ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ασυλία των πολυεθνικών

Κ. ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ

Μπορεί εκ πρώτης όψεως να φαίνεται αταίριαστο και παράδοξο η τροπολογία της ΝΔ για την οριστική κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου να κατατέθηκε στο σχέδιο νόμου για «σύσταση εθνικού ταμείου επιχειρηματικότητας και ανάπτυξης», αλλά τόσο το περιεχόμενό της όσο και ο στόχος της δείχνουν ότι ήταν το κατάλληλο νομοσχέδιο. Η κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου συνδέεται άρρηκτα και με την επιχειρηματικότητα και με την καπιταλιστική ανάπτυξη. Το υπαινίσσεται ευθέως η ΝΔ στην αιτιολογική έκθεση που συνοδεύει την αντιδραστική τροπολογία. «Το Πανεπιστήμιο σήμερα έχει μετατραπεί όχι μόνον σε χώρο πρόσβασης στη γνώση, αλλά και σε εργαλείο άμεσης οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής ωφελιμότητας, εξαιτίας της ιστορικότητάς του και της συμβολής του στην επιστήμη, στην κοινωνικοπολιτική και οικονομική μετεξέλιξη της ελληνικής κοινωνίας». Με άλλα λόγια, ο ρόλος του πανεπιστημίου έχει αυξηθεί σημαντικά για την καπιταλιστική οικονομία και γι' αυτό πρέπει η παραγόμενη γνώση να παραδοθεί στις πολυεθνικές, οι οποίες θα έχουν και τον απόλυτο έλεγχό της για να μπορούν να αυξάνουν τα υπερκέρδη τους. Από την άποψη αυτή το πανεπιστημιακό άσυλο είναι ενοχλητικό εμπόδιο που πρέπει να παραμεριστεί, χάριν της ασυλίας των μονοπωλίων. Εξάλλου, το άσυλο στα κρατικά ΑΕΙ είναι ανταγωνιστικό «μειονέκτημα» σε σχέση με τα «υπό ίδρυση» ιδιωτικά ΑΕΙ. Αυτός είναι ο πραγματικός λόγος που θέλουν να βάλουν ταφόπλακα στο πανεπιστημιακό άσυλο και όχι βέβαια γιατί ενοχλούνται για το ότι τάχα «έχουν μετατραπεί σε χώρους ανομίας» και «προκάλυμμα τέλεσης εγκληματικών ενεργειών».

Προετοιμάζουν το επόμενο βήμα

Αέρας κοπανιστός αποδεικνύεται η δέσμευση της κυβέρνησης περί δήθεν διατήρησης του δημόσιου χαρακτήρα των αστικών συγκοινωνιών, που μάλιστα πρόβαλε κατά κόρον για να ρίξει στάχτη στα μάτια των εργαζομένων και του λαού. Η πραγματικότητα είναι ότι έχει συμφωνήσει με την τρόικα για την πλήρη ιδιωτικοποίησή της και την προωθούν από κοινού μοιράζοντας από τα πριν τους ρόλους του καλού και του κακού. Πριν καλά καλά κατατεθεί το νομοσχέδιο για τις αστικές συγκοινωνίες, που περιλαμβάνει διατάξεις για ιδιωτικοποίηση σημαντικών υπηρεσιών των αστικών συγκοινωνιών, διέρρευσαν στα ΜΜΕ πληροφορίες ότι αυτό δεν φτάνει και πρέπει να ενισχυθεί η «εμπλοκή των ιδιωτών». Ενδεικτικό είναι το χθεσινό ρεπορτάζ της «Καθημερινής» με το χαρακτηριστικό τίτλο «ιδιωτικοποίηση των αστικών συγκοινωνιών θέλει η τρόικα», στο οποίο αναφέρεται ότι οι τεχνοκράτες της τρόικας που ενημερώθηκαν για το νομοσχέδιο που αφορά τις αστικές συγκοινωνίες «εξέφρασαν επιφυλάξεις ως προς την επάρκεια και κυρίως ως προς την εφαρμογή των μέτρων που περιλαμβάνει και πρότειναν την ενεργότερη εμπλοκή των ιδιωτών στις εταιρείες» (σ.σ. των αστικών συγκοινωνιών). Βέβαια, η κυβέρνηση εμφανίζεται αρνητική σε μια τέτοια προοπτική, αλλά είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι προετοιμάζουν το έδαφος για το επόμενο βήμα, δηλαδή την πλήρη ιδιωτικοποίηση των αστικών συγκοινωνιών.

