Μακρόνησος, τόπος θυσίας και μαρτυρίου. Τόπος πάλης και αντίστασης ενός γίγαντα λαού. Τόπος ιερός, όπου δεκάδες αγωνιστές της Εθνικής ΕΑΜικής Αντίστασης και μαχητές του Δημοκρατικού Στρατού, βασανίστηκαν και ξεψύχησαν, αλλά δεν παραδόθηκαν, μένοντας πιστοί στα ιδανικά τους. Το άνυδρο αυτό νησί της Αττικής, το "Νταχάου" της Ελλάδας, ο "Νέος Παρθενώνας" - όπως το ονόμασαν οι "αναμορφωτές" - που το 1948 ο αριθμός των εξορίστων φαντάρων έφτασε τους 30.000, επισκέφτηκαν την Κυριακή οι αντιστασιακοί, που εξορίστηκαν και βασανίστηκαν απάνθρωπα, από την τότε ξενοκίνητη κυβέρνηση.

Δεν ήταν, όμως, μόνο οι αντιστασιακοί. Ηταν και εκατοντάδες νεολαίοι, μέλη και φίλοι της ΚΝΕ, που με επικεφαλής τον Γραμματέα του ΚΣ της ΚΝΕ, Νίκο Σοφιανό, πήγαν - σεμνοί προσκυνητές - να αποτίσουν ελάχιστο φόρο τιμής στους ήρωες της Μακρονήσου και να διατρανώσουν την απόφασή τους, να συνεχίσουν επάξια τον αγώνα των προηγούμενων γενιών.

"Θεωρούσαν, τόσο οι Ηνωμένες Πολιτείες όσο και η Μεγάλη Βρετανία, αλλά και η ντόπια ξενοκίνητη κυβέρνηση, ότι έπρεπε να ξεμπερδέψουν όσο πιο γρήγορα γινόταν με την Εθνική Αντίσταση. Από το ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ και το ΔΣΕ. Αλλά, κυρίως από το ΚΚΕ, το οποίο ήταν ο φυσικός καθοδηγητής της Αντίστασης", τόνισε ο κεντρικός ομιλητής της εκδήλωσης, Παναγιώτης Μακρής επίτιμος δήμαρχος Καισαριανής και αντιπρόεδρος της ΠΕΚΑΜ, δίνοντας το λόγο, για τον οποίο έπρεπε να φτιαχτεί το ελληνικό "Νταχάου".

Παρ' όλα αυτά ο τόπος αυτός, που αναγνωρίστηκε ως ιστορικός το 1989, σήμερα κινδυνεύει από την ανεξέλεγκτη κτηνοτροφία, την ιχθυοκαλλιέργεια και τη μελισσουργία. Για την απαράδεκτη αυτή κατάσταση που επικρατεί στο νησί ο Π. Μακρής τόνισε ότι είναι ανάγκη να μπει σε εφαρμογή το σχετικό Προεδρικό Διάταγμα, προκειμένου να διαφυλαχτεί ο ιστορικός τόπος της Μακρονήσου και να διατηρηθούν τα κτίρια, τα οποία, άλλωστε, κινδυνεύουν άμεσα.

"Θέλουν να σκεπάσουν με σκουπίδια την ιστορική μνήμη της Μακρονήσου", επισήμανε ο Π. Μακρής. Και κατέληξε: "Η Μακρόνησος είναι και θα παραμείνει σύμβολο θυσίας για τη δημοκρατία και την ειρήνη. Φάρος φωτεινός για την απόκρουση των σημερινών επιθέσεων".

Ο Σπύρος Στριφτάρης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, χαιρετίζοντας την εκδήλωση, τόνισε: "Φτωχαίνουν τα λόγια μπροστά στην αντρειοσύνη που έδειξαν πάνω από 100.000 άνθρωποι, οι οποίοι βασανίστηκαν απάνθρωπα, γιατί θέλησαν να παλέψουν για τα ιδανικά τους".

"Βοζίκης, παρών. Λεφούσης, παρών. Φωτιάδης, παρών... " Και πόσοι άλλοι που ακόμη και σήμερα, 51 χρόνια μετά, δε γνωρίζουμε τα ονόματά τους. Η συγκίνηση είναι "γραμμένη" στα πρόσωπα όλων των αντιστασιακών και των νέων. Οι παρευρισκόμενοι κράτησαν ενός λεπτού σιγή. Ολοι τους, αντιστασιακοί και νεολαίοι όρθιοι με τις κόκκινες σημαίες να κυματίζουν στον αέρα, αποτίουν ελάχιστο φόρο τιμής στους αγωνιστές ήρωες της Αντίστασης.

