ΔΙΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Αλλιώς μετράμε

Να λοιπόν που και οι ευχές - που άλλοτε ήταν ένα βήμα μπροστά απ' την πραγματικότητα - πλέον αποδείχνονται κενές, χωρίς προοπτική.

Οταν η αξιοπρέπεια καθορίζει την εξέλιξη, κανένας μάγος δεν μπορεί να την ξεγελάσει.

Διάφορες κινήσεις της αστικής τάξης εκφράζουν μόνο το αδιέξοδό της καθώς αφού έριξε στα τάρταρα τα λαϊκά στρώματα, τώρα ψάχνει τρόπο να βγει και πάλι πάνω στο κύμα της διακυβέρνησης.

Κανένα σωσίβιο δεν τους πρέπει.

***

Αυτοί που εμφανίζονται σαν φιλάνθρωποι είναι οι ίδιοι που τσάκισαν την εργατική τάξη κι έκαναν τους αυτοαπασχολούμενους να παραμιλάνε.

Από το ύψος των χιονισμένων σαλέ στα οποία έχουν ήδη μετακομίσει στέλνουν με email οδηγίες για τη βοήθεια στους φτωχούς.

Κάτω στο δρόμο, μια βόλτα στην αγορά, όχι στις βιτρίνες, αλλά εκεί που οι άνθρωποι ψωνίζουν τα της επιβίωσης, αρκεί για να δείξει ότι φέτος το τραπέζι στρώνεται με δυσκολία, όσο κι αν ο άνθρωπος βάζει κάτω απ' το χαλί το πρόβλημα μην και το δει το παιδί.

***

Οπως λένε και γράφουν, τα πιο δύσκολα είναι μπροστά. Τόσο δύσκολα που οι σχετικές αναφορές πλέον δεν στοχεύουν να λειτουργήσουν σαν αυτοεκπληρούμενες προφητείες, αλλά νέτες - σκέτες προετοιμασίες για τα μεγάλα κέρδη - ευκαιρίες τα λένε. Τέτοιες που απαιτούν και νέους διαχειριστές - αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος το λένε, ώστε να λειτουργήσει ξανά το παλιό παραμύθι ότι τα καπιταλιστικά κέρδη θα φέρουν και κοινωνικές παροχές.

Η είδηση για τα παιδιά που βγάλανε στη λοταρία το δικαίωμα στη δουλειά γκρεμίζει κάθε αυταπάτη.

***

Στον αντίποδα οι λαϊκές επιτροπές, σ' όλες τις γειτονιές, προσπαθούν να κάνουν τα χαμόγελα να ανθίσουν λίγο. Μα περισσότερο προσπαθούν να δείξουν ότι ο λαός μόνο με τα χέρια του θα σηκωθεί.

Αυτό το μέγα μάθημα προοπτικής επιδιώκουν να σβήσουν απ' το χάρτη διάφορες δυνάμεις - με τα αστικά μέσα ενημέρωσης να παίζουν κυρίαρχο ρόλο. Αρχισαν το πανηγύρι με αφορμή τη δημοσιοποίηση των Θέσεων της ΚΕ του ΚΚΕ για το 19ο Συνέδριο, κι ακολούθως βγήκαν στο μεϊντάνι οι γνωστοί συνήθεις κουκουεδολόγοι. Στην αρχή με ολίγον από κλάμα για τα μέλη και στελέχη του ΚΚΕ που τα απολύει το Κόμμα τους. Κι αμέσως μετά στο ψητό: Η πολιτική του ΚΚΕ δεν περπατάει, αποφαίνονται. Κι αφού δεν περπατάει, γιατί ασχολούνται; Γιατί όπως ομολογεί ένας εξ αυτών τώρα είναι η ώρα να συγκροτηθεί ο πολιτικός χώρος που θα βάλει για τα καλά στην άκρη το ΚΚΕ.

Μακριά νυχτωμένοι, κάνουν την επιθυμία τους πραγματικότητα. Λογαριάζουν και πάλι χωρίς την εργατική τάξη. Το πιάσιμο των πλάνων της Οικονομικής Εξόρμησης και τα 71.500 φύλλα του «Ριζοσπάστη» με τις Θέσεις είναι οι δικοί μας μετρήσιμοι δείκτες...

ΛΟΤΑΡΙΕΣ ΧΩΡΙΣ ΟΝΕΙΡΟ

Η ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ: «Αλλοτε νοικοκυραίοι στέκονται στις ουρές για ένα πιάτο φαΐ (...) Το φαινόμενο εμφανίζεται εντονότερο στη δυτική Θεσσαλονίκη (...) Εδώ δίπλα μένει ένας συνταξιούχος, γεροντάκι 80 χρονώ. Ηταν σιδηροδρομικός κάποτε. Κάθε βράδυ έρχεται με μισό ευρώ γιατί είναι αξιοπρεπής και κάνει δήθεν ότι αγοράζει» (στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ).

ΟΙ ΜΑΓΟΙ: «Η ελληνική κοινωνία ετοιμάζεται για μια ακόμη δύσκολη - ίσως τη δυσκολότερη - χρονιά. Ομως - όπως φαίνεται - δεν είναι πια απλώς οργισμένη (...) Ψάχνει τους "μάγους" που θα την οδηγήσουν σε ένα καλύτερο μέλλον. Επιτυχημένους επαγγελματίες, ακαδημαϊκούς, ακόμη και τεχνοκράτες που θα μεταμορφώσουν την κρατική μηχανή» (στα ΝΕΑ).

