Σε δύσκολο πολιτικο-στρατιωτικό γρίφο εξελίσσεται το Ιράκ, όσο περνά ο καιρός, για τα οργανωμένα πολιτικά, οικονομικά και στρατιωτικά συμφέροντα της αμερικανικής αστικής τάξης, αφού η υποτιθέμενη «ειρήνη» μετά την επιλογή τακτικής αποχώρησης των αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων το Δεκέμβρη του 2011 (έπειτα από εννιά χρόνια στυγερής κατοχής), χαρακτηρίζεται από το χειρότερο μπαράζ βομβιστικών επιθέσεων της τελευταίας πενταετίας.

Από τις αρχές του 2013, έχουν χάσει τη ζωή τους από βίαιες επιθέσεις βομβιστών αυτοκτονίας (και όχι μόνο) πάνω από 8.000 Ιρακινοί πολίτες, το 1/8 των οποίων ήταν αστυνομικοί, στρατιώτες και ανώτεροι αξιωματικοί, μεταξύ τους προ ημερών και ο διοικητής της έβδομης μεραρχίας του ιρακινού στρατού!

Δράστες των επιθέσεων εκτιμάται πως είναι είτε Σουνίτες που αντιτίθενται στην κυβέρνηση του Σιίτη πρωθυπουργού Νούρι Αλ Μάλικι επειδή αρνείται επίμονα να συγκυβερνήσει μαζί τους, είτε εξτρεμιστές από οργανώσεις - παρακλάδια της «Αλ Κάιντα», όπως «το Ισλαμικό Κράτος σε Ιράκ και Λεβάντε», που εφορμούν από περιοχές της Συρίας τις οποίες ελέγχουν οι συριακές αντικαθεστωτικές δυνάμεις και ξένοι μισθοφόροι, αλλά και από περιοχές εντός του δυτικού και βόρειου Ιράκ όπου πλέον φαίνεται πως εγκαθιδρύουν σταδιακά θύλακες και πυρήνες ελέγχου, προκαλώντας ανοικτά τις καταρρακωμένες (όπου υπάρχουν) ιρακινές δυνάμεις ασφαλείας. Στην πετρελαιοπαραγωγό Μοσούλη, για παράδειγμα, αναφέρουν χαρακτηριστικά συγκλίνουσες πληροφορίες μεγάλων ειδησεογραφικών δικτύων, οι τοπικές αστυνομικές δυνάμεις περιπολούν στοιχειωδώς μέχρι τη δύση του ήλιου. Από εκείνη τη στιγμή και έπειτα, κουμάντο κάνουν εξτρεμιστές ισλαμιστές της «Αλ Κάιντα», στήνοντας αυτοσχέδια «φυλάκια ελέγχου», εκβιάζοντας και αποσπώντας χρήματα από ντόπιους αναλαμβάνοντας ρόλο «επιβολής τάξης».

Επιπλέον, πόλεις όπως η Μοσούλη, η Χαντίθα, η Μπακούμπα που το 2007 - 08 είχαν μετατραπεί σε θέατρο αιματηρών επιθέσεων ισλαμιστών και Αμερικανών στρατιωτών ξαναγίνονται πεδίο ανάφλεξης της βίας, αυτή τη φορά από τους ενόπλους του «Ισλαμικού Κράτους σε Ιράκ και Λεβάντε», που στρατολογούνται μεταξύ απελπισμένων Ιρακινών νεαρών Σουνιτών ή από βομβιστές αυτοκτονίας που στέλνονται, μηνιαίως, κατά αρκετές δεκάδες, σε επιλεγμένες περιοχές.

Σε κάθε περίπτωση, το μπαράζ συνεχόμενων λουτρών αίματος σε πολλές πόλεις του Ιράκ, που μόνο μέσα στα Χριστούγεννα προκάλεσε το θάνατο άνω των 100 ατόμων(!), έχει φέρει σε ιδιαίτερα δύσκολη θέση την κυβέρνηση του Ιρακινού πρωθυπουργού που, αφ' ενός φιλοδοξεί να θέσει για τρίτη φορά υποψηφιότητα για πρωθυπουργός, αφ' ετέρου δεν επιθυμεί ανοιχτά, για αυτόν ακριβώς το λόγο, να δεχτεί αύξηση της αμερικανικής στρατιωτικής βοήθειας.