Το τραγούδι "Επέσατε θύματα, αδέρφια εσείς... ", σπάει τη σιωπή, όχι όμως και τη συγκίνηση, η οποία εξακολουθεί να είναι διάχυτη. "ΑΘΑΝΑΤΟΙ", "ΠΟΤΕ ΠΙΑ ΦΑΣΙΣΜΟΣ", "ΠΟΤΕ ΠΙΑ ΜΑΚΡΟΝΗΣΙΑ", τα συνθήματα.

"Τα ιδανικά της Εθνικής Αντίστασης και της κοινωνικής δικαιοσύνης είναι διαχρονικά, τα οποία υπερασπιζόμαστε ακόμη και σήμερα", σημείωσε στο σύντομο χαιρετισμό του ο πρόεδρος της ΠΕΚΑΜ Β. Χρηστακέας."Είναι ανάγκη, συνέχισε, η Μακρόνησος, να διατηρηθεί τόπος ιστορικής μνήμης, ενώ, όλα τα κτίρια πρέπει να διατηρηθούν, ώστε να είναι αδιάψευστος μάρτυρας των όσων συνέβησαν". "Στον τόπο αυτό αναμετρήθηκαν η βία και η βαρβαρότητα του φασισμού με τις ιδέες, τα ιδανικά και τις πανανθρώπινες αξίες της κοινωνικής δικαιοσύνης και της ελευθερίας, οι οποίες και νίκησαν, μετατρέποντας το χώρο αυτό, σε χώρο ελευθερίας και ανάτασης", είπε, επίσης, στο ξεκίνημα της εκδήλωσης ο γραμματέας της ΠΕΚΑΜ Θ. Τσουκνίδας.Χαιρετισμό απηύθυνε η Αλέκα Παϊζη ηθοποιός και επίτιμος πρόεδρος των γυναικών αγωνιστών Μακρονήσου, η οποία τόνισε: "Το Μακρονήσι αποτελεί ιστορικό μνημείο, όπου δοκιμάστηκε η έννοια άνθρωπος". Τέλος, την εκδήλωση χαιρέτισαν, από την πλευρά του ΣΥΝ η Αννα Φιλίνη και από το ΔΗΚΚΙ ο Π. Μαντάς.

Κώστας ΤΡΑΚΟΣΑΣ

Είναι πολλά αυτά που δένουν το μαρτυρικό νησί με την τραγωδία του Αισχύλου "Προμηθέας Δεσμώτης".Γι' αυτό και η Πανελλήνια Ενωση Κρατουμένων Αγωνιστών Μακρονήσου,στα πλαίσια του προχτεσινού προσκυνήματος, διοργάνωσε και την παρουσίαση της Αισχύλειας τραγωδίας, από το θίασο "Επιλογή" του Νικήτα Τσακίρογλου.

"Κράτος και Βία". Οι δύο αυτές λέξεις περικλείουν ένα δυνατό συμβολισμό. Την κρατική βία γνώρισε το προοδευτικό κομμάτι του λαού μας, "Κράτος και Βία" είναι τα πρώτα λόγια του Προμηθέα Δεσμώτη, που γίνεται θύμα των εντολών του Διός. "Να τον κρεμάσεις με καρφιά ψηλά στων βράχων τα κρεμνά... Θα δώσει λόγο στους Θεούς, να μάθει του Διός την τυραννίδα να τιμά και τις φιλάνθρωπες κινήσεις να πάψει". "Κράτος και Βία". "Με ακατάλυτα δεσμά θα σε καρφώσω στον απάνθρωπο βράχο. Αγάπησες τον άνθρωπο κι αυτά σε βρήκαν τα δεινά". Αυτός δεν ήταν και ο λόγος των "δεινών" των ανθρώπων της Αντίστασης; "Κι όλο το φταίξιμό μας ήταν που αγαπάμε, όπως και συ, τη λευτεριά και την ειρήνη" (Γ. Ρίτσος).