Ο ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ: «Οι εφοπλιστές να συντονιστούν, οι μεγάλοι επιχειρηματίες να προστρέξουν, οι μεγάλες αλυσίδες εμπορίου να συνδράμουν (...) Θα συγκεντρωθούν άπειρα τρόφιμα, μεγάλος όγκος ρούχων - και γιατί όχι; - και στέγη μπορεί να εξασφαλισθεί για τους άστεγους πένητες και τους φτωχούς που κινδυνεύουν να πεθάνουν στους δρόμους» (στο ΒΗΜΑ).

ΟΙ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΟΙ: «Η επίδειξη ανθρωπιάς είναι στοιχείο μιας πολιτισμένης κοινωνίας, που την κάνει να ξεχωρίζει από τη ζούγκλα. Οι μέρες προσφέρονται για τέτοιες σκέψεις, για να αποκτήσουν όμως νόημα πρέπει να μετουσιωθούν σε πράξεις. Πράξεις σε χρήμα, σε είδος ή και σε παροχή υπηρεσιών. Ας τολμήσουν οι έχοντες!» (στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

ΟΙ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ: «Η Ελλάδα δεν μπορεί να πάει πιο χαμηλά. Η οικονομία θα αρχίσει να παίρνει τα πάνω της και θα υπάρξουν ευκαιρίες. Η Ελλάδα μετατρέπεται σε μια χώρα ελκυστική για τους επενδυτές χαμηλού κόστους και χαμηλού ρίσκου (...) Ταυτόχρονα με το νέο οικονομικό και επιχειρηματικό τοπίο θα αναγκαστούν να μετεξελιχθούν και τα κόμματα (...) Είσαστε στο σημείο καμπής για την αλλαγή» (κάποιος Τζο Τρίπι, επικοινωνιολόγος του Ομπάμα, στο ΒΗΜΑ).

ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ: «Το στοίχημα για τα κόμματα που έχουν προσδοκίες εξουσίας είναι ένα και μοναδικό. Η απελευθέρωση της οικονομικής δραστηριότητας για διάσωση και ισχυροποίηση της παραγωγικής βάσης της οικονομίας ώστε να υπάρξει στέρεο και βιώσιμο κοινωνικό κράτος» (στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).

ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ: «Μαθητές λυκείου διοργάνωσαν χορό με λαχειοφόρο αγορά κι ένα από τα δώρα που προσέφεραν ήταν μια θέση εργασίας σε σούπερ μάρκετ» (στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΑΝΤΙΛΑΪΚΟΣ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΟΣ ΤΥΦΩΝΑΣ

ΤΑ ΝΕΑ: Ζητούνται μάγοι!

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Οι νέες συντάξεις για μισθωτούς, επαγγελματίες

ΕΘΝΟΣ: Πρεμιέρα για την καταβολή του εφάπαξ

Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ: Ελπίδες και ψέματα

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Eurorgoup: Δεν θα χρειαστούν επιπλέον μέτρα στην Ελλάδα

ΤΟ ΒΗΜΑ: Θαύμα... θαύμα!

ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ: Γιατί οι «οίκοι» παίζουν ξανά Ελλάδα

REALNEWS: Ο Τόμσεν έφορος

Η ΑΥΓΗ: Μποναμάς δηλητήριο

ΤΟ ΠΑΡΟΝ: Κτίζει Κόμμα ο Στουρνάρας

Διαφορετικά μείγματα ενός σκοπού

«Πουθενά, μα πουθενά στον κόσμο, κανένα μείγμα αστικής διαχείρισης της κρίσης, είτε περιοριστικό, είτε επεκτατικό, δεν μπορεί (και δε θέλει) να συμβιβάσει την καπιταλιστική ανάπτυξη με την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών. Είναι χαρακτηριστικό άλλωστε ότι οι λεγόμενες "διαρθρωτικές αλλαγές", οι ανατροπές δηλαδή που έχουν να κάνουν με την υποτίμηση της εργατικής δύναμης και το άνοιγμα νέων πεδίων δράσης για το κεφάλαιο, είναι κυρίαρχες και στα δύο μείγματα.

Εκεί που τσακώνονται, ανάλογα με τα ιδιαίτερα συμφέροντα που υπηρετεί ο κάθε διαχειριστής, είναι με ποιο μείγμα θα έρθει γρηγορότερα η καπιταλιστική ανάκαμψη, μέσα από την εξασφάλιση χρήματος στους καπιταλιστές, προκειμένου να κάνουν επενδύσεις.

Μακριά από Σκύλλα και Χάρυβδη

Είναι φανερό ότι ο καυγάς γίνεται για το πάπλωμα των μονοπωλίων. Ο λαός και στη μια και στην άλλη περίπτωση είναι στο καναβάτσο. Αρα κανένα συμφέρον δεν έχει να σέρνεται από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη, εντός της αστικής διαχείρισης, όπου η ανάπτυξη προϋποθέτει τη δική του εξαθλίωση, είτε με περιοριστικά, είτε με επεκτατικά μέτρα. Συμφέρον του είναι να παραμερίσει τα μονοπώλια από την οικονομία, αφού για το δικό τους συμφέρον γίνονται όλα, στο βωμό των δικών τους κερδών κατατίθεται ο ιδρώτας του λαού σε συνθήκες ανάπτυξης και κρίσης.

Ξεμπερδεύω με τα μονοπώλια σημαίνει τους αφαιρώ την πολιτική εξουσία, αποδεσμεύω τη χώρα από την ΕΕ, διαγράφω μονομερώς το χρέος που φόρτωσαν στα λαϊκά στρώματα και γίνεται ο λαός ιδιοκτήτης των μέσων παραγωγής και του πλούτου που παράγει. Για μια τέτοια προοπτική αξίζει να κάνει θυσίες ο λαός. Οχι για να γίνουν οι εκμεταλλευτές του ισχυρότεροι στο μεταξύ τους ανταγωνισμό και πιο επιθετικοί απέναντί του» (από τον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).