Ο Αλ. Τσίπρας τώρα λέει οτι απορρίπτει ακόμα και τη συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, αφορίζοντας όσους «επέλεξαν να είναι σύμμαχοι, συνεργοί και συνένοχοι του κυρίου Σαμαρά, που εκφύλισαν το ΠΑΣΟΚ σε συνιστώσα της ΝΔ, που ψήφισαν τα μνημόνια, που εξαπάτησαν το λαό». Προσπέρασε, φυσικά, το γεγονός ότι στο κόμμα του ήδη στεγάζονται μια σειρά τέτοιοι πολιτικοί παράγοντες που προαλείφονται να στελεχώσουν την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, ενώ έχει πει τους δεν τους ζητά πιστοποποιητικό, αρκεί να εναντιώνονται στο μνημόνιο..

Είναι αξιοσημείωτο ότι ερωτηθείς σχετικά με τον Κ. Καραμανλή, απαντά ότι «στην πολιτική, όπως και στη ζωή, ο καθένας ξεχωρίζει από το βίο και την πολιτεία του. Και φυσικά από τις απόψεις που πρεσβεύει και την πολιτική που υπηρετεί, αυτό όμως δεν μας οδηγεί να πιστεύουμε ότι όλοι όσοι υποστηρίζουν την ίδια πολιτική είναι ίδιοι, ή το κάνουν με τα ίδια μέσα». Τα λεγόμενά του δεν πρέπει να αποκοπούν απ' τις φήμες που επιμένουν ότι η Κουμουνδούρου κρατά ανοιχτό δίαυλο επικοινωνίας με το «καραμανλικό» στρατόπεδο της ΝΔ. Στο ίδιο πλαίσιο, εύχεται καλή επιτυχία στον Δ. Αβραμόπουλο, ο οποίος θα εκπροσωπήσει εκεί ως επίτροπος τα συμφέροντα της αστικής τάξης.

Επί της ουσίας, ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει να υποσχεθεί παρά μέτρα διαχείρισης της φτώχειας που γενικεύεται όπως «δημοκρατία παντού από την πρώτη μέρα», «άμεσα μέτρα κοινωνικής αλληλεγγύης για να ανακουφιστούν εκείνα τα τμήματα της κοινωνίας που έχουν πεταχτεί στον Καιάδα των μνημονίων», «κατάργηση της αθλιότητας του ΕΝΦΙΑ» κ.ά. Μαζί μ' αυτά πουλάει και ανέξοδους λεονταρισμούς για σθεναρή διαπραγμάτευση με τους εταίρους, σαν να εξαρτάται απ' αυτή η βελτίωση της ζωής του λαού.

Τέλος, αναπαράγει την «άσφαιρη» κριτική προς την κυβέρνηση, χαρακτηρίζοντας τον Α. Σαμαρά σαν τον τελευταίο των μερκελιστών και επαναλαμβάνει ότι απαιτείται να ανατραπούν οι πολιτικές της εσωτερικής υποτίμησης, ώστε να καταστεί δυνατή η αθρόα χρηματοδότηση της καπιταλιστικής ανάπτυξης, τις οποίες χρεώνει στη γερμανική κυβέρνηση, βγάζοντας λάδι την ΕΕ. Κατηγορεί ακόμα την κυβέρνηση για τη στάση της σε ό,τι αφορά στο ρωσικό εμπάργκο και εξωραΐζοντας τη λυκοσυμμαχία ισχυρίζεται ότι το θεσμικό της πλαίσιο δίνει δυνατότητες που όμως η κυβέρνηση δεν αξιοποίησε.

Την ελπίδα το Συνέδριο του Σεπτέμβρη να σηματοδοτήσει το «γύρισμα σελίδας» για τη ΔΗΜΑΡ εξέφρασε χτες ο εκπρόσωπός της Χρ. Μαχαίρας, παρότι διακηρυγμένη η πρόθεση της μειοψηφίας να μη νομιμοποιήσει με την παρουσία της τις εργασίες του.

«Στο συνέδριο μας πρέπει να γυρίσουμε σελίδα. Επιχειρούμε να ανατάξουμε τις δυνάμεις μας», ανέφερε και σκιαγραφώντας το ρόλο που διεκδικούν στο αστικό πολιτικό σύστημα πρόσθεσε: «Θεωρούμε ότι ο τόπος έχει ανάγκη μια μεταρρυθμιστική αριστερή δύναμη, έναν ενδιάμεσο πόλο, ο οποίος μπορεί να εξισορροπήσει τις διπολικές ακρότητες και να συμβάλει με τις δικές του δυνάμεις στην ανασύσταση του προοδευτικού τόξου».

Στο μεταξύ, σφοδρή επίθεση στον Φ. Κουβέλη εξαπέλυσε χτες ο Γ. Πανούσης. Προεξοφλώντας ότι ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ έχει συμφωνήσει με Σαμαρά - Βενιζέλο για την Προεδρία της Δημοκρατίας, τον κατηγόρησε πως θυσιάζει την ΔΗΜΑΡ για μια προσωπική του επιλογή.

Το ζήτημα της απογείωσης του συντελεστή ΦΠΑ, που ισχύει για τη μεγάλη γκάμα των εμπορευμάτων μαζικής λαϊκής κατανάλωσης επανέρχεται στα σενάρια και τους σχεδιασμούς συγκυβέρνησης και ιμπεριαλιστικών Οργανισμών, ως «ισοδύναμο» αντιλαϊκό μέτρο. Η «συζήτηση» δεν είναι καινούργια, αντίθετα το νέο μέτρο έχει υποδειχθεί τόσο από την Κομισιόν όσο και από το ΔΝΤ στο πλαίσιο της διαμόρφωσης «ενιαίου συντελεστή» ΦΠΑ. Λόγος γίνεται για τη διαμόρφωση «ενιαίου» ΦΠΑ στο 19% ή 21% (από 23% σήμερα) σε μια εξέλιξη που θα απογειώσει τη φοροληστεία στη μεγάλη γκάμα της κατανάλωσης (τρόφιμα, τιμολόγια ηλεκτρικού ρεύματος, ύδρευσης, εισιτήρια μέσων μαζικής μεταφοράς, ιατρική και νοσοκομειακή περίθαλψη), κατηγορίες, στις οποίες εφαρμόζεται σήμερα ο «χαμηλός» συντελεστής 13% (6,5% για τα φάρμακα). Η «ενιαιοποίηση» των συντελεστών θα αυξήσει κατακόρυφα και τους «μειωμένους» συντελεστές ΦΠΑ στα νησιά του Αιγαίου.

Από την πλευρά του, το υπουργείο Οικονομικών, θα προχωρήσει στην εκπόνηση ειδικής μελέτης σχετικά με τις «αλλαγές» στους συντελεστές, καθώς και για τα μέτρα που αφορούν στην «εισπραξιμότητα» του φόρου. Σε κάθε περίπτωση, το μέτρο της κατάργησης των χαμηλών συντελεστών και της επιβολής ενός ενιαίου συντελεστή υπολογισμού του θα εφαρμοστεί κατά τέτοιο τρόπο ώστε να οδηγήσει σε αύξηση των συνολικών κρατικών εσόδων από τον ΦΠΑ. Είναι βέβαιο ότι θα αποτελέσει κι ένα από τα «ισοδύναμα» δημοσιονομικά μέτρα που, προκειμένου να αναπληρωθούν οι απώλειες από τις φοροελαφρύνσεις σε όφελος των επιχειρηματικών Ομίλων, αλλά και από τυχόν αλλαγές στο μείγμα της φορολογικής πολιτικής.