Λαϊκή βούληση ανατροπής

Ως «απαίτηση της κοινωνίας» και αξίωση της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού επιχειρούν να εμφανίσουν τα αστικά ΜΜΕ τις προωθούμενες αντιδραστικές πολιτικές τόσο για τους μετανάστες όσο και για το πανεπιστημιακό άσυλο. Συγχέουν σκόπιμα τη συναίνεση και τη σύμπνοια που υπάρχει μεταξύ κυβέρνησης - ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ. στη στρατηγική του κεφαλαίου, ακριβώς για να την εμφανίσουν ως συναίνεση της πλειοψηφίας του λαού. Πρόκειται βέβαια για συνειδητή προσπάθεια παραπλάνησης και χειραγώγησης της λαϊκών στρωμάτων, γιατί είναι πασίγνωστο ότι η σύμπλευση μεταξύ των ηγεσιών του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΛΑ.Ο.Σ. στην εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής δε σημαίνει ότι τυγχάνει της υποστήριξης των ψηφοφόρων τους και μάλιστα αυτών από τα λαϊκά στρώματα. Τα κόμματα του κεφαλαίου στηρίζουν με όλες τις δυνάμεις τους τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα του μνημονίου, αλλά αυτό σε καμία περίπτωση δε σημαίνει ότι εκφράζουν τη βούληση του λαού. Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει, βρίσκονται απέναντί του, τσακίζοντας τα δικαιώματά του και λεηλατώντας το βιοτικό επίπεδό του. Οι νόμοι που ψηφίζουν, μπορεί να δίνουν ένα μανδύα (αστικής) νομιμότητας στην αντιλαϊκή πολιτική τους, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να γίνουν σεβαστοί από το λαό γιατί ακριβώς καταστρέφουν τη ζωή του. Μπορεί να ωρύονται τα καθεστωτικά παπαγαλάκια - γι' αυτό ακριβοπληρώνονται - ότι πρέπει να τηρείται η νομιμότητα και να οργανώνουν καμπάνιες υπέρ της επιβολής του νόμου και της τάξης, αλλά κανείς δεν πρέπει να τους δίνει σημασία. Αυτό που πρέπει να καίει τα λαϊκά στρώματα είναι πώς θα οργανώσουν την πάλη τους για να τους σαρώσουν και τους νόμους και αυτούς που τους ψηφίζουν.

Εμείς τη δουλειά μας

Τα αστικά Μέσα Ενημέρωσης, αναπαράγοντας τα όσα λέει η κυβέρνηση για τη φετινή παρουσία του Γ. Παπανδρέου στο Νταβός, υποστηρίζουν με ενθουσιασμό ότι η εικόνα και το κλίμα απέναντι στην ελληνική αντιπροσωπεία είναι εντελώς διαφορετικά. Από εκεί, λέει, που πέρσι κοιτούσαν γεμάτοι επιφυλάξεις, τούτη τη χρονιά σχεδόν θαυμάζουν τους κυβερνήτες της χώρας και τον πρωθυπουργό. Το ίδιο ακριβώς κάνουν και τα διάφορα κλιμάκια της τρόικας που αδιάλειπτα πλέον επισκέπτονται τη χώρα και ελέγχουν το πώς υλοποιούνται οι συμφωνίες που έχουν κάνει με την ελληνική κυβέρνηση.

