ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Δεν αλλάζει

Πόσες φορές δεν ακούσαμε το «αλλάζουν όλα στην Πολιτική Προστασία», όπως είπε ξανά προχτές ο πρωθυπουργός και έγινε πρωτοσέλιδο στις εφημερίδες; Πόσες φορές μετά από μια μεγάλη φυσική καταστροφή που πλήρωσε ο λαός δεν ειπώθηκαν δικαιολογίες περί «αστοχιών», «έλλειψης συντονισμού», «πολυδιάσπασης των αρμοδιοτήτων» και άλλα παρόμοια; Πόσες φορές η κλιματική αλλαγή δεν χρησιμοποιήθηκε ως το απόλυτο άλλοθι για να κρυφτούν πίσω της οι τεράστιες ευθύνες του κράτους που αφήνει απροστάτευτο τον λαό; Μάνδρα, Μάτι, Καρδίτσα, Εύβοια, Κινέτα, Πάρνηθα, βόρεια Εύβοια και τόσες άλλες καταστροφές... Σε όλες το έργο επαναλαμβάνεται ανεξάρτητα από το ποιος κυβερνά. Είθισται μάλιστα μετά από κάθε καταστροφή να παίρνονται και κάποια μέτρα, όπως αυτά που τώρα ανακοινώνει η κυβέρνηση, μεταξύ άλλων και για τις αλλαγές στην Πολιτική Προστασία. Θυμίζουμε ότι αυτές προετοιμάστηκαν επί ΣΥΡΙΖΑ, ψηφίστηκαν επί ΝΔ και ολοκληρώθηκαν με τη δημιουργία αυτοτελούς υπουργείου «Κλιματικών Κινδύνων». Το αποτέλεσμα όμως για τον λαό παραμένει ίδιο: Καταστροφές στην περιουσία και κίνδυνοι για τη ζωή του με την πρώτη μπόρα, με λίγες νιφάδες, με την πρώτη πυρκαγιά. Γιατί; Επειδή όλα αυτά που περιγράφονται ως «προβλήματα διαχείρισης» εκδηλώνονται στο έδαφος ενός κρατικού μηχανισμού που έχει για προτεραιότητα και αποστολή τη στήριξη της καπιταλιστικής κερδοφορίας, γι' αυτό και είναι εχθρικό προς τις λαϊκές ανάγκες. Και ο χαρακτήρας του αυτός δεν αλλάζει όσα μέτρα κι αν ληφθούν για τον «καλύτερο συντονισμό», όσοι νέοι φορείς κι αν φτιαχτούν για τη «διαχείριση κρίσεων».

Ανθρακες

Τις ικανότητές της στη ...στατιστική συγκάλυψη της πραγματικότητας επιδεικνύει με κάθε αφορμή το υπουργείο Παιδείας. Για παράδειγμα, έχει κάνει «σημαία» ότι μόλις το 0,03% των τμημάτων παρέμεναν κλειστά λόγω κορονοϊού αυτήν τη βδομάδα, αλλά στην πλειοψηφία των σχολείων τα τμήματα υπολειτουργούν, με πολλές απουσίες μαθητών, είτε λόγω νόσησης, είτε επειδή είναι στενές επαφές άλλων μελών της οικογένειας που νοσούν, είτε επειδή οι οικογένειές τους φοβούνται να τους στείλουν στο σχολείο. Επειδή όμως το 50%+1 δεν πιάνεται για να κλείσει το τμήμα, η κυβέρνηση πανηγυρίζει για τις στατιστικές «επιτυχίες» της, που συγκαλύπτουν αντί να αποκαλύπτουν την πραγματικότητα. Το ίδιο και με τη χτεσινή τηλεκπαίδευση. Το υπουργείο ανακοίνωσε κάποια στιγμή ότι λειτουργεί το 97,6% των ψηφιακών τάξεων, προφανώς μετρώντας τους δασκάλους που προσπάθησαν έστω και μία φορά να συνδεθούν με το σύστημα της τηλεκπαίδευσης. Η πραγματικότητα όμως που έζησαν και χτες γονείς, εκπαιδευτικοί και μαθητές απέχει παρασάγγας από τις κυβερνητικές θριαμβολογίες: Σε πολλά ψηφιακά τμήματα οι μαθητές ήταν ελάχιστοι, επειδή δεν μπορούσαν να συνδεθούν ή δεν διαθέτουν τον κατάλληλο εξοπλισμό, που το υπουργείο δεν φρόντισε να τους προμηθεύσει. Αλλοι δεν είχαν καν ρεύμα στο σπίτι τους, λόγω της συνεχιζόμενης ταλαιπωρίας μετά την κακοκαιρία, και άλλοι μπαινόβγαιναν επειδή η σύνδεση διακοπτόταν. Το ίδιο ισχύει και με πολλούς δασκάλους, που πέρασαν των παθών τους τον τάραχο για να βγάλουν τη μέρα. «Ανθρακες» λοιπόν ο ...στατιστικός θησαυρός για το υπουργείο Παιδείας, που προκαλεί με την εξόφθαλμη προσπάθεια να αντιστρέψει την πραγματικότητα.

