Η ίδια η υπουργός Υγείας είπε ότι αυτά τα μέτρα αποτελούν προετοιμασία για το συνολικότερο νομοσχέδιο για την Υγεία, το οποίο αναγκαστικά θα κατατεθεί αφού ψηφιστούν οι νόμοι για τον «Καλλικράτη» και το Ασφαλιστικό, από τους οποίους εξαρτώνται και οι αντίστοιχες ανατροπές και προσαρμογές στην Υγεία. Από την ενίσχυση της αντιλαϊκής πολιτικής με τη νέα διοικητική διάρθρωση της χώρας και την κατάργηση ουσιαστικά της Κοινωνικής Ασφάλισης που γνωρίσαμε, καταλαβαίνει κανείς και το χαρακτήρα του αναμενόμενου νομοσχεδίου για την Υγεία.

Αυτές οι ρυθμίσεις που ψηφίστηκαν για την Υγεία, αντανακλούν τις βασικές πολιτικές κατευθύνσεις της κυβέρνησης, όπως η στήριξη και ενίσχυση της ιδιωτικής επιχειρηματικής δράσης, η ακόμα μεγαλύτερη προσαρμογή του δημόσιου τομέα στους κανόνες της αγοράς και η λειτουργία των δημόσιων μονάδων υγείας με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια ως επιχειρήσεις. Αντανακλάται και η προσαρμογή του κράτους στον ενισχυμένο κεντρικό επιτελικό του ρόλο, αλλά και στην ενισχυμένη περιφερειακή και τοπική του διάρθρωση και δράση, που θα προκύψει με το σχέδιο «Καλλικράτης».

Το ΠΑΣΟΚ θεωρεί ότι η ευθύνη του κράτους πρέπει να αντιστοιχεί στην παροχή ενός «βασικού πακέτου υπηρεσιών υγείας», κατά τα πρότυπα της προνοιακής σύνταξης. Από εκεί και πέρα οι αναγκαίες υπηρεσίες υγείας είναι ατομική υπόθεση του εργαζόμενου, στη βάση της αρχής ό,τι «πληρώνεις - αγοράζεις».

Πιο συγκεκριμένα για τις διατάξεις που ψηφίστηκαν:

Το κύριο ζήτημα για τα λαϊκά στρώματα και τις ανάγκες τους είναι η ίδια η επιχειρηματική δράση στην Υγεία. Μέχρι τώρα από το 2000 έχει δοθεί παράταση προσαρμογής 9 φορές από τις κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και ζητιέται και μια ακόμα (10η φορά) μέχρι τις 31/12/2010. Φαίνεται η ανοχή στην παραβίαση των κανόνων, που το ίδιο το αστικό κράτος θεσμοθετεί, προκειμένου να προστατέψει την επιχειρηματική δράση και την κερδοφορία, ενώ τα αντιλαϊκά μέτρα τα προωθεί άμεσα και με συνοπτικές διαδικασίες.

Μέτρα και κανόνες παίρνονται συνέχεια απ' όλες τις κυβερνήσεις, που όχι μόνο ακόμα και αυτά παραβιάζονται, αλλά επιπλέον υπηρετούν την εκμετάλλευση των εργαζόμενων και την παραβίαση των δικαιωμάτων των ασθενών για να αυξηθεί η κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων στην Υγεία. Είναι άλλωστε γνωστή η κατάσταση στους χώρους αυτούς, με τις απαράδεκτες συνθήκες δουλειάς, την εντατικοποίηση, την έλλειψη μέτρων Υγείας και Ασφάλειας, την τρομοκρατία των επιχειρηματιών κλπ., φαινόμενα που ισχύουν στις περισσότερες ιδιωτικές κλινικές που έχουν προσαρμοστεί με τη σχετική νομοθεσία. Αυτό σημαίνει ότι τα δικαιώματα ασθενών και εργαζομένων δεν μπορούν να διασφαλιστούν από τον επιχειρηματικό τομέα.

Εμείς βεβαίως ενδιαφερόμαστε για τις συνθήκες νοσηλείας των ασθενών και δουλειάς των εργαζομένων και στον ιδιωτικό τομέα. Είναι ζητήματα που τα εντάσσουμε στο πλαίσιο πάλης του ταξικού εργατικού και μαζικού λαϊκού κινήματος. Παλεύουμε στην προοπτική κατάργησης της επιχειρηματικής δράσης και ένταξης όλων των ιδιωτικών μονάδων υγείας που πληρούν τις προϋποθέσεις στο λαϊκό σύστημα υγείας, που θα έχει κριτήριο την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.

Είναι σαφές ότι δεν έχει κανείς αντίρρηση στην ύπαρξη φαρμακείων στα ιδιωτικά και δημόσια νοσοκομεία με πλήρη στελέχωση, ακόμα και στην ύπαρξη ελέγχου και καταγραφής των φαρμάκων τόσο για επιστημονικούς όσο και για οικονομικούς λόγους. Ταυτόχρονα, όμως, πρέπει να εξετάζεται ποιος ωφελείται από αυτά.

Η ρύθμιση προβλέπει να χρεώνονται τα φάρμακα στη χονδρική τιμή αγοράς, συν 3% και επιπλέον τις νόμιμες επιβαρύνσεις και όχι με το υπάρχον καθεστώς που χρεώνονται τα φάρμακα από τις ιδιωτικές κλινικές με 35% κέρδος, όπως πρόσφατα είπε η υπουργός και επιπλέον να μη διακινούνται σε μη νοσηλευόμενους. Επίσης να υπάρχει καταγραφή και χρέωση σε κάθε ασθενή με βάση την ημερήσια φαρμακευτική δόση, η εφαρμογή της οποίας μπορεί να γίνει με την προμήθεια των φαρμάκων σε νοσοκομειακή συσκευασία, όπως προβλέπει η ρύθμιση και σε συνδυασμό με την πλήρη μηχανοργάνωση του συστήματος.

Ο στόχος είναι να ελεγχθεί η φαρμακευτική δαπάνη με την οποία χρεώνονται τα ασφαλιστικά ταμεία και οι ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες. Είναι ένα μέτρο που εντάσσεται στους ενιαίους κανόνες λειτουργίας του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα της Υγείας σαν πωλητές υπηρεσιών και τα ασφαλιστικά ταμεία και τις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες, αγοραστές αυτών των υπηρεσιών.

Από τη συγκεκριμένη προσθήκη πράγματι μπορεί να προκύψει μείωση της φαρμακευτικής δαπάνης. Ομως σε συνδυασμό με την περικοπή των παροχών των ασφαλιστικών ταμείων σε ένα προνοιακό επίπεδο και τη μείωση της συμμετοχής του κράτους και της εργοδοσίας, που φέρνει το νέο ασφαλιστικό σύστημα της κυβέρνησης, θα οδηγήσει σε μεγαλύτερη οικονομική επιβάρυνση του ίδιου του εργαζόμενου για τα φάρμακα.

Εμείς αντιτάσσουμε τη θέση μας για πλήρη χρηματοδότηση της φαρμακευτικής δαπάνης από τον κρατικό προϋπολογισμό και το κεφάλαιο και αντίστοιχα απαλλαγή όλων από κάθε εισφορά και συμμετοχή στα φάρμακα και συνολικά στις υπηρεσίες υγείας.

Στο επιχείρημα της κυβέρνησης ότι δεν υπάρχουν χρήματα για κάτι τέτοιο, αντιτάσσουμε το εξής: Να γίνεται από το κράτος η προμήθεια των φαρμάκων, απευθείας από τα εργοστάσια παραγωγής, με εργοστασιακή τιμή και όχι χονδρική, δηλαδή χωρίς μεσάζοντες χονδρεμπόρους, χωρίς ΦΠΑ, που αυτό θα σήμαινε αγορά σε χαμηλότερη τιμή, που σε ποσοστό υπερκαλύπτει τη συμμετοχή (25%) των ασφαλισμένων στη φαρμακευτική δαπάνη, άρα επιπλέον δυνατότητα και απαλλαγή τους απ' αυτή.

Να γίνεται η διάθεση των φαρμάκων δωρεάν, απ' όλες τις δημόσιες μονάδες υγείας, οι οποίες να διαθέτουν οργανωμένα και επαρκώς στελεχωμένα φαρμακεία. Αυτοί οι στόχοι απαντάνε απ' την πλευρά των λαϊκών συμφερόντων, είναι στα πλαίσια της θέσης μας για κρατικό φορέα έρευνας, παραγωγής, εισαγωγής και δωρεάν διάθεσης των φαρμάκων.

Αποτελεί ουσιαστικά ρύθμιση στα πλαίσια της επιχειρηματικής δράσης. H κυβέρνηση, αλλά και οι επιστημονικοί φορείς των γιατρών και οδοντιάτρων ισχυρίζονται ότι εμπορευματοποιείται η Υγεία μόνο όταν ο ιδιοκτήτης της επιχείρησης δεν είναι γιατρός ή οδοντίατρος!!!

Η πραγματικότητα είναι ότι, ανεξάρτητα ποιος κατέχει την πλειοψηφία των μετοχών, αποτελεί επιχειρηματική δράση με κριτήριο το κέρδος και όχι για την κάλυψη, αλλά την εκμετάλλευση των λαϊκών αναγκών. Επομένως, η συγκεκριμένη ρύθμιση δεν έχει το χαρακτήρα της υπεράσπισης των δικαιωμάτων και των αναγκών των ασθενών.

Το συμφέρον των λαϊκών στρωμάτων είναι το αποκλειστικά δημόσιο δωρεάν σύστημα Υγείας, στα πλαίσια του οποίου αναπτύσσεται και η ΠΦΥ. Επίσης το συμφέρον των αυτοαπασχολούμενων γιατρών και οδοντιάτρων είναι να ενταχθούν σ' αυτό το σύστημα που μπορεί να τους εξασφαλίσει, μακριά από τον ανταγωνισμό, πλήρη επαγγελματικά, ασφαλιστικά δικαιώματα, ανθρώπινα ωράρια και κάλυψη των επιστημονικών αναγκών.

Για ορισμένες ρυθμίσεις στο ίδιο άρθρο, που δήθεν αποτρέπουν τη δημιουργία «αλυσίδων» σε επιχειρήσεις ΠΦΥ, θεωρούμε ότι μόνο προσωρινά μπορεί να ρυθμίσουν τον ανταγωνισμό μεταξύ τους, αφού η τάση και η ανάγκη του κεφαλαίου είναι η συγκέντρωση και η συγκεντροποίηση. Αυτή η τάση μπορεί να πραγματοποιηθεί στην πράξη ακόμα και με αυτούς τους περιοριστικούς όρους.

Είναι ρύθμιση για αύξηση των εσόδων των νοσοκομείων «επιχειρήσεις», με το επιχείρημα ότι τα δημόσια νοσοκομεία καλύπτουν επιστημονικά αυτές τις μονάδες.

Ουσιαστικά αντί το κράτος να καλύψει πλήρως και δωρεάν από το δημόσιο σύστημα όλες τις ανάγκες των ασθενών που είναι σε φάση αιμοκάθαρσης, λειτουργεί σαν επιχειρηματίας, διεκδικώντας μερίδιο από τα χρήματα που καταβάλλουν τα ασφαλιστικά ταμεία, δηλαδή κατά κύριο λόγο οι εργαζόμενοι. Το βέβαιο είναι ότι οι επιχειρηματίες των ΜΧΑ θα μετακυλίσουν τη «χασούρα» του 5% στους ίδιους τους ασθενείς.

Οπως αναφέρει η κυβέρνηση, επιδιώκεται ο περιορισμός του κόστους μέσω των κεντρικών διαγωνισμών. Αυτοί ευνοούν την πριμοδότηση των μεγάλων επιχειρήσεων και δεν αναιρούν το γεγονός ότι οι τιμές καθορίζονται ουσιαστικά από τα μονοπώλια. Οι ηλεκτρονικοί διαγωνισμοί, όπως και η προσπάθεια απλοποίησης των διαδικασιών, έχει να κάνει με την ανάγκη γρήγορων διευθετήσεων των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων. Εχει σημασία από την άποψη της λειτουργίας των δημόσιων νοσοκομείων ότι πρακτικά τους μεταβιβάζει την ευθύνη της πληρωμής των προμηθευτών, αλλά και την ευθύνη να διεκδικήσουν και να εισπράξουν τις απαιτήσεις από τα ασφαλιστικά ταμεία. Την ίδια ευθύνη αναθέτει και στις Υγειονομικές Περιφέρειες.

Ουσιαστικά το κράτος βάζει τους κανόνες, με τους οποίους θα συναλλάσσονται οι επιχειρηματίες προμηθευτές, με τις επιχειρήσεις - νοσοκομεία και τους πελάτες - ασφαλιστικά ταμεία. Η λειτουργία των δημόσιων νοσοκομείων σαν «αυτόνομες οικονομικές μονάδες», και η δραστική μείωση της κρατικής χρηματοδότησης, πολύ γρήγορα θα οδηγήσει σε αύξηση των τιμών που θα πωλούν τα νοσοκομεία τις πάσης φύσεως υπηρεσίες τους (εργαστηριακές, διαγνωστικές εξετάσεις και θεραπείες). Οι επιχειρήσεις επιδιώκουν χαμηλές τιμές στην προμήθεια υλικών, για να αυξάνουν το περιθώριο των κερδών τους και όχι για να πουλάνε πιο φτηνά στους πελάτες. Αυτό θα γίνει και στις δημόσιες μονάδες υγείας, οι οποίες είναι κρατικές καπιταλιστικές επιχειρήσεις και όχι κοινωνικά ιδρύματα - λαϊκή περιουσία σε συνθήκες λαϊκής εξουσίας.

Η κυβέρνηση αξιοποιεί τις καταδικαστέες πράξεις ενός μέρους των γιατρών και φαρμακοποιών, όπως την κατευθυνόμενη συνταγογράφηση, τις πλαστές συνταγές κλπ., ενώ παράλληλα στηρίζει και προωθεί την επιχειρηματική δράση, τον ανταγωνισμό, που αποτελούν τη μήτρα που γεννούν τα φαινόμενα της διαφθοράς. Γι' αυτό όλα τα μέτρα όλων των κυβερνήσεων δεν αντιμετώπισαν αυτά τα φαινόμενα. Αντίθετα πάντα καταλήγουν σε βάρος των δικαιωμάτων, ακόμα και της υγείας των εργαζομένων. Π.χ. περιοριστικές λίστες φαρμάκων, μη συνταγογραφούμενα φάρμακα.

Η απάντηση βρίσκεται στη μαζική λαϊκή πάλη για να μπει φρένο στη δράση των μονοπωλίων και για την κατάργησή τους.

Επίσης δημιουργείται ένας μηχανισμός που μέσω της θεώρησης των συνταγών για φάρμακα (από το ποσό των 150 ευρώ και πάνω) και των διαγνωστικών εξετάσεων επιχειρείται ο περιορισμός τους. Δεν είναι μόνο η ταλαιπωρία των ασφαλισμένων για την εξασφάλιση μιας έγκρισης. Το βασικό είναι ο περιορισμός που θα τεθεί μέσω του πλαφόν σε φάρμακα, διαγνωστικές εξετάσεις και ιατρικές πράξεις (όρια δαπανών, εφαρμογή θεραπευτικών και φαρμακευτικών πρωτοκόλλων). Αλλωστε, διακηρυγμένη θέση της κυβέρνησης είναι οι δραστικές περικοπές σε όλα τα λαϊκά δικαιώματα και ανάγκες και στον τομέα της Υγείας.

Αυτό φαίνεται επίσης και από την παράγραφο 4 που νομιμοποιεί το δικαίωμα των Διοικητικών Συμβουλίων των ασφαλιστικών οργανισμών να καθορίζουν και να αναπροσαρμόζουν τις ανώτατες τιμές που θα καταβάλλουν για μια σειρά υλικά (χειρουργικών επεμβάσεων, αναλώσιμα, υγειονομικά, θεραπευτικά, ειδικής διατροφής κλπ.). Αυτό σημαίνει ότι ακόμα μεγαλύτερο μέρος των δαπανών θα κληθούν να το καταβάλλουν οι ασθενείς στις μονάδες υγείας, πληρώνοντας είτε μεγαλύτερη συμμετοχή είτε και ολόκληρο το πόσο των υλικών αυτών. Πρόσφατες είναι οι καταγγελίες από καρκινοπαθείς και νεφροπαθείς για περιορισμό ή και κατάργηση παροχών σε συμπληρώματα διατροφής από ασφαλιστικά ταμεία.

Τώρα πρέπει να σημάνει συναγερμός στους εργατοϋπάλληλους, στους φτωχούς αγρότες, στους μικρούς επαγγελματίες και βιοτέχνες, στη νεολαία και τις γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων. Σε κάθε τόπο δουλειάς, στις γειτονιές, στις σχολές να οικοδομηθεί μέτωπο αντίστασης, ανυπακοής και απειθαρχίας σ' αυτήν την πολιτική, γενικά στα αντιλαϊκά μέτρα και αυτά για τον τομέα της Υγείας που προωθεί η κυβέρνηση με τη στήριξη της ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ και του ΛΑ.Ο.Σ., με τη συνδρομή της ΕΕ και του ΔΝΤ.

Με ισχυρό ταξικό εργατικό και λαϊκό κίνημα που θέτει στόχο την ανατροπή αυτής της πολιτικής, για αλλαγή του συσχετισμού δύναμης και στο επίπεδο της εξουσίας, που θα ανοίγει το δρόμο για ανάπτυξη με κριτήριο την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.

Με κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, με κεντρικό σχεδιασμό, εργατικό έλεγχο και λαϊκή συμμετοχή.

Μόνο σ' αυτές τις συνθήκες η Υγεία μπορεί να είναι κατοχυρωμένο λαϊκό και δωρεάν δικαίωμα, όπως και όλες οι άλλες κοινωνικές ανάγκες.

Αλλος δρόμος δεν υπάρχει.