Τα πάντα κινούνται φυσιολογικά και μέσα στην απόλυτη λογική τους. Οι επικεφαλής των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων στο Νταβός και τα επιτελεία φορέων της οικονομικής ολιγαρχίας σαν την ΕΕ και το ΔΝΤ, αυτό δα έλειπε να μην εκφράζουν την ευαρέσκειά τους προς την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Την κυβέρνηση που κατάφερε να επιταχύνει την αντιλαϊκή επίθεση με ρυθμούς που δεν το διανοούνταν καν τα επιτελεία του διεθνούς κεφαλαίου. Την κυβέρνηση που μέσα σε ένα χρόνο όχι μόνο ανέτρεψε τα δεδομένα δεκαετιών, αλλά ενίσχυσε το οπλοστάσιο της οικονομικής ολιγαρχίας με ένα πλαίσιο νόμων και ρυθμίσεων, που η υλοποίησή τους και μόνο αποτελεί πρώτης τάξεως στήριγμα για το κεφάλαιο. Οχι μόνο για σήμερα, αλλά και για την μετά την κρίση εποχή.

Η αντιλαϊκή πρέσα της κυβέρνησης λειτουργεί σε όλο το φάσμα των οικονομικών και κοινωνικών σχέσεων, προκαλώντας ριζικές ανατροπές σε όλα τα επίπεδα της καθημερινότητας της εργατικής τάξης και των άλλων εργαζομένων του τόπου. Η απλή καθήλωση των μισθών και του μεροκάματου δεν είναι πλέον αρκετή για το κεφάλαιο. Γι' αυτό η κυβέρνηση καταργεί συλλογικές συμβάσεις. Μαζικοποιεί τις ελαστικές μορφές απασχόλησης. Ευνοεί την εκ περιτροπής εργασία. Χρηματοδοτεί, ουσιαστικά, με την κάλυψη των εργοδοτικών εισφορών, τη μαύρη εργασία. Σπέρνει τη μαζική ανεργία, οδηγώντας εκατομμύρια λαϊκά νοικοκυριά στην απόγνωση. Μειώνει δραστικά τις συντάξεις. Επιταχύνει την εμπορευματοποίηση της δημόσιας υγείας και καλεί τις ασφαλιστικές εταιρείες να κάνουν παιχνίδι, προωθώντας στην αγορά νέα προϊόντα. Κλείνει τους παιδικούς σταθμούς και συγχωνεύει τα σχολεία. Φουσκώνει τα πορτοφόλια των καπιταλιστών με κίνητρα, φοροαπαλλαγές και αναθέσεις δημόσιων έργων και παραγγελιών. Παραδίνει βορά στο μεγάλο κεφάλαιο δεκάδες επαγγέλματα που ασκούσαν κατηγορίες αυτοαπασχολουμένων, που τους προλεταριοποιεί, ανοίγοντας πεδία κερδοφορίας στα μονοπώλια. Στα όνομα της ανάπτυξης που οι μόνοι κερδισμένοι είναι οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου. Είναι, λοιπόν, απόλυτα λογικό τα επιτελεία των ιμπεριαλιστικών οργανισμών και της τρόικας να χειροκροτούν την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Τη δουλειά τους κάνει.

Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο και οι εργαζόμενοι πρέπει να κάνουν τη δική τους δουλειά. Να παλέψουν για τα δικά τους συμφέροντα. Οχι απλά να γυρίσουν την πλάτη σε κυβέρνηση και τρόικα, αλλά να πάρουν στα χέρια τους την υπόθεση της αντίστασης σε αυτήν την πολιτική και τους εκφραστές της. Να ενωθούν με τις αγωνιστικές λαϊκές δυνάμεις στους τόπους δουλειάς, στις γειτονιές, να συσπειρωθούν στο ΠΑΜΕ, στην ΠΑΣΥ, στην ΠΑΣΕΒΕ, στο ΜΑΣ, στην ΟΓΕ για να γίνει το κίνημα της αντεπίθεσης πιο μαζικό, πιο ρωμαλέο, πιο αποφασιστικό. Για να γίνουν οι αγώνες του λαού μας πιο αποτελεσματικοί, στην κατεύθυνση της οριστικής ανατροπής της πολιτικής των μονοπωλίων και της εξουσίας τους.