Ολα τα 'χει ο «μπαξές»: Μειώσεις μισθών στα επίπεδα του κατώτατου μισθού (586 ευρώ μεικτά και 511 ευρώ για κάτω των 25 ετών), διευθέτηση του χρόνου εργασίας, δηλαδή επιμήκυνση του απλήρωτου χρόνου της δουλειάς, εξαήμερο αντί για πενθήμερο, νομιμοποίηση της απληρωσιάς, σύνδεση μισθού με την ανταγωνιστικότητα και τις απώλειες στα κέρδη της εταιρείας.

Τα παραπάνω είναι μερικά μόνο απ' όσα προβλέπονται στις επιχειρησιακές συμβάσεις, όπου βάζουν την υπογραφή τους οι δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού. Βασικό στοιχείο όλων των επιχειρησιακών που υπογράφτηκαν από τις αρχές του χρόνου, σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου Εργασίας, είναι η μείωση των αποδοχών των εργαζομένων στα κατώτατα όρια, που προβλέπει η Πράξη του Υπουργικού Συμβουλίου, με την οποία καταργήθηκε ακόμα και αυτή η ΕΓΣΣΕ, που υπέγραφε η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ με την εργοδοσία. Για τις κλαδικές, βέβαια, δε γίνεται λόγος.

Οι εξελίξεις αυτές δεν αποτελούν «κεραυνό εν αιθρία». Εδώ και τρία χρόνια, με το «νόμο Κατσέλη», άνοιξε ο δρόμος για την υπογραφή επιχειρησιακών, με κατώτερους μισθούς από αυτούς των κλαδικών, υπονομεύοντας συνολικά τις Συλλογικές Συμβάσεις. Δύο χρόνια αργότερα, οι κλαδικές συμβάσεις δέχτηκαν καίριο πλήγμα, μαζί με την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση, με την Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου που επέβαλε τον κατώτατο μισθό.

Χαρακτηριστική των όρων που πάνε να επιβάλουν στους τόπους δουλειάς είναι η επιχειρησιακή σύμβαση που υπογράφτηκε στις 3 Νοέμβρη (έναρξη ισχύος 8 Νοέμβρη), με ισχύ για δύο χρόνια (μέχρι 7/11/2015), στο Λαγκαδά Θεσσαλονίκης, ανάμεσα στην εταιρεία «σεκιούριτι» «Mega Sprint Guard» και το αντίστοιχο επιχειρησιακό (εργοδοτικό) σωματείο.

Με την επιχειρησιακή σύμβαση, εργοδοσία και εργοδοτικοί συνδικαλιστές συμφώνησαν σε: Κατάργηση του σταθερού χρόνου εργασίας, κατάργηση του πενθήμερου, συμπίεση των μισθών, καθυστέρηση δεδουλευμένων, κατοχύρωση των αντεργατικών όρων έναντι κάθε κλαδικής και άλλης σύμβασης.

Συγκεκριμένα:

