Δεν πρόλαβε καλά - καλά η ελληνική κυβέρνηση να «λανσάρει» το σλόγκαν «Ποτέ η Ελλάδα ξανά στη δεύτερη ταχύτητα» και ο άξονας των ισχυρών της ΕΕ κονιορτοποίησε όλες τις φαιδρότητες περί «ισοτιμίας» των κρατών που συμμετέχουν μέσα στον ιμπεριαλιστικό οργανισμό.

Οπως ο ίδιος ο Κ. Σημίτης αναγκάστηκε να ομολογήσει τη Δευτέρα, στον πρώτο κιόλας κύκλο των συνομιλιών μεταξύ των «15» οι Σιράκ και Σρέντερ ανακοίνωσαν τη θέση τους ότι στο πλαίσιο της ΕΕ και ενόψει της διεύρυνσής της, υπάρχει, και δικαιούται να υπάρχει, ένας ολιγομελής και εξαιρετικά «σκληρός πυρήνας κρατών - μελών», ο οποίος - στο όνομα της «ενισχυμένης συνεργασίας» - θα αποφασίζει και θα επιβάλλει πολιτικές, ανεξάρτητα από τα συμφέροντα των υπολοίπων.

Φυσικά, μια τέτοια εξέλιξη - η οποία προωθείται να κατοχυρωθεί και θεσμικά στη Διακυβερνητική Διάσκεψη δεν είναι κάτι πρωτοφανές στο πλαίσιο της ΕΕ, αφού ως γνωστόν το καθεστώς των «πολλών ταχυτήτων» είναι δεδομένο στο εσωτερικό της. Το πρωτοφανές είναι ότι το θέμα αυτή τη φορά τέθηκε με τόσο εκκωφαντικό τρόπο στο ανώτατο επίπεδο, δηλαδή σε μια Σύνοδο Κορυφής, γεγονός που αποδεικνύει ότι οι αποφάσεις του γαλλο-γερμανικού άξονα είναι προειλημμένες και, ουσιαστικά, αδιαπραγμάτευτες.

Οπως, μάλιστα, μετέφερε ο Κ. Σημίτης, οι Σρέντερ και Σιράκ εμφανίστηκαν έναντι των υπόλοιπων, ισχυριζόμενοι ότι «δεν πρέπει να μας φοβίζει η έννοια των ταχυτήτων», γιατί «είναι κάτι το φυσικό» σε μια ΕΕ που, όταν θα έχει περί τα 25 μέλη, τότε «θα υπάρχουν αντικειμενικά και διαφορετικά επίπεδα»...

Ο Ελληνας πρωθυπουργός παραδέχτηκε επίσης ότι Γαλλία και Γερμανία ξεκαθάρισαν πως απαιτούν επέκταση του καθεστώτος της «ενισχυμένης συνεργασίας» και θέματα που αφορούν την εξωτερική πολιτική και την άμυνα της ΕΕ (ΚΕΠΠΑ) πέραν εκείνων που αφορούν θέματα Δικαιοσύνης και εσωτερικών υποθέσεων. Για το λόγο αυτό οι Σρέντερ και Σιράκ μίλησαν για «γενικότερη εξέταση της πορείας της Ενωσης» απειλώντας πως αν δεν υπάρξει η απαραίτητη «ευελιξία» τότε υπάρχει κίνδυνος να σταματήσει η πρόοδος της ΕΕ.

Από την πλευρά του ο Ελληνας πρωθυπουργός έδειξε πρόθυμος να διευκολύνει όσο μπορεί την ευόδωση των σχεδίων των ισχυρών. Οπως είπε τόσο ο ίδιος όσο και οι υπόλοιποι «εταίροι» αποδέχτηκαν ότι το ζήτημα, που ουσιαστικά τέθηκε με την πρόσφατη τοποθέτηση του Φίσερ υπέρ της «ομοσπονδιοποίησης» της ΕΕ, πρέπει να εξεταστεί στη Διακυβερνητική και να διευθετηθεί το Φθινόπωρο, πριν από τη Σύνοδο Κορυφής του ερχόμενου Δεκέμβρη, στη Νίκαια της Γαλλίας.

