Οι πολιτικές εξελίξεις, οι θέσεις του ΚΚΕ και η ανάγκη ισχυροποίησης του Κόμματος βρέθηκαν στο επίκεντρο εκδήλωσης - συζήτησης που διοργάνωσε η η ΤΟ Υγείας - Πρόνοιας Αττικής του ΚΚΕ, με γιατρούς του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα, στις 26/1 στο δώμα του Νοσοκομείου «Ευαγγελισμός». Κεντρικός ομιλητής ήταν ο Γιάννης Πρωτούλης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και υποψήφιος περιφερειάρχης Αττικής με τη «Λαϊκή Συσπείρωση», ενώ ακολούθησαν παρεμβάσεις.

«Οι δυνάμεις του ΚΚΕ πάλεψαν μέσα κι έξω από τα νοσοκομεία και τις κλινικές (...) Αναδείξαμε μαζί με το λαό το ζήτημα της Υγείας, δώσαμε μια άλλη ελπίδα που λέει ότι δεν μπορεί να υπάρχει λύση για τα προβλήματα των γιατρών αν δεν υπάρχει λύση και στα ζητήματα των ασθενών», σημείωσε ο Γιώργος Σιδέρης, μέλος της ΕΠ Αττικής του ΚΚΕ, μέλος του ΔΣ της ΕΙΝΑΠ και υποψήφιος δήμαρχος Περιστερίου με τη «Λαϊκή Συσπείρωση».

Στη διεύρυνση των ελαστικών σχέσεων εργασίας στα δημόσια νοσοκομεία, που αγγίζουν πλέον το 20% - 25% του συνόλου των εργαζομένων, στη θεοποίηση των χορηγιών και των ΕΣΠΑ από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και στο εκρηκτικό τοπίο στο χώρο της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας αναφέρθηκε ο Ηλίας Σιώρας, πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων «Ευαγγελισμός», αντιπρόεδρος της ΕΙΝΑΠ και υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος με τη «Λαϊκή Συσπείρωση».

Ακολουθούν αποσπάσματα από την ομιλία του Γ. Πρωτούλη.

«Δικαιώθηκε πλήρως η θέση του ΚΚΕ ότι ο ΣΥΡΙΖΑ επιλέχθηκε για τη βρώμικη δουλειά. ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, Δημοκρατική Συμπαράταξη (ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ), Ενωση Κεντρώων και Ποτάμι ψήφισαν το νόμο - έκτρωμα για τη διάλυση του ωραρίου των νοσοκομειακών γιατρών. Οσο για τη ναζιστική Χρυσή Αυγή, καταψήφισε το νομοσχέδιο ως "ανεφάρμοστο". Πλήρης εφαρμογή ό,τι πιο νοσηρού σκέφτηκαν οι εγκέφαλοι της ΕΕ! Αυτό δεν πρέπει να ξεχαστεί! Πρέπει να πάρουν απάντηση και στην κάλπη, στις εκλογές που έχουμε μπροστά - ευρωεκλογές, περιφερειακές δημοτικές και πιθανά και εθνικές.

Το νομοσχέδιο προβλέπει τη "διευθέτηση" του εργάσιμου χρόνου όπως συμφέρει κάθε φορά τους καπιταλιστές, τη δυνατότητα να ανεβαίνει ο εβδομαδιαίος χρόνος εργασίας στις 60 ώρες, με ό,τι σημαίνει αυτό για την υγεία των γιατρών και των ασθενών. Εισάγει την εφαρμογή του αντεργατικού σχεδίου περί "ενεργού και ανενεργού χρόνου εργασίας".

Το ΚΚΕ έχει επισημάνει ότι αυτό το τερατούργημα δεν αφορά μόνο τους γιατρούς. Είναι προμήνυμα για το τι επιφυλάσσεται και σε άλλους κλάδους εργαζομένων, προκειμένου να επιτευχθεί η μέγιστη εκμετάλλευση των εργαζομένων. (...)