Στο σκοτάδι...

Πάνω από 200.000 ήταν τα νοικοκυριά που πλήγηκαν από τις διακοπές του ρεύματος στην Αττική την περασμένη Δευτέρα, ενώ 1.000 απ' αυτά παρέμεναν χωρίς ηλεκτρικό μέχρι και χτες. Είναι φανερό ότι το πρόβλημα δεν ήταν ούτε περιορισμένο ούτε παροδικό. Οπως με τον περσινό χιονιά, έτσι και φέτος, αποκαλύπτονται τα μεγάλα προβλήματα στο δίκτυο της ηλεκτροδότησης, που είναι πεπαλαιωμένο και ευάλωτο σε πολλά σημεία του, με αποτέλεσμα τις συχνές βλάβες, που πλήττουν με πολλούς τρόπους τα λαϊκά νοικοκυριά, τα οποία κατά τα άλλα πληρώνουν πανάκριβους λογαριασμούς και ανταποδοτικά τέλη. Η απάντηση του κράτους για όλα αυτά, σύμφωνα με χτεσινές δηλώσεις του υπουργού Ενέργειας, είναι μια «συγγνώμη» για την ταλαιπωρία, αλλά «δεν χάθηκε κι ο κόσμος» για 1.000 σπίτια χωρίς ρεύμα, τέσσερις μέρες μετά την καταστροφή, αφού η πλειοψηφία των βλαβών επιδιορθώθηκε ...έγκαιρα. Οσες υποκριτικές συγγνώμες κι αν πουν, σε τίποτα δεν αλλάζει το γεγονός ότι εν έτει 2022 υπάρχουν περιοχές που βυθίζονται στο σκοτάδι με λίγο χιόνι και άλλες που κάνουν τέσσερις μέρες για να ...δουν το φως. Ο ένοχος είναι η πολιτική της απελευθέρωσης της Ενέργειας, στην παραγωγή, αλλά και στη διαχείριση των δικτύων, που υπηρετούν όλες διαχρονικά οι κυβερνήσεις. Αυτή είναι που βάζει τις λαϊκές ανάγκες στη ζυγαριά του κόστους - οφέλους για τα μονοπώλια της Ενέργειας και κάνει τα νοικοκυριά να χάνουν το φως τους.

... με ένα κατοστάρικο

Για να χρυσώσουν μάλιστα το χάπι και να «ξελασπώσουν», ετοιμάζουν μια μόνιμη πλατφόρμα αποζημίωσης για τέτοιες έκτακτες περιπτώσεις, η οποία σύμφωνα με δημοσιεύματα κοστολογεί στα 100 ευρώ τη μέρα την αποζημίωση που θα καταβάλλει ο ΔΕΔΔΗΕ στα λαϊκά σπίτια τα οποία μένουν χωρίς ρεύμα από εδώ και στο εξής, αφού προφανώς οι διακοπές ρεύματος αποτελούν την «κανονικότητα» στο εμπορευματοποιημένο σύστημα Ενέργειας. Με ένα κατοστάρικο δηλαδή, όπως με ένα διχίλιαρο στην Αττική Οδό και ένα χιλιάρικο στον ΟΣΕ, «καθάρισαν»: Το αστικό κράτος και οι κυβερνήσεις από κάθε ευθύνη για τη ζωή, την υγεία, τις ανάγκες του λαού, και τα μονοπώλια, που θησαυρίζουν εκμεταλλευόμενα τις υποδομές που τους έχει παραχωρήσει το αστικό κράτος, με εγγυημένα μάλιστα τα κέρδη τους από δέκα μπάντες και «ασφαλιστικές δικλίδες». Αν δε στην «εξίσωση» μπουν τα δισεκατομμύρια που πληρώνουν όλα αυτά τα χρόνια τα λαϊκά νοικοκυριά για να προχωρήσει η περιβόητη «απελευθέρωση» της Ενέργειας, με τα σημερινά τραγικά αποτελέσματα, και το γεγονός ότι μετά ο ΔΕΔΔΗΕ θα αναζητεί λέει ο ίδιος αποζημιώσεις από δήμους κ.λπ., οι οποίες θα μετακυλίονται πάλι στον λαό, τότε το «παζλ» συμπληρώνεται: Το αστικό κράτος φροντίζει με κάθε τρόπο να... αποζημιώνονται τα μονοπώλια, κι αυτό σημαίνει μόνιμες «εκπτώσεις» για τις ανάγκες του λαού.

