Από νέους με δίψα να γνωρίσουν την αλήθεια που τους στερεί το εκμεταλλευτικό σύστημα για την Ιστορία του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, γέμισε την περασμένη Κυριακή η αίθουσα Συνεδρίων της ΚΕ του ΚΚΕ στον Περισσό. Μαθητές και μαθήτριες από Αθήνα και Πειραιά ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της ΚΝΕ και πήραν μέρος σε εκδήλωση που εντάσσεται στο πλαίσιο της πολύμορφης διαρκούς προσπάθειας της ΚΝΕ να φέρει σε επαφή τους νέους με την ιστορική αλήθεια, να αντλήσουν από αυτή διδάγματα και δύναμη για τους αγώνες. Το θέμα ήταν «Ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος μέσα από τα σχολικά βιβλία».

Στα διδάγματα που μεταφέρονται από το «τότε» στο «τώρα», στις διαχρονικές ευθύνες του εκμεταλλευτικού συστήματος που γεννά τους πολέμους, στην ανυπέρβλητη προσφορά του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε και του κομμουνιστικού κινήματος σε όλες τις χώρες στην Αντιφασιστική Νίκη αναφέρθηκε στην ομιλία του ο Διονύσης Αρβανιτάκης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και του Τμήματος Ιστορίας της ΚΕ του Κόμματος. Μίλησε στο νεανικό ακροατήριο για τις συνθήκες που οδήγησαν στον πόλεμο, τις αντιθέσεις των ιμπεριαλιστών, τη θέση της ΕΣΣΔ και τη στάση του ελληνικού λαού και του ΚΚΕ. Ανάμεσα σε άλλα σημείωσε ότι «το ΚΚΕ, όπως και κάθε κομουνιστικό κόμμα στη δική του χώρα, πρωτοστάτησε στην πάλη και ενάντια στο φασισμό και ενάντια στη στρατιωτική επίθεση από πλευράς του φασισμού και ταυτόχρονα υπεράσπισε τη Σοβιετική Ενωση, τη νέα σοσιαλιστική κοινωνία. Ηταν μια συνεπής αντιιμπεριαλιστική διεθνιστική στάση, όπως ήταν και η πάλη του σοβιετικού λαού και του Κόκκινου Στρατού». Θύμισε ότι το ΚΚΕ χτυπήθηκε από τη βασιλομεταξική δικτατορία, η οποία έριξε τα στελέχη του στη φυλακή, ενώ στη συνέχεια το αστικό κράτος τα παρέδωσε στους κατακτητές. Ετσι, ο Γραμματέας του ΚΚΕ βρέθηκε από τη φυλακή του Μεταξά στα στρατόπεδα του Νταχάου.

Σε ό,τι αφορά την αστική τάξη της Ελλάδας, σημείωσε ότι ένα κομμάτι της συνεργάστηκε με τους Γερμανούς και στελέχη των αστικών κομμάτων στελέχωσαν το κράτος, ένα άλλο κομμάτι έφυγε στο εξωτερικό και συμμετείχε σε μάχες και, όπως σημείωσε, αυτό το κομμάτι εμφανίζεται σαν αντίσταση. «Αποσιωπάται η βασική αντίσταση που έγινε τότε από το λαό, αποσιωπούν το μεγαλειώδες ιστορικό γεγονός της δημιουργίας του ΕΑΜ και των διαφόρων οργανώσεων που εκεί συσπειρώθηκε η πλειοψηφία του ελληνικού λαού και ένα μικρό κομμάτι από αστούς που παρέμειναν στην Ελλάδα», είπε.

Ο ομιλητής απάντησε και σε μία πάγια διαστρέβλωση που επιχειρείται προκειμένου να συκοφαντηθεί ο σοσιαλισμός: «Λένε ότι εκεί που μπήκε ο Κόκκινος Στρατός έκανε κατάκτηση και επέβαλε ολοκληρωτικά καθεστώτα. Οπου μπήκε ο αμερικάνικος είχαμε απελευθέρωση και κατοχύρωση της δημοκρατίας», σημείωσε τονίζοντας ότι «ο Κόκκινος Στρατός στις χώρες που απελευθέρωνε στήριζε τις λαϊκές δυνάμεις και αποσταθεροποιούσε την αστική εξουσία και ταξικά ανάλογα έκανε ο αμερικάνικος που υπονόμευε τις κομμουνιστικές και άλλες φιλεργατικές δυνάμεις».

Κλείνοντας την ομιλία, αναφέρθηκε στο λυσσαλέο ιμπεριαλιστικό ανταγωνισμό που βρισκόταν και τότε και σήμερα σε εξέλιξη, αλλά και την κοινή στρατηγική του ιμπεριαλισμού ενάντια στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα και κάλεσε σε αυτές τις συνθήκες να επιμείνουμε σε «ισχυρό ΚΚΕ, έτοιμο παντός καιρού, γερή και επαναστατική ΚΝΕ, λαϊκή συμμαχία για τη λαϊκή εξουσία». Μπροστά δε στις εκλογές της επόμενης Κυριακής, κάλεσε τους νέους να έχουν σαν κριτήριο ψήφου και την παραχάραξη της Ιστορίας και τον αντικομουνισμό και να δώσουν απάντηση σε όσους κινούνται σε αυτήν την κατεύθυνση.

