Η έξαρση της πανδημίας στην Ευρώπη και σε πολλά άλλα σημεία του πλανήτη είναι μια ακόμη απτή απόδειξη πως στον καπιταλισμό είναι αδύνατη η ολόπλευρη και άνευ όρων προστασία της υγείας και της ανθρώπινης ζωής. Τα μέτρα που παίρνονται από τις αστικές κυβερνήσεις σε όλα τα καπιταλιστικά κράτη για την αντιμετώπιση της πανδημίας είναι πάντα με βασικό κριτήριο τις ανάγκες και τις «αντοχές» της οικονομίας, των κερδών και της ανταγωνιστικότητας των κεφαλαιοκρατών, με τις λαϊκές ανάγκες να μπαίνουν στο «ζύγι» του «κόστους - οφέλους». Γι' αυτό και παντού είναι ανεπαρκή, αντιφατικά, αμφιλεγόμενα, ενώ τα κρούσματα και οι θάνατοι συνεχίζουν να αυξάνονται. Παράλληλα, ο γεωπολιτικός και οικονομικός ανταγωνισμός κρατών και επιχειρηματικών ομίλων εμποδίζει οποιαδήποτε συνεργασία, ενότητα και αλληλεγγύη στην αντιμετώπιση της πανδημίας.

Είναι πολύ χαρακτηριστικό ότι όλους τους προηγούμενους μήνες καμία κυβέρνηση («συντηρητική», σοσιαλδημοκρατική, «φιλελεύθερη» κ.λπ.) δεν πήρε ουσιαστικά μέτρα προστασίας της δημόσιας υγείας. Δεν έγιναν μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού για να ενισχυθούν οι δημόσιες υπηρεσίες Υγείας όλων των βαθμίδων, τα εκπαιδευτικά ιδρύματα, οι δημόσιες συγκοινωνίες, ενώ στους χώρους δουλειάς οι εργαζόμενοι είναι βασικά απροστάτευτοι, σε αρκετές χώρες μειώθηκε ακόμη και η διάρκεια της καραντίνας - κάτω από τις πιέσεις των εργοδοτών - για όσους επιστρέφουν από ταξίδι.

Ενδεικτικές είναι οι περιπτώσεις της Γερμανίας (συγκυβέρνηση Χριστιανοδημοκρατών - Σοσιαλδημοκρατών) που εκθειάστηκε το προηγούμενο διάστημα για τη διαχείριση της πανδημίας, και της Ισπανίας (συγκυβέρνηση Σοσιαλιστών - Podemos), μια από τις χώρες που επλήγη περισσότερο, με τουλάχιστον 31.000 επίσημα καταγεγραμμένους νεκρούς μέχρι τώρα.

Οπως προειδοποίησε πρόσφατα ο κορυφαίος λοιμωξιολόγος (επικεφαλής του Ινστιτούτου Λοιμωξιολογίας του Νοσοκομείου Charite), Κρίστιαν Ντρόστεν, η Γερμανία - οκτώ μήνες μετά το ξέσπασμα της πανδημίας - δεν είναι ακόμη επαρκώς προετοιμασμένη για την επόμενη περίοδο της πανδημίας: «Για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση τους επόμενους μήνες, πρέπει να αλλάξουμε τα πράγματα. Η πανδημία ξεκινά μόλις τώρα. Και εδώ στη Γερμανία», είπε σε κοινή συνέντευξη Τύπου με τον πρόεδρο και ιδρυτή της Παγκόσμιας Διάσκεψης Κορυφής για την Υγεία, που θα γίνει στο Βερολίνο τον Οκτώβρη.

«Δοξάζεται» η «γερμανική επιτυχία», συνέχισε ο Γερμανός λοιμωξιολόγος, «αλλά δεν είναι ξεκάθαρο από πού προήλθε αυτή η επιτυχία. Οφείλεται απλώς στο γεγονός ότι η Γερμανία αντέδρασε περίπου τέσσερις εβδομάδες νωρίτερα από άλλες χώρες. Αντιδράσαμε όμως με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Δεν κάναμε τίποτα το ιδιαίτερο καλά. Μόνο που το κάναμε νωρίτερα. Δεν πετύχαμε γιατί οι υγειονομικές μας αρχές ήταν καλύτερες από τις γαλλικές ή επειδή τα νοσοκομεία μας είναι καλύτερα εξοπλισμένα από τα ιταλικά».

Είναι ενδεικτικό ότι στη Γερμανία στο πρώτο κύμα της πανδημίας σχεδόν όλα τα νοσοκομεία «φράκαραν» και αντιμετώπιζαν σχεδόν αποκλειστικά ασθενείς με κορονοϊό. Αναβλήθηκαν χειρουργεία, μειώθηκαν θεραπείες (π.χ. για ογκολογικούς ασθενείς), ανεστάλησαν προληπτικές εξετάσεις κ.λπ., ενώ οι ιδιωτικές κλινικές έλαβαν με κυβερνητική απόφαση δεκάδες χιλιάδες ευρώ τη μέρα για να διαθέσουν ένα κρεβάτι ΜΕΘ. Αντίστοιχα, τα σχολεία άνοιξαν με ημίμετρα, υπάρχουν π.χ. τμήματα με 25 - 29 παιδιά, εκπαιδευτικοί που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες.

Στην Ισπανία, όπου τις τελευταίες βδομάδες τα ημερήσια κρούσματα φτάνουν ακόμη και τις 10.000, χιλιάδες κάτοικοι των πιο φτωχών περιοχών της Μαδρίτης βγήκαν στους δρόμους την περασμένη Κυριακή ζητώντας καλύτερες παροχές Υγείας και ουσιαστικά μέτρα προστασίας. Με συνθήματα όπως «Οι περιοχές μας δεν είναι γκέτο», «Περισσότεροι γιατροί, περισσότερη ιχνηλάτηση επαφών - χωρίς διαχωρισμό» και «Μας απογοητεύσατε και τώρα μας κλειδώνετε κι από πάνω», διαμαρτυρήθηκαν για τα τοπικά lockdown και τον περιορισμό μετακινήσεων σε 6 προάστια της πόλης, όπου κατοικούν περίπου 850.000 άνθρωποι με χαμηλά εισοδήματα, μετανάστες κ.λπ. Στις λαϊκές συνοικίες ο αριθμός των νέων λοιμώξεων είναι συχνά πάνω από 1.000 ανά 100.000 κατοίκους εντός 14 ημερών, υψηλότερος ακόμη και από τα ποσοστά σε ολόκληρες χώρες της Ευρώπης.

Το ΚΚ Εργαζομένων Ισπανίας απορρίπτει «αυτόν τον ταξικό περιορισμό, που εφαρμόζεται χωρίς τη λήψη των απαραίτητων μέτρων για την ενίσχυση της δημόσιας Υγείας, χωρίς ενίσχυση των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, εγγυήσεις για ασφαλή επιστροφή στην τάξη και αυστηρή συμμόρφωση με τα μέτρα πρόληψης στο χώρο εργασίας».

Την προηγούμενη βδομάδα διαδήλωσαν στη Μαδρίτη και υγειονομικοί, απαιτώντας προσλήψεις μόνιμου προσωπικού και καλύτερες συνθήκες εργασίας στα νοσοκομεία, τα οποία είχαν καταρρεύσει κατά το πρώτο κύμα της πανδημίας, ενώ οι προσλήψεις που έγιναν ήταν με συμβάσεις λίγων μηνών. Επίσης, το συνδικάτο των Γιατρών Πρωτοβάθμιας Περίθαλψης στη Μαδρίτη (Amyts) καλεί σε παρατεταμένη απεργία από τις 28 Σεπτέμβρη, καταγγέλλοντας πως «οι γιατροί στην πρώτη γραμμή της καταπολέμησης του κορονοϊού βλέπουν πάνω από 80 ασθενείς κατά μέσο όρο σε μία βάρδια», προσπαθώντας να καλύψουν «κενά 600 οικογενειακών ιατρών και 150 παιδίατρων στην περιοχή».

Η κατάσταση είναι εκρηκτική στην πρωτοβάθμια περίθαλψη, καθώς οι γιατροί καλούνται να αντιμετωπίσουν ουρές ασθενών που εμφανίζονται χωρίς ραντεβού, μέσα σε κτίρια που είναι συχνά παλιά και δεν έχουν φυσικό φως ή κατάλληλο αερισμό, αναφέρουν. Μάλιστα, τα προβλήματα που υπήρχαν το Μάρτη έχουν επιδεινωθεί, καθώς πολλοί υγειονομικοί «κόλλησαν» τον ιό, ενώ άλλοι μεταφέρθηκαν στο Νοσοκομείο «Ifema», με αποτέλεσμα να κλείσουν προσωρινά δεκάδες Κέντρα Υγείας.

Οπως αναφέρουν γιατροί σε Κέντρα Υγείας της πρωτεύουσας, «η πρωτοβάθμια περίθαλψη είναι διαλυμένη» και «από το τέλος Ιούνη μέχρι σήμερα, ο φόρτος εργασίας αυξάνεται ασταμάτητα, σε επισφαλείς συνθήκες». Μερικοί γιατροί φτάνουν στο σημείο να λένε: «Φοβάμαι να πάω αύριο»...

