Την οικονομική, κοινωνική και διατροφική σημασία του τομέα του ελαιολάδου, αλλά και τη δεινή κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει ο τομέας μετά την εφαρμογή του κανονισμού 1638/98, επισήμανε με παρέμβασή του στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Στρ. Κόρακας κατά τη διάρκεια της συζήτησης για το καθεστώς ενίσχυσης του τομέα του ελαιολάδου και την ποιότητα του προϊόντος.

Ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ στην παρέμβασή του σημείωσε τα εξής:

«Οι προτεινόμενες τροπολογίες του εισηγητή της Επιτροπής Γεωργίας παγιδεύονται στη λογική του κανονισμού και δε θίγουν τα βασικά ζητήματα που απασχολούν σήμερα τους ελαιοπαραγωγούς και την αγορά του ελαιολάδου, όπως η κατάργηση της παρέμβασης, η ασυδοσία και η αισχροκέρδεια των εμποροβιομηχάνων και των πολυεθνικών, οι χαμηλές ποσοστώσεις και τα εξοντωτικά πρόστιμα συνυπευθυνότητας, οι καταστροφικές δηλαδή συνέπειες του κανονισμού 1638/98, που οδήγησαν στο να καταρρεύσει η αγορά του ελαιολάδου, οι τιμές του να διαμορφωθούν σε εξευτελιστικά επίπεδα και το εισόδημα των ελαιοπαραγωγών, που είναι στο σύνολό τους μικρομεσαίοι αγρότες άγονων και νησιωτικών περιοχών να εξανεμιστεί.

Η Κομισιόν συνειδητά και σκόπιμα παραβλέπει αυτά τα αποτελέσματα και δεν κάνει καμία σκέψη για επαναφορά της παρέμβασης έτσι ώστε να διασφαλίζεται ένα ελάχιστο εισόδημα στους ελαιοπαραγωγούς, δεν κάνει καμία πρόταση για αύξηση των ποσοστώσεων, έτσι ώστε να καλύπτεται η υπάρχουσα τουλάχιστον παραγωγή, παρά εστιάζει τάχα την προσοχή της στην ποιότητα του ελαιολάδου, λες και μέχρι σήμερα το υγιεινότερο και καταλληλότερο προϊόν για την υγεία των καταναλωτών ήταν εντελώς ακατάλληλο. Το δήθεν ενδιαφέρον της Κομισιόν για την ποιότητα του ελαιολάδου είναι αποπροσανατολιστικό και υποκριτικό. Γιατί ενώ κάνει πως ενδιαφέρεται για την ποιότητα, επιτρέπει την ανάμειξη και εμπορία του ελαιολάδου με τα διάφορα σπορέλαια, επειδή με την ανάμειξη αυτή πωλούνται μεγάλες ποσότητες σπορέλαιων, που καμία διατροφική σχέση δεν έχουν με το ελαιόλαδο και επειδή με την ανάμειξη αυτή οι εμποροβιομήχανοι και οι πολυεθνικές βγάζουν πολύ περισσότερα κέρδη. Πασίδηλη των υπονομευτικών προθέσεων και της κραυγαλέας υποκρισίας της Κομισιόν είναι και η εξέταση εφαρμογής μέτρων όπως η ενίσχυση ανά δέντρο, αδιαφορώντας για τις δραματικές συνέπειες που αυτό θα έχει τόσο για τους ίδιους τους ελαιώνες, όσο και για την ποιότητα του προϊόντος αλλά και την απασχόληση και τα εισοδήματα των παραγωγών.

Και όλα αυτά, την ίδια περίοδο που η Κομισιόν διακανονίζει τη νομιμοποίηση της ανάμειξης - δηλαδή της νοθείας του ελαιολάδου, που προωθεί την κατάργηση της διακίνησης και εμπορίας του ελαιολάδου σε συσκευασίες μεγαλύτερες των 5 λίτρων με το πρόσχημα να αποφευχθεί η νοθεία, λες και η νοθεία δεν μπορεί να γίνει με συσκευασίες μικρότερες των 5 λίτρων. Δηλαδή και το μέτρο αυτό δεν αποσκοπεί στη βελτίωση της ποιότητας αλλά στη μονοπώληση της εμπορίας και διακίνησης του ελαιολάδου από τους εμποροβιομηχάνους και τις πολυεθνικές».

