Σε κουτί της Πανδώρας έχει μετατρέψει το «διάλογο» για το Ασφαλιστικό η κυβέρνηση, και σε κάθε νέα συνεδρίαση βγάζει από μέσα και νέα δεινά για τους εργαζόμενους. Ετσι, χτες, κατά την τρίτη συνεδρίαση του διαλόγου-απάτη ο υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων έθεσε ευθέως ζήτημα επιβολής νέας φορολογίας για την Κοινωνική Ασφάλιση, αλλαγής του τρόπου είσπραξης των εισφορών - σύνδεση με τον τζίρο των επιχειρήσεων - που θα οδηγήσει σε μείωση των εργοδοτικών εισφορών, αλλά και συρρίκνωσης της κρατικής χρηματοδότησης στο ύψος αποκλειστικά των «προνοιακών» παροχών και συντάξεων. Το κυριότερο: Στο νέο κεφαλαιοποιητικό σύστημα, που επεξεργάζεται η κυβέρνηση με τις δομικές αλλαγές που πρότεινε, οι εισφορές των εργαζομένων θα είναι η «βασική πηγή χρηματοδότησης» της Κοινωνικής Ασφάλισης.

Παρουσιάζοντας τις πηγές χρηματοδότησης της Κοινωνικής Ασφάλισης, ο υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, Ανδρέας Λοβέρδος, ξεκαθάρισε ότι η λεγόμενη «ανταποδοτικότητα θα είναι η βασική πηγή χρηματοδότησης, αφού θεμελιώνεται στην αναλογική σχέση σύνταξης - εισφορών και χρόνου εργασίας...». Η παραπάνω διατύπωση σε συνδυασμό με τη θέση της κυβέρνησης πως «η πρόταση της κυβέρνησης για τη λογιστική διάκριση ανάμεσα αφενός στις συντάξεις και άλλες παροχές προνοιακού χαρακτήρα και αφετέρου στις ασφαλιστικές παροχές είναι απολύτως χρήσιμη. Η κατευθυντήρια σκέψη εδώ είναι, το κράτος να αναλάβει το κόστος των πρώτων (σ.σ. προνοιακές συντάξεις και παροχές) και οι Φορείς Κοινωνικής Ασφάλισης (ΦΚΑ) το κόστος των δεύτερων» οδηγεί σε ένα νέο τρόπο χρηματοδότησης, όπου το κράτος περιορίζει αυστηρά τη συμμετοχή του στο προνοιακό μέρος των συντάξεων, στο κατώτερο ελάχιστο επίπεδο, ενώ οι εργαζόμενοι αναλαμβάνουν μέσω των εισφορών τους να γίνουν οι αποκλειστικοί αιμοδότες του συστήματος.

Στο πλαίσιο αυτό η έννοια της «αναλογικότητας» είναι το «αγκίστρι» που ρίχνει η κυβέρνηση για να τσιμπήσουν οι εργαζόμενοι, αφού πλέον όλο το βάρος για τη σύνταξη, πέραν των προνοιακών παροχών που αναλαμβάνει το κράτος, θα το σηκώνει αποκλειστικά και μόνο ο ασφαλισμένος. Επί της ουσίας το κράτος αποχωρεί από τη χρηματοδότηση της Κοινωνικής Ασφάλισης, μειώνει τη συνεισφορά του και οι ισχυρισμοί του υπουργού περί τήρησης «της αρχής της τριμερούς χρηματοδότησης» είναι μια ακόμα προπαγανδιστική φούσκα. Ακόμα χειρότερα, η έννοια της «ανταποδοτικότητας» που εισάγει η κυβέρνηση, και μάλιστα ως «βασική πηγή χρηματοδότησης», παραπέμπει ευθέως σε ένα νέο κεφαλαιοποιητικό σύστημα, όπου πράγματι το κράτος δε θα έχει πλέον καμία υποχρέωση να πληρώσει συντάξεις, αφού αυτές θα είναι υπόθεση των αγορών και των αποδόσεων που θα έχουν οι εισφορές των εργαζομένων. Και από τη στιγμή που δε θα υπάρχει καμία εγγύηση για το ύψος των συντάξεων, δε θα υπάρχει και καμιά υποχρέωση του κράτους να εγγυηθεί αυτές τις συντάξεις.