Το ΚΚ Βενεζουέλας, με επιστολή του ΠΓ της ΚΕ, στις 7 Σεπτέμβρη, στα αδελφά Κομμουνιστικά Κόμματα, ενημέρωσε για τις Αποφάσεις δύο Ολομελειών της ΚΕ του μέσα στο καλοκαίρι, σχετικά με τη στάση απέναντι στη συμμαχία που είχε έως τώρα με το σοσιαλδημοκρατικό κυβερνών κόμμα Ενιαίο Σοσιαλιστικό Κόμμα Βενεζουέλας (ΕΣΚΒ).

Οπως σημειώνει, «με κεντρικό θέμα τις πολιτικές εξελίξεις σε διεθνές και εθνικό επίπεδο, οι Ολομέλειες της ΚΕ εξέτασαν την τακτική του κόμματος στις νέες συνθήκες της ταξικής πάλης στη Βενεζουέλα και τις προοπτικές για συσπείρωση δυνάμεων στο πλαίσιο των επερχόμενων βουλευτικών εκλογών στις 6 Δεκέμβρη. Ετσι αποφάσισαν να προωθήσουν την οικοδόμηση μιας συμμαχίας Λαϊκής Επαναστατικής Εναλλακτικής με ευρύ ενωτικό χαρακτήρα, που δεν θα αποκλείει καμία πατριωτική αντιιμπεριαλιστική δύναμη και αναλαμβάνει ένα πρόγραμμα πάλης για επαναστατική διέξοδο από την κρίση του εξαρτημένου και ρεντιέρικου καπιταλισμού της Βενεζουέλας, πάει πέρα από το εκλογικό ζήτημα και εκφράζει την επαναστατική ενότητα εργατών, αγροτών και των οργανώσεων των κοινοτήτων και μια ευρεία πατριωτική αντιιμπεριαλιστική συμμαχία».

Πρέπει να σημειώσουμε ότι σε αυτή τη «Λαϊκή Επαναστατική Εναλλακτική» συμμετέχουν εκτός από το ΚΚ Βενεζουέλας κάποια από τα κόμματα που συμμετείχαν στην εκλογική συμμαχία του Μεγάλου Πατριωτικού Πόλου «Σιμόν Μπολίβαρ» με το κυβερνών κόμμα, και άλλα όπως το Κόμμα «Πατρίδα για όλους» (με σοσιαλδημοκρατική κατεύθυνση), το Κίνημα Τουπαμάρος (αυτοπροσδιοριζόμενοι ως οπαδοί του Τσε Γκεβάρα), το Επαναστατικό Κόμμα Εργασίας (εμφανίζονται ως Μαρξιστές - Λενινιστές), η οργάνωση Ταξική Πάλη - διεθνιστικό Μαρξιστικό Ρεύμα (στον τροτσκιστικό χώρο), το Κίνημα «Είμαστε η Λίνα» (αντιιμπεριαλιστική οργάνωση που πήρε το όνομά της από την Λίνα Ρον, οπαδό του Τσάβες η οποία πέθανε το 2011), Επαναστατικό Μπολιβαριανό Κίνημα 200 (αυτοπροσδιορίζονται ως πατριωτική αριστερά), Δέσμευση για την Πατρίδα (αντιολιγαρχικό κίνημα), Αυτόνομο Δίκτυο Κοινοτήτων.

Το ΚΚ Βενεζουέλας στην επιστολή του επισημαίνει ότι 30 μήνες μετά τη συμφωνία του με το Ενιαίο Σοσιαλιστικό Κόμμα για τη στήριξη του Προέδρου Μαδούρο στις εκλογές του 2018, που προέβλεπε και «αντιμετώπιση της καπιταλιστικής κρίσης με μέτρα φιλολαϊκά σε πολιτικό και κοινωνικοοικονομικό επίπεδο, με πατριωτικό αντιμπεριαλιστικό χαρακτήρα», με ευθύνη της ηγεσίας του ΕΣΚΒ «δεν έχει επιδειχθεί πολιτική θέληση για την υλοποίηση καμίας από τις δεσμεύσεις της συμφωνίας. Μόνο στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής συντονίστηκαν δράσεις για την έκφραση αλληλεγγύης στον βενεζουελάνικο λαό και στην καταδίκη των επιθέσεων του αμερικανικού ιμπεριαλισμού και των Ευρωπαίων συμμάχων του».

