Σύμφωνα με τα διεθνή πρακτορεία, η «Coca - Cola» σχεδιάζει να κόψει τουλάχιστον 1.000 - 2.000 θέσεις εργασίας τις ερχόμενες βδομάδες, στη μεγαλύτερη εκκαθάριση προσωπικού τα τελευταία 15 χρόνια. Η κίνηση αυτή αποτελεί μέρος ενός σχεδίου μείωσης του κόστους που είχε ανακοινώσει τον Οκτώβρη η πολυεθνική, μετά από προειδοποίηση ότι μπορεί να χάσει τους στόχους του 2014 για τα κέρδη. Σύμφωνα με τον αμερικανικό Τύπο, οι επενδυτές δεν έχουν πειστεί ότι οι περικοπές αυτές είναι αρκετές και περιμένουν κι άλλες, που θα φτάνουν τα 3 - 4 δισ. δολάρια. Αυτό σημαίνει ακόμα περισσότερες απολύσεις. Τα σημειώνουμε όλα αυτά για τους εξής λόγους: Πρώτον, αποδεικνύεται ότι οι απολύσεις και στην Ελλάδα, συγκεκριμένα στο εργοστάσιο της Θεσσαλονίκης, δεν έπεσαν από τον ουρανό, αλλά αποτελούν μέρος μιας συνολικής αναδιάρθρωσης του ομίλου, προκειμένου να πιάσει τους στόχους της κερδοφορίας του. Δεύτερον, επαληθεύεται ότι οι εργαζόμενοι πληρώνουν πάντα την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία μιας επιχείρησης: Με ένταση της εκμετάλλευσης σε συνθήκες ανάπτυξης, με απολύσεις την περίοδο της κρίσης. Τρίτον, η περίπτωση της «Coca - Cola» δείχνει τη χρησιμότητα που έχουν για τα μονοπώλια νόμοι όπως αυτός που προβλέπει την πλήρη απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων. Οταν ένας όμιλος αυτού του μεγέθους «καίγεται» να απαλλαγεί από μερικές εκατοντάδες ή χιλιάδες εργαζόμενους όπου Γης, τα κατάλοιπα στην προστασία των εργαζομένων από μια προηγούμενη εποχή πρέπει να εκλείψουν...

Μια έκθεση ερευνητών του Κέμπριτζ, που προφανώς δεν ήθελε να καταφερθεί ενάντια στο καπιταλιστικό εκμεταλλευτικό σύστημα, τελικά συνέβαλε στο να καταδείξει πως αυτό τσακίζει και καταδικάζει στην εξαθλίωση ακόμα και το θάνατο τα λαϊκά στρώματα. Συγκεκριμένα, οι ερευνητές σημείωσαν ότι τα προγράμματα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου συνέβαλαν στην αποδυνάμωση των συστημάτων Υγείας και όξυναν την έλλειψη πόρων στη Γουινέα, στη Σιέρα Λεόνε και τη Λιβερία, χώρες που χτυπήθηκαν από τον αιμορραγικό ιό «Εμπολα», και ήδη μετράνε πάνω από 6.900 νεκρούς και 18.600 ασθενείς σε διάστημα ενός χρόνου. Τα προγράμματα αυτά την περίοδο 2009 - 2012, που είχαν τις συγκεκριμένες επιπτώσεις, δεν επιβλήθηκαν από το «κακό ΔΝΤ», αλλά εφαρμόστηκαν σε συνεργασία με τις ντόπιες αστικές κυβερνήσεις που εξυπηρετούν τα συμφέροντα των πλουτοκρατών. Γιατί σε αυτές τις χώρες, με τους εξαθλιωμένους λαούς, υπάρχει τεράστιος πλούτος που παράγουν οι εργαζόμενοι όπως και φυσικοί πόροι, ορυκτά, πολύτιμοι λίθοι, που ιδιοποιούνται όπως και τα δάνεια της «βοήθειας» οι καπιταλιστές. Αυτή είναι και η αιτία της ανυπαρξίας στοιχειωδών υποδομών που ισχύει βέβαια μόνο για τη φτωχολογιά. Αποδεικνύεται έτσι ότι ο καπιταλισμός είναι αυτός που σκοτώνει και όχι γενικά κάποια «απρόσωπα» προγράμματα διεθνών οργανισμών. Η όσο πιο γρήγορη συνειδητοποίηση αυτού από τους λαούς στην Αφρική και σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο, συμπεριλαμβανομένης και της χώρας μας, είναι η πρώτη προϋπόθεση για να οργανωθεί η πάλη των λαϊκών στρωμάτων ενάντια στους δυνάστες τους.