Πλήρη κάλυψη στη βίαιη καταστολή των λαϊκών διαδηλώσεων στη Γένοβα πρόσφερε η κυβέρνηση Σημίτη, η οποία ευθυγραμμιζόμενη απόλυτα με τους «8» και την ΕΕ δικαιολογεί την επίδειξη κρατικής βίας από την ιταλική κυβέρνηση ρίχνοντας την ευθύνη στους διαδηλωτές!

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος χωρίς να αποδοκιμάσει ούτε στο ελάχιστο το όργιο βίας από τις δυνάμεις καταστολής, προχώρησε ένα ακόμα βήμα και ζήτησε την απομόνωση των ολίγων «βίαιων» διαδηλωτών, τους οποίους έμμεσα πλην σαφώς κατέστησε υπαίτιους για τη βία των κρατικών μηχανισμών καταστολής! «Πρέπει όλοι -και πρώτα και κύρια οι πολίτες που ανήκουν σε αυτές τις ομάδες (σ.σ. αυτές που «αναδεικνύουν τις θέσεις τους με τρόπο ειρηνικό και δημοκρατικό»)- να απομονώνουν τις ολιγάριθμες ομάδες που με τη βία επιχειρούν να προωθήσουν ό,τι ισοπεδώνει κάθε πρωτοβουλία, στην κατεύθυνση αντιμετώπισης των προβλημάτων της παγκοσμιοποίησης», είπε ο Δ. Ρέππας και επεξήγησε: «Αυτές τις ομάδες που χρησιμοποιούν τη βία και δεν επιθυμούν το διάλογο, που δεν έχουν κάτι θετικό να προτείνουν, ασφαλώς όλοι έχουμε υποχρέωση να τις απομονώσουμε» (!).

Χρησιμοποιώντας την ίδια φρασεολογία με αυτή του κοινού ανακοινωθέντος των «8», εξέφρασε «τη λύπη μας» για το θάνατο του νέου και τoυς δεκάδες, όπως είπε, τραυματισμούς, που «φόρτισαν αρνητικά και στιγμάτισαν τη Διάσκεψη». Στην πραγματικότητα εκμεταλλεύεται τις στημένες προβοκάτσιες των ιταλικών αστυνομικών αρχών, όπως περίτρανα αποδείχτηκε, για να πλήξει το διογκούμενο κίνημα κατά της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης.

Επιχειρώντας να διασκεδάσει τις εντυπώσεις και να αποσείσει τις βαρύτατες ευθύνες της κυβέρνησης για το χτύπημα των λαϊκών κινητοποιήσεων στη Γένοβα, ο Δ. Ρέππας επιστράτευσε εύηχες αλλά ανούσιες φράσεις, όπως ότι «η διάσκεψη κορυφής στη Γένοβα ήταν ένα πολύ καλό μάθημα προς πολλές κατευθύνσεις» ή «όποιοι επιχειρούν να γράψουν την ιστορία ερήμην των πολιτών, θα δεχτούν την αρνητική κρίση της ιστορίας. Η ιστορία θα στραφεί εναντίον τους και θα τους εκδικηθεί».

Αναφερόμενος στην κατάσταση των δύο Ελλήνων συλληφθέντων στη Γένοβα, ο Δ. Ρέππας ανέφερε ότι υπάρχουν πληροφορίες πως ο Περούλης Σακελλαρίδης θα αφεθεί ελεύθερος, ενώ ο Παναγ. Σιδεριάδης υποβλήθηκε σε επείγουσα επέμβαση, επειδή παρουσίασε κρίση περιτονίτιδας, και κρατείται στο νοσοκομείο της Γένοβας. Εμείς, πρόσθεσε, επιμένουμε ότι θα πρέπει να αφεθούν ελεύθεροι, αλλά «δε θα υπεισέλθουμε στα εσωτερικά θέματα της Ιταλίας» (!).

Καθήκον των Ελλήνων κομμουνιστών είναι η επαγρύπνηση ενάντια σε όσους προσπαθούν να καταστείλουν την ταξική πάλη και η ιδεολογική, πολιτική, στρατηγική και οργανωτική θωράκιση της πρωτοπορίας της εργατικής τάξης, ώστε να παίξει τον καθοριστικό και πρωτοπόρο ρόλο της στον προσανατολισμό του ΑΑΔΜ, στη σύγκρουση με τον καπιταλισμό και στην οικοδόμηση της σοσιαλιστικής κοινωνίας.

Την επιτακτική ανάγκη για την ευρύτατη δυνατή συστράτευση και ενότητα με στόχο την αγωνιστική υπεράσπιση των δημοκρατικών κατακτήσεων, αλλά και τη διεύρυνσή τους, ζητά με χτεσινή της ανακοίνωση η «Δημοκρατική Συσπείρωση για τις Λαϊκές Ελευθερίες και την Αλληλεγγύη». Καταγγέλλει το όργιο βιας και τρομοκρατίας που εξαπολύθηκε κατά των λαϊκών διαδηλώσεων, αλλά και την ελληνική κυβέρνηση που πήρε πρακτικά μέτρα ενημέρωσης των ιταλικών αρχών για το... ποιον των Ελλήνων διαδηλωτών που πήγαν στην Ιταλία. Σημειώνει χαρακτηριστικά: «Η δολοφονία του νεαρού διαδηλωτή, οι εκτεταμένες, συχνά προληπτικές συλλήψεις, οι τραυματισμοί, οι βασανισμοί κρατουμένων, η βιαιότητα και η βαναυσότητα των αστυνομικών αρχών, οι μαζικές απελάσεις και η ποικιλότροπη παρεμπόδιση των διαδηλωτών, ήρθαν να προστεθούν στις ανάλογες πρακτικές που έλαβαν χώρα λίγο καιρό πριν το Γκέτεμποργκ. Σε όλα αυτά πρέπει να προστεθούν η Συμφωνία Σένγκεν (που ενσωματώθηκε μάλιστα στη Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ενωση), η Γιουροπόλ, το πρόσφατο "σύμφωνο αστυνομοκρατίας" που υπέγραψαν οι 15 υπουργοί των κρατών - μελών της ΕΕ στα μέσα Ιουλίου, με στόχο την πάταξη των διαδηλώσεων και ουσιαστικά στη λογική της απαγόρευσης του δικαιώματος του συνέρχεσθαι. Είναι πλέον φανερό, ότι πρόκειται για μια συστηματική και μεθοδευμένη πολιτική υπονόμευσης έως και κατάργησης δημοκρατικών δικαιωμάτων, που είχαν κατακτήσει οι λαοί της Ευρώπης μέσα από μακρόχρονους αγώνες».

«Ο συστηματικός χαρακτήρας αυτής της επίθεσης στις λαϊκές ελευθερίες έρχεται να υπογραμμίσει την επιτακτική ανάγκη για την ευρύτατη δυνατή συστράτευση και ενότητα, πέρα από ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές, με στόχο την αγωνιστική υπεράσπιση των δημοκρατικών κατακτήσεων, αλλά και τη διεύρυνσή τους, έτσι ώστε να έρθουν στο ύψος των απαιτήσεων του εργαζόμενου ανθρώπου του 21ου αιώνα».