Επιπλέον, σημειώνεται ότι η οικονομική πολιτική της κυβέρνησης ήταν υπέρ του κεφαλαίου, που επιδείνωσε τη θέση των εργατών και των φτωχών αγροτών. Η πολιτική μισθών οδήγησε σε μεγάλη πτώση των εισοδημάτων, επίσης υπήρξε χτύπημα των συλλογικών συμβάσεων, μαζικές απολύσεις σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα με την εμπλοκή του υπουργείου Εργασίας, στον αγροτικό τομέα ενισχύθηκαν οι καπιταλιστικές επιχειρήσεις του κλάδου. Επίσης προχώρησε σε ιδιωτικοποιήσεις, ενώ διογκώθηκε και η διαφθορά. Σε ό,τι αφορά το αγροτικό κίνημα, σημειώνεται ότι συστηματοποιήθηκαν το χτύπημά του και οι δολοφονίες αγωνιστών που μένουν ατιμώρητες, όπως αυτή στις 31 Οκτώβρη του 2018 του Λουίς Φαχάρδο, μέλους της ΚΕ του ΚΚ Βενεζουέλας, πρωτοπόρου αγρότη συνδικαλιστή στο Μαρακάιβο.

Επίσης, το ΚΚ Βενεζουέλας δηλώνει ότι για να αντιμετωπιστεί η εντεινόμενη ιμπεριαλιστική επιθετικότητα, χρειάζεται η οικοδόμηση της «ευρύτερης συμμαχίας δημοκρατικών, λαϊκών, πατριωτικών, προοδευτικών, αντιιμπεριαλιστικών και επαναστατικών δυνάμεων», ενώ αναφέρει ότι είναι πεπεισμένο ότι «δεν μπορεί να ηττηθεί ο ιμπεριαλισμός με παραχωρήσεις και υποταγή στα συμφέροντα των καπιταλιστών». Διευκρινίζει ότι η στάση του για τη δημιουργία της «Λαϊκής Επαναστατικής Εναλλακτικής» δεν «αποτελεί δήλωση ρήξης του ΚΚ Βενεζουέλας με την κυβέρνηση με επικεφαλής τον Πρόεδρο Νικολάς Μαδούρο, τον οποίο θεωρούμε νόμιμο Πρόεδρο της Μπολιβαριανής Δημοκρατίας της Βενεζουέλας, ούτε με τον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλο "Σιμόν Μπολίβαρ", με τον οποίο συμφωνούμε να αντιμετωπίσουμε την επιθετικότητα από τον ιμπεριαλισμό των ΗΠΑ και τους Ευρωπαίους συμμάχους του. Αυτό που σημαίνει είναι η εμβάθυνση των διαφωνιών στην εσωτερική πολιτική στο ιδεολογικό, πολιτικό επίπεδο και αγροτικού προγράμματος και άρα στη θεώρηση της οικονομικής παραγωγικής ανάπτυξης της χώρας, στο ρόλο και τον χαρακτήρα της δημοκρατικής πρωταγωνιστικής συμμετοχής των μαζών στην άσκηση διεύθυνσης και κοινωνικού ελέγχου στην οργάνωση της κοινωνίας, της παραγωγής, της διανομής όπως και στα ζητήματα ηθικής που επηρεάζουν σοβαρά την κοινωνία, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τον τρόπο διακυβέρνησης».

Το ΚΚ Βενεζουέλας καταλήγει ότι θα συνεχίσει να υπερασπίζεται τη χώρα, θα καταγγέλλει την ιμπεριαλιστική επιθετικότητα, τις κυρώσεις κατά της χώρας και της κυβέρνησης και ταυτόχρονα θα αντιπαλεύει την πολιτική του συμβιβασμού, υπερασπιζόμενο τα λαϊκά συμφέροντα για να ανοίξει η προοπτική της σοσιαλιστικής επανάστασης.

Μετά τη στάση του αυτή, το ΚΚ Βενεζουέλας καταγγέλλει ότι έχουν πυκνώσει οι συκοφαντικές επιθέσεις περί «προδοσίας» σε στελέχη του και άλλους που συμμετέχουν στη «Λαϊκή Επαναστατική Εναλλακτική», από το ΕΣΚΒ και τον κρατικό μηχανισμό, που προχωράει σε δικαστικές παρεμβάσεις στο εσωτερικό οργανώσεων της «Εναλλακτικής», όπως και σε απολύσεις συνδικαλιστών σε κρατικές επιχειρήσεις που είναι υποψήφιοί της. Κάτι που δείχνει ότι η ταξική πάλη θα οξυνθεί το επόμενο διάστημα παράλληλα με την ιμπεριαλιστική επιθετικότητα.