- Τρέχουσα
- Προηγούμενη
- Επόμενη
- Μόνο κείμενο
- Σύνθετη αναζήτηση
- Πολιτική
- Κόσμος
- Οικονομία
- Εργαζόμενοι
- Κοινωνία
- Νεολαία
- Πολιτισμός
- Αθλητισμός
- Η άποψή μας
- Επωνύμως
- Από μέρα σε μέρα
- Τετρασέλιδα
- Ολες οι στήλες
- Σκίτσα
- Θέατρα
- Κινηματογράφοι
- Τηλεόραση
- Φαρμακεία
- Νοσοκομεία
- Χρήσιμα τηλέφωνα
- Δρομολόγια πλοίων
- Δελτίο καιρού
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
- Ιστορική διαδρομή
- Ενθετα ιστορίας
- Ειδικές εκδόσεις
- International
- Νέα του site
- Επικοινωνία
Feeds- Οδηγίες
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
Associated Press |
Οταν ακόμα προετοιμάζονται οι κάλπες |
«Πολιτικός σεισμός». Αυτή είναι η φράση που κυριαρχεί στα χείλη πολλών γνωστών αναλυτών μετά τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία. Αποτελέσματα που προκάλεσαν αλυσιδωτές αντιδράσεις εντός, αλλά και εκτός της χώρας. Παράλληλα, έδωσαν αφορμή για ποικίλους προβληματισμούς διαφόρων κατευθύνσεων, ανάλογα με τα κίνητρα του εκάστοτε προβληματιζόμενου, και, όπως προέβλεπαν αρκετοί, προκάλεσαν τριγμούς στα θεμέλια της 5ης Γαλλικής Δημοκρατίας.
Ξεπερνώντας κάθε πρόβλεψη, με εξαίρεση ίσως ένα δημοσίευμα της εφημερίδας «Λε Μοντ» στα μέσα της προηγούμενης βδομάδας, που τολμούσε να υποθέσει ότι υπάρχει σοβαρή πιθανότητα η ακροδεξιά να περάσει στο δεύτερο γύρο, προκαλώντας τη θυμηδία αρκετών, ο ηγέτης του ακροδεξιού «Εθνικού Μετώπου», Ζαν Μαρί Λεπέν, πέρασε στο δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών, στις 5 Μάη. Απέναντί του εμφανίζεται ο Ζακ Σιράκ, που κατάφερε να συγκεντρώσει το χαμηλότερο ποσοστό του νεογκολικού κόμματος από το 1944.
Οι «παράπλευρες απώλειες» της ανόδου Λεπέν ήταν πολλές και εξαιρετικά ηχηρές. Εμφανής η αμηχανία πολλών πολιτικών φυσιογνωμιών. Αν κάποιος, μάλιστα, εμφανίζεται, μέχρι στιγμής, το πρώτο μεγάλο θύμα δεν είναι άλλος από τον νυν πρωθυπουργό Λιονέλ Ζοσπέν, που έμεινε τρίτος. Αναμφιβόλως, μεγάλος ηττημένος είναι και το συγκυβερνών ΚΚ Γαλλίας, που κατάφερε να συγκεντρώσει, επίσης, το χαμηλότερο ποσοστό ψήφων μεταπολεμικά.
Associated Press |
Μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων διαδηλώσεις έγιναν σε αρκετές πόλεις της Γαλλίας |
Στο γαλλικό Τύπο κυριαρχούν οι λέξεις «σοκ», «όχι», «σεισμός» και εκφράζεται έντονος προβληματισμός για «το πώς το εκλογικό σώμα της Γαλλίας προσέφυγε τελικά στο φασίστα Λεπέν». Δε λείπουν, επίσης, οι εκτενείς αναλύσεις για το τι σηματοδοτούν τα συγκεκριμένα αποτελέσματα για την ίδια την 5η Γαλλική Δημοκρατία και τους θεσμούς της, με αρκετούς να υποστηρίζουν ότι πιθανώς να πλησιάζει ο καιρός της εξέτασης εκ νέου του πολιτεύματος, αφού η «συγκατοίκηση» δύο ισχυρών κέντρων διακυβέρνησης (προέδρου - κυβέρνησης), ιδιαίτερα όταν προέρχονται από διαφορετικά κόμματα, έχει οδηγήσει σε απραξία.