1853 Γεννιέται ο Κουβανός επαναστάτης ποιητής Χοσέ Μαρτί, ο οποίος αφιέρωσε τη ζωή του στην πάλη για την ανεξαρτησία της χώρας του και την ενότητα όλων των λαών της Λατινικής Αμερικής κατά του ισπανικού και αμερικανικού ιμπεριαλισμού.

1871 Οι Πρώσοι κυριεύουν το Παρίσι (γαλλοπρωσικός πόλεμος, 1870-1871). Τρεις μήνες περίπου αργότερα, ο εργαζόμενος λαός του Παρισιού θα ξεσηκωνόταν εγκαθιδρύοντας τη δική του εξουσία (Παρισινή Κομμούνα).

1887 Αρχίζει στο Παρίσι η κατασκευή του πύργου του Αϊφελ, προκειμένου να κοσμήσει τη διεθνή έκθεση του Παρισιού, το 1889.

1918 Το Συμβούλιο των Επιτρόπων του Λαού εκδίδει διάταγμα για την οργάνωση του εργατοαγροτικού Κόκκινου Στρατού.

1929 Αρχειομαρξιστές και αστυνομικοί εισβάλλουν στο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης, όπου συνεδρίαζαν μια σειρά σωματεία προκειμένου να εκλέξουν αντιπροσώπους για το ιδρυτικό Συνέδριο της ταξικής Ενωτικής ΓΣΕΕ. Δεκάδες εργάτες συνελήφθησαν, ενώ 42 παραπέμφθηκαν σε δίκη και 11 καταδικάστηκαν σε φυλάκιση.

1930 Συνέρχεται στη Λάρισα η 3η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ, που προσδιορίζει τον χαρακτήρα της επανάστασης στην Ελλάδα ως σοσιαλιστικής.

1932 Τα ιαπωνικά στρατεύματα επιτίθενται κατά της Σαγκάης, την οποία υπερασπίζονται οι εργάτες της πόλης και η 19η Στρατιά.

1935 Η Ισλανδία γίνεται η πρώτη χώρα που νομιμοποιεί την έκτρωση.

1936 Γεννιέται ο Αλβανός συγγραφέας Ισμαήλ Κανταρέ.

1945 Πεθαίνει έπειτα από θανάσιμο τραυματισμό στο πεδίο της μάχης η 20χρονη επιλοχίας του Κόκκινου Στρατού Ρόζα Σανίνα. Η Ρ. Σανίνα υπήρξε μια από τους καλύτερους ελεύθερους σκοπευτές του Κόκκινου Στρατού, που έγινε θρύλος, τόσο για τις ικανότητες όσο και για τον ηρωισμό της. Η Ρόζα, που ήταν μέλος της Κομμουνιστικής Νεολαίας (Κομσομόλ), είχε ενταχθεί στον Κόκκινο Στρατό ως εθελόντρια.

1966 Ιδρύθηκε το Κέντρο Μαρξιστικών Μελετών και Ερευνών (ΚΜΜΕ).

1986 Επτά αστροναύτες βρίσκουν τον θάνατο όταν εκρήγνυται το αμερικανικό διαστημόπλοιο «Τσάλεντζερ», 73 δευτερόλεπτα μετά την εκτόξευσή του από το ακρωτήριο Κανάβεραλ.

1997 Μετά από είκοσι χρόνια, η νοτιοαφρικανική αστυνομία ομολογεί τη δολοφονία του Στιβ Μπίκο (έγινε το 1977). Ο 30χρονος τότε Μπίκο, κορυφαία μορφή του κινήματος της μαύρης φοιτητικής νεολαίας και ηγέτης του Κινήματος της Μαύρης Συνείδησης, είχε «βρεθεί» νεκρός στο κελί του υπό «αδιευκρίνιστες συνθήκες». Είχε συλληφθεί για τη σύνταξη και τη διανομή ανατρεπτικών φυλλαδίων και κρατούνταν στις φυλακές, χωρίς να έχει απαγγελθεί επίσημη κατηγορία σε βάρος του.