Πρόκειται για μια πλούσια και πολύμορφη παρέμβαση του ΚΚΕ και της ΚΝΕ που ξετυλίγεται στις σχολές μέσα από: Περιοδείες στελεχών του ΚΚΕ, της ΚΝΕ και των ταξικών συνδικάτων, εκδηλώσεις - συζητήσεις για την οικονομική κρίση και τη σοσιαλιστική προοπτική, συσκέψεις με εργαζόμενους φοιτητές και σπουδαστές... Μια δραστηριότητα που αποτελείται από ζωντανά «μαθήματα», διαφορετικά από τα συνηθισμένα, στα οποία οι φοιτητές και οι σπουδαστές σε πανεπιστήμια και ΤΕΙ της Αθήνας και άλλων πόλεων συμμετέχουν ενεργά. «Μαθήματα» βγαλμένα από τη ζωή, από το μετερίζι της δουλειάς και του ταξικού αγώνα. «Μαθήματα» που ανοίγουν δρόμους, προοπτική, που αναδεικνύουν τη μοναδική πραγματική διέξοδο στους φοιτητές και τους σπουδαστές, κόντρα στην υποταγή και τη μοιρολατρία.

Το πλούσιο άνοιγμα των Κομματικών και ΚΝίτικων Οργανώσεων στα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ συνεχίζεται και το επόμενο διάστημα για να μπολιαστούν οι νεανικές συνειδήσεις με το σπόρο της αντίστασης και της αντεπίθεσης. Περνάει μέσα από τον καθημερινό προγραμματισμό περιοδειών και συσκέψεων, μέσα από τη δουλειά που γίνεται για την προετοιμασία τους, με τη διάδοση του «Ρ» και την πλατιά συζήτηση με τους φοιτητές και τους σπουδαστές.

Πολυτεχνείο, Γεωπονική, Πάντειο, Φιλοσοφική, Φυσικομαθηματική, Νομική, ΤΕΙ, Σχολές Υγείας, μηχανικών, εκπαιδευτικών... Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Ξάνθη, Γιάννενα, Πάτρα, Κέρκυρα... Το πολιτικό άνοιγμα των Οργανώσεων του ΚΚΕ και της ΚΝΕ απλώνεται σε όλους τους χώρους. Δεκάδες στελέχη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ και των ταξικών συνδικάτων βρίσκονται στα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ για να συμβάλουν μέσα από τη συζήτηση με τους φοιτητές και τους σπουδαστές ώστε να αναδειχτεί η ανάγκη οργάνωσης της πάλης μπροστά στην οικονομική κρίση, για να σαλπίσουμε την αντεπίθεση. Μέσα από την κουβέντα που αναπτύσσεται στόχος είναι να αναδειχτούν οι αιτίες της κρίσης, που βρίσκονται στην ίδια τη φύση του καπιταλισμού, γιατί ακριβώς με την κρίση φαίνονται πιο καθαρά τα όριά του.

Γιατί: «Στις συνθήκες της καπιταλιστικής κρίσης, που η πλουτοκρατία και οι πολιτικοί της εκφραστές επιτίθενται για να περάσουν τις πιο αντιδραστικές αλλαγές που υπηρετούν τις ανάγκες του κεφαλαίου, χρειάζεται να οξυνθούν τα κριτήρια, ώστε να βγουν χρήσιμα συμπεράσματα, που θα ενισχύσουν την πάλη μας. Στο πρόβλημα της κρίσης, στο δίλημμα με το λαό ή την πλουτοκρατία θα κριθούν οι πάντες και αυτό έχει άμεση σχέση με τις φοιτητικές - σπουδαστικές εκλογές, με όλες τις πολιτικές μάχες που έχουμε μπροστά μας. Το λέμε καθαρά, οι συνθήκες που παλεύουμε χρειάζονται αλλαγές στο συσχετισμό δύναμης. Ισχυρό ΚΚΕ, ισχυρή ΚΝΕ, ισχυρή Πανσπουδαστική, δυνατό, ταξικά - αγωνιστικά προσανατολισμένο εργατικό κίνημα».

Οι φοιτητές και οι σπουδαστές δείχνουν το ενδιαφέρον τους με την ίδια την παρουσία τους στις συζητήσεις αλλά και τη συμμετοχή τους σε αυτές με την κατάθεση ερωτήσεων: Πώς η κρίση επηρεάζει το σύστημα Παιδείας και τι προτάσεις διεξόδου υπάρχουν, τι εκτίμηση έχει το ΚΚΕ για το βάθος, την έκταση και τις συνέπειες της κρίσης, πώς ο συγκαλυμμένος χαρακτήρας του καπιταλισμού εμποδίζει πολλούς εργαζόμενους να διακρίνουν τα πραγματικά τους συμφέροντα και πώς αυτό μπορεί να ξεπεραστεί, το πώς η διδασκαλία στο σχολείο και το πανεπιστήμιο σχεδόν δεν αναγνωρίζει τάξεις...

Ειδικά στα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ, η προπαγάνδα του κεφαλαίου και της άρχουσας τάξης περιβάλλεται με το φερετζέ της επιστημοσύνης, αποκτά «επιστημονική» υπόσταση. Η πολιτική παρέμβαση του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στις σχολές περνάει και μέσα από την πάλη των ιδεών, την πάλη για να μαθαίνουν οι φοιτητές και οι σπουδαστές την επιστημονική αλήθεια και όχι την «αλήθεια» που κατασκευάζεται για την αύξηση της κερδοφορίας των μονοπωλίων. Μια πάλη μέσα από την οποία αναδεικνύεται ότι: Οσο η εκπαίδευση - και στην προκειμένη περίπτωση η ανώτατη εκπαίδευση - είναι δεμένη στο άρμα του μεγάλου κεφαλαίου, όσο βαθαίνουν οι αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις που προωθούν την ιδιωτικοποίηση της ανώτατης εκπαίδευσης και τη λειτουργία της με επιχειρηματικά κριτήρια, τόσο η επιστημονική αλήθεια θα «θυσιάζεται» στο βωμό της ανταγωνιστικότητας και της κατασκευής πτυχιούχων - πειθήνιων υπηρετών των συμφερόντων του κεφαλαίου.

Στόχος της πολιτικής δραστηριότητας είναι να αντικρουστούν οι αυταπάτες που σπέρνουν στη νεολαία και τους εργαζόμενους τα κόμματα της πλουτοκρατίας και ο οπορτουνισμός, περί κρίσης της νεοφιλελεύθερης διαχείρισης και του «καζινοκαπιταλισμού». Στο επίκεντρο της συζήτησης μπαίνει η αστική προπαγάνδα, όπως εκφράζεται και μέσα από τα ΜΜΕ, αλλά και όπως ξεδιπλώνεται στα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ μέσα από την παρέμβαση των παρατάξεων του δικομματισμού, της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ, που επιδιώκουν να μη γίνεται συζήτηση για την κρίση, μη τυχόν και αφυπνιστούν οι φοιτητές και σηκώσουν κεφάλι. Ακόμα όμως και όταν ανοίγει η συζήτηση, οι παραπάνω δυνάμεις επιχειρούν να τη στρέψουν, η μεν ΔΑΠ στο στόχο της συναίνεσης στα αντιλαϊκά μέτρα που προωθεί η ΕΕ και εφαρμόζει η κυβέρνηση της ΝΔ στο όνομα του ξεπεράσματος της κρίσης, η δε ΠΑΣΠ στον εγκλωβισμό σε μια σοσιαλδημοκρατική διαχείριση που δήθεν αποτελεί το φάρμακο για την κρίση.

Με την κρίση, όπου αναδεικνύονται ολοκάθαρα τα όρια του καπιταλιστικού συστήματος, ανοίγει η συζήτηση για τη διέξοδο, για τη μοναδική διέξοδο που συμφέρει το λαό και τη νεολαία: Να αντεπιτεθούν για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, για να αλλάξει η τάξη που έχει στα χέρια της την εξουσία. Οι εκδηλώσεις για το σοσιαλισμό, με τη συζήτηση στη βάση των αναλύσεων του 18ου Συνεδρίου του ΚΚΕ, έχουν στόχο την αναζωογόνηση της σοσιαλιστικής προοπτικής, την υπογράμμιση της αναγκαιότητας, της ρεαλιστικότητας και της επικαιρότητας του σοσιαλισμού.

Γιατί: «Πρέπει να γενικευτεί σήμερα μια συζήτηση που θα βάζει επί τάπητος το θέμα ποιος παράγει τον πλούτο, ποιος καρπώνεται αυτό τον πλούτο. Ποιες παραγωγικές σχέσεις μπορούν να αναπτύξουν τις παραγωγικές δυνάμεις και πρώτα απ' όλα τον άνθρωπο (τη βασική παραγωγική δύναμη), ώστε να καλύπτονται οι σύγχρονες, συνεχώς διευρυνόμενες ανάγκες του. Σ' αυτές τις συνθήκες το ΚΚΕ θεωρεί ότι η εργατική τάξη, μέσα από την πάλη του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, πρέπει να προτάξει στη στρατηγική του κεφαλαίου τη δική της στρατηγική, τη στρατηγική της εργατικής τάξης. Και φυσικά η στρατηγική της εργατικής τάξης είναι να καταργήσει τους εκμεταλλευτές της. Είναι να πάρει στα χέρια της, με το κράτος της, τα μέσα παραγωγής. Είναι να διαμορφώσει μια οικονομία, η οποία θα απαντήσει και στα ζητήματα των αιτιών της κρίσης».

Πόσο μάλλον όταν μέσα στα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ ο αντικομμουνισμός γίνεται «επιστήμη», βιβλία γράφονται και χρησιμοποιούνται ως διδακτικά εγχειρίδια ώστε μια ξαναγραμμένη - διαστρεβλωμένη Ιστορία να χειραγωγεί τους νέους καλύτερα, και με την εξίσωση κομμουνισμού - φασισμού. Ωστόσο, το πλήθος φοιτητών και σπουδαστών με την ίδια την παρουσία τους στις εκδηλώσεις για το σοσιαλισμό και με τη συζήτηση που πυροδοτούν με βροχή ερωτήσεων, αποτελεί την καλύτερη απόδειξη ότι κόντρα στην επιχείρηση διαστρέβλωσης της Ιστορίας και συκοφάντησης του σοσιαλισμού του 20ού αιώνα, η νέα γενιά προβληματίζεται και γοητεύεται από τη σοσιαλιστική προοπτική. Γι' αυτό και «βάζει στο τραπέζι» της συζήτησης μια σειρά από ερωτήματα σχετικά με το σοσιαλισμό: Η ιδεολογική διαπάλη στα πανεπιστήμια, με την προσπάθεια καθηγητών να κρύψουν από τη νεολαία τη διέξοδο της σοσιαλιστικής προοπτικής, οι «χοντράδες» που διδάσκονται για ταύτιση Στάλιν - Χίτλερ, οι αιτίες των ανατροπών, ο τρόπος με τον οποίο εργάτες και λαός ασκούσαν την εξουσία τα πρώτα χρόνια μετά την Οχτωβριανή Επανάσταση, το κατά πόσον μπορεί να οικοδομηθεί σοσιαλισμός σε συνθήκες καπιταλιστικής περικύκλωσης, η διαφορά σοσιαλιστικού κράτους από το αστικό...

Κάθε χρόνο αυξάνεται το ποσοστό των φοιτητών και των σπουδαστών που παράλληλα με τις σπουδές τους εργάζονται για να καταφέρουν να τα βγάλουν πέρα. Συνδικαλιστές αντίστοιχων κλάδων περιοδεύουν στις σχολές, συζητούν με τους φοιτητές και τους σπουδαστές για τις σπουδές και το πτυχίο τους, για τα εργασιακά τους δικαιώματα, για τις συνθήκες στους χώρους δουλειάς, για τις μάχες που δίνουν τα ταξικά συνδικάτα. Εκπαιδευτικοί στη Φιλοσοφική σχολή και τα παιδαγωγικά, δικηγόροι στη Νομική, ναυτεργάτες στους ναυπηγούς, σε ΤΕΙ και Πολυτεχνείο...

Και έχουν πολλά να κουβεντιάσουν: Αυταπάτες που δημιουργούνται στους νέους φοιτητές μέσα στις σχολές, ότι τώρα μπορεί να δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα και αναγκάζονται να δουλέψουν, αλλά αυτό είναι προσωρινό και μόλις πάρουν το πτυχίο τους θα μεγαλοπιαστούν. Υπερεκμετάλλευση στους τόπους δουλειάς, όπου φοιτητές και σπουδαστές δουλεύουν χωρίς ασφάλιση και ένσημα, με ωράριο - λάστιχο, χωρίς να πληρώνονται υπερωρίες. Ψεύτικες ελπίδες ότι κάποια επαγγέλματα δεν τα ακουμπούν οι αντεργατικές ρυθμίσεις. Αυταπάτες που σπέρνουν κύρια οι παρατάξεις ΔΑΠ - ΠΑΣΠ, ότι η κατοχύρωση επαγγελματικών δικαιωμάτων είναι το φάρμακο για την ανεργία και την ανασφάλεια, σπρώχνοντας τους φοιτητές σε συντεχνιακές λογικές, τη στιγμή που το κύριο μέτωπο βρίσκεται στη διεκδίκηση εργασιακών δικαιωμάτων για όλους τους εργαζόμενους.

«Η θέση σας είναι μαζί με τις ταξικές δυνάμεις στην απεργία και στα συλλαλητήρια», υπογραμμίζεται στις κομματικές περιοδείες, όπου στο επίκεντρο μπαίνουν τα δικαιώματα των εργαζομένων, η ανάγκη να οργανωθούν οι νέοι εργαζόμενοι φοιτητές στα σωματεία τους και να πυκνώσουν τις γραμμές του ΠΑΜΕ. Γιατί αυτοί παράγουν τον πλούτο, αυτοί πρέπει και να τον καρπώνονται. Η πλούσια πείρα που μεταφέρουν οι φοιτητές και οι σπουδαστές από τους τόπους δουλειάς αποδεικνύει ότι οι νέοι εργαζόμενοι και ειδικά οι εργαζόμενοι φοιτητές και σπουδαστές αποτελούν για το κεφάλαιο εύκολη «λεία» για υπερεκμετάλλευση χωρίς δικαιώματα: Μαύρη εργασία, λιγότερα ένσημα από τις ώρες εργασίας, ωράρια - λάστιχο, πρακτική άσκηση - τζάμπα δουλειά, εργοδοτική τρομοκρατία και απολύσεις επειδή ο εργαζόμενος απέργησε, αλλά και η αξία της δράσης των ταξικών συνδικάτων που με αγώνες παλεύουν για την ανάκληση των απολύσεων...