Εντούτοις, το «σοκ» της ανάδειξης Λεπέν στο δεύτερο γύρο και η εκτενής ανάλυσή του, αφήνει σε δεύτερη μοίρα ένα άλλο «σοκ» για τη γαλλική πολιτική σκηνή, που πιθανώς να εμπεριέχει και περισσότερα μηνύματα: αυτό της αποχής, που ξεπέρασε το 25% και είναι το μεγαλύτερο ποσοστό αποχής μεταπολεμικά για τη Γαλλία. Πολλοί αναλυτές εκτιμούσαν ότι η δυσαρέσκεια του εκλογικού σώματος από την ανυπαρξία, ουσιαστικά, πολιτικών διαχωριστικών γραμμών, θέσεων σε συνδυασμό με την απογοήτευση από την ασκούμενη πολιτική προκάλεσε αυτήν τη μεγάλη αποχή, που ουδόλως ανεξάρτητη είναι και από το εμφανιζόμενο ως εντυπωσιακό αποτέλεσμα του Λε Πεν, του οποίου οι ψηφοφόροι δεν απείχαν. Αλλωστε, ας μην ξεχνάμε ότι, πριν από τις εκλογές, το 75% των Γάλλων δεν έβρισκε καμία σημαντική διαφορά ανάμεσα στους βασικούς μονομάχους. Και σίγουρα, όπως αποδείχτηκε, αυτό δεν ήταν θέμα «επικοινωνιακής» πολιτικής, αλλά πολύ βαθύτερο.
Με καταμετρημένο το 99% των ψήφων, αργά χτες βράδυ, το γαλλικό υπουργείο Εσωτερικών έδινε τα ακόλουθα αποτελέσματα: Ζακ Σιράκ 19,88%, Ζαν Μαρί Λεπέν 16,86%, Λιονέλ Ζοσπέν 16%. Και ακολουθούσαν, κατά σειρά, ο πρώην υπουργός κεντροδεξιός Φ. Μπαϊρού με 6,39%, η Α. Λαγκιγιέρ της «Εργατικής Πάλης» με 5,82%, ο Ζαν Πιερ Σεβενεμάν του «Κινήματος Πολιτών» με 5,39%, ο Ν. Μαμέρ των Πρασίνων με 5,31%, ο Ζ. Σεν Ζοζέ «κυνηγός και φυσιολάτρης» με 4,33%, ο Ολιβιέ Μπενζασελό της «Ριζοσπαστικής Κομμουνιστικής Αριστεράς» με 4,32%, ο Ρομπέρ Υ του ΚΚ Γαλλίας με 3,44% και οι υπόλοιποι από τους 16 υποψηφίους. Ενδεικτικό είναι ότι ο ακροδεξιός Λεπέν εξασφάλισε τους περισσότερους ψήφους σε 9 από τις 22 εκλογικές περιφέρειες της χώρας.
Αμέσως μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων, έγιναν διαδηλώσεις σε πολλές πόλεις της Γαλλίας, με μεγαλύτερη αυτή του Παρισιού, όπου τουλάχιστον 15.000 διαδηλωτές, μέλη αριστερών κομμάτων και αντιρατσιστικών οργανώσεων, κατέκλυσαν τις πλατείες της Βαστίλλης και της Δημοκρατίας και πορεύτηκαν προς τα Ηλύσια Πεδία. Κεντρικό τους σύνθημα «δε θα περάσει ο Λεπέν, δε θα περάσει ο φασισμός». Σημειώθηκαν επεισόδια με την αστυνομία, που χρησιμοποίησε δακρυγόνα και κλομπ για να τους διαλύσει.
Διαδηλώσεις έγιναν και χτες το πρωί, στο Παρίσι, στη Λυόν, στη Σομόν, στη Ρεμ, στην Μπεζανσόν, στη Ρουέν, στην Ορλεάνη και σε άλλες πόλεις. Χτες, με δηλώσεις του, το σύνολο, σχεδόν, του πολιτικού κόσμου στη Γαλλία, χρησιμοποιώντας διαφορετική φρασεολογία καλούσε σε «μέτωπο κατά της ντροπής» καλώντας τους Γάλλους ψηφοφόρους να μην καταψηφίσουν τον Λε Πεν σε καμία περίπτωση.
