Ο πρωθυπουργός σε μήνυμά του χαρακτήρισε «ιστορική» την 20ή Αυγούστου 2022 και ισχυρίστηκε, μεταξύ άλλων, ότι «ξεπροβάλλει» πλέον «ένας νέος, καθαρός ορίζοντας ανάπτυξης, ενότητας και ευημερίας για όλους» και μπαίνει τέλος στην «περιθωριοποίηση της θέσης της Ελλάδας στην Ευρώπη και στον κόσμο», εννοώντας βέβαια τη θέση των ντόπιων επιχειρηματικών ομίλων στους ανταγωνισμούς του κεφαλαίου διεθνώς και κάποια ψίχουλα που θα ρίξουν για τον λαό.

Βέβαια, τα μνημόνια διαρκείας του κεφαλαίου και της ΕΕ είναι και θα είναι εδώ, είτε με είτε χωρίς την «ενισχυμένη εποπτεία». Υπηρετούν την κερδοφορία και την ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματικών ομίλων και γι' αυτό αποτελούν «στενό κορσέ» στα δικαιώματα και στις ανάγκες των εργαζομένων και του λαού σε όλα τα κράτη - μέλη, ανεξάρτητα από τις μεταξύ τους αντιθέσεις και τους διαφορετικούς ρυθμούς στο ξεδίπλωμα της αντιλαϊκής πολιτικής. Αλλωστε, παρά την έξοδο από την «ενισχυμένη εποπτεία», παραμένει και ενισχύεται όλο το πλέγμα των ασφυκτικών μηχανισμών που συνθέτουν τα μνημόνια διαρκείας της ΕΕ (κάτω από τον τίτλο «Ευρωπαϊκή Οικονομική Διακυβέρνηση»), με τα οποία θα βρεθεί αντιμέτωπος ο λαός από την επομένη κιόλας της 20ής Αυγούστου.

Παρά τις πομφόλυγές του, ο πρωθυπουργός δεν μπορεί να αντιστρέψει αυτή την πραγματικότητα. Ετσι, στην πράξη, και παρά τα παχιά τους λόγια, στη σκληρή καθημερινότητα που βιώνει ο λαός μισθοί και συντάξεις παραμένουν καθηλωμένοι στα προ 12ετίας επίπεδα, με το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων να κατακρημνίζεται υπό το βάρος πλέον και του ραγδαίου κύματος της ακρίβειας.

Διόλου τυχαία, ο ίδιος ο πρωθυπουργός φρόντισε να αποκλείσει κάθε ενδεχόμενο αναπλήρωσης των τεράστιων απωλειών που είχε ο λαός από τις αντιλαϊκές πολιτικές όλων των μέχρι τώρα κυβερνήσεων, καταγγέλλοντας ξανά τον «λαϊκισμό» (βλ. λαϊκές διεκδικήσεις ακόμα και για τα αυτονόητα), τις «σπατάλες πέρα από τις αντοχές μας» και ξεκαθαρίζοντας ότι ναι μεν «η απαλλαγή από την ενισχυμένη εποπτεία σημαίνει μεγαλύτερη εθνική ευχέρεια στις οικονομικές μας επιλογές. Οχι όμως και επιστροφή στα λάθη που έφεραν την οδυνηρή μνημονιακή περιπέτεια», επιμένοντας «σε μία συνετή πολιτική που εξαντλεί τον δημοσιονομικό χώρο, χωρίς όμως να τον ναρκοθετεί».

Διαφημίζοντας ξανά τις ικανότητές του - στον μεταξύ τους ανταγωνισμό με τον ΣΥΡΙΖΑ - ως καλύτερου διαχειριστή για τα συμφέροντα του κεφαλαίου, παρέπεμψε στα πεπραγμένα της κυβέρνησής του, λέγοντας ότι «σήμερα η κυβέρνηση, πριν ακόμη κλείσει η πρώτη της τετραετία, γράφει τους τίτλους τέλους σε μία πολυετή δοκιμασία. Ας τους μετατρέψουμε, λοιπόν, σε πρόλογο μιας νέας συναρπαστικής διαδρομής. Με πρώτο σταθμό την ανάκτηση της Επενδυτικής Βαθμίδας και σταθερή πυξίδα το Εθνικό Σχέδιο Ανάκαμψης που θα οικοδομήσει την ισχυρή, σύγχρονη και αυτοδύναμη Ελλάδα. Με σταθερότητα, συνέχεια και συνέπεια». Δείχνει λοιπόν ότι προτεραιότητά του είναι οι στόχοι του κεφαλαίου για την επίτευξη της μεγαλύτερης δυνατής καπιταλιστικής ανάπτυξης, την οποία θα κληθούν να πληρώσουν οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα, όπως ήδη συμβαίνει με την ακρίβεια και τα αντεργατικά μέτρα της κυβέρνησης της ΝΔ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ από την πλευρά του επιχείρησε να αναδείξει ότι η έξοδος από την «ενισχυμένη εποπτεία» ήταν δικό του κατόρθωμα, κατηγορώντας τη ΝΔ ότι καρπώνεται όσα ο ίδιος πέτυχε. Αυτό που έχουν πετύχει από κοινού είναι από το 2010 μέχρι και το 2018 με τα μνημόνιά τους να τσακίσουν τον λαό με μισθούς και συντάξεις πείνας, με εκτόξευση της φορολογίας, με πλειστηριασμούς, με αντιασφαλιστικούς νόμους. Και συνεχίζεται τώρα με ακρίβεια, ενεργειακή φτώχεια, νέους πλειστηριασμούς και με το υπερμνημόνιο που λέγεται προαπαιτούμενα του Ταμείου Ανάκαμψης. Επίτευγμά τους είναι το να μην μπορεί να πληρώσει ένα νοικοκυριό τον λογαριασμό του ρεύματος ή να κόβει από το σούπερ μάρκετ για να μπορέσει να πληρώσει το νοίκι. Αυτό που και οι δύο προσπαθούν να καρπωθούν μέσα από τους σκυλοκαβγάδες είναι το ποιος εξυπηρετεί καλύτερα και είναι ικανότερος στο να υπηρετήσει τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων.