Σε έκρυθμη κατάσταση, με επικίνδυνες συνθήκες για την ασφαλή νοσηλεία των ασθενών, έχει οδηγηθεί το Αττικόν Νοσοκομείο με τις αλλεπάλληλες αποφάσεις των κυβερνήσεων και αποκορύφωμα την ένταξή του στο σύστημα εφημεριών πριν 1,5 χρόνο, χωρίς την απαραίτητη στελέχωση σε προσωπικό.

Η αθλιότητα των ράντζων, που πλημμυρίζουν και το Αττικόν σε κάθε εφημερία, είναι αποτέλεσμα κύρια της γύμνιας της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, που λειτουργεί πολλαπλασιαστικά σε συνδυασμό με τις αποφάσεις της συγκυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ για τις συγχωνεύσεις των δημόσιων νοσοκομείων είτε μεταξύ τους είτε μεταξύ των κλινικών τους. Είναι χαρακτηριστικό πως τις τελευταίες μέρες έκλεισαν δέκα κρεβάτια στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ) του Αττικού, λόγω λήξης των συμβάσεων γιατρών και νοσηλευτών. Με την απαξίωση των μικρότερων νοσοκομείων και τη σύνθλιψη των υπηρεσιών Υγείας ο παθολογικός του Αττικού, κυρίως, τομέας γεμίζει αμέσως και αρχίζει η διασπορά σε όλες τις κλινικές, με αποτέλεσμα να εξουθενώνεται το προσωπικό και να δημιουργούνται επικίνδυνες καταστάσεις νοσηλείας, μέχρι και να πέφτουν ασθενείς απ' τα ράντζα.

Ετσι, για σήμερα οι διευθυντές του χειρουργικού και του παθολογικού τομέα προειδοποίησαν χτες εγγράφως το Εθνικό Κέντρο Επιχειρήσεων Υγείας (ΕΚΕΠΥ) ότι δεν μπορούν να δεχτούν έκτακτα περιστατικά, καθώς δεν διαθέτουν ούτε μία κενή κλίνη για έκτακτο περιστατικό.

Για το θέμα της πλημμυρίδας των ράντζων στο Αττικόν γιατροί και εργαζόμενοι άρχισαν κινητοποιήσεις και χτες έκαναν παράσταση στη διοίκηση της Β' Υγειονομικής Περιφέρειας, ενώ ακολούθησε σύσκεψη στο νοσοκομείο - στην οποία συμμετείχε και το σωματείο.

Κι αντί η συγκυβέρνηση να δει κατάματα την εκρηκτική κατάσταση, τα ξημερώματα του Σαββάτου έστειλε ελεγκτές του Σώματος Επιθεωρητών Υγείας για να «επιθεωρήσουν» την κατάσταση στο νοσοκομείο και με βάση την έκθεσή τους ο υπουργός Υγείας, Α. Λυκουρέντζος, επιχείρησε ν' αντιστρέψει την κατάσταση. Μιλώντας στη ΝΕΤ, χτες το πρωί, μεταξύ των άλλων, είπε για τις εφημερίες: «Οποιες κινητοποιήσεις επιχειρηθούν, είναι άδικες». Ενώ αναφερόμενος στο Αττικόν υποστήριξε ότι έλειπαν γιατροί και ότι οι εισαγωγές δεν ήταν έκτακτα αλλά προγραμματισμένα. Τελικά, απ' τις 195 εισαγωγές μόνο 13 δεν ήταν έκτακτα περιστατικά ενώ οι λίγοι γιατροί που έλειπαν, ήταν εκείνοι που έληξε η βάρδια τους και δεν είχαν πού να κοιμηθούν γιατί δεν επαρκούν οι κοιτώνες.

Αλλοθι στη συγκυβέρνηση γι' αυτή την επίθεση έδωσε και η απόφαση των εργαζομένων για κλείσιμο της εφημερίας για σήμερα και το Σάββατο. Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ στο νοσοκομείο ενώ συμφώνησαν με τις κινητοποιήσεις πρότειναν ταυτόχρονα τη στελέχωση του νοσοκομείου με το απαραίτητο προσωπικό, ώστε να γίνει αποσυμφόρηση. Αντιτάχτηκαν όμως στο κλείσιμο των εφημεριών, τονίζοντας την ανάγκη συμμαχίας υγειονομικών και ασθενών και προτείνοντας τη λειτουργία εφεδρικών κλινικών σε επίπεδο Αττικής, όταν γεμίζει το Αττικόν. Η απόφαση για τη συμπληρωματική λειτουργία των εφεδρικών κλινικών είναι υπόθεση της κυβέρνησης.