Ο "Προμηθέας Δεσμώτης",ήταν η φωνή που δεν υποτάχθηκε στον ολοκληρωτισμό που εκφράζει ο Δίας. Είναι η φωνή που θέλησε να πνίξει ο Δίας. Είναι ο ήρωας που αντιστάθηκε στην υποταγή μιας αρχής που θέλησε να λειτουργήσει σε βάρος του ανθρώπου. Και σ' αυτό τον τόπο που συγκλονίστηκε από τη βία των κρατούντων σε βάρος αυτών που δεν υποτάχθηκαν, η παράσταση λαμπρύνθηκε από μια ιδιαίτερη σημασία.

Η βασική σύγκρουση του έργου γίνεται ανάμεσα στον Προμηθέα και τον αόρατο παντοκράτορα Δία, ανάμεσα στον άνθρωπο και τη θεϊκή εξουσία. "Δε βλέπω κανένα τέλος στα πάθη μου πριν πέσει ο Δίας απ' το θρόνο". Μπορεί να μη νικιέται ο Δίας, αλλά καταδικάζεται στη συνείδηση του θεατή, όπως καταδικάστηκε στη συνείδηση του ελληνικού λαού το κράτος βίας που προσπάθησαν να επιβάλουν.Και όπως ακριβώς προφητεύεται από τον Προμηθέα το τέλος της απόλυτης κυριαρχίας του Δία: "Δε θα είναι των θεών κύριος για πάντα", το ίδιο σίγουρο είναι ότι οι εκφραστές της αντίδρασης και της βίας δε θα είναι "κύριοι" των λαών για πάντα. Αυτό εκφράστηκε περίτρανα με το δυνατό χειροκρότημα. Ενα χειροκρότημα διπλής σημασίας. Χειροκρότημα για τους συντελεστές της παράστασης, αλλά και γι' αυτούς που ύψωσαν και εξακολουθούν να υψώνουν το κεφάλι και τη φωνή τους.

Η παράσταση ανέβηκε σε σκηνοθεσία Νικήτα Τσακίρογλου,μετάφραση Κ. Χ. Μύρη,μουσική Γιώργου Κουρουπού,κοστούμια Γιάννη Μετζικώφ,σκηνικά Γιώργου Ζιάκα και χορογραφία Ερσης Πήττα.Τους ρόλους ερμήνευσαν: Νικήτας Τσακίρογλου, Μάκης Ρευματάς, Κώστας Κλεφτόγιαννης, Ζωή Ναλμπάντη, Ιάκωβος Ψαράς, Νόνη Ιωαννίδου, Κώστας Αθανασόπουλος κ. ά.

Σ. Α.

Ο καθαρός ουρανός και η γαλήνια θάλασσα άνοιξαν την αγκαλιά τους Κυριακή πρωί για να φιλοξενήσουν τη μνήμη που μισό αιώνα τώρα ρίχνει χρώμα στην ιστορία του τόπου μας. Κόκκινο χρώμα, ίδιο με το χρώμα της σημαίας που άρχισε να βάφει σαν κύμα το λιμάνι του Λαυρίου. Στην αρχή το "σκηνικό" στο λιμάνι είχε λευκό χρώμα. Τα λευκά μαλλιά τους ψιθύριζαν εικόνες αντοχής, δύναμης και παντοτινής ελπίδας. Ποτέ ρυτίδες δεν ήταν πιο όμορφες, όσο οι ρυτίδες στα πρόσωπα αυτών των ανθρώπων που συγκεντρώθηκαν με τα μάτια καρφωμένα στο απέναντι νησί. Μακρόνησος. Ο αέρας έσπερνε ακόμη ελπίδες. Τα περήφανα μάτια τους και το κεφάλι, που δε λύγισε ούτε καν ο χρόνος, έριχναν πανιά για να συνεχίσουμε το ταξίδι των οραμάτων που μας κληροδότησαν οι αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, οι αγωνιστές της ελευθερίας και της δικαιοσύνης. Εμοιαζε με ζωγραφιά η στιγμή που άρχισε να μπαίνει στο λιμάνι το κόκκινο κύμα με τις σημαίες της ΚΝΕ και τα δυνατά συνθήματα. Η ένωση για τον κοινό δρόμο απελευθέρωνε αμέτρητες ελπίδες και το καράβι άγγιζε τις αναμνήσεις. Αναμνήσεις δυνατές σαν χαρακιές ψυχής. "Καραβιές" οι ελπίδες γέμισαν ασφυκτικά δύο φορές το καράβι. Μια από τον Πειραιά και μία από το Λαύριο. Κάποιοι έσκυβαν και φύλαγαν το χώμα. Αλλοι σκούπιζαν διακριτικά τα μάτια τους. Το βήμα ήταν γρήγορο. Οι μνήμες σκαρφάλωναν γεμάτες από ζωή στον μαρτυρικό τόπο. Πρόσωπο με πρόσωπο με φιγούρες ολοζώντανες να μας καλωσορίζουν. Κι ένας σταυρός. Εκεί που ξεψύχησε ο Σαμπατάκος από τα βασανιστήρια, στα 27 του χρόνια. Οι κραυγές των αγωνιστών, που πριν πενήντα χρόνια δολοφονήθηκαν εν ψυχρώ από τα όργανα της Δεξιάς και των επικυρίαρχων Αγγλοαμερικανών, δυνάμωναν την πίστη και "όρκιζαν" στη συνέχεια των αγώνων τους. Ο Βασίλης Χριστακέας, ο Αντώνης Σωτηρόπουλος, ο Παναγιώτης Γιατράς και πολλοί άλλοι "ανεπίδεκτοι αναμορφώσεως" μας περπάτησαν στο χώρο του "συρματοπλέγματος". Η Αλέκα Παϊζη, η Παναγιώτα Κακαβά, συγκρατούμενες στην ίδια σκηνή στο στρατόπεδο γυναικών, "αμετανόητες" αγωνίστριες, θυμούνται με το χαμόγελο στα χείλη τις πικρές στιγμές που έζησαν, αλλά και την αλληλεγγύη που τους έδενε, γιατί τους ένωνε η πίστη για τα ίδια ιδανικά. Ιδανικά ποτισμένα με τις ιδέες του κομμουνισμού. Ιδανικά μεγάλα, άξια να ενισχύσουν την αντοχή.