Ωστόσο, οι καθημερινές πλέον πολύνεκρες επιθέσεις σε βάρος Ιρακινών αμάχων κάθε θρησκείας και δόγματος αλλάζουν, σταδιακά, τα δεδομένα στη γεωπολιτική σκακιέρα και στους υπολογισμούς ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Δημοσίευμα των «Τάιμς της Ν. Υόρκης» την περασμένη Πέμπτη ανέφερε πως μέσα στην περασμένη βδομάδα στάλθηκαν «μυστικά» στο Ιράκ 75 αμερικανικοί πύραυλοι τύπου Hellfire επισημαίνοντας πως μέσα στους επόμενους μήνες έπεται συνέχεια με την αποστολή τουλάχιστον 10 (μη προηγμένων τεχνολογικά) αμερικανικών τηλεκατευθυνόμενων αεροσκαφών τύπου Scan Eagle και Reaper, με στόχο την παρακολούθηση της κίνησης ισλαμιστών της «Αλ Κάιντα». Σχεδιάζεται ακόμη η αποστολή άλλων 48 αναγνωριστικών αεροσκαφών Raven πριν το τέλος του 2014 αλλά και τα πρώτα F-16 που έχει αγοράσει από καιρό το Ιράκ μέχρι το επόμενο φθινόπωρο.

Πέρα από την αμερικανική αποστολή πολεμικού υλικού υπάρχει αύξηση της συνεργασίας ανάμεσα στις αμερικανικές και τις ιρακινές μυστικές υπηρεσίες, με τις πρώτες να έχουν παραχωρήσει στις δεύτερες καλά ενημερωμένους και λεπτομερείς χάρτες με τις περιοχές στρατοπέδων εκπαίδευσης και δράσης εξτρεμιστών της «Αλ Κάιντα».

Μολονότι οι πωλήσεις αμερικανικού στρατιωτικού υλικού επιβεβαιώθηκαν προ ημερών και από την εκπρόσωπο του Στέιτ Ντιπάρτμεντ Τζεν Ψάκι, την ίδια ώρα φαίνεται πως δεν υπάρχει σύμπνοια στο πολιτικο-στρατιωτικό κατεστημένο της Ουάσιγκτον σχετικά με την αύξηση της πώλησης επιθετικών όπλων στη Βαγδάτη. Είναι χαρακτηριστικό πως εδώ και βδομάδες έχει «σκαλώσει» στη Γερουσία το ζήτημα αποστολής έξι επιθετικών ελικοπτέρων «Απάτσι» στη Βαγδάτη καθώς ένας αριθμός Γερουσιαστών δεν εμπιστεύεται τον πρωθυπουργό Αλ Μάλικι, θεωρώντας πως θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τέτοια όπλα σε βάρος των Σουνιτών που είναι εκτός της κυβέρνησής του.

Ο Μάλικι, πάντως, έχει από καιρό «παρακάμψει» τέτοια εμπόδια, στρεφόμενος σε «εναλλακτικές» λύσεις, όπως η Ρωσία που του παρέδωσε (το Νοέμβρη) τέσσερα επιθετικά ελικόπτερα τύπου MI-35, σχεδιάζοντας να στείλει πάνω από 20 άλλα μέσα στους επόμενους μήνες, ή η Σερβία από την οποία τα τελευταία λίγα χρόνια προμηθεύεται πυρομαχικά. Οσα όπλα όμως και να αποκτήσει το κατακερματισμένο (μετά την αμερικανική εννιάχρονη κατοχή) Ιράκ δύσκολα θα καταφέρει να βγει από τον κυκεώνα της βαθιάς κρίσης που δημιούργησαν οι επεμβάσεις ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, οι οποίες εξακολουθούν, με κάθε αφορμή, να ρίχνουν νερό στο μύλο εξτρεμιστικών οργανώσεων ανεξαρτήτως δόγματος, προσχήματος και σημαίας.