Μέχρι και 300 ευρώ το μήνα επιβαρύνονται πια οι διαβητικοί με βάση τις νέες συμμετοχές στα φάρμακα και στα αναλώσιμα υλικά, ενώ οι άποροι και οι ανασφάλιστοι μπορούν να πάρουν φάρμακα μόνο στις εφημερίες των δημόσιων νοσοκομείων.

Η παραπάνω δραματική κατάσταση παρουσιάστηκε χτες στη διάρκεια συνέντευξης Τύπου της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Σωματείων και Συλλόγων με σακχαρώδη διαβήτη για την εκστρατεία ενημέρωσης που θα κάνει σε εννέα δήμους της Αττικής στις 24.1.2013. Αντί δηλαδή για μια προληπτική έρευνα μέσα στο γενικό πληθυσμό από ένα οργανωμένο πρωτοβάθμιο σύστημα Υγείας, η πρόληψη περιορίζεται σε μετρήσεις στις πλατείες που γίνεται με χορηγίες φαρμακευτικών εταιρειών και τη συμβολή δημοτικών διοικήσεων.

Η συμμετοχή 10% που επέβαλε με απόφασή του το υπουργείο Υγείας στην ινσουλίνη για τους διαβητικούς τύπου II και η συμμετοχή στα αναλώσιμα υλικά με 25% αντιστοιχεί στις εξής μηνιαίες δαπάνες απ' την τσέπη του διαβητικού:

-- Από 250-300 ευρώ για αναλώσιμα υλικά σε όσους κάνουν χρήση αντλίας για τη χορήγηση ινσουλίνης. «Ετσι, αναφέρθηκε, καθώς ο ΕΟΠΥΥ δεν πληρώνει απ' το 2011 για τους διαβητικούς του παλιού ΟΠΑΔ, πολλοί άρρωστοι σταματάνε τη θεραπεία τους με την αντλία. Επίσης, άλλοι δεν αλλάζουν τους καθετήρες με αποτέλεσμα να παρουσιάζουν ψηλά επίπεδα σακχάρου και να κάνουν εισαγωγές στα νοσοκομεία».

-- Ενα κουτί ταχείας ινσουλίνης στοιχίζει 40 ευρώ και ένα μακράς 60 ευρώ (ενέσιμη χρήση) με αποτέλεσμα η συμμετοχή κατά 10% να φτάνει σε 4 και 6 ευρώ, αντίστοιχα. «Ποτέ όμως, τονίστηκε, δεν φτάνει ένα κουτί το μήνα».

-- Τα αναλώσιμα υλικά (όπως ταινίες μέτρησης) στοιχίζουν 70 ευρώ, οι σκαρφιστήρες 17,5 ευρώ και κάποια αντιδιαβητικά χάπια 5. Συνολικά το 25% αντιστοιχεί σε περισσότερα από 23 ευρώ.

Σε δράμα καταλήγει η κάλυψη των ανασφάλιστων, των ανέργων και των μεταναστών. «Αυτοί, αναφέρθηκε, αντιμετωπίζονται με όποια φάρμακα υπάρχουν στα φαρμακεία των νοσοκομείων και μόνο ως επείγοντα περιστατικά. Στη συνέχεια ζητιανεύουν τα φάρμακα στα κοινωνικά ιατρεία των δήμων».

Μετά τη δημοσίευση του νέου Κανονισμού Εκτίμησης Βαθμού Αναπηρίας σε όσους γίνεται διάγνωση διαβητικού τύπου ΙΙ, δεν αναγνωρίζεται αναπηρία με αποτέλεσμα να χάνουν το επίδομα πρόνοιας.

Τέλος, καταγγέλθηκε ότι οι νέοι οργανισμοί των νοσοκομείων δεν προβλέπουν τη λειτουργία διαβητολογικών ιατρείων.