Φουντώνει ο «πόλεμος» για τον έλεγχο της ενέργειας και των δρόμων μεταφοράς της

Η συμφωνία υπογράφηκε στη Μόσχα κατά το σημαντικό ταξίδι της πρωθυπουργού της Κροατίας Γιαντράκα Κοσόρ και τη συνάντησή της με το Ρώσο ομόλογό της Βλαντιμίρ Πούτιν στις 2/3/10.

Πάντως, ακόμη δεν έχουν γίνει γνωστές έως σήμερα αρκετές πτυχές αυτής της συμφωνίας (όπως από ποιες συγκεκριμένες περιοχές θα περάσει ο αγωγός, ποιο το κόστος κατασκευής ή τα οφέλη της Κροατίας κ.λπ.), καθώς η μελέτη βιωσιμότητας για τη σύσταση της κοινοπραξίας ανάμεσα στην Gazprom και την κροατική Plinacro δεν αναμένεται πριν το τέλος τρέχοντος έτους.

Σε κάθε περίπτωση, η υπογραφή της ρωσο-κροατικής συμφωνίας σήμανε χαράς ευαγγέλια στο κροατικό μεγάλο κεφάλαιο, καθώς η προοπτική κατασκευής τμήματος του τεράστιου αγωγού θα σημάνει μεγαλύτερα ανταποδοτικά οφέλη, κέρδη αλλά και ευκολότερη πρόσβαση σε απαραίτητες ενεργειακές πηγές. Βέβαια, η ενεργειακή συμμαχία Κροατίας - Ρωσίας δεν έπεσε σαν «κεραυνός εν αιθρία», αφού η εξάρτηση του Ζάγκρεμπ (αλλά και μεγάλου μέρους της Ευρώπης) απ' τη ρωσική ενέργεια είναι γεγονός χρόνια τώρα... Ετησίως, η Κροατία εισάγει 1,2 δισ. κυβικά μέτρα φυσικού αερίου. Καταναλώνει 3,2 δισ. κ.μ. ετησίως, εκ των οποίων το 60% προέρχεται από εσωτερικές πηγές και το 40% απ' τη Ρωσία...

Σύμφωνα με σχόλιο της ρωσικής εφημερίδας Kommersant, που δημοσιεύτηκε την επομένη της υπογραφής της συμφωνίας, η Κροατία όχι μόνον προσπαθεί να συμβαδίσει με τους γείτονές της στη Βαλκανική, που εδώ και καιρό έχουν υπογράψει συμφωνίες συμμετοχής στον αγωγό South Stream, αλλά και να εξασφαλίσει πως θα εξακολουθήσει να εισάγει απρόσκοπτα ρωσικό φυσικό αέριο και μετά το τέλος τρέχοντος έτους, οπότε λήγει το συμβόλαιο με την Gazprom για την ετήσια παροχή 1,2 δισ. κ.μ. φυσικού αερίου. Επιπλέον, το Ζάγκρεμπ επιδιώκοντας αύξηση της εισαγόμενης ποσότητας ρωσικού φυσικού αερίου γνώριζε πολύ καλά (από στελέχη της Gazprom) πως για να το πετύχει θα έπρεπε να το καταφέρει μέσω South Stream...

Κροάτες αξιωματούχοι και επιχειρηματίες πάντως ευελπιστούν πως το πέρασμα του ρωσικού αγωγού South Stream θα φέρει στη χώρα πάνω από 100.000.000 ευρώ το χρόνο μόνον από τέλη διαμετακόμισης.

Ομως, το σχέδιο του αγωγού South Stream που καταστρώθηκε τον Ιούνη του 2007 είναι μόνον ένα κομμάτι απ' το πυκνό δίκτυο ενεργειακών αγωγών που διαπερνούν ή θα διαπεράσουν το έδαφος της Ευρώπης. Μεγάλος αντίπαλος του ρωσικού αγωγού θεωρείται το αμερικανο-ευρωενωσιακό δίκτυο «Nabucco» που μπήκε στα σκαριά το 2002 και επιδιώκει τη μεταφορά στην Ευρώπη φυσικού αερίου απ' την Κασπία Θάλασσα και τη Μέση Ανατολή ως το 2015 με εμφανή στόχο τη μείωση της ενεργειακής εξάρτησης της Γηραιάς Ηπείρου απ' τη ρωσική ενέργεια. Ωστόσο, το γεγονός ότι βασικός προμηθευτής φυσικού αερίου θα είναι το Αζερμπαϊτζάν και το Τουρκμενιστάν (αντί του αρχικά προβλεπόμενου Ιράν...) αποδυναμώνει τις προσδοκίες των Ευρωπαίων εταίρων πως ο «Ναμπούκο» θα μπορέσει τελικά να αποτελέσει ένα ισχυρό ανάχωμα στα δίκτυα ρωσικής ενέργειας.

Δεν είναι ως εκ τούτου «ανεξήγητη» η πρόταση που έκανε πριν λίγες μέρες ο διευθυντής της ιταλικής ENI Πάολο Σκαλόνι σε συνέδριο στο Χιούστον του Τέξας για «σύζευξη» των δύο αγωγών (του ρωσικού South Stream και του αμερικανο-ευρωενωσιακού «Nabucco») σε ορισμένες περιοχές, προκειμένου να μειωθεί το κατασκευαστικό και λειτουργικό κόστος... Ωστόσο, η πρόταση του Σκαλόνι χαρακτηρίστηκε απ' τους Ρώσους ως τουλάχιστον «ανήκουστη» (ή και «προδοσία» όπως έλεγαν παρασκηνιακά στελέχη της Gazprom). Ο Ρώσος υπουργός Ενέργειας Σεργκέι Σμάτκο απέρριψε την ιδέα της ένωσης των δύο αγωγών με το επιχείρημα πως τάχα τα δύο δίκτυα αγωγών δεν είναι ανταγωνιστικά αλλά...«συμπληρώνουν» το ένα το άλλο....Οπως είπε: «Η ανάγκη για διαφοροποίηση της ροής φυσικού αερίου προς την Ευρώπη είναι κατανοητή. Θεωρώ ότι South Stream και Νabucco απέχουν πολύ απ' το να είναι ανταγωνιστικοί. Για τον Ευρωπαίο καταναλωτή, όσο περισσότερο φυσικό αέριο, τόσο το καλύτερο γιατί θα υπάρχει μεγαλύτερος ανταγωνισμός»...

Τι σημαίνουν όμως όλα αυτά για τους λαούς; Το ΚΚΕ, από τις αρχές του 2008, με αφορμή το πέρασμα του ρωσικού αγωγού και από την Ελλάδα, είχε προειδοποιήσει για τον κίνδυνο αποσταθεροποίησης της ευρύτερης περιοχής και της όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων που θα θέσουν τους λαούς σε νέους κινδύνους.

Για το «καλό της πατρίδας» μιλούν πολιτικές μούμιες του παρελθόντος και νεόκοπα πολιτικά μειράκια. Για το «καλό της πατρίδας» πρέπει η φτωχολογιά των Ελλήνων να μάθουν να ζουν με πιο λίγα από τα λιγότερα. Για το «καλό της πατρίδας» πρέπει να νιώθουν υπερήφανοι που Ελληνες κεφαλαιοκράτες απλώνουν τα ποδάρια τους στα Βαλκάνια. Για το «καλό της πατρίδας» πρέπει να χειροκροτούν που παιδιά τους γίνονται μισθοφόροι για να ενισχύουν την ιμπεριαλιστική καταπίεση καθυστερημένων λαών. Για το «καλό της πατρίδας» πρέπει να σηκώνουν την κουρελιασμένη σημαία του ΝΑΤΟ στο Πακιστάν και στο Αφγανιστάν επειδή εκεί έφτασαν κάποτε τα βήματα του Αλέξανδρου, γιου του Φιλίππου του βαρβάρου. Για το «καλό της πατρίδας» πρέπει οι Ελληνες να πειθαρχούν στα κελεύσματα των απογόνων του Τρίτου Ράιχ.

Τώρα, όλοι αυτοί, επίγονοι, απόγονοι και κληρονόμοι, απειλούν την πολιτική πρωτοπορία του εργατολαϊκού κινήματος που αντιστέκεται σ' ένα νέο καθολικό εξανδραποδισμό, σε μια καθολική μέχρις εσχάτων εξαθλίωση.

Οι διάκονοι των δικαιωμάτων των τοκογλύφων δείχνουν να μην παίρνουν χαμπάρι τις ήδη συντελούμενες κοινωνικές διεργασίες. Δείχνουν να μένουν προσκολλημένοι στο δίκιο του δανειστή που έχει το δικαίωμα να ασκεί έλεγχο στο δανειζόμενο για το πώς χρησιμοποιεί τα χρήματα που του δανείζει. Που έχει το δικαίωμα να επιβάλλει την κάθε λογής αντεργατική, αντιλαϊκή, αντιδημοκρατική πολιτική. Που έχει το δικαίωμα να χρησιμοποιεί κυβερνητικά κι αντιπολιτευόμενα ανδρείκελα. Οι σύγχρονοι Τσολάκογλου δεν εθνικολογούν κάτω από την ισχύ των χιτλερικών όπλων, αλλά κάτω από την ισχύ των τοκογλύφων. Ο παλιός αξιωματικός των Ες-Ες ντύθηκε τη φορεσιά του τοκογλύφου κοσμοπολίτη και ζητά τα χρεωστούμενα όχι από εκείνους που τα έδωσε αλλά από τους φτωχούς και κολασμένους. Ολα, όμως, αλλάζουν. Στο βάθος του γκριζόμαυρου ουρανού ξεπροβάλλει μια κόκκινη ζεστή ηλιαχτίδα. Είναι το νέο ΕΑΜ της ελπίδας και της απαντοχής. Είναι ο αντίλαλος του χρέους μιας νέας Ελλάδας, ειρηνικής, προοδευτικής και λαοκρατούμενης.