Ταυτόχρονα, ο Α. Λοβέρδος κατέθεσε πρόταση σύμφωνα με την οποία «από την άμεση φορολογία πρέπει να χρηματοδοτηθεί το Ταμείο Αλληλεγγύης των Γενεών και, ίσως, γενικότερα να ενισχυθεί το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας». Με την πρόταση αυτή γίνεται φανερό ότι η τελική επιδίωξη της κυβέρνησης είναι να φορτώσει και πάλι τα βάρη στους εργαζόμενους, μέσω της φορολογίας του εισοδήματός τους. Η άμεση φορολογία σημαίνει και νέα χαράτσια στους εργαζόμενους, στο όνομα της «σωτηρίας» του συστήματος. Μάλιστα, ο φόρος που θα επιβληθεί δε θα αφορά μόνο στη χρηματοδότηση του Ταμείου Αλληλεγγύης, δηλαδή, του ταμείου που θα μπορεί να αξιοποιηθεί στο μέλλον, όταν εκτιμάται ότι θα υπάρξει πρόβλημα, αλλά με το χαράτσι αυτό θα χρηματοδοτηθεί άμεσα το σύστημα, για να μην πληρώσει ο κρατικός προϋπολογισμός.

Και ενώ οι εργαζόμενοι μπαίνουν στην πρέσα, δεν ισχύει το ίδιο για τις επιχειρήσεις, για τις οποίες η κυβέρνηση επιφυλάσσει, όπως πάντα, «ειδική μεταχείριση». Ετσι, με τέσσερις προτάσεις του υπουργείου, η κυβέρνηση απαλλάσσει τις επιχειρήσεις, μειώνει τις εισφορές τους στο ασφαλιστικό σύστημα και συνεχίζει την καταλήστευση των αποθεματικών.

Συγκεκριμένα, η κυβέρνηση επεξεργάζεται:

• «Τη θεσμοθέτηση νέου τρόπου είσπραξης των εισφορών. Εν είδει παραδείγματος θα μπορούσε εδώ να αναφερθεί η είσπραξη των εισφορών ως ποσοστού επί του "τζίρου" των επιχειρήσεων, με παράλληλη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών ως ποσοστού επί των αποδοχών των εργαζομένων».
• «Να κατοχυρωθεί νομικά η σταθερή και μόνιμη ρύθμιση οφειλών (σ.σ. των επιχειρήσεων)...».
• «Στόχος θα πρέπει να είναι η επιδότηση της εργασίας αντί της επιδότησης της ανεργίας...».
• «Να αξιοποιηθούν οι πόροι και η περιουσία των Φορέων Κοινωνικής Ασφάλισης...».

Ολες οι παραπάνω προτάσεις οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην ενίσχυση της κερδοφορίας των επιχειρήσεων. Ηδη, όπως ανακοίνωσε χτες ο αρμόδιος υπουργός στη Βουλή, η σχετική δαπάνη για την επιδότηση των εργοδοτικών εισφορών το 2010 θα ξεπεράσει τα 100 εκατ. ευρώ. Μάλιστα, όπως είπε, πρόκειται για παράδειγμα νέου, δυναμικού και χρήσιμου προγράμματος.

Ειδικά όμως η πρώτη πρόταση, που συνδέει τις εργοδοτικές εισφορές με τον τζίρο, ανοίγει νέες επικίνδυνες ατραπούς για τα οικονομικά των Ταμείων. Ο νέος τρόπος είσπραξης προεξοφλεί ότι θα οδηγεί «σε μείωση των ασφαλιστικών εισφορών», δηλαδή σε μικρότερες εισφορές απ' ό,τι ισχύει - έστω και στα χαρτιά - μέχρι σήμερα. Τα παραπάνω σε συνάρτηση με τη μόνιμη χαριστική ρύθμιση των οφειλών και την επιδότηση των εισφορών, αλλά και την αξιοποίηση των αποθεματικών μέσω του τζόγου, διαμορφώνουν το «νέο» αποπνικτικό τοπίο στα οικονομικά των Ταμείων.