ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Οι πωλητές ανάστασης

Ημουν στο Στρασβούργο στο Συμβούλιο της Ευρώπης όταν ξέσπασε η δήθεν θύελλα Λεπέν. Και λέω δήθεν, σύντροφοι, γιατί δεν υπάρχει κομμουνιστής, μηδέ των συμπορευθέντων ολέθρια με τη σοσιαλδημοκρατία Γάλλων, που να μην έχει αναλύσει τις αντικειμενικές συνθήκες στη ζώνη ευρώ, ιδανικές για την ενίσχυση κι όχι απλώς την εκκόλαψη του νεοναζισμού ως απάντηση (!!!) στη νεοταξίτικη βαρβαρότητα.

Παρά τις αυθόρμητες διαδηλώσεις ιδίως των νέων, μικρή παρηγοριά σε βαθιά άρρωστο σώμα όπως αυτό της γαλλικής κοινωνίας της περιβόητης συγκατοίκησης (Σιράκ πρόεδρος-Ζοσπέν πρωθυπουργός), αυτό που σόκαρε και τον πιο ανυποψίαστο ήταν η απόμακρη, αριστοκρατική, ακροδεξιά στη διατύπωσή της, δήλωση εγκατάλειψης της πολιτικής σκηνής από το Ζοσπέν. Σα βαρόνος την ώρα που οδηγείται στην γκιλοτίνα, με την έμμονη ιδέα ότι διαφέρει κατά πολύ ταξικά από το πλήθος... που κυβέρνησε τόσα χρόνια, έδειξε, φορώντας μαύρο κοστούμι σε κατακόκκινο φόντο ότι η τελευταία χάρη που μπορεί να κάνει στο πόπολο είναι να αναλάβει η μεγαλειότης του την ευθύνη για την ομολογία ότι η Δεξιά σήμερα λέγεται κεντροαριστερά του έντεχνου νεοφιλελευθερισμού.

Στην εβδομάδα των παθών του ανανήψαντος για τα καλά λεπενισμού, οι πωλητές ανάστασης στην Ελλάδα έκρυβαν την αλήθεια πίσω από ιούς κοξάκι, τα απομνημονεύματα της τραβεστί Χειλουδάκη και τα δημοσιοσχετίστικα του Γιωργάκη στην πολύπαθη Παλαιστίνη. Με εορτοδάνεια από τη μια και μετατροπή της απεργιακής Πρωτομαγιάς σε μετατιθέμενη αργία από την άλλη, ο ελληνικός λαός βρέθηκε μπροστά στην ψευτοαναστάσιμη πραμάτεια των πωλητών για να μη δει την τραγωδία του ευρωστρατού που μικραίνει τη χώρα στο μισό και τη φτώχεια που θεριεύει μαζί με την απελπισία. Την ώρα που η ναζιστική κυβέρνηση Σαρόν, πολύ πιο θανατηφόρα από τους λεπενίσκους του ευρωπαϊκού γίγνεσθαι δολοφονεί παιδιά στην Παλαιστίνη, οι Ελληνες πρέπει να... τρέμουν μήπως τους προκύψει Καρατζαφέρης και να απαντήσουν με τον νυμφίο Γιωργάκη Παπανδρέου, σωτήρα πάντων των καλυμμένων καπιταλιστών, στη δήθεν απειλή.

Αυτό το Πάσχα σύντροφοι, ενταφιάζεται σε παρατεταμένη Μεγάλη Εβδομάδα των λαϊκών παθών, κάθε κατάκτηση και δικαίωμα πληρωμένο με αίμα. Εζησα στο Συμβούλιο της Ευρώπης την άγρια προσπάθεια να καταδικαστεί η Μολδαβία (ώστε να μην προεδρεύσει της κοινοβουλευτικής συνέλευσης του χρόνου) επειδή απλώς έχει ψηφίσει κομμουνιστές για να την κυβερνήσουν. Εζησα και το απίστευτο «λόμπιινγκ» εναντίον του Αραφάτ που εξαπέλυσαν οι ιδεολογικοί και ταξικοί φίλοι του Σαρόν σε όλες τις ομάδες πλην της Αριστεράς για να βγει ένα ψήφισμα ανθρωπιστικού ενδιαφέροντος για την Παλαιστίνη χωρίς πολιτική σημασία και με στόχο να χαρακτηριστεί ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας της ιντιφάντα τρομοκρατία.

Οι πωλητές ανάστασης των ημερών έχουν πολλά επικοινωνιακά όπλα. Κυρίως όμως αυτό της εξαπάτησης, της πλάνης των λαών. Οποτε βρίσκονται σε αδιέξοδο οι πολιτικές τους επιλογές βγάζουν απ' το συρτάρι κι έναν μπαμπούλα σαν το Λεπέν. Για να εκλέξουν τους εκλεκτούς τους στη θέση του και να εφαρμόσουν τη δική τους ακριβώς πολιτική με άλλα πρόσωπα, άλλα συνθήματα αλλά την ίδια ουσία: Υποταγή των λαών στα κελεύσματα των ολίγων αφεντικών της γης που με όχημα την... καλή παγκοσμιοποίηση πρέπει να προσδοκούν ανάσταση κερδών.