Λίγο πιο κάτω μια νεκρή πόλη, η "πόλη" του Β Τάγματος. Μέσα από τα ερείπια και τα κόκκινα τούβλα, που οι ίδιοι οι εξόριστοι έφτιαχναν, ξεπηδούν χιλιάδες ονόματα αγωνιστών. Ο Γιάννης Ρίτσος ζωγραφίζει πάντα πέτρες και γράφει. Ο Μάνος Κατράκης τον ρωτάει αν θέλει καφεδάκι κι απάνω στα γόνατά του, σ' ένα δοχείο με συμπυκνωμένο οινόπνευμα ψήνει τα "καφεδάκια" τους. Ανάβουν τσιγάρο και συζητούν για το όραμα του λαού. Εκεί κι ο Χρίστος Δαγκλής, ο Γιάννης Ιμβριώτης, ο Δημήτρης Φωτιάδης, ο Τζαβάλας Καρούσος, ο Μάνθος Κέτσης... Είναι μέρα. Ο ήλιος ψηλά... Ντρέπεται κι εκείνος για τη βία των ανθρώπων. Ο Μάνος Κατράκης σηκώνει στα χέρια του μια μεγάλη πέτρα, γυρίζει προς τη θάλασσα και αρχίζει να ερμηνεύει το λόγο του Αισχύλου. Ο ίδιος ο "Προμηθέας Δεσμώτης".

Τα σωματικά και ψυχολογικά μαρτύρια δεν τους λύγισαν. Κι όσοι δεν άντεξαν, ήταν μόνο το πρόσχημα. Κι αν κάποια κορμιά λύγισαν, οι συνειδήσεις απέδειξαν την ελευθερία τους και την αποτυχή "αναμόρφωση". Οι εκλογές του '50 ήταν η απόδειξη. Η συνείδηση θέλει μόνο οξυγόνο για να επιζήσει. Η συνείδηση των αγωνιστών της Μακρονήσου και όλων των τόπων εξορίας αποστόμωσε όλους τους εχθρούς του πολιτισμού και του λαού μας, αποστόμωσε όλες τις σκοτεινές δυνάμεις που χτύπησαν και χτυπάνε κατά καιρούς ολόκληρο τον ελληνικό λαό. Η πίστη, η αντοχή, οι αγώνες των "γενναίων" της Αντίστασης επικυρώνουν τη συνέχεια του αγώνα.