Λίγο - πολύ η ίδια κατεύθυνση των μέτρων που υλοποιούνται στο χώρο της Υγείας - Πρόνοιας αφορά το σύνολο των καπιταλιστικών κρατών στην ΕΕ, και μάλιστα σε αυτά που ούτε μνημόνια είχαν, ούτε είχαν το βάθος της οικονομικής κρίσης όπως στην Ελλάδα. Πολλά απ' αυτά τα μέτρα τα είχαν προωθήσει δεκαετίες πριν. Βεβαίως υπάρχει το στοιχείο της ανισόμετρης ανάπτυξης, που διαμορφώνει διαφορετικό σημείο σε κάθε καπιταλιστικό κράτος. Δεν αναιρεί όμως την τάση περικοπών και της επιδείνωσης παντού.

Δεν υπάρχει χώρος ούτε χρόνος για άλλες αυταπάτες, για την αναζήτηση νέων εργολάβων λύσεων που θα αντιμετωπίσουν τα οξυμένα προβλήματα με το λαό στη γωνία για νέους μεσσίες. Ούτε είναι λύση η επιστροφή σε χρεοκοπημένες πολιτικές επιλογές όπως η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, που μας έφεραν μέχρι εδώ μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι η ώρα να ανοίξει ο δρόμος μέσα στον διεκδικητικό αγώνα, στην πάλη η πραγματική ελπίδα για το λαό, η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ, χιλιάδες επιστήμονες κοντά στο λαό να τη στηρίξουν. Το νέο χρειάζεται στήριξη, φροντίδα».

«Υπάρχει ένα πολυάριθμο ειδικευμένο υγειονομικό προσωπικό όλων των κλάδων, υπάρχει βάση έρευνας και παραγωγής φαρμάκων με τα 21 εργοστάσια που υπάρχουν στη χώρα, υπάρχει προσωπικό στην Ερευνα στην ιατρική, βιολογία κ.λπ., αλλά και προσωπικό για το σχεδιασμό και την παραγωγή τεχνικών - επιστημονικών μέσων και εργαλείων. Υπάρχουν 70.000 γιατροί όλων των ειδικοτήτων, δηλαδή 1 στους 150 κατοίκους.

Γιατί στις πρόσφατες φωτιές στην Αττική υπήρχαν πολλοί εγκαυματίες που νοσηλεύτηκαν σε κοινές και όχι εξειδικευμένες ΜΕΘ, μειώνοντας δραστικά την πιθανότητα να ζήσουν;

Γιατί το σύστημα των αιμοδοσιών δεν άντεξε την αυξημένη προσέλευση εθελοντών αιμοδοτών;

Γιατί από τον Μαραθώνα μέχρι εδώ, τον "Ευαγγελισμό", δεν υπάρχει τίποτα ενδιάμεσα παρά μόνο ένα Κέντρο Υγείας υποστελεχωμένο, που αξιοποιήθηκε μόνο ως σταθμός μεταφοράς με τα ασθενοφόρα, τα οποία έκαναν έναν πραγματικό πύρινο μαραθώνιο; Γιατί δεν υπάρχει για μισό εκατομμύριο κατοίκους νοσοκομείο;

Γιατί οι δημόσιες μονάδες να είναι σοβαρά υποστελεχωμένες και οι ασθενείς να ταλαιπωρούνται με τις μεγάλες λίστες αναμονής;

Αυτά και άλλα πολλά προβλήματα είναι τα αποτελέσματα - εκφράσεις του ίδιου του χαρακτήρα της ανάπτυξης, διότι στον πυρήνα του κυριαρχεί το κριτήριο του κέρδους και όχι το κριτήριο των κοινωνικών αναγκών και μάλιστα των σύγχρονων και συνεχώς μεταβαλλόμενων λαϊκών αναγκών. Αυτό είναι το κεντρικό πολιτικό πρόβλημα».