Καταλήγοντας ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ τόνισε: «Για να αποκοπεί η σημερινή καταστροφική για τους ελαιοπαραγωγούς κατάσταση χρειάζονται αλλαγές στο καθεστώς της ΚΟΑ του ελαιολάδου και όχι ορισμένες επιμέρους παρεμβάσεις σε δευτερεύοντα θέματα. Δυστυχώς, η Κομισιόν καλύπτει τις απαράδεκτες ενέργειές της με τη συνένοχη στάση της ελληνικής κυβέρνησης».

Η οργή και η αγανάκτηση των βαμβακοπαραγωγών για τα νέα καταστροφικά μέτρα που ψήφισε η κυβέρνηση για το βαμβάκι και τα συνακόλουθα μέτρα δραστικού περιορισμού της βαμβακοκαλλιέργειας, εξαναγκάζει την υπάρχουσα διοίκηση της ΓΕΣΑΣΕ σε ανακοινώσεις διαχωρισμού της θέσης της, για να περισώσει τα προσχήματα και να γλιτώσει το κράξιμο...

Το «δράμα» των καρεκλοκένταυρων της ΓΕΣΑΣΕ είναι ότι ενώ γνωρίζουν τις διαθέσεις και τις σκέψεις των βαμβακοπαραγωγών, η κυβέρνηση και η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Γεωργίας τους πιέζει, όπως φαίνεται, να υπερασπιστούν την καταστροφική πολιτική που ακολουθείται στο βαμβάκι. Αλλά μιας και γνωρίζουν ότι είναι πολύ δύσκολο να κοιτάξουν κατάματα τούς βαμβακοπαραγωγούς και να αρχίσουν να τους λένε από τώρα ό,τι σκοπίμως προστάζει η πολιτική επικοινωνιακής - κοροϊδίας της κυβέρνησης, προτιμούν σε πρώτη φάση να βγάλουν την ουρά τους απ' έξω. Και στην αγωνιώδη προσπάθειά τους να σώσουν τις καρέκλες τους αποκαλύπτουν και αξιοκατάκριτες πτυχές της «εκσυγχρονιστικής λογικής» που υπηρετούν. Ετσι σε χτεσινή ανακοίνωση της ΓΕΣΑΣΕ αναφέρεται: «Το υπουργείο Γεωργίας, στην προσπάθειά του πλέον να διαχειριστεί τα αδιέξοδα που οδηγείται ο τομέας, επιχειρεί να καταστήσει συνυπεύθυνες και τις Οργανώσεις των αγροτών».

Επίσης, από την ίδια ανακοίνωση επιβεβαιώνεται ότι στις 16 του Μάη έγινε «μυστική» σύσκεψη στο υπουργείο Γεωργίας για το βαμβάκι με τη συμμετοχή εκπροσώπων της ΓΕΣΑΣΕ και της ΠΑΣΕΓΕΣ, όπου ζητήθηκε από όλους τους συμμετέχοντες η υπεράσπιση της ακολουθούμενης καταστροφικής κυβερνητικής πολιτικής στο βαμβάκι. Η ΓΕΣΑΣΕ μετά από μια βδομάδα αναφέρει ότι εξέφρασε «ριζική διαφωνία» για «τα μέτρα του υπουργείου», αλλά βάσιμες πληροφορίες αναφέρουν ότι από όλους τους συμμετέχοντες σε αυτή τη σύσκεψη συμφωνήθηκε να περιοριστεί η βαμβακοκαλλιέργεια και να προταθεί η «θετική» πλευρά του νέου κανονισμού για το βαμβάκι.

Κατά τ' άλλα, η διοίκηση της ΓΕΣΑΣΕ ζητάει να μην ισχύσουν για φέτος τα μέτρα περιορισμού στο βαμβάκι, μιας και ήδη έγινε η σπορά. Δε λέει όμως τίποτα για το τι θα γίνει από την ερχόμενη χρονιά και ούτε απαιτεί να παρθούν διά παντός πίσω τα διοικητικά μέτρα περιορισμού της βαμβακοκαλλιέργειας. Βέβαια, για λόγους δημιουργίας εντυπώσεων η διοίκηση της ΓΕΣΑΣΕ «καλεί τους βαμβακοπαραγωγούς σε συνεχή ετοιμότητα ώστε να αντιδράσουν άμεσα και αποτελεσματικά ενάντια στην εφαρμογή των καταστροφικών αυτών αποφάσεων και να επιδιώξουν τη ριζική ανατροπή των μέτρων του νέου καθεστώτος βάμβακος». Αναφορικά με το τελευταίο όμως τίθεται ένα εύλογο ερώτημα: Μπορεί να πιστέψει κανείς στα αλήθεια τη διοίκηση της ΓΕΣΑΣΕ;