Κεντρική Εξέδρα

19.45 Χαιρετισμός από την Επιτροπή Περιοχής της Κομματικής Οργάνωσης Αττικής του ΚΚΕ. Τραγούδι του Χ. Λεοντή: «Ξενιτεμένο μου πουλί» από την Σύλβια Καπερνάρου.

20.00 Θεατρικό σκετς: «Η Απεργία» από τη Θεατρική Ομάδα της ΚΝΕ.

20.30 Συζήτηση με θέμα: «Η μεταναστευτική πολιτική των καπιταλιστών σε περίοδο κρίσης - Τα προβλήματα Ελλήνων και μεταναστών στην Αθήνα - Η πρόταση του ΚΚΕ». Συμμετέχουν: Γ. Πρωτούλης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, Μ. Κοράκης, μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής Γερμανίας του ΚΚΕ.

21.30 Παραδοσιακό τραγούδι και χορός των Κούρδων της Συρίας από το συγκρότημα ΑΡΦΙΝ.

22.00 Παραδοσιακό τραγούδι και χορός της Βουλγαρίας από συγκρότημα Βούλγαρων μεταναστών.

22.30 Λαϊκή βραδιά με ελληνικό δημοτικό παραδοσιακό και λαϊκό τραγούδι.

Εξέδρα Παιδότοπου

19.30 Μουσική παράσταση από μπαγκλαντέζικο παιδικό συγκρότημα.

20.00 Μουσικοθεατρική παράσταση από το παιδικό συγκρότημα της Κοινότητας των Μεταναστών από τις Φιλιππίνες (Κασάπι).

20.30 ΑγησίΛαγος: Χοροθεατρική παράσταση από την Ομάδα της ΚΝΕ.

21.30 Συζήτηση για την κατάσταση στους παιδικούς σταθμούς και τα προβλήματα των παιδιών Ελλήνων και μεταναστών, με την Σούλα Αθανασοπούλου, πρόεδρο της Ανώτατης Συνομοσπονδίας Γονέων Μαθητών Ελλάδας, την Ηλέκτρα Πατσουράκη, βρεφονηπιοκόμο και στέλεχος του ΚΚΕ και την Αγγελική Γκούσκου, νηπιαγωγό και στέλεχος του ΚΚΕ.

22.30 Προβολή της ταινίας μικρού μήκους «Περιμένοντας τους βαρβάρους» του Κώστα Σταματόπουλου.

Κεντρική Εξέδρα

20.00 Παραδοσιακή μουσική και χορός από τη Γεωργία με το συγκρότημα της Κοινότητας Γεωργιανών Μεταναστών «Η Γη του Πελαργού».

20.30 Επαναστατικά διεθνιστικά και αντάρτικα τραγούδια από το συγκρότημα του Στέφανου Ψαραδάκου.

21.00 Πολιτική συγκέντρωση με ομιλητή τον Νίκο Σοφιανό, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και δημοτικό σύμβουλο Αθήνας.

22.00 Μουσικό αφιέρωμα στο τραγούδι της ξενιτιάς από το συγκρότημα «Ρωμιοσύνη».

Εξέδρα Παιδότοπου

19.30 Μουσική χορευτική παράσταση από το παιδικό συγκρότημα της Κοινότητας Μεταναστών από την Τανζανία.

20.00 Πολύχρωμο παραμύθι: Μουσικοθεατρική παράσταση με έναν ηθοποιό και δέκα κούκλες από τις οποίες οι τρεις έχουν ανθρώπινο μέγεθος, πολλή μουσική και ενεργή συμμετοχή των παιδιών. Από το παιδικό εργαστήρι της Ιρίνα Μπόικο.

Η επιβολή του φριχτού αντιλαϊκού «Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος» προκειμένου να συνεχίσει ο δανεισμός του ελληνικού κράτους για την αποπληρωμή του κρατικού χρέους, συνοδεύεται από την εκβιαστική προπαγάνδα ότι δε θα μείνουν άδεια μόνο τα κρατικά ταμεία, αλλά θα αδειάσουν και τα ταμεία των λαϊκών νοικοκυριών. Ακόμη περισσότερο τρομοκρατούν το λαό με τη «χρεοκοπία» προκειμένου να υποταχθεί στο μονόδρομο της πολιτικής του «Μεσοπρόθεσμου», να κάνει δική του υπόθεση την αντιμετώπιση του κρατικού χρέους που προκάλεσαν οι καπιταλιστές και οι κυβερνήσεις τους. Και αυτό όταν από τα δάνεια δε θα δώσουν δεκάρα στο λαό, αφού θα δοθούν στους τραπεζίτες δανειστές και στους άλλους καπιταλιστές για επενδύσεις. Το χρέος δημιουργήθηκε από τα τεράστια ποσά που δόθηκαν στο κεφάλαιο για να κάνει επενδύσεις. Από τα τεράστια κονδύλια για τους εξοπλισμούς του ΝΑΤΟ, τη συμμετοχή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, τις τεράστιες φοροαπαλλαγές στο κεφάλαιο (νόμιμη φοροκλοπή), από τα μεγάλα επιτόκια των τραπεζών που δανείζουν. Από τα μέτρα του «Μεσοπρόθεσμου» και του εφαρμοστικού του νόμου σκόπιμα η κυβέρνηση και η αστική προπαγάνδα μιλούν μόνο για τα βάρβαρα φορολογικά μέτρα, όταν υπάρχουν οι τεράστιες φοροαπαλλαγές του κεφαλαίου, ενώ την ίδια στιγμή οι αντεργατικές αναδιαρθρώσεις στα εργασιακά, στο Ασφαλιστικό, στους ανέργους, αυξάνουν την εκμετάλλευση κάνοντας ακόμη φτηνότερη την εργατική δύναμη, ενισχύοντας την κερδοφορία των μεγαλοεπιχειρηματιών. Οι τεράστιες ιδιωτικοποιήσεις δίνουν διέξοδο σε αδιάθετα λόγω κρίσης υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια, να επενδύσουν. Την ίδια ώρα τα αστικά ΜΜΕ εξανίστανται, όχι για τα παραπάνω μέτρα, σ' αυτά συμφωνούν, αλλά για τη φορολογία των φτωχών που βαθαίνει την ύφεση αφού μειώνει το εισόδημα και δυσκολεύει την αγορά.