Την εκδήλωση συμπλήρωσε η ενδιαφέρουσα έκθεση φωτογραφιών και ντοκουμέντων που ταξίδευε τον επισκέπτη στα πρώτα βήματα του επαναστατικού κομμουνιστικού κινήματος. Από την Οχτωβριανή Επανάσταση, τους σταθμούς του εργατικού σοσιαλιστικού κινήματος στην Ελλάδα, στο ματωμένο Μάη του '36, τους «200» της Καισαριανής, τους εργατικούς αγώνες μετά τη δικτατορία, φτάνοντας στα σημερινά καθήκοντα των Ελλήνων κομμουνιστών όπως διατυπώνονται στις αποφάσεις του 18ου Συνεδρίου του ΚΚΕ.

Ενα μικρό αντιπροσωπευτικό κομμάτι από τον πλούτο της καλλιτεχνικής δημιουργίας που γέννησαν οι αγώνες παρουσίασε η Ορχήστρα της ΚΝΕ, αποδίδοντας «με ψυχή» αντάρτικα και πολιτικά τραγούδια. Παράλληλα, νέοι μαθητές πλαισίωναν το καλλιτεχνικό πρόγραμμα διαβάζοντας στίχους του Μπρεχτ, του Ρίτσου, του Τάσου Λειβαδίτη, από το Θέατρο στο Βουνό, τον όρκο του μαχητή του ΔΣΕ, κείμενα του Νίκου Ζαχαριάδη και από την απολογία της Ηλέκτρας Αποστόλου.

«Η ανάδειξη της ιστορικής αλήθειας, η αντιπαράθεση με τη διαστρέβλωση και την παραχάραξή της είναι χρέος. Βασική προϋπόθεση είναι η κατάκτηση της γνώσης, που μπορεί να είναι κοπιαστική, ταυτόχρονα όμως μας απελευθερώνει και μας δείχνει το δρόμο για να αλλάξουμε τον κόσμο». Αυτή την προτροπή απηύθυνε η Θεανώ Καπέτη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, μιλώντας στην εκδήλωση που διοργάνωσε η Οργάνωση Θεσσαλονίκης της ΚΝΕ, το απόγευμα της Κυριακής, στο κέντρο ιστορίας του Δήμου Θεσσαλονίκης, με θέμα «Ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος μέσα από τα σχολικά βιβλία», όπου αναδείχθηκε η επιχείρηση παραχάραξης της ιστορίας και ο αντικομμουνισμός.

Η Θεανώ Καπέτη, μιλώντας στους νεολαίους, κύρια μαθητές, αναφέρθηκε σε συγκεκριμένα παραδείγματα που υπάρχουν στα βιβλία ιστορίας της Γ' Γυμνασίου και Γ' Λυκείου, μέσα από τα οποία αναβιώνουν αντικομμουνιστικά ιδεολογήματα όπως η εξίσωση των φασιστικών καθεστώτων με τη «Σταλινική Ρωσία». Σημείωσε πως τα βιβλία δεν αναφέρονται στις βασικές αιτίες που οδήγησαν στον Β' παγκόσμιο πόλεμο, όπως όξυνση των αντιθέσεων ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις για το ξαναμοίρασμα του κόσμου και στην ύπαρξη του πρώτου εργατικού κράτους στον κόσμο, της ΕΣΣΔ που αποτέλεσε στόχο όλων των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Υποβαθμίζεται ο ρόλος της ΕΣΣΔ και του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος γενικότερα στον αντιφασιστικό αγώνα καταργώντας κάθε μέτρο αντικειμενικότητας στην προσέγγιση της ιστορίας.

Ολα αυτά σχετίζονται με το ποιος γράφει την ιστορία, και αυτή είναι η τάξη που έχει στα χέρια της την εξουσία, σημείωσε η Θ. Καπέτη. Και εξήγησε: «Στον καπιταλισμό η αστική τάξη που είναι κυρίαρχη διαθέτει ολόκληρο ιδεολογικό οπλοστάσιο, πολλούς μηχανισμούς ενσωμάτωσης ώστε να μπορέσει να χειραγωγήσει την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα. Ενας από τους πιο βασικούς μηχανισμούς που διαθέτει είναι η εκπαίδευση, που έχει συγκεκριμένη αποστολή: Να συμβάλλει στην καλλιέργεια, από μικρή ηλικία, της αντίληψης ότι το εκμεταλλευτικό σύστημα στο οποίο ζούμε είναι μοναδικό, δεν μπορεί να υπάρξει άλλο αντάξιό του».

«Σ' αυτή την κατεύθυνση κινούνται και τα βιβλία ιστορίας από τη Γ' Δημοτικού μέχρι και το πανεπιστήμιο. Χαρακτηρίζονται από αποσπασματικότητα - αντιεπιστημονικότητα - ιδεολογική μονομέρεια - υποκατάσταση της γενικής παιδείας από τις δεξιότητες.

Διακατέχονται από μια εντελώς ξεπερασμένη επιστημονικά αντίληψη για την ιστορία, θεωρώντας την ως άθροισμα γεγονότων που δεν ανάγονται σε αντικειμενικές, οικονομικές και κοινωνικές αιτίες και δεν πραγματώνονται από κοινωνικές δυνάμεις, αλλά από το τυχαίο, ή τη βούληση των προσώπων. Αυτή η αντίληψη οδηγεί στην ακύρωση της αντικειμενικής ιστορικής πραγματικότητας και της πάλης των τάξεων ως κινητήριας δύναμης της ιστορίας», τόνισε.