Ο ΓΓ του Σοσιαλιστικού Κόμματος, Φρανσουά Ολάντ, μετά από έκτακτη συνεδρίαση του Εθνικού Γραφείου του κόμματος, χτες νωρίς το πρωί, κάλεσε επισήμως σε στήριξη του Ζακ Σιράκ, τονίζοντας ότι «ο Σιράκ είναι αντίπαλός μας στην πολιτική αρένα, αλλά ο Λεπέν είναι κίνδυνος για τη δημοκρατία». Ο Ολάντ ανακοίνωσε, επίσης, ότι θα ηγηθεί της προεκλογικής εκστρατείας του κόμματος για τις βουλευτικές εκλογές του Ιούνη, δεδομένης της παραίτησης του Λιονέλ Ζοσπέν.
Ο Ζακ Σιράκ καλούσε, και χτες, τους Γάλλους «να σταθούν στο πλευρό της δημοκρατίας γιατί τους χρειάζεται η Γαλλία» και είχε σειρά συναντήσεων με ηγέτες μικρότερων κομμάτων για να διασφαλίσει την ψήφο τους. Η εθνική Γραμματέας του ΚΚ Γαλλίας, που μίλησε για «μεγάλη μάχη που αρχίζει» τόνιζε ότι «θα πρέπει να εξασφαλιστεί η μικρότερη δυνατή υποστήριξη για τον Λεπέν». Ηδη, από αργά το βράδυ της Κυριακής, αρκετοί άλλοι υποψήφιοι, όπως ο Μπαϊρού ή ο Σεν Ζοζέ, είχαν ξεκαθαρίσει ότι θα στηρίξουν τον Ζακ Σιράκ.
ΛΟΝΔΙΝΟ - ΒΕΡΟΛΙΝΟ - ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ-ΜΑΔΡΙΤΗ - ΤΕΛ ΑΒΙΒ - ΤΕΧΕΡΑΝΗ - ΠΕΚΙΝΟ - ΒΙΕΝΝΗ.-
Λόγια ψάχνουν να βρουν, σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος της Ευρώπης και ο διεθνής Τύπος, για να περιγράψουν αυτό που έγινε το βράδυ της 21ης Απρίλη στη Γαλλία, αλλά και για να «ξορκίσουν» τη «φαιά απειλή», όπως τη χαρακτήρισαν. Ολοι έχουν κάτι να πουν και να δηλώσουν. Προς το παρόν όμως, Ρωσία και ΗΠΑ τηρούν σιγήν ιχθύος.
Ο μόνος μέχρι στιγμής που εμφανίστηκε σχετικά ήρεμος, αλλά και ρεαλιστής ήταν ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ρομάνο Πρόντι, που δήλωσε ότι το αποτέλεσμα ήταν λίγο - πολύ αναμενόμενο, ενώ ερωτώμενος για τις δηλώσεις του Ζαν Μαρί Λεπέν, αμέσως μετά τα αποτελέσματα, ότι, αν εκλεγεί πρόεδρος, μια από τις πρώτες αποφάσεις που θα πάρει θα είναι να «αποχωρήσει» η Γαλλία από την ΕΕ, τόνισε ότι είναι «βέβαιος πως η Γαλλία θα επαναβεβαιώσει τις ευρωπαϊκές της αξίες» και ότι «η Γαλλία θα είναι ένα από τα πιο ισχυρά θεμέλια της ευρωπαϊκής δημοκρατίας».
Αντιθέτως, εξαιρετικά ανήσυχος εμφανίστηκε ο Γερμανός καγκελάριος, Γκέρχαρντ Σρέντερ, ειδικά ενόψει και των επικείμενων γενικών εκλογών στη Γερμανία και την πολύ κακή πορεία των Σοσιαλδημοκρατών. Εξέφρασε τη βαθύτατη λύπη του για την άνοδο της δύναμης της ακροδεξιάς, τονίζοντας συνάμα πως πρέπει να αποτραπεί η απόκτηση οποιασδήποτε εξουσίας από τον Λεπέν. Στο ίδιο μήκος κύματος και ο Βρετανός πρωθυπουργός, Τόνι Μπλερ, εξέφρασε την ανησυχία του, αλλά τόνισε ότι η Γαλλία θα υπερασπίσει τις δημοκρατικές αξίες και θα απομονώσει τον εξτρεμισμό.
