Η επόμενη μέρα είναι ήδη εδώ, η νέα κυβέρνηση της ΝΔ έχει συγκροτηθεί, οι υπουργοί είναι στις θέσεις τους, η αντιλαϊκή πλειοψηφία στη Βουλή ήδη «τρέχει» το έργο της, έχοντας παραλάβει τη σκυτάλη από τον ΣΥΡΙΖΑ, και οι πρώτες δέκα μέρες επιβεβαιώνουν όσα έλεγε το ΚΚΕ προεκλογικά.

Επιβεβαιώνουν ότι ο νέος πολιτικός συσχετισμός και η κυβερνητική εναλλαγή μεταξύ των δύο μεγάλων αστικών κομμάτων αποτελούν εγγύηση για την υλοποίηση των επιδιώξεων της άρχουσας τάξης για τη θωράκιση του συστήματος, για την αντιλαϊκή «σταθερότητα». Η νέα κυβέρνηση είναι πανέτοιμη να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του κεφαλαίου, να σταθεί συνεπής στις προσδοκίες του όπως και των ιμπεριαλιστικών ενώσεων, που ομολογουμένως βάζουν τον πήχη αρκετά ψηλά μετά την 4ετία της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.

Από τις φιλοφρονήσεις ανάμεσα σε παλιούς και νέους υπουργούς και από τις δεσμεύσεις ότι θα αξιοποιηθεί πλήρως το αντιδραστικό νομικό οπλοστάσιο που αφήνει παρακαταθήκη η προηγούμενη κυβέρνηση, ότι η σημερινή θα «χτίσει» πάνω σ' αυτό που παρέλαβε, ήδη έχουμε περάσει στις πράξεις. Η ίδια η σύνθεση της κυβέρνησης της ΝΔ, η διάταξη των υπουργείων της, ακόμα και η στελέχωσή τους με ανθρώπους που είχε αξιοποιήσει και ο ΣΥΡΙΖΑ, οι συναντήσεις υπουργών με αξιωματούχους των ΗΠΑ και της ΕΕ, κάνουν σαφές ότι το πρόγραμμα των επόμενων χρόνων προβλέπει την κλιμάκωση μιας πολιτικής που τσακίζει το λαό. Τα πρώτα νομοσχέδια που έχει εξαγγείλει δείχνουν ότι το «κοντέρ» συνεχίζει να «χρεώνει» το λαό με νέα βάρη για λογαριασμό των επιχειρηματικών ομίλων...

Ο καπιταλιστικός ανταγωνισμός, τα «ιερά» κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων, η ένταση της εκμετάλλευσης, το άνοιγμα νέων πεδίων κερδοφορίας και «επενδύσεων», όλα αυτά ορίζουν την ατζέντα της κυβέρνησης της ΝΔ. Οπως άλλωστε όριζαν και την ατζέντα του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και όλων των αστικών κομμάτων - του ΚΙΝΑΛ, του ΜΕΡΑ25 και των ακροδεξιών της Ελληνικής Λύσης - παρά τις διαφορετικές εκδοχές για το πώς οι κοινοί στρατηγικοί στόχοι θα υλοποιηθούν. Είναι χαρακτηριστική η αντιπαράθεση για τα μέτωπα που ανοίγει η νέα κυβέρνηση. Τα κόμματα αυτά, για παράδειγμα, ούτε τη στρατηγική της «απελευθέρωσης» της Ενέργειας αμφισβητούν, ούτε τους «τρεις πυλώνες» και την επιχειρηματική δράση στο σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης, ούτε την αντιδραστική πολιτική της ΕΕ στο Προσφυγικό - Μεταναστευτικό, ούτε και την ιδιωτικοοικονομική λειτουργία των ΑΕΙ, που υπαγορεύει την ένταση της καταστολής με την κατάργηση του ασύλου. Είναι λοιπόν κρίσιμο σε αυτές τις συνθήκες η όποια λαϊκή αντίδραση να μη στοιχηθεί πίσω από τη μία ή την άλλη διαφορετική εκδοχή υλοποίησης της αντιλαϊκής στρατηγικής του κεφαλαίου σε καθένα από αυτά τα μέτωπα.

Γι' αυτό οι κομμουνιστές, τα μέλη και οι φίλοι του Κόμματος και της ΚΝΕ έχουν πολλή δουλειά μπροστά τους, τόσο στο πεδίο της οργάνωσης της πάλης όσο και σε αυτό της ιδεολογικοπολιτικής αντεπίθεσης. Για να πάρουν «διαζύγιο» ακόμα περισσότεροι εργαζόμενοι από τα κάλπικα αφηγήματα της άρχουσας τάξης, για να πάψουν να θεωρούνται «αναγκαίο κακό» οι θυσίες στο όνομα της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Για να βγουν στο προσκήνιο οι σύγχρονες λαϊκές ανάγκες. Για να μπει στην ημερήσια διάταξη η ανάγκη αλλαγής των αρνητικών συσχετισμών παντού.

Οι εκλογικές μάχες που έδωσε το ΚΚΕ, σε συνθήκες συντριπτικής υπεροχής της μοιρολατρίας και του «δεν υπάρχει άλλος δρόμος», της υποχώρησης δηλαδή και του συμβιβασμού που φέρουν τη σφραγίδα της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, αφήνουν παρακαταθήκες. Παρακαταθήκη αποτελούν οι 300.