Τις ικανότητές της στη ...στατιστική συγκάλυψη της πραγματικότητας επιδεικνύει με κάθε αφορμή το υπουργείο Παιδείας. Για παράδειγμα, έχει κάνει «σημαία» ότι μόλις το 0,03% των τμημάτων παρέμεναν κλειστά λόγω κορονοϊού αυτήν τη βδομάδα, αλλά στην πλειοψηφία των σχολείων τα τμήματα υπολειτουργούν, με πολλές απουσίες μαθητών, είτε λόγω νόσησης, είτε επειδή είναι στενές επαφές άλλων μελών της οικογένειας που νοσούν, είτε επειδή οι οικογένειές τους φοβούνται να τους στείλουν στο σχολείο. Επειδή όμως το 50%+1 δεν πιάνεται για να κλείσει το τμήμα, η κυβέρνηση πανηγυρίζει για τις στατιστικές «επιτυχίες» της, που συγκαλύπτουν αντί να αποκαλύπτουν την πραγματικότητα. Το ίδιο και με τη χτεσινή τηλεκπαίδευση. Το υπουργείο ανακοίνωσε κάποια στιγμή ότι λειτουργεί το 97,6% των ψηφιακών τάξεων, προφανώς μετρώντας τους δασκάλους που προσπάθησαν έστω και μία φορά να συνδεθούν με το σύστημα της τηλεκπαίδευσης. Η πραγματικότητα όμως που έζησαν και χτες γονείς, εκπαιδευτικοί και μαθητές απέχει παρασάγγας από τις κυβερνητικές θριαμβολογίες: Σε πολλά ψηφιακά τμήματα οι μαθητές ήταν ελάχιστοι, επειδή δεν μπορούσαν να συνδεθούν ή δεν διαθέτουν τον κατάλληλο εξοπλισμό, που το υπουργείο δεν φρόντισε να τους προμηθεύσει. Αλλοι δεν είχαν καν ρεύμα στο σπίτι τους, λόγω της συνεχιζόμενης ταλαιπωρίας μετά την κακοκαιρία, και άλλοι μπαινόβγαιναν επειδή η σύνδεση διακοπτόταν. Το ίδιο ισχύει και με πολλούς δασκάλους, που πέρασαν των παθών τους τον τάραχο για να βγάλουν τη μέρα. «Ανθρακες» λοιπόν ο ...στατιστικός θησαυρός για το υπουργείο Παιδείας, που προκαλεί με την εξόφθαλμη προσπάθεια να αντιστρέψει την πραγματικότητα.

Πάνω από 200.000 ήταν τα νοικοκυριά που πλήγηκαν από τις διακοπές του ρεύματος στην Αττική την περασμένη Δευτέρα, ενώ 1.000 απ' αυτά παρέμεναν χωρίς ηλεκτρικό μέχρι και χτες. Είναι φανερό ότι το πρόβλημα δεν ήταν ούτε περιορισμένο ούτε παροδικό. Οπως με τον περσινό χιονιά, έτσι και φέτος, αποκαλύπτονται τα μεγάλα προβλήματα στο δίκτυο της ηλεκτροδότησης, που είναι πεπαλαιωμένο και ευάλωτο σε πολλά σημεία του, με αποτέλεσμα τις συχνές βλάβες, που πλήττουν με πολλούς τρόπους τα λαϊκά νοικοκυριά, τα οποία κατά τα άλλα πληρώνουν πανάκριβους λογαριασμούς και ανταποδοτικά τέλη. Η απάντηση του κράτους για όλα αυτά, σύμφωνα με χτεσινές δηλώσεις του υπουργού Ενέργειας, είναι μια «συγγνώμη» για την ταλαιπωρία, αλλά «δεν χάθηκε κι ο κόσμος» για 1.000 σπίτια χωρίς ρεύμα, τέσσερις μέρες μετά την καταστροφή, αφού η πλειοψηφία των βλαβών επιδιορθώθηκε ...έγκαιρα. Οσες υποκριτικές συγγνώμες κι αν πουν, σε τίποτα δεν αλλάζει το γεγονός ότι εν έτει 2022 υπάρχουν περιοχές που βυθίζονται στο σκοτάδι με λίγο χιόνι και άλλες που κάνουν τέσσερις μέρες για να ...δουν το φως. Ο ένοχος είναι η πολιτική της απελευθέρωσης της Ενέργειας, στην παραγωγή, αλλά και στη διαχείριση των δικτύων, που υπηρετούν όλες διαχρονικά οι κυβερνήσεις. Αυτή είναι που βάζει τις λαϊκές ανάγκες στη ζυγαριά του κόστους - οφέλους για τα μονοπώλια της Ενέργειας και κάνει τα νοικοκυριά να χάνουν το φως τους.

Για να χρυσώσουν μάλιστα το χάπι και να «ξελασπώσουν», ετοιμάζουν μια μόνιμη πλατφόρμα αποζημίωσης για τέτοιες έκτακτες περιπτώσεις, η οποία σύμφωνα με δημοσιεύματα κοστολογεί στα 100 ευρώ τη μέρα την αποζημίωση που θα καταβάλλει ο ΔΕΔΔΗΕ στα λαϊκά σπίτια τα οποία μένουν χωρίς ρεύμα από εδώ και στο εξής, αφού προφανώς οι διακοπές ρεύματος αποτελούν την «κανονικότητα» στο εμπορευματοποιημένο σύστημα Ενέργειας. Με ένα κατοστάρικο δηλαδή, όπως με ένα διχίλιαρο στην Αττική Οδό και ένα χιλιάρικο στον ΟΣΕ, «καθάρισαν»: Το αστικό κράτος και οι κυβερνήσεις από κάθε ευθύνη για τη ζωή, την υγεία, τις ανάγκες του λαού, και τα μονοπώλια, που θησαυρίζουν εκμεταλλευόμενα τις υποδομές που τους έχει παραχωρήσει το αστικό κράτος, με εγγυημένα μάλιστα τα κέρδη τους από δέκα μπάντες και «ασφαλιστικές δικλίδες». Αν δε στην «εξίσωση» μπουν τα δισεκατομμύρια που πληρώνουν όλα αυτά τα χρόνια τα λαϊκά νοικοκυριά για να προχωρήσει η περιβόητη «απελευθέρωση» της Ενέργειας, με τα σημερινά τραγικά αποτελέσματα, και το γεγονός ότι μετά ο ΔΕΔΔΗΕ θα αναζητεί λέει ο ίδιος αποζημιώσεις από δήμους κ.λπ., οι οποίες θα μετακυλίονται πάλι στον λαό, τότε το «παζλ» συμπληρώνεται: Το αστικό κράτος φροντίζει με κάθε τρόπο να... αποζημιώνονται τα μονοπώλια, κι αυτό σημαίνει μόνιμες «εκπτώσεις» για τις ανάγκες του λαού.