Σοφία ΑΔΑΜΙΔΟΥ

"Είναι περιττό να μιλήσουμε για τους τρόπους δουλιάς των αντιστασιακών. Γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα τη δουλιά του μυρμηγκιού, τη δράση που συσπειρώνει ευρύτερες δυνάμεις".Μ' αυτά τα λόγια, ο Σπύρος Χαλβατζής,μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, μιλώντας χτες σε συγκέντρωση αντιστασιακών, στην αίθουσα της Πανηπειρωτικής, με θέμα: "Οι δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές και τα καθήκοντα των αντιστασιακών", αποτύπωσε τη σημασία μιας τέτοιας δράσης και την ανάγκη να συνεχιστεί. Την ανάγκη να αντιμετωπίσουν οι αντιστασιακοί την προσπάθεια υπουργών και κυρίως δημάρχων και νομαρχών που στηρίζονται από το ΠΑΣΟΚ, να δημαγωγήσουν προεκλογικά και να υποκλέψουν τις ψήφους τους.

"Αρχισε ήδη συστηματική προσπάθεια, ώστε κάποια μικρορουσφέτια ή ώριμα και δίκαια αιτήματα παραρτημάτων αντιστασιακών να ικανοποιηθούν ακριβώς στην προεκλογική περίοδο, τόνισε, ο Σπ. Χαλβατζής. "Δεν πρέπει να μείνει αναπάντητη αυτή η επιχείρηση αποπροσανατολισμού".Η απάντηση, λοιπόν, ήρθε χτες από τους εκπροσώπους 65 παραρτημάτων της ΠΕΑΕΑ, που κατέκλυσαν την Πανηπειρωτική, με την απόφαση συγκρότησης επιτροπών στήριξης των ψηφοδελτίων λαϊκής αντεπίθεσης.

Αναφερόμενος στη, με πολλές αμφισβητήσεις, υποψήφια ΠΑΣΟΚ - ΣΥΝ στο Δήμο της Αθήνας, κ. Δαμανάκη, ο Σπ. Χαλβατζής τόνισε: "Φαίνεται ότι το "καραβάνι" δεν προχωρά. Το κυριότερο όμως είναι ότι η πολιτική που ακολούθησε τέσσερα χρόνια στο Δήμο Αθηναίων ήταν σύμφωνη στα στρατηγικής σημασίας ζητήματα, που προωθούσε η κυβερνητική πολιτική που επίσης στήριζε ο κ. Αβραμόπουλος". Σε δευτερεύοντα ζητήματα - συνέχισε - ίσως να υπήρξαν και διαφορετικές αντιλήψεις. Η προσφυγή ωστόσο, στα παλιά τερτίπια του ΠΑΣΟΚ περί δεξιάς και προοδευτικών δυνάμεων είναι προσπάθεια αποπροσανατολισμού. Προοδευτική, αριστερή, ριζοσπαστική αντίληψη είναι αυτή που αντιτάσσεται στο μεγάλο κεφάλαιο, στην υποταγή και την εξάρτηση. Παλεύει ενάντια στη λιτότητα, στην αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων, στηρίζει τους αγώνες των εργαζομένων και των ανέργων. Βρίσκεται, δηλαδή, στην αντίπερα όχθη από την εφαρμοζόμενη πολιτική, στις οδηγίες και τις εντολές που την κατευθύνουν.

Υπάρχουν δύο αντιλήψεις στο χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, σημείωσε ο Σπ. Χαλβατζής. Η μία, η κυρίαρχη, είναι αυτή που αποδέχεται και εφαρμόζει την κυβερνητική πολιτική, την πολιτική που εκπορεύεται από την Ευρωπαϊκή Ενωση και μετατρέπει την ΤΑ στο μακρύ χέρι του κράτους. Η άλλη αντίληψη απαιτεί ΤΑ αγωνιστική, διεκδικητική που θα μάχεται μαζί με το λαό, για την ικανοποίηση δίκαιων αιτημάτων. Ως κόμμα δίνουμε τη μάχη με επίκεντρο τα λαϊκά προβλήματα και είναι ευκαιρία σήμερα που ο λαός νιώθει στο πετσί του τον εκσυγχρονισμό να αξιοποιήσουμε την αγανάκτησή του, ως μια αφετηρία λαϊκής αντεπίθεσης. "Η πολιτική μας πρέπει να διοχετεύεται από χίλια κανάλια και δρόμους, ώστε να προβληθούν οι ιδέες μας", σημείωσε.