«Ολοι μιλάνε για την πρόληψη και ειδικά για την πρωτογενή πρόληψη. Αυτό σημαίνει αντιμετώπιση των βλαπτικών παραγόντων πριν επιδράσουν στους υγιείς (...). Η τελευταία επεξεργασία των στοιχείων της ΕΛΣΤΑΤ αποκάλυψε ότι οι θάνατοι από νεοπλασίες στη Δυτική Αθήνα το χρονικό διάστημα 1999 - 2015 έχουν αύξηση 31%, ενώ στην υπόλοιπη Αττική 10%. Μία επιδημιολογική μελέτη για την περιοχή δεν κάνουν τα τελευταία χρόνια. Αυτό δεν σχετίζεται με τη χωματερή και τη συγκέντρωση τεραστίων ρυπογόνων βιομηχανικών δραστηριοτήτων στην περιοχή;

Τα προβάλλει το σύστημα αυτά τα προβλήματα; Αν δούμε τα κείμενα της ΕΕ, κυρίως περιορίζεται στο επίπεδο της πολιτικής ευθύνης των κυβερνήσεων να κάνουν ενημερωτικές καμπάνιες για την αξία της "μεσογειακής διατροφής", την αξία της "άθλησης" κ.λπ., αλλά όλα αυτά είναι στην ατομική ευθύνη - δυνατότητα του καθενός να τα εφαρμόσει».

«Γι' αυτό το κράτος διαχρονικά περιορίζεται σε μέτρα - "ασπιρίνες", που δεν κοστίζουν και τα χρησιμοποιούν για να προπαγανδίσουν το δήθεν ανθρώπινο πρόσωπο του καπιταλισμού. Να δημιουργήσουν "ελπίδα", να εξασφαλίσουν "αναμονή".

Είναι μέτρο διαχείρισης της φτώχειας η κυβερνητική εξαγγελία 1 πρόσληψη για κάθε 1 συνταξιοδότηση, αφού το πολύ - πολύ θα παραμένουν οι σημερινές επικίνδυνες ελλείψεις στις δημόσιες μονάδες Υγείας και αυτό θα παρουσιάζεται ως μεγάλο επίτευγμα.

Αυτά όλα είναι ενδεικτικά παραδείγματα, που αναδεικνύουν το βαθύτερο και ουσιαστικότερο πρόβλημα που πρέπει να αξιολογήσουμε και αναλόγως να πάρουμε τα μέτρα μας. Δείχνουν τα όρια αυτού του συστήματος όσον αφορά την κάλυψη των λαϊκών αναγκών. Απόλυτη και σχετική απόκλιση από το να αξιοποιούνται οι τεράστιες δυνατότητες που υπάρχουν. Αν δεν συνειδητοποιηθεί αυτό, η αιτία δηλαδή, οδηγεί στον αφοπλισμό του εργατικού - λαϊκού κινήματος, στην επιλογή του "μικρότερου κακού", στην εξοικείωση με το ελάχιστο, στην περιπλάνηση ανάμεσα στους εναλλασσόμενους διαχειριστές αυτής της πολιτικής».

«Η πρόταση του Κόμματος για το σύστημα Υγείας έχει ως κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες, τις δυνατότητες τις σημερινές, τον κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό που μπορεί να εφαρμόσει η λαϊκή εξουσία έχοντας τα κλειδιά της οικονομίας.

Αυτό σημαίνει πλήρη σχεδιασμό για το ποιες κρατικές μονάδες και πού θα αναπτυχθούν, πόσοι και σε ποιες ειδικότητες υγειονομικών θα εκπαιδευτούν και θα καταμεριστούν, πόσα και ποια τεχνολογικά μέσα χρειάζονται και πού αυτά θα διατεθούν.

Το γεγονός ότι όλα αυτά απαλλάσσονται από τον ανταγωνισμό και το κριτήριο του κέρδους δημιουργεί την προϋπόθεση η Υγεία - Πρόνοια να μετατραπεί, από εμπόρευμα που είναι σήμερα, σε κοινωνικό αγαθό. Οικοδομείται ένα σύστημα απαλλαγμένο από τα άναρχα σημερινά του χαρακτηριστικά.

Η αντίληψή μας είναι ότι η Υγεία - Πρόνοια αποτελεί κοινωνική ευθύνη και όχι ατομική. Εκφράζεται μέσα από την αποκλειστικά κρατική χρηματοδότηση, ανάπτυξη και πλήρη στελέχωση, παρέχοντας όλες τις υπηρεσίες απολύτως δωρεάν.

