αρέσει μια βδομάδα πριν τις εκλογές, αλλά δεν πάει και πολύ δηλαδή να μας ρίχνουν και την ευθύνη του «όχι»; Ας πάνε να κουμαντάρουν μερικά πράγματα που αφορούν σήμερα το κίνημα και μετά να ρίξουν το ανάθεμα στο ΚΚΕ.

Στο χέρι δεν μας βάζουν. Τα ίδια έχουν γίνει στους εμποροϋπάληλλους, στις Συλλογικές Συμβάσεις, παντού. Οταν αυτή τη στιγμή έχεις χάσει την εμπιστοσύνη σου από το λαό, όταν δεν αντέχεις να περιμένεις, τότε θα την πατήσεις. Δεν είμαστε αλάνθαστοι ως ΚΚΕ, αλλά όταν χάσεις την εμπιστοσύνη σου στο λαό έχεις τελειώσει. Εχεις τελειώσει. Εμείς δε λέμε ούτε ξεπουλήθηκαν, ούτε πρόδωσαν, ούτε γεννήθηκαν οπορτουνιστές, όπως λέμε. Αλλά έχασαν την εμπιστοσύνη στο λαό. Αμα δεν πιστεύεις στο λαό, πρώτα θα κοιτάξεις να τα βρεις με τους επάνω. Ε, λοιπόν δεν έχουμε καμία ευθύνη γι' αυτές τις εξελίξεις.

-- Β. ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ (ΕΡΑ): Πριν από λίγο, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κατέθεσε μια πρόταση όσον αφορά τον τηλεοπτικό διάλογο, το λεγόμενο debate, σύμφωνα με την οποία προτείνει να γίνει ένα debate με τους επικεφαλής των κοινοβουλευτικών ομάδων, έτσι όπως έχουν προκύψει από τις προηγούμενες εκλογές. Αυτόματα, όπως αντιλαμβάνεστε, αυτό σημαίνει ότι αποκλείονται ήδη διάφοροι πολιτικοί σχηματισμοί που έχουν προκύψει μετά από την εκλογική αναμέτρηση των δύο προηγούμενων ετών. Θα ήθελα τη θέση σας.

-- Λίγο πριν φύγω από τον Περισσό, πήρα αυτήν την επιστολή. Καταρχήν δεν ξέρω αν αξίζει να συζητάμε τώρα για το debate. Ο κόσμος πραγματικά βρίσκεται σε μια φάση, ένα μεγάλο μέρος του λαού, δεν ξέρω ακριβώς το ποσοστό κι αν ταυτίζεται με αυτά που βλέπουμε στις δημοσκοπήσεις, ψάχνεται. Τι θα κάνει. Είναι βέβαιο ότι το debate δεν πρόκειται να του δώσει τη λύση. Γιατί, αλίμονο, τώρα το debate, με αυτούς τους παράλληλους μονολόγους, διανθισμένους με κάτι ατάκες που έχουν προβαριστεί προηγουμένως και στον καθρέφτη, μπορεί να βγάλει συμπέρασμα.

Βεβαίως, εμείς έχουμε πει ότι εφόσον γίνει το debate δε θα επιτρέψουμε σε κανένα να πει ότι φοβόμαστε να πάμε. Παρά το γεγονός ότι συμβάλουμε σε μια γελοιότητα. Αλλά προκειμένου να μας πούνε ότι φοβόμαστε θα πάμε. Ομως αυτή τη συγκεκριμένη πρόταση δεν μπορούμε να τη δεχτούμε. Καλά που το 80% του τηλεοπτικού χρόνου δίνεται στα δύο κόμματα, που έχουν χάσει τη μισή εκλογική τους δύναμη, με βάση τις δημοσκοπήσεις, από το 2009. Τώρα θα αποκλείσει το ΚΚΕ τα νέα κόμματα που υπάρχουν μέσα στη Βουλή - ανεξάρτητα τι γνώμη έχουμε γι' αυτά τα κόμματα, που είναι μεταγραφές από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ; Εχουμε το δικαίωμα εμείς να τους αποκλείσουμε; Με συγχωρείτε, δηλαδή. Με ποιο δικαίωμα; Πώς, δηλαδή, θα εξαιρέσουμε - η Βουλή το 2009 είχε πέντε κόμματα και σήμερα έχει εφτά και άλλες δυο κοινοβουλευτικές ομάδες που παρά κάτι δεν έχουν τον αριθμό των δέκα. Ετσι δηλαδή, ο λόγος του ΚΚΕ θα στηριχτεί στους αποκλεισμούς των άλλων.

Δεύτερον, εμείς βάλαμε κι ένα άλλο ζήτημα. Η επιλογή των δημοσιογράφων να γίνει από την ΕΣΗΕΑ. Γιατί να γίνεται μόνο από αυτούς που καθημερινά διεξάγουν τα δελτία ειδήσεων στην τηλεόραση; Δηλαδή, δεν υπάρχουν δημοσιογράφοι εφημερίδων; Η ΕΣΗΕΑ τα καθορίζει αυτά. Τρίτον, εμείς βάλαμε έναν όρο. Βεβαίως, δε θα απαγορεύσουμε στον δημοσιογράφο αν θα μας χαμογελάσει ή θα μας κάνει μια ερώτηση της αρεσκείας μας. Εμείς ζητάμε όμως να υπάρχει ενιαία ερώτηση για κάθε κύκλο θέματος σε όλους τους εκπροσώπους των κομμάτων. Π.χ. είσαστε υπέρ της αναθεώρησης - λέω εγώ ένα παράδειγμα - του μνημονίου; Ο καθένας να απαντήσει, γιατί τότε μόνο μπορείς να κάνεις σύγκριση. Οταν τον καθένα τον ρωτάς ένα διαφορετικό ερώτημα μέσα σε ένα ευρύτατο πεδίο όπως είναι η οικονομία, δεν μπορεί να κάνει σύγκριση ο άλλος.

Λοιπόν, νομίζω πως η υπόθεση debate τελείωσε. Θα επικοινωνήσουμε με το Γραφείο Τύπου, αλλά έτσι πριν φύγω από τον Περισσό, και με βάση αυτά που είπαμε στη διακομματική επιτροπή, είναι αστείο πράγμα. Και να τελειώσει και η συζήτηση. Αρκετό πονοκέφαλο έχουν οι άνθρωποι ακόμα που δεν ξέρουν τι θα ψηφίσουν, θα τους προσθέσουμε και τον πονοκέφαλο του debate;