Κριτήριο για κάθε υποψήφιο - συνέχισε - είναι η στάση και δράση του για την ανάδειξη των προβλημάτων και των αιτίων που τα δημιουργούν και τα οξύνουν. Εάν αγωνίζονται οι αιρετοί για να περιορίζεται η ανεργία. Εάν παλεύουν για να βελτιώνεται η κατάσταση στην παιδεία, την εκπαίδευση, στα σχολεία, στην υγεία. Εάν πάνε κόντρα στην κατάργηση της κοινωνικής πρόνοιας και τη μετατροπή της σε εμπόρευμα. Εάν προστατεύουν το περιβάλλον από την κερδοσκοπία του μεγάλου κεφαλαίου. Εάν οι συνταξιούχοι δε ρίχνονται στο περιθώριο. Εάν στέκονται στο πλευρό των εργαζομένων όταν χτυπιούνται από τα ΜΑΤ και τις δυνάμεις του κεφαλαίου.

Τη συγκέντρωση έκλεισε ο αντιπρόεδρος της ΠΕΑΕΑ, Δημήτρης Μπάφας,λέγοντας πως ξεκινούν δουλιά από αύριο!

"Μνημείο Εκτελεσθέντων Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης 1940 - 1949", είναι οι λέξεις που αναγράφονται από την περασμένη Κυριακή στη μαρμάρινη πλάκα, στο μνημείο, δηλαδή, που κατασκευάστηκε στο χώρο όπου εκτελέστηκαν όλη αυτή την περίοδο πάνω από 50 κομμουνιστές πατριώτες στο ακρωτήριο Τούρλος, στην Αίγινα. Η πλάκα τοποθετήθηκε στη διάρκεια σχετικής εκδήλωσης ως χρέος, για την απόδοση της πρέπουσας τιμής στους νεκρούς που θυσίασαν την ίδια τους τη ζωή, αγωνιζόμενοι για τη λευτεριά της πατρίδας και τη δημοκρατία, ενάντια στους κατακτητές και την ξενοκίνητη κυβέρνηση που ακολούθησε.

Χρέος, που, δυστυχώς, "περίμενε" 50 ολόκληρα χρόνια για να γίνει πραγματικότητα...

Και ήταν πολλοί οι συγγενείς και συναγωνιστές που έφτασαν εκεί για να τιμήσουν τη μνήμη των εκτελεσμένων αγωνιστών, αδιαφορώντας για τις "αντίξοες συνθήκες", αφού χρειάστηκε να περπατήσουν αρκετή ώρα, κάτω από τον ήλιο, το χωματόδρομο που οδηγούσε στο χώρο της θυσίας.

Η εκδήλωση τιμής και μνήμης των αγωνιστών ξεκίνησε με τα αποκαλυπτήρια του μνημείου, από τον πρόεδρο της Κοινότητας Μεσαγρού Αίγινας, Θωμά Γάλαρη.Ακολούθησαν χαιρετισμοί του εκπροσώπου της ΠΕΑΕΑ Νίκανδρου Κεπέση και της ΠΟΑΕΑ Λουκά Λέκκα.Ο Ν. Κεπέσης μίλησε για "την άγρια δολοφονία των Ελλήνων αγωνιστών", ενώ κατήγγειλε την αδιαφορία της πολιτείας για την κατασκευή ενός τέτοιου μνημείου, παρά τις προσπάθειες των αντιστασιακών οργανώσεων και του ΚΚΕ για δεκαετίες ολόκληρες.

Μετά την κατάθεση στεφανιών, οι συγγενείς και συναγωνιστές των θυμάτων τραγούδησαν όλοι μαζί το "Επέσατε θύματα" και κράτησαν ενός λεπτού σιγή, αποδίδοντας ελάχιστο φόρο τιμής στους εκτελεσμένους αγωνιστές.

Στην εκδήλωση παραβρέθηκε ο βουλευτής του ΚΚΕ Μήτσος Κωστόπουλος,ο δήμαρχος της Αίγινας, Γκότσης Τρύφων,εκπρόσωποι της Νομαρχιακής και Τοπικής Αυτοδιοίκησης, των τοπικών αρχών και μαζικών φορέων κ.ά.

Φ. Σ.

Δυναμική ήταν η παρουσία των Κνιτών στη Μακρόνησο, όπου έδειξαν ότι θα συνεχίσουν επάξια τον αγώνα των παλιότερων

Ενός λεπτού σιγή στη μνήμη των ηρώων της Μακρονήσου

Στιγμιότυπο από τη θεατρική παράσταση του Νικήτα Τσακίρογλου "Προμηθέας Δεσμώτης"