Ο λαός μπορεί να περιμένει λένε. Μέχρι να λάβει η εκκλησία μας τα σαράντα δισεκατομμύρια - αργύρια από το τρίτο κοινοτικό πλαίσιο στήριξης των Βρυξελλών, η ανάσταση εκ των άνω, μπορεί να περιμένει. Εκ των κάτω, από τον εργαζόμενο λαό η Ανάσταση η πραγματική, έχει ήδη ξεσπάσει ως αγωνιστική ζωή κι οι πωλητές τρομοκρατημένοι γκρεμίζουν είδωλα τύπου Ζοσπέν, πουλάνε φαντάσματα τύπου Λεπέν και εγγυώνται τη διαφθορά με τσιράκια τύπου Σιράκ. Την ώρα που θ' αναρωτιούνται μήπως οι τριακόσιοι του Λεωνίδα ήταν αδελφές ψυχές, η λαϊκή ψυχή και δράση θα προελαύνει στο Σύνταγμα Πρωτομαγιά, γιατί την Ανοιξη την έφερναν πάντα οι αλήτες της εποχής τους.

Της Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

Στόχος ο εγκλωβισμός του λαού στην πολιτική του συστήματος

Μια καλά ενορχηστρωμένη επίθεση, με στόχο την ενίσχυση πλαστών διλημμάτων στον ελληνικό λαό βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Το σφυροκόπημα συνειδήσεων μέρα με τη μέρα δυναμώνει. «Βαστάζοι» των πολιορκητικών κριών οι δύο πυλώνες του δικομματισμού. Και το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ κάνουν σήμερα ό,τι περνά από το χέρι τους, προκειμένου να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις, ώστε το αύριο να κυοφορήσει τις επιθυμητές γι' αυτούς εξελίξεις. Ο καθένας για τον εαυτό του, το ΠΑΣΟΚ για τη διατήρηση της κυβερνητικής εξουσίας και η ΝΔ για την κατάκτησή της, αλλά και οι δυο μαζί για το γενικό καλό της άρχουσας τάξης. Και οι δύο στόχοι απαιτούν για την επίτευξή τους να παραμείνουν οι πλατιές λαϊκές δυνάμεις εγκλωβισμένες στη μέγκενη του δικομματισμού.

Το τελευταίο διάστημα, τα προπαγανδιστικά επιτελεία και των δύο έχουν πάρει ...φωτιά. Η αλήθεια, βέβαια, είναι πως σ' αυτό τον τομέα το ΠΑΣΟΚ κατέχει την πρωτοκαθεδρία, ελέω και της κυβερνητικής εξουσίας. Αλλωστε, στη Χ. Τρικούπη υπάρχουν μερικοί εξπέρ του είδους, ειδικοί στη φαιά προπαγάνδα. Αξιοποιώντας οποιοδήποτε μέσο, θεμιτό ή αθέμιτο, δημιουργούν μια πραγματικότητα κομμένη και ραμμένη στα δικά τους μέτρα και ρίχνονται στη μάχη, για να την επιβάλουν στο λαό σαν δική του.

Τα κυβερνητικά επιτελεία δεν αφήνουν καμιά αφορμή να πάει χαμένη. Κατά καιρούς τέτοιες αφορμές αποτέλεσαν οι αγώνες του εργατικού και αγροτικού κινήματος. `Η πιο πρόσφατα τα αποτελέσματα των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία, οπότε άρχισαν να επισείουν την απειλή της επανόδου της «Δεξιάς». Αδραξαν την ευκαιρία και επανήλθαν στο γνώριμο γι' αυτούς πεδίο, αυτό της καλλιέργειας πλαστών διλημμάτων του τύπου «Δεξιά - Αντιδεξιά», εν ολίγοις «στηρίξτε το ΠΑΣΟΚ για να μην έρθουν τα χειρότερα». Και μ' αυτό τον τρόπο νομίζουν ότι μπορούν να εκβιάζουν το ΚΚΕ, επιδιώκοντας ταυτόχρονα να εγκλωβίσουν λαϊκές μάζες στην πολιτική της άρχουσας τάξης.

Ακόμα και το λογοπαίγνιο του Χαρίλαου Φλωράκη έφεραν στα μέτρα τους, διαστρεβλώνοντάς το για να εξυπηρετήσουν τους σκοπούς τους. Μόνο κατ' επάγγελμα λασπολόγοι, μόνο όσοι έχουν αναγάγει τη συκοφαντία σε πολιτική πρακτική, θα μπορούσαν να δηλώσουν ό,τι δήλωσε ο Κ. Λαλιώτης: «Ευχόμαστε ο κ. Φλωράκης με αυτές τις προβλέψεις του για τις πολιτικές εξελίξεις και για το μέλλον του αρχηγού της ΝΔ να μην αποκαλύπτει τους ευσεβείς πόθους του, προεξοφλώντας την ετυμηγορία του ελληνικού λαού» ή ο Ε. Βενιζέλος πως ο Χ. Φλωράκης «κάνει τις δημόσιες σχέσεις του αρχηγού της συντηρητικής παράταξης» ή ο Χρ. Πρωτόπαππας που τόλμησε να υπενθυμίσει στον Χ. Φλωράκη πως «τα στερνά τιμούν τα πρώτα» και να αναρωτηθεί μήπως ο Χ. Φλωράκης γνωρίζει για συμφωνίες μεταξύ ΚΚΕ και ΝΔ ενόψει δημοτικών εκλογών! Πάει πολύ το θράσος και των τριών και όσων άλλων έσπευσαν να παραδώσουν μαθήματα στον Χ. Φλωράκη και στο ΚΚΕ.

Ο τρόπος με τον οποίο το ΠΑΣΟΚ αντέδρασε και στις δύο παραπάνω περιπτώσεις είναι αποκαλυπτικός ενός και μόνο πράγματος. Αποκαλύπτει πως η στρατηγική ταύτισή του με τη ΝΔ αναγκαστικά σηματοδοτεί τη θριαμβευτική επιστροφή της αντιπαράθεσης στο επίπεδο πλαστών και ξεπερασμένων διλημμάτων, στο ευτελές επίπεδο της διαστρέβλωσης και της συκοφαντίας.

Πώς αλλιώς να αντιπαρατεθεί το ΠΑΣΟΚ στη «συντηρητική παράταξη», όταν τη δική της πολιτική εφαρμόζει; Και το αντίστροφο, πως η ΝΔ να αντιπαρατεθεί στο ΠΑΣΟΚ όταν αυτό υλοποιεί τις δικές της διακηρυγμένες θέσεις και προτάσεις; Η σύμπτωσή τους σε στρατηγικές επιλογές είναι πασιφανής, οι διαφορές τους έχουν πλέον καταστεί εντελώς δυσδιάκριτες, και ιδιαίτερα στις σύγχρονες συνθήκες οι πορείες τους είναι παράλληλες, προς την ίδια κατεύθυνση.

Γι' αυτό οι διαφορές πρέπει να εφευρεθούν, να κατασκευαστούν ό,τι κι αν απαιτείται γι' αυτό. Πώς αλλιώς να υφαρπάσουν τη λαϊκή ψήφο; Μιλώντας για τι; Για το Ασφαλιστικό; Τις εργασιακές σχέσεις, την Παιδεία, την Υγεία και Πρόνοια; Το βιοτικό επίπεδο, την ανεργία; Τα μέτρα εναντίον των λαϊκών ελευθεριών; Το σύνολο των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων; Ολα όσα χειροτερεύουν τη ζωή του λαού φέρουν τη σφραγίδα και των δύο. Ο λόγος του μεγάλου κεφαλαίου είναι νόμος και για τους δύο.

Τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου απαιτούν και οι εταίροι του δικομματισμού φροντίζουν να μπει φραγμός σε ό,τι και όποιον μπορεί να αφυπνίσει, να ριζοσπαστικοποιήσει συνειδήσεις, να συσπειρώσει το λαό, να μετατρέψει τη δικαιολογημένη οργή του σε συνειδητή πάλη. Θέλουν το λαό αποπροσανατολισμένο και γι' αυτό τον φέρνουν ενώπιον πλαστών διλημμάτων, που ακόμα κι αν απαντηθούν τίποτε δε διακυβεύεται για την πλουτοκρατία και τους πολιτικούς της εκπροσώπους. Και σ' αυτή τους την εκστρατεία βρήκαν πρόθυμους συμμάχους την ηγεσία του ΣΥΝ και τους «πρώην», που επίσης άδραξαν την ευκαιρία να ρίξουν το αντιΚΚΕ δηλητήριο τους.

Η επίθεση στο ΚΚΕ, που είμαστε σίγουροι ότι θα ενταθεί, αυτό το σκοπό υπηρετεί. Η πρότασή του για κοινωνικοπολιτική συσπείρωση, για τη συγκρότηση του λαϊκού μετώπου πάλης, η καθημερινή του δράση μέσα στο λαό, η συμβολή του στην ανάπτυξη του λαϊκού και εργατικού κινήματος, τους ανησυχεί και δεν μπορούν να το κρύψουν. Το ΚΚΕ, όμως, δεν εκβιάζεται, δεν υποχωρεί, δεν κάμπτεται. Εντείνει την πάλη του και τη δράση του, με πίστη στις λαϊκές δυνάμεις, θέτοντας μπροστά τους το μόνο υπαρκτό δίλημμα: Αγώνας και συσπείρωση για τα λαϊκά συμφέροντα, μέτωπο πάλης λαϊκό ή συμβιβασμός και υποταγή στα κελεύσματα του ιμπεριαλισμού και των μονοπωλίων; Την απάντηση σ' αυτό το δίλημμα - που μπορεί να τη δώσει ο ίδιος ο λαός, εγκαταλείποντας μαζικά και το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, αλλά και τα αριστερά άλλοθι του συστήματος - είναι που φοβούνται μήπως την εισπράξουν πληρωμένη.

Β. Ν.