Σε μια «de profundis» (εκ βαθέων) - όπως ο ίδιος τη χαρακτήρισε - ομιλία, σε εκδήλωση που διοργάνωσε προς τιμήν του το Ελληνοαμερικανικό Επιμελητήριο στη «Μεγάλη Βρετανία», ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Τσίπρας, άρπαξε χτες μια ακόμα ευκαιρία για να διαβεβαιώσει Ελληνες και ξένους κεφαλαιοκράτες ότι είναι το «άλογο» που μπορούν να εμπιστευθούν για τη διαχείριση των υποθέσεών τους σε βάρος του λαού. Μεταξύ άλλων είπε:

-- «Κάποιοι πίστεψαν ότι ο κίνδυνος για την επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα θα ήταν μία πιθανή αντιμνημονιακή κυβέρνηση, μία πιθανή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Ηταν αφελείς όσοι το πίστεψαν αυτό. Διότι σήμερα αποδεικνύεται ότι ο πραγματικός κίνδυνος για την οικονομία είναι το ίδιο το μνημόνιο και η τρόικα με τις επιλογές της (...) Οι επιχειρήσεις κλείνουν, υπάρχει κίνδυνος αφελληνισμού των τραπεζών (...) Οι επενδυτές δεν έρχονται μέσα σε αυτό το κλίμα της αστάθειας». Ο ΣΥΡΙΖΑ διαβεβαιώνει ότι η επιχειρηματικότητα, άρα και η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων, είναι και δικό του ευαγγέλιο, όπως και των αστικών κομμάτων. Γι' αυτό και θέλει να διασφαλίσει κλίμα σταθερότητας, προκειμένου να έρθουν επενδύσεις στη χώρα. Σταθερότητα σημαίνει συνθήκες κερδοφορίας για το κεφάλαιο και «σιγή ιχθύος» από το κίνημα. Τα ίδια παλεύει να κάνει και η σημερινή κυβέρνηση, με άλλο μείγμα διαχείρισης από αυτό που λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος αυτοπροβάλλεται σαν πιο ικανός να ενσωματώσει τις λαϊκές αντιδράσεις.

-- «Κάποιοι ενδεχομένως να μας κατηγορούν ότι είμαστε αρνητικοί απέναντι σε κάθε επένδυση. Είναι λάθος αυτό. Εκεί που είμαστε αρνητικοί, εκεί που έχουμε αντίθεση, είναι όταν έχουμε επενδύσεις που δεν σέβονται τους περιβαλλοντικούς και εργασιακούς νόμους. Είμαστε υπέρ του δημόσιου και κοινωνικού ελέγχου νομικών μονοπωλίων και κρίσιμης στρατηγικής σημασίας οργανισμών για το Δημόσιο. Δεν έχουμε ούτε ρεβανσιστική διάθεση απέναντι σε συγκεκριμένους επιχειρηματίες - άλλωστε, δεν πιστεύουμε ότι η συνδιαλλαγή και η διαπλοκή είναι μία υπόθεση που αφορά μονάχα αυτούς, είναι σαν το βαλς, θέλει δύο. Είμαστε επίσης υπέρ του δημοσίου και κοινωνικού έλεγχου φυσικών μονοπωλίων και κερδοφόρων οργανισμών, διότι βλέπουμε ότι σε όλη την Ευρώπη αυτό που έχει επικρατήσει τα τελευταία χρόνια είναι το κράτος να έχει συμμετοχή και έλεγχο σ' αυτούς. Είναι όμως μια συζήτηση την οποία θα μπορούσαμε να κάνουμε και πιο ανοιχτά». Διαβεβαιώνει τους επιχειρηματίες, ντόπιους και ξένους, ότι θέλει τις επενδύσεις τους και ότι θα κάνει τα πάντα για να τις προσελκύσει. Δίπλα στον ιδιωτικό τομέα, μάλιστα, υπόσχεται να συγκροτήσει έναν κατ' ευφημισμό «δημόσιο» τομέα, για να διευκολύνει με υποδομές και χρήμα τις επενδύσεις των επιχειρηματιών. Με αυτόν τον τρόπο (κρατική συμμετοχή και έλεγχο) λειτουργεί επί χρόνια τώρα η ΔΕΗ, χωρίς αυτό να εμποδίσει την απελευθέρωση της αγοράς, τις απανωτές αυξήσεις στα τιμολόγια, τη ληστρική υπέρ των μονοπωλίων διαχείριση του ενεργειακού πλούτου της χώρας. Ακόμα και αυτή όμως η «κρατική συμμετοχή», που είναι η άλλη όψη των ιδιωτικοποιήσεων, είναι υπό την αίρεση της συζήτησης με τους «επενδυτές».

-- «Κατά την άποψή μας, παρά τη δεινή οικονομική θέση, η Ελλάδα έχει ανεξάντλητες και αναξιοποίητες δυνατότητες εξαιτίας της ανεξάντλητης γεωπολιτικής της δυναμικής. Οφείλει αυτές να τις αξιοποιήσει δίχως δογματισμούς». Προβάλλει σαν δέλεαρ για τα μονοπώλια και τα ιμπεριαλιστικά κέντρα τη γεωστρατηγική θέση της Ελλάδας, και μάλιστα «χωρίς δογματισμούς», που σημαίνει χώσιμο μέχρι τα μπούνια στους ανταγωνισμούς για τους δρόμους και τις πηγές Ενέργειας, αλλά και στα ιμπεριαλιστικά σχέδια σε βάρος λαών της περιοχής.

-- «Θεωρώ ότι είναι εθνική υπόθεση όχι απλά μιας νέας λαϊκής πλειοψηφίας ή μόνο των εργαζόμενων η διεκδίκηση μιας νέας στρατηγικής διαπραγμάτευσης (...) Πιστεύω ότι αν έχουμε εθνική στρατηγική μπορούμε να διεκδικήσουμε. Αν δεν έχουμε εθνική στρατηγική, στην κρίσιμη στιγμή θα υποστούμε νέες μεγάλες ταπεινώσεις, αντίστοιχες αυτών που είδαμε στην Κύπρο. Το σχέδιό μας, λοιπόν, περιλαμβάνει, και θέλω να είμαι ειλικρινής μαζί σας, μια σκληρή διαπραγμάτευση, μια σύγκρουση. Και σ' αυτή τη σκληρή διαπραγμάτευση πρέπει να έχουμε την αίσθηση ότι μπορούμε να επιβιώσουμε σε κάθε περίπτωση, αν έχουμε ένα κοινό όραμα που μας ενώνει για να επιβιώσουμε. Αν δεν έχουμε, δεν θα επιβιώσουμε». Ο ΣΥΡΙΖΑ κοροϊδεύει ότι από την κρίση μπορούν να βγουν εξίσου κερδισμένοι τα μονοπώλια και ο λαός, όταν αποδεδειγμένα και ανεξάρτητα από μείγμα διαχείρισης, η ανάκαμψη του κεφαλαίου προϋποθέτει την ανεξέλεγκτη χρεοκοπία του λαού. Μιλάει για «εθνική υπόθεση» και «εθνική στρατηγική» σε ό,τι αφορά στη διαπραγμάτευση μέσα στην ΕΕ, καλώντας το λαό να ταυτιστεί με την ντόπια αστική τάξη και να σηκώσει τις δικές της σημαίες. Ταυτόχρονα, αφήνει ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα, ακόμα και αυτό της εκδίωξης από το ευρώ, κλείνοντας το μάτι σε μερίδες της πλουτοκρατίας που μπορεί να έχουν συμφέρον από μια τέτοια εξέλιξη.

-- «Θα ξέρετε τη θέση μας όχι για μεγάλες παροχές, δεν έχουμε τη δυνατότητα να τις δώσουμε, αλλά τουλάχιστον να φτάσουμε τα επίπεδα του κατώτατου μισθού εκεί όπου ήμασταν πριν από την κρίση». Επαληθεύει ότι στόχος του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι καν η επιστροφή των εισοδημάτων στα προ κρίσης επίπεδα, αλλά η αποκατάσταση μόνο του κατώτερου μισθού, εγκαταλείποντας ακόμα και όσα δημαγωγικά έλεγε πριν τις εκλογές. Είναι βέβαιο ότι όσο πλησιάζει η ώρα να πάρει τη σκυτάλη της διακυβέρνησης, οι εξαγγελίες αυτές θα πάνε ακόμα πιο κάτω, θα προσαρμοστούν και φραστικά στα όσα αξιώνουν οι μεγαλοεπιχειρηματίες για να ανακάμψουν από την κρίση.