Ολη αυτή η προπαγάνδα περί αντιμετώπισης του χρέους και των ελλειμμάτων αλλά και των μέσων αντιμετώπισής τους προκειμένου να σωθεί η οικονομία είναι ξένη για την εργατική τάξη και το λαό, γιατί και δεν έχει ευθύνη για τα χρέη, αλλά και γιατί αποπροσανατολίζουν όχι μόνο με τους εκβιασμούς περί χρεοκοπίας, αλλά και ως προς το πραγματικό πρόβλημα που έχουν να αντιμετωπίσουν, την οικονομική κρίση. Επομένως, το ζήτημα δεν είναι μόνο οι αντιλαϊκοί φόροι που μειώνουν το εισόδημα υπονομεύοντας την ανάπτυξη, ακριβώς γιατί όλα τα άλλα αντεργατικά μέτρα του «Μεσοπρόθεσμου» εμποδίζουν την αύξηση του λαϊκού εισοδήματος, αλλά ενισχύουν την ανάπτυξη, δηλαδή τους καπιταλιστές. Οταν, δε, μιλούν για ανάπτυξη εννοούν την καπιταλιστική ανάπτυξη με την πάμφθηνη εργατική δύναμη. Οταν η αστική πολιτική και προπαγάνδα μιλούν για οικονομία, εμείς πρέπει να ξέρουμε ότι η οικονομία δεν είναι ταξικά ουδέτερη. Η οικονομία είναι καπιταλιστική. Είναι οικονομία για τα συμφέροντα των μεγαλοεπιχειρηματιών και όχι για τα συμφέροντα των εργατών, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Μπορεί να μιλούν όλοι για τις συνέπειες στην οικονομία γενικά, αλλά εμείς πρέπει να ξέρουμε ότι μιλούν για συνέπειες στην καπιταλιστική οικονομία. Μπορεί ακόμη να φαίνεται ότι συνδέεται και η ζωή των εργαζομένων με την καπιταλιστική οικονομία και έτσι είναι. Αλλά πρέπει να θυμόμαστε ότι και όταν υπήρχε ανάπτυξη, η ζωή των εργαζομένων συνεχώς χειροτέρευε και τώρα στην κρίση χειροτερεύει πιο γοργά.

Γι' αυτό οι εργαζόμενοι να μη σκέφτονται και να δέχονται ως φυσικό φαινόμενο τη σωτηρία της καπιταλιστικής οικονομίας, την ιδιοκτησία των επιχειρηματιών, την εξάρτησή τους απ' αυτούς, που αν σωθεί από την κρίση και το χρέος θα ζουν καλά και οι εργαζόμενοι. Είναι απάτη. Δεν πρέπει να υποταχθούν στην πολιτική που πασχίζει να σώσει τους επιχειρηματίες από την κρίση. Ο λαός, καταλαβαίνοντας ότι τον χρεοκοπούν, πρέπει να σκέφτεται και να συνειδητοποιεί ότι υπάρχει οικονομία και χωρίς τους επιχειρηματίες, χωρίς την ιδιοκτησία τους, η ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής να ανήκει στο λαό. Επομένως, ο λαός παλεύοντας κόντρα στα μνημόνια και τα «μεσοπρόθεσμα», διεκδικώντας την ικανοποίηση των αναγκών του πρέπει να στοχεύει στην ανάπτυξη σε όφελός του παλεύοντας για τη λαϊκή εξουσία. Για να πάρει στα χέρια του την ιδιοκτησία, να την αξιοποιήσει σε όφελός του με κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό - λαϊκό έλεγχο. Αλλωστε, υπάρχουν παραγωγικές, αναπτυξιακές δυνατότητες σε ορυκτό πλούτο, σε ενέργεια, σε όλους σχεδόν τους κλάδους της βιομηχανίας, σε όλους τους κλάδους της αγροτικής παραγωγής, στη ναυτιλία, κ.λπ. που ή δεν επενδύουν οι καπιταλιστές καταστρέφοντας πλουτοπαραγωγικές πηγές (π.χ., αγροτική οικονομία, κλωστοϋφαντουργία, βιομηχανία μετάλλου κ.λπ.), γιατί δε βγάζουν μεγάλο κέρδος, ή τις εκμεταλλεύονται για το κέρδος και όχι για τις λαϊκές ανάγκες.