Το γεγονός ότι αυτό το σύστημα Υγείας που προτείνουμε και παλεύουμε δεν "χωρά" στο σημερινό σύστημα δεν σημαίνει ότι τη διεκδίκησή του την παραπέμπουμε όταν "με το καλό" έρθει η ώρα. Προβάλλουμε τις ανάγκες, διεκδικούμε να αποσπάσουμε λύσεις και ταυτόχρονα αναδεικνύουμε την αιτία που σήμερα μπαίνει εμπόδιο για να ικανοποιηθούν».

«Το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που στηρίζει τα αιτήματα των νοσοκομειακών γιατρών. Αυτό που είναι προς όφελος των γιατρών και των ασθενών είναι μόνο οι μαζικές προσλήψεις γιατρών, αλλά και άλλων υγειονομικών, με πλήρη και αποκλειστική απασχόληση, με σταθερό ημερήσιο και εβδομαδιαίο χρόνο εργασίας, 5ήμερο - 30ωρο, με μία εφημερία τη βδομάδα.

Με ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς, με κατάργηση όλων των αντεργατικών - αντιασφαλιστικών μέτρων, της φοροληστείας, με ουσιαστικά μέτρα για την υγεία και ασφάλεια των εργαζομένων και των ασθενών.

Με χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό. Οι εργαζόμενοι πληρώνουν και έχουν πληρώσει μια ζωή ολόκληρη. Δεν είναι δυνατόν τα νοσοκομεία να βγαίνουν στη ζητιανιά της φιλανθρωπίας για να φτιάξουν χειρουργεία, να αγοραστούν μηχανήματα και ο καθένας να βάζει και την ταμπέλα της χορηγίας του, σαν τις ποδοσφαιρικές ΠΑΕ. Ούτε είναι δουλειά της Περιφέρειας χρήματα κρατημένα από το λαό για να φτιαχτούν υποδομές και έργα, για να μην πνιγόμαστε σε κάθε βροχή, να δίνονται για αγορά αναγκαίων μηχανημάτων επειδή το υπουργείο δεν χρηματοδοτεί. Οπως τώρα που δόθηκαν δεκάδες εκατομμύρια, τα οποία ασφαλώς ψηφίσαμε και παλέψαμε να δοθούν, όμως δεν λύνουν κανένα πρόβλημα».

«Δεν θα υποστείλουμε τη σημαία του αγώνα μέχρι να φτάσουμε σε ένα αποκλειστικά δημόσιο, σύγχρονο και δωρεάν σύστημα Υγείας, που να ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες του λαού στην πρόληψη, στη θεραπεία και την αποκατάσταση της Υγείας.

Το πρωτοπόρο, το νέο που έφερε το ΚΚΕ με την ίδρυσή του δεν ήταν απλά η συνεπής πάλη για τη διεκδίκηση των κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων των λαϊκών στρωμάτων, καταθέτοντας διαχρονικά αμέτρητες θυσίες, από τις απολύσεις, τις φυλακές και τις εξορίες μέχρι τις δολοφονίες και εκτελέσεις χιλιάδων μελών και στελεχών του.

Μέσα στον αγώνα εντάχθηκαν ή προσέγγισαν το ΚΚΕ μεγάλος αριθμός επώνυμων και ανώνυμων υγειονομικών, πολλοί από τους οποίους απαρνήθηκαν τις μεγάλες προοπτικές που μπορούσαν να έχουν λόγω κοινωνικής καταγωγής αλλά και επιπέδου γνώσεων στον καπιταλισμό.

Το ζήτημα για επιστήμονες και επιστήμη στην υπηρεσία των λαϊκών αναγκών έρχεται πεισματικά στην επικαιρότητα, μπορεί και πρέπει να δημιουργήσει τη δύναμη εκείνη που σε αντίθεση με κυρίαρχη αντίληψη θα κάνει τη διαφορά.

Καλούμε και από αυτό το βήμα τους γιατρούς και νοσηλευτές, όλους τους εργαζόμενους στα νοσοκομεία, σε όλο τον τομέα της Υγείας - Πρόνοιας, να συνεχίσουν τον αγώνα τους σε καθημερινή βάση και να βρεθούμε μαζί σε μια μεγάλη πορεία αντεπίθεσης για την ισχυροποίηση του ΚΚΕ».