Ο Κ. Σημίτης χαρακτήρισε, μάλιστα, ως «αναπόφευκτη» αυτή τη συζήτηση, επιπλέον συμφώνησε με την άποψη πως πρέπει να ολοκληρωθεί πριν τη διεύρυνση και ουσιαστικά προδιαγράφοντας τη στάση της κυβέρνησής του δήλωσε: «Είναι σαφές ότι εμείς θέλουμε να προχωρήσει η πολιτική ένωση και εκεί θα κινηθούμε. Εμείς δε θέλουμε να σημειωθεί αδιέξοδο», συμπλήρωσε με νόημα...

Κατά τα άλλα, βέβαια, δεν παρέλειψε ακόμα και τώρα που τα πράγματα καθίστανται κάτι παραπάνω από ξεκάθαρα για τον τύπο της «δημοκρατίας» που βασιλεύει εντός της ΕΕ, να υποστηρίξει ότι η θεσμοθέτηση της δυνατότητας του «σκληρού πυρήνα» να δρα ανεξέλεγκτα δε συνιστά πλήγμα έναντι των μικρότερων χωρών, οι οποίες βλέπουν έτσι να χάνεται κάθε δυνατότητα υπεράσπισης του ζωτικού τους χώρου. Αντίθετα - κατά τον Κ. Σημίτη - η Ελλάδα δε θα παραιτηθεί από το δικαίωμα του «βέτο» όσον αφορά την εξυπηρέτηση του εθνικού της συμφέροντος. Ενα «βέτο» που, όμως, όπου κι αν έχει απομείνει στη διαδικασία λήψης αποφάσεων στην ΕΕ, τώρα πια παρακάμπτεται ολοσχερώς μετά το δικαίωμα του «σκληρού πυρήνα» να αποφασίζει και να δρα παράλληλα, ακόμα - επαναλαμβάνουμε - και για τα θέματα της ΚΕΠΠΑ...

Σε θρίλερ, που κράτησε μέχρι αργά το βράδυ της Δευτέρας, αλλά και χτες Τρίτη, εξελίχτηκε το θέμα της φορολογικής εναρμόνισης μεταξύ των κρατών-μελών της ΕΕ.

Η θέση της Γαλλίας και της Γερμανίας για εναρμόνιση των κανόνων φορολόγησης των κατόχων ομολόγων ξένου κράτους, καθώς και των εισοδημάτων στην πηγή προέλευσης των εταιριών, προκάλεσε την αντίδραση της Βρετανίας, η οποία αντέτεινε ότι μια τέτοια ρύθμιση θα προκαλούσε καταρράκωση στο Σίτι του Λονδίνου. Οι Αγγλοι αντιπρότειναν συμβιβασμό και τελικά δέχτηκαν τη φόρμουλα της προεδρίας για φορολόγηση των κατόχων ομολόγων με τη μέθοδο της ανταλλαγής πληροφοριών μεταξύ των ενδιαφερομένων κρατών και το σπάσιμο του τραπεζικού απορρήτου τους, διαδικασία που προτάθηκε να εφαρμοστεί μετά από μεταβατικό στάδιο 8 ετών.

Ωστόσο, το θέμα της φορολόγησης της αποταμίευσης, ακόμα κι όταν προτάθηκε να εφαρμοστεί αφού θα προηγηθεί σχετική συμφωνία της ΕΕ με το Λιχτενστάιν, το Μόντε Κάρλο, την Ελβετία και τις... ΗΠΑ, συνέχισε να συναντά τις αντιρρήσεις του Λουξεμβούργου, για ευνόητους λόγους.

Ομως ακόμα και μετά την κάμψη των αντιρρήσεων του Λουξεμβούργου, ήταν η Αυστρία εκείνη που αρνούνταν να δεχτεί την απόφαση. Αντίρρηση, που, λόγω του γεγονότος ότι η Αυστρία δεν είχε ειδικό λόγο για να διαφωνεί, ερμηνευόταν ως από την πλευρά της πρόταξη του ζητήματος, για να αποσπάσει άλλου τύπου, πολιτικά, ανταλλάγματα.

