Οσο κι αν ψάχνει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δε βρίσκει καμία άλλη εξήγηση των όσων τεκταίνονται σε επίπεδο ΕΕ και έτσι σε κάθε ανακοίνωσή του τα αποδίδει στην «εμμονή των κυρίαρχων ευρωπαϊκών δυνάμεων στη διάσωση των ισχυρών τραπεζικών ομίλων και στα κέρδη του κεφαλαίου». Ομοίως, την προσπάθεια που καταβάλλει η ελληνική κυβέρνηση να εκπροσωπήσει τα συμφέροντα της ντόπιας πλουτοκρατίας ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ την αγνοεί και την κατηγορεί μονίμως ότι είναι «απούσα από το διάλογο που διεξάγεται στην Ευρωζώνη» και η απουσία της «σέρνει τη χώρα σε αποφάσεις που δεν δίνουν απάντηση στη βιωσιμότητα των χρεών, με νέα μνημόνια (...) αύξηση της ύφεσης και της ανεργίας και σε κατάρρευση των ασφαλιστικών ταμείων, υπό καθεστώς μόνιμης επιτροπείας και μείωσης της εθνικής κυριαρχίας»...
Και επίσης μόνιμη επωδός των ανακοινώσεών του είναι οι προτάσεις διαχείρισης της κρίσης προς όφελος του κεφαλαίου, όπως: «Αναδιαπραγμάτευση του χρέους με διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του, σε ένα πλαίσιο ρήξης με το νεοφιλελεύθερο οικοδόμημα και παράλληλης υιοθέτησης πολιτικής για την ανάπτυξη και την αναδιανομή του πλούτου».
Τα πράγματα, πάντως, δεν είναι έτσι. Η στάση της ΕΕ δεν οφείλεται σε κάποιο ψυχολογικού τύπου πρόβλημα. Είναι συνειδητή και αποσκοπεί στην υπεράσπιση των συμφερόντων του κεφαλαίου συνολικά με άγρια επίθεση στους λαούς. Μέσα εκεί συνειδητή είναι και η στάση της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ που σφαγιάζει το λαό προκειμένου να σώσει ό,τι μπορεί να σωθεί, στο πλαίσιο και των έντονων αντιθέσεων στο εσωτερικό της ΕΕ, απ' τα συμφέροντα της ντόπιας πλουτοκρατίας. Οσο για τη λύση που προτείνει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ επίσης συνειδητά κοροϊδεύει το λαό ότι πρόκειται να ωφεληθεί απ' αυτήν. Αυτό δε θα συμβεί για όσο το κεφάλαιο εξουσιάζει, κατέχοντας τα μέσα παραγωγής του πλούτου, συνεπώς να καρπώνεται το μόχθο των εργαζομένων.
Την αγωνία της για το «μέλλον της ΕΕ» που «δοκιμάζεται από την έλλειψη ουσιαστικής πολιτικής ενότητάς της» καταθέτει σε ανακοίνωσή της η ΔΗΜ.ΑΡ. με την οποία ζητά απ' την κυβέρνηση «με διαφαινόμενη την απόφαση για μεγάλο ποσοστιαίο κούρεμα του ελληνικού χρέους, να διεκδικήσει ρυθμίσεις που θα διασφαλίζουν τη ρευστότητα του τραπεζικού συστήματος, της οικονομίας, τις καταθέσεις, τα Ασφαλιστικά Ταμεία, αλλά και την εξυπηρέτηση του χρέους που δεν θα έχει διαγραφεί».
Ας μην έχουν αμφιβολία κι ας μην ανησυχούν, η κυβέρνηση θα κάνει ό,τι περνά απ' το χέρι της για να διασφαλίσει τις τράπεζες, την οικονομία των καπιταλιστών. Κι αυτό σημαίνει και οι κύριοι της ΔΗΜ.ΑΡ. το γνωρίζουν καλά, ότι θα επιτείνει τον σφαγιασμό των δικαιωμάτων και του εισοδήματος του λαού. Αν αυτό της ζητούν, τότε μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι. Οσο για την ευρωενωσιακή λυκοσυμμαχία πράγματι δοκιμάζεται αλλά όχι γιατί απουσιάζει η πολιτική ενότητά της. Δοκιμάζεται γιατί στον καιρό μιας βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης ισχύει το «ο σώζων εαυτόν σωθήτω» κι αυτό σημαίνει ότι κάθε χώρα αγωνιά και μοχθεί για τα συμφέροντα κατ' αρχήν των δικών της μονοπωλίων. Αρραγές είναι το μέτωπό της μόνο απέναντι στους λαούς. Κατά τα άλλα οι αντιθέσεις και οι ανταγωνισμοί είναι πανταχού παρόντες και μάλιστα βαίνουν εντεινόμενοι όσο τα εργαλεία τους για τη διαχείριση της κρίσης προς όφελος του κεφαλαίου αποδεικνύονται αδύναμα και αναποτελεσματικά. Μ' αυτήν την ΕΕ συντάσσεται η ΔΗΜ.ΑΡ.. Συνεπώς στέκεται απέναντι στο λαό. Καθαρά πράγματα.
Σχεδόν κάθε πιθανό σενάριο έχουμε ακούσει, και φαίνεται ότι είναι ...παραγωγικότατοι οι εγκέφαλοι και τα επιτελεία του υπουργείου όταν πρόκειται να φορολογήσουν τον κοσμάκη.
Το πόσα από αυτά θα εφαρμοστούν παραμένει άγνωστο, αν και ίσως να ισχύσουν και όλα μαζί αφού γενικά η πρόθεσή τους είναι να ...μας κυκλώσουν από παντού και να βγάλουν «από τη μύγα ξίγκι».
Μπορούμε, πάντως, να σας διαβεβαιώσουμε ότι ανάμεσα στα σχέδια που εξυφαίνονται δεν υπάρχει ούτε ...μισή αράδα για τη φορολόγηση του μεγάλου κεφαλαίου. Το αντίθετο μάλιστα, δεν αποκλείεται να δούμε και μειωμένους συντελεστές.
Με δεδομένο μάλιστα ότι στη Σύνοδο Κορυφής στις Βρυξέλλες θεωρείται δεδομένη η ανάγκη αύξησης των κρατικών εσόδων ...καταλαβαίνετε τι σημαίνει αυτό.
Κατά τα άλλα, «ετοιμάζονται να μας απαλλάξουν από το χρέος», όπως υποστηρίζουν τα παπαγαλάκια των Μέσων Ενημέρωσης.
ΤΟ ΑΚΟΥΣΑΜΕ ΚΙ ΑΥΤΟ: Ιδιωτικές τράπεζες διαφημίζουν χορηγήσεις δανείων προκειμένου να αποπληρωθεί η ...Εφορία! Τις ακούς και τις βλέπεις παντού, σε ραδιόφωνα και εφημερίδες.
Ετσι για να έχει ο κόσμος να διαλέξει: Την ανέχεια ή την υπερχρέωση (που, επίσης, θα οδηγήσει σε ανέχεια). Με απλά λόγια, έχουν πέσει ...σαν τα κοράκια για να αρπάξουν ό,τι μπορούν. Από τη μια το κράτος, από την άλλη οι ιδιώτες.
Οχι πως τα χρήματα της φορολογίας δε θα καταλήξουν πάλι στις τράπεζες και τους μεγαλο-πελάτες τους. Απλά, ορισμένες από αυτές προσπαθούν να τα «κονομήσουν» πιο γρήγορα και χωρίς πολλούς μεσάζοντες.