Ο αντιπρόεδρος της ισραηλινής κυβέρνησης και υπουργός Εσωτερικών, Ελί Γισάι, προέτρεψε τους Εβραίους της Γαλλίας «να φτιάξουν τις βαλίτσες τους και να μεταναστεύσουν στο Ισραήλ», όπως αναφέρεται σε ανακοίνωση του Σας, του υπερορθόδοξου κόμματος, κυβερνητικού εταίρου του Σαρόν, αρχηγός του οποίου είναι ο Γισάι.
«Πρόκειται για μια ταπείνωση, που προκαλεί κατάπληξη, που παρόμοια δεν έχει συμβεί στην ιστορία της γαλλικής δημοκρατίας», τονίζει το πρακτορείο Νέα Κίνας και προσθέτει πως «χάρη σε ένα μαχητικό και καλά διατυπωμένο μήνυμα εναντίον των μεταναστών και της εγκληματικότητας, ο Λεπέν κατάφερε να αυξήσει το ποσοστό του από 0,74% το 1974 σε 17,2% το 2002».
Ο ηγέτης της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης στην Ιταλία, Φάουστο Μπερτινότι, υποστήριξε από την πλευρά του ότι «το αποτέλεσμα των γαλλικών εκλογών κλείνει οριστικά την ιστορία της κεντροαριστεράς στην Ευρώπη και ανοίγει μια φάση συζητήσεων για τη διαμόρφωση μιας κοινωνικής εναλλακτικής λύσης με την αναμόρφωση της αριστεράς».
Για πρώτη φορά, μετά τον πόλεμο στη χώρα της Γαλλικής Επανάστασης δεν υπάρχει εκλογική σύγκρουση Αριστεράς - Δεξιάς ή καλύτερα κεντροαριστεράς - κεντροδεξιάς. Ο,τι για πολλούς εθεωρείτο αυτονόητο και δεδομένο, ό,τι κυριαρχούσε στην πολιτική σκέψη της ευρύτερης Αριστεράς στην Ευρώπη γκρεμίζεται εις τα εξ ων συνετέθη. Η διακυβέρνηση της κεντροαριστεράς, έστω και με τους περιορισμούς της συγκυβέρνησης, οδήγησε στον εξοστρακισμό της από τις επιλογές των ευρύτερων λαϊκών μαζών, ακριβώς εκείνων των οποίων, υποτίθεται, ότι τα συμφέροντα εξυπηρετούσε. Οδήγησε τις ψήφους διαμαρτυρίας, και όχι μόνο, στην ακροδεξιά υποψηφιότητα του κ. Λεπέν.
Το τόσο πολυσυζητημένο παράδειγμα της στάσης και της πολιτικής του Κομμουνιστικού Κόμματος στη Γαλλία, στάση που χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον από τους υποστηρικτές της θεωρίας της κεντροαριστεράς και καθόρισε εν μέρει και τη στάση πολλών ευρωπαϊκών κομμάτων, κατέληξε με τον πιο άσχημο τρόπο. Το 3.4% είναι το χειρότερο ιστορικά εκλογικό αποτέλεσμα του ΓΚΚ από την ίδρυσή του μέχρι σήμερα. Ο Πρόεδρος του κάποτε μεγαλύτερου κόμματος της Γαλλίας (όχι της Αριστεράς, της Γαλλίας) χαίρει της εμπιστοσύνης λιγότερων ψηφοφόρων από αυτούς 10 άλλων ψηφοδελτίων, ανάμεσά τους ακόμα και αυτών της λεγόμενης εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, τροτσκιστικής κυρίως προέλευσης.
21 Απριλίου. Οι δημοσκοπήσεις μάς ενημερώνουν ότι ένα σημαντικό ποσοστό ψηφοφόρων της Ν. Δημοκρατίας, αλλά και του ΠΑΣΟΚ, θεωρούν ότι η χούντα έκανε καλό στην Ελλάδα ή τέλος πάντων δεν έκανε κακό. Και το αίμα, τα βασανιστήρια, ο «γύψος», η Κύπρος; Δεν έχουν σημασία, φτάνει που δε συνέβησαν σε μας. Γιατί, σημασία έχει μόνο ό,τι αγγίζει το ...πετσί μας. Ο,τι αγγίζει το πετσί των άλλων; Ας πρόσεχαν. Κάποτε το «βύσμα» στο στρατό ήταν προσβολή, τώρα είναι περηφάνια. Αυτή είναι η κοινωνία της κεντροδεξιάς και της κεντροαριστεράς, η κοινωνία της διαχείρισης της αδικίας, της απαξίωσης του κοινωνικού, του συλλογικού και της άκρατης προβολής του ατομικισμού και της ανταγωνιστικότητας.