• Στο Αρθρο 2 προβλέπεται συμπίεση των μισθών στα επίπεδα των κατώτατων μισθών που ορίζει κάθε φορά ο νόμος. «Ολο το προσωπικό της εταιρείας θα αμείβεται βάσει του εκάστοτε νόμιμου νομοθετημένου κατώτατου μισθού ή ημερομισθίου, για τις κατηγορίες, την ηλικία και υπό τη διάκριση μεταξύ υπαλλήλων και εργατοτεχνιτών», σημειώνεται. Δηλαδή, αν νομοθετηθεί παραπέρα μείωση του κατώτατου μισθού, θα υποστούν μείωση και οι μισθοί των εργαζομένων της εταιρείας.
• Στα Αρθρα 4 και 5 διευθετείται ο χρόνος εργασίας. Συγκεκριμένα, «εισάγεται εξαήμερη απασχόληση 40 ωρών εβδομαδιαίως», αντί για πενθήμερο. Επίσης, μετατρέπει το 8ωρο σε 10ωρο: «Κατά τη χρονική περίοδο από 1/7 εκάστου έτους και μέχρι 31/12 του ιδίου έτους, οι εργαζόμενοι δύνανται να απασχολούνται μέχρι 10 ώρες ημερησίως (...) Κατά τη χρονική περίοδο από 1/1 του επόμενου έτους έως 30/6 του ιδίου έτους, θα χορηγούνται ημέρες ανάπαυσης αντίστοιχες των πρόσθετων ωρών απασχόλησης της περιόδου από 1/7 έως 31/12». Πρόκειται για καραμπινάτη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, η οποία, σε συνδυασμό με τη μείωση των μισθών και την αύξηση του εβδομαδιαίου χρόνου εργασίας, επιμηκύνει κι άλλο το απλήρωτο μέρος της δουλειάς, προς όφελος του εργοδότη.
• Στο Αρθρο 7, οι εργοδοτικοί συνδικαλιστές και η εταιρεία δίνουν κυριολεκτικά τα ...ρέστα τους: «Η καταβολή των αποδοχών του προσωπικού θα λαμβάνει χώρα εντός 90 ημερών από τη λήξη του μήνα εντός του οποίου παρασχέθηκε η εργασία»! Δηλαδή, νομιμοποιείται η καθυστέρηση καταβολής μισθών, η απληρωσιά, για ...τρεις ολόκληρους μήνες.
• Στο Αρθρο 8 προβλέπεται ο συμψηφισμός των πρόσθετων παροχών με τα δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα, τη νυχτερινή απασχόληση των εργαζομένων, την υπερεργασία και την απασχόληση τις Κυριακές.
• Τέλος, στο Αρθρο 11 ξεκαθαρίζεται πως δεν ισχύει καμιά άλλη κλαδική ή ομοιοεπαγγελματική σύμβαση στην οποία υπάγονται οι εργαζόμενοι της εταιρείας! Και συμπληρώνει: «Τυχόν ανώτερες καταβαλλόμενες αποδοχές και ισχύοντες όροι εργασίας ευνοϊκότεροι που προβλέπονται από νόμους, διατάγματα, υπουργικές αποφάσεις, επιχειρησιακές ΣΣΕ, επιχειρηματική πρακτική ή εσωτερικούς κανονισμούς εργασίας ή ατομικές συμβάσεις εργασίας, καταργούνται». Με μια κουβέντα: Ολοι (στην καλύτερη περίπτωση) στα 586!

Οι περισσότερες από τις επιχειρησιακές συμβάσεις που έχουν υπογραφτεί το τελευταίο διάστημα προβλέπουν - σαν να έχουν γραφτεί με καρμπόν - το ίδιο πράγμα: Συμπίεση των μισθών των εργαζομένων στο ύψος του κατώτατου μισθού. Ωστόσο, κάποιες από αυτές είναι ακόμη πιο «προωθημένες». Οπως, για παράδειγμα, η επιχειρησιακή σύμβαση που υπογράφτηκε στην ACS «Διεθνείς Μεταφορές και Διευκολύνσεις ΑΕΕ» (ισχύει από 29/9/2013 έως 30/4/2014), όπου οι μισθοί των εργαζομένων συνδέονται άμεσα με τα κέρδη και τις απώλειες της εταιρείας, με στόχο να διατηρηθεί η ανταγωνιστικότητά της.

Σε αυτήν προβλέπεται ότι:

-- Αν ο κύκλος εργασιών της εταιρείας του 1ου 9μηνου του 2013 μειωθεί σε ποσοστό από 6% έως 9%, σε σχέση με το αντίστοιχο 9μηνο του 2012, τότε οι μισθοί θα μειωθούν από 1/10/2013 σε ποσοστό 5%. Αν, όμως, η μείωση του κύκλου εργασιών είναι μεγαλύτερη του 9%, τότε οι μισθοί θα μειωθούν κατά 8%!

-- Αν, τώρα, ο κύκλος εργασιών του 1ου τριμήνου του 2014 μειωθεί μέχρι 4% σε σχέση με το 1ο τρίμηνο του 2013, τότε οι μισθοί θα μείνουν αμετάβλητοι. Αν, όμως, μειωθεί κατά ποσοστό ίσο ή μεγαλύτερο του 4% τότε οι μισθοί θα μειωθούν κατά 3% από 1/4/2014!

Η «έμπνευση» της εταιρείας να συνδέσει το μισθό με τον επιχειρηματικό «κύκλο εργασιών» δεν είναι δική της. Εχει προηγηθεί η ίδια η κυβέρνηση, που προβλέπει πως από το 2017, ο κατώτατος μισθός θα καθορίζεται με βάση την πορεία της (καπιταλιστικής) οικονομίας.