Συγκεκριμένα, η Αυστρία επιδίωκε με τον αντιπερισπασμό της στα φορολογικά να μπλοκάρει την πρόθεση των «εταίρων» να προχωρήσουν, στη Διακυβερνητική, σε προσθήκη στο άρθρο 7 της Συνθήκης του Αμστερνταμ, ώστε να παρέχει δυνατότητα στην ΕΕ να επιβάλλει κυρώσεις κατά του κράτους-μέλους που «δεν ανταποκρίνεται» στις αρχές της.

Ας σημειωθεί ότι η εμπλοκή στο φορολογικό πακέτο ήταν το θέμα που κυριαρχούσε χτες στα πρωτοσέλιδα των πορτογαλικών εφημερίδων, που κυκλοφόρησαν με τίτλους όπως «Οι αυστριακές κυρώσεις εμποδίζουν τη φορολογική συμφωνία».

Χτες το μεσημέρι γνωστοποιήθηκε ότι οι «14» (με την Αυστρία να εμμένει στις αντιρρήσεις της) αποφάσισαν εντός διετίας να εκδώσουν οδηγία για την εφαρμογή, σε 7 χρόνια μετά την οδηγία, της φορολόγησης των ομολόγων και των καταθέσεων είτε μέσω ανταλλαγής πληροφοριών είτε με τη μορφή παρακράτησης φόρου στη χώρα προέλευσης. Προϋπόθεση όμως για την εφαρμογή της απόφασης είναι να την αποδεχτούν όλες οι χώρες, και εντός αλλά και εκτός ΕΕ...

Είναι φανερό από το εύρος των προϋποθέσεων και από το μεταβατικό στάδιο που τίθεται για την εφαρμογή της απόφασης ότι παρά τα παχιά λόγια ο λεγόμενος «καπιταλισμός-καζίνο» είναι εξαιρετικά δύσκολο να ελεγχθεί.

Τελικά, μετά από πολύωρες διαπραγματεύσεις, οι «15», αφού δεν κατάφεραν να συμφωνήσουν, κατέφυγαν στην προσχηματική θέση, ότι λόγω εμποδίων που υπάρχουν στα Συντάγματα διαφόρων χωρών, το θέμα θα αντιμετωπιστεί προσεχώς.

Πάντως, πληροφορίες έλεγαν ότι επήλθε «συμφωνία κυρίων» να αποδεχτεί η Αυστρία τη συμβιβαστική φόρμουλα, ώστε να ξεπεραστεί η εμπλοκή, σε επικείμενη συνεδρίαση.

Δυόμισι αράδες αφιέρωσαν οι εταίροι, στο πολυσέλιδο κείμενο των Συμπερασμάτων της Συνόδου Κορυφής της πορτογαλικής προεδρίας της ΕΕ, για να καλωσορίσουν και να συγχαρούν την ένταξη της Ελλάδας στην Οικονομική και Νομισματική Ενωση. Μάλλον οι εταίροι δεν «κατανόησαν» πως η ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ ήταν ο αποκλειστικός στόχος της πολιτικής των κυβερνήσεων του Κ. Σημίτη, ο οποίος ίσως και να ήθελε κάτι περισσότερο από δυόμισι αράδες...

Κάτι περισσότερο ακόμη, πάντως, φαίνεται πως περιμένει από τον ελληνικό λαό ο πρωθυπουργός, καθώς, όπως έγραφαν οι πορτογαλικές εφημερίδες, δήλωσε πως οι Ελληνες πρόθυμα έκαναν θυσίες για την ΟΝΕ και θα συνεχίσουν να... θυσιάζονται για τη «διατηρησιμότητα» εντός της ΟΝΕ.

Πέρα από τις δυόμισι γραμμές για την ελληνική ένταξη στην ΟΝΕ, τα κείμενα των Συμπερασμάτων αναφέρονται επί μακρόν στην προσπάθεια, ή το «όνειρο» των εταίρων να συγκροτήσουν ευρωπαϊκό στρατό. Ετσι, λοιπόν, ανακοινώνεται η πραγματοποίηση διάσκεψης, στην οποία οι εταίροι θα καταθέσουν τις δεσμεύσεις τους για τη δημιουργία ενός στρατιωτικού σώματος 60.000 ανδρών, καθώς και 5.000 αξιωματικών της Αστυνομίας, οι οποίοι θα αναλαμβάνουν «προληπτικές» αποστολές για την αποσόβηση κρίσεων.