21 Απριλίου. Αποφράδα μέρα.
Σε μια προσπάθεια... αξιοποίησης των γαλλικών εκλογών στην κατεύθυνση της ενίσχυσης των «κεντροαριστερών» σεναρίων έχει επιδοθεί η ηγεσία της κυβέρνησης και του ΠΑΣΟΚ. Είναι αξιοσημείωτο δε, ότι το βασικό συμπέρασμα που εξάγουν είναι, όπως λένε, ότι δεν πρέπει να υπάρξει και στην Ελλάδα «πολυδιάσπαση της Αριστεράς»...
Ο Κ. Σημίτης στη δήλωσή του για τις γαλλικές εκλογές ανέφερε ότι «αποτέλεσαν μια μεγάλη έκπληξη», ομολογώντας ότι «δεν το περίμενα αυτό το αποτέλεσμα». Στη συνέχεια ανέφερε ότι «η προσπάθεια κάποιων να εξισώσουν τις διαφορετικές πολιτικές και να καλλιεργήσουν ένα κλίμα απαξίωσης... και ισοπέδωσης των πάντων δημιούργησε πρόσφορο έδαφος» για την ενίσχυση της ακροδεξιάς. «Το γεγονός αυτό - πρόσθεσε - δείχνει ότι οι πολιτικές εξίσωσης αλλά και αποχρωματισμού είναι επιζήμιες για την πορεία και το μέλλον των ευρωπαϊκών κοινωνιών διότι υποσκάπτουν τα θεμέλια και τις αξίες πάνω στις οποίες έχει οικοδομηθεί ο ευρωπαϊκός πολιτικός πολιτισμός (...)». Ο Κ. Σημίτης αναδεικνύοντας ως «ζητούμενο» την ευόδωση των «κεντροαριστερών» σεναρίων υποστήριξε ότι «οι δυνάμεις της Αριστεράς έχουν ευθύνη, γιατί πολλές φορές παγιδεύτηκαν σε πολιτικές που επέτειναν τα φαινόμενα της σύγχυσης και της εξομοίωσης. Οι δυνάμεις της Αριστεράς - συνέχισε - οφείλουν να αντισταθούν σε φαινόμενα συντηρητικής αναδίπλωσης, αλλά και να αποτελέσουν το ανάχωμα στην όποια προσπάθεια ακραίων συντηρητικών δυνάμεων να στρέψουν την Ευρώπη σε επικίνδυνους προσανατολισμούς». Θα πρέπει, τέλος να σημειωθεί, ότι ο πρωθυπουργός εκτίμησε ως ορθή την παραίτηση Ζοσπέν: «Καλά έκανε και παραιτήθηκε», όπως είπε και κατέληξε: «Ανέλαβε τις ευθύνες του. Με τη στάση του έδειξε ότι δεν είναι όλοι ίδιοι, ούτε ότι έχουν όλοι τις ίδιες απόψεις».
Λίγη ώρα αργότερα ο Χρ. Πρωτόπαππας ισχυριζόταν ότι το φαινόμενο Λεπέν οφείλεται «στις συνέπειες της διάσπασης της Αριστεράς», ενώ δεν παρέλειψε να εντάξει το όλο θέμα στη δικομματική κοκορομαχία, καλώντας όλες τις εγχώριες πολιτικές δυνάμεις «να πάρουν θέση», δίνοντας έμφαση στο γεγονός ότι με βάση σχετική δημοσκόπηση σημαντικό ποσοστό ψηφοφόρων της ΝΔ φέρονται να έχουν ανεκτική έως θετική στάση απέναντι στη χούντα του '67. Από την πλευρά του ο Κ. Σκανδαλίδης κάλεσε τις «προοδευτικές και εκσυγχρονιστικές δυνάμεις του τόπου... να εμποδίσουν τη δεξιά παλινόρθωση» μέσω της «νίκης της κεντροαριστεράς» το 2004...
