ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Το σοβαρότερο ζήτημα

Γρηγοριάδης Κώστας

Πολλά ζητήματα φέρνει στο προσκήνιο το προχθεσινό πολύνεκρο δυστύχημα στον Αλιάκμονα. Ανάμεσά τους, τα υπέργηρα συνήθως λεωφορεία των ΚΤΕΛ, το 75% των οποίων έχει ηλικία 15 ετών και άνω. Ακόμη, τον περσινό νόμο της κυβέρνησης, που ορίζει, ότι το ανώτατο όριο για την απόσυρση των λεωφορείων του ΚΤΕΛ από την κυκλοφορία θα είναι τα 23 χρόνια ή τις κυκλοφοριακές συνθήκες στις εθνικές και επαρχιακές οδούς, τη χαμηλή οδική ασφάλεια, ιδιαίτερα στις δεύτερες κλπ. Κι έχουν όλα τη σημασία τους. Το σοβαρότερο ζήτημα, όμως, κατά τη γνώμη μας, είναι η ανυπαρξία ενός σύγχρονου σιδηροδρομικού δικτύου, που θα καλύπτει όλη τη χώρα.

Γύρω, στις 400.000 επιβάτες ταξιδεύουν καθημερινά, κατά μέσο όρο, από τα 60 συνολικά ΚΤΕΛ. Ανεξακρίβωτος αριθμός ταξιδεύει με ιδιωτικά λεωφορεία και με επιβατηγά ΙΧ αυτοκίνητα. Και ήταν βαρύς ο φόρος του αίματος προχθές, αλλά μην ξεχνάμε ότι έξι άνθρωποι σκοτώνονται καθημερινά, κατά μέσο όρο, σε διάφορα αυτοκινητιστικά ατυχήματα. Και, όμως, ένα σύγχρονο σιδηροδρομικό δίκτυο θα μπορούσε να προσφέρει ασφάλεια, άνεση, οικονομία και ταχύτητα, πρωτίστως στους ανθρώπους, αλλά και στα όποια εμπορεύματα, που δεν έχει καν μέτρο σύγκρισης με κανένα άλλο μέσο επίγειας μεταφοράς (για πολλούς και με τα αεροπορικά μέσα για τις μικρές σχετικά αποστάσεις της Ελλάδας).

Ολ' αυτά, όμως, είναι πέρα κι έξω, ακόμη και από τη φαντασία των κυβερνώντων και των κάθε λογής οπαδών της «ιδιωτικής πρωτοβουλίας», του κέρδους και των νόμων της αγοράς.

Λάθος πόρτα

«- Πώς θα αντιμετωπίσετε το ζήτημα των εκτός σχεδίου και διεκδικούμενων ως δασικών από το Δημόσιο, που έθιξε ο κ. Μητσοτάκης;

- Ο κ. Μητσοτάκης έθιξε ένα υπαρκτό θέμα, που απασχολεί και εμάς, στο ΥΠΕΧΩΔΕ. Νομίζω όμως ότι η ρύθμιση που πρότεινε, να ισχύσει δηλαδή και για τα εκτός σχεδίου ό,τι προβλέπει το νομοσχέδιό μας για τα ενός σχεδίου, δεν είναι τόσο αυτονόητη. Υπάρχουν πολλά συμφέροντα που σίγουρα θα ευνοηθούν με μία τέτοια ρύθμιση. Πιστεύω λοιπόν ότι δεν μπορούμε να προχωρήσουμε χωρίς διακομματική μελέτη και συμφωνία».

Η παραπάνω ερωταπάντηση είναι από συνέντευξη της υπουργού ΠΕΧΩΔΕ, Β. Παπανδρέου στα χτεσινά «Νέα». Και τη σημειώνουμε, γιατί κάνει εντύπωση ο κυνισμός της. Από τη μια, η υπουργός ομολογεί, ότι η ενδεχόμενη επέκταση της νομιμοποίησης των καταπατήσεων και στις εκτός σχεδίου πόλεων δασικές εκτάσεις θα ευνοήσει τα μεγάλα συμφέροντα και από την άλλη, ουσιαστικά, ζητά τη συνενοχή των υπολοίπων κομμάτων, ώστε η ρύθμιση να γίνει αυτονόητη...

Σε λάθος πόρτα χτυπάει η κ. υπουργός...

Οι υποσχέσεις...

Πολλά και διάφορα υποσχόταν προεκλογικά η νέα δήμαρχος Αθηναίων. Κι όχι, βέβαια, σχετικά με τα σοβαρότατα και οξυμένα προβλήματα της ανεργίας και της υποαπασχόλησης, την ακρίβεια και τα πενιχρά μεροκάματα και συντάξεις, την υποβαθμιζόμενη καθημερινά Παιδεία και Υγεία, κλπ., κλπ., αλλά για το κυκλοφοριακό και τους δρόμους, τις πλατείες, το πράσινο, κλπ. Μα, θα πείτε, προβλήματα είναι κι αυτά. Δε λέμε όχι. Μόνο, που θα σημειώσουμε και πάλι - όπως και πριν τις εκλογές - τόσο τη διαφωνία μας στη λογική, που θέλει κάποια λαϊκά προβλήματα στην αρμοδιότητα της κυβέρνησης και μόνο κάποια άλλα στην αρμοδιότητα της Αυτοδιοίκησης, όσο και στην αντίληψη, που πιστεύει ότι μπορεί να έχεις μια ωραία πόλη με τους εργαζόμενους κατοίκους της - στη μεγάλη τους πλειοψηφία τουλάχιστον - να ζουν στην ανασφάλεια, στην αβεβαιότητα και τη μεγαλύτερη ή μικρότερη φτώχεια.

Ανεξάρτητα, πάντως, από τα παραπάνω, όπως πληροφορούμαστε, ακόμη και οι υποσχέσεις για πράσινο και πλατείες σκοντάφτουν στην κακή οικονομική κατάσταση του Δήμου της Αθήνας και τα άδεια του ταμεία. Ακόμη και για την αναμόρφωση της πρόσοψης των πολυκατοικιών - ενόψει και της Ολυμπιάδας του 2004 - τα σχέδια, που επεξεργάζονται οι αρμόδιοι, συμπεριλαμβάνουν και την οικονομική συμβολή των ιδιοκτητών τους. Και τι λέει, για όλ' αυτά, η κ. Μπακογιάννη; Για την ώρα τίποτε...

Οι γκεμπελίσκοι τύπου CNN

«Μπείτε στον κόπο αυτές τις... χρονιάρες μέρες και ρίξτε μια ματιά στα κορυφαία τηλεοπτικά δίκτυα του πλανήτη. Αυτά που λέγονται μέσα από καταιγιστικά δελτία ειδήσεων είναι αρκετά για να σηκώσουν τις τρίχες της κεφαλής του Χίτλερ. Κάποιο ξανθό περουκίνι του CΝΝ έχει αναλάβει εργολαβικά τον χλευασμό των ηγετών της Γαλλίας και της Γερμανίας. Μια σταφίδα του ΒΒC θλίβεται για τους Ευρωπαίους ηγέτες, που με τη στάση τους απομονώνουν τους λαούς τους από το πεφωτισμένο αμερικανοαγγλικό φαγοπότι. Γι' αυτούς τους ταγούς της δημοσιογραφίας ο πόλεμος είναι μια βόλτα στο Σούνιο και η ειρήνη είναι το φάντασμα του Λένιν. Απ' αυτόν τον ορυμαγδό προπαγάνδας και απ' αυτά τα πειθήνια όργανα του Πενταγώνου ένα πράγμα μαθαίνει κανείς. Είτε είναι CΝΝ ή "Le Μonde", η αντικειμενικότητα τελειώνει εκεί που αρχίζει το συμφέρον. Εγώ, πάντως, τους ευχαριστώ. Γιατί όποιος τολμήσει να μιλήσει για Ζντάνοφ, έχω να του πω: Πες αλεύρι, ο Γκαίμπελς του CΝΝ σε γυρεύει!»

Του Δημήτρη Δανίκα απο την «στήλη άλατος» των χθεσινών «Νέων»

Για πραγματική μόρφωση

Ξεχωριστής σημασίας είναι η εκδήλωση που πραγματοποιείται σήμερα, στις 6 το απόγευμα, με πρωτοβουλία της Ομοσπονδίας Οικοδόμων Ελλάδας, για τις «θέσεις και το ρόλο του ταξικού κινήματος στην πάλη για το δικαίωμα στη μόρφωση». Παραμονές της άτυπης συνόδου των υπουργών Παιδείας, που γίνεται στην Αθήνα το Σαββατοκύριακο για να συζητήσει πώς οι αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις στην εργασία θα εξυπηρετηθούν καλύτερα από το εκπαιδευτικό σύστημα, η εργατιά συζητά για το ρόλο της στο δικαίωμα στη μόρφωση. Με άλλους όρους, με άλλα οράματα.

Οι εργαζόμενοι το επαναλαμβάνουν συνεχώς: Η Παιδεία είναι υπόθεση όλου του λαού, της εργατικής τάξης. Είναι δική της κατάκτηση και δικαίωμα. Μόνον που ο αγώνας για τη μόρφωση στην υπηρεσία του λαού δεν τέλειωσε ακόμα. Ειδικά σήμερα, που εντείνεται η επίθεση στο μορφωτικό δικαίωμα της νεολαίας, που η «μεταρρύθμιση» γύρισε την Παιδεία δεκαετίες πίσω, με τα παιδιά της εργατικής τάξης να στέλνονται απροκάλυπτα στη μισοκατάρτιση, την οποία επιπλέον καλούνται να πληρώσουν, με το σχολείο να έχει γίνει φτωχότερο σε γνώση, ανταγωνιστικό και ακόμα πιο ταξικό, πιο «συμβατό» με το απάνθρωπο καπιταλιστικό σύστημα. Με μία σειρά κυβερνητικών μέτρων κατ' εντολή της ΕΕ, που απομακρύνουν όλο και περισσότερο από το αίτημα για μια Παιδεία για όλους. Με βασικό προσανατολισμό τη «διά βίου κατάρτιση», με την οποία ο εργαζόμενος θα διεκδικεί αύριο τη θέση του στην παραγωγή χωρίς να έχει κανένα άλλο δικαίωμα. Με μία εκπαίδευση συνολικά προσανατολισμένη στην υπηρεσία της αγοράς, που θέλει καλούς απασχολήσιμους και υπάκουους «Ευρωπαίους πολίτες».

Ο στόχος της επίθεσης στο μορφωτικό δικαίωμα του λαού είναι φανερός. Είναι ο ίδιος ο ελεύθερος άνθρωπος, που θα διαθέτει κρίση, συναίσθημα και βούληση για μια καλύτερη ζωή που ο ίδιος θα δημιουργήσει. Η επίθεση στην Παιδεία είναι συνέχεια εκείνης στο δικαίωμα στη δουλιά, στην ίδια τη ζωή με δικαιώματα, στην ειρήνη. Και η εργατική τάξη, που πρώτη βιώνει όλο αυτό το κύμα αντιδραστικών αλλαγών, οφείλει να παρέμβει σε ρόλο πρωταγωνιστή στην πάλη για διεκδίκηση μιας άλλης πορείας στην Παιδεία, με αγώνες που θα στοχεύουν σε γενικότερες κοινωνικές αλλαγές και κατακτήσεις.

Η σημερινή εκδήλωση της Ομοσπονδίας Οικοδόμων είναι μία πρωτοβουλία σε αυτή την κατεύθυνση και αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση. Η συζήτηση με όρους ταξικού κινήματος, της πάλης για το δικαίωμα στη μόρφωση, αποτελεί μία συνέχεια της συμπόρευσης των εργαζομένων με τους φορείς της Παιδείας και την αρχή μιας ακόμα μεγαλύτερης παρέμβασης, όχι μόνο για την αντιμετώπιση της ενιαίας επίθεσης που εξαπολύει σήμερα το κεφάλαιο, αλλά και για τη δυναμική διεκδίκηση της Παιδείας που προστάζουν και οι σύγχρονες ανάγκες, όχι της αγοράς αλλά του λαού, που θα έρχεται να υπηρετήσει το αίτημα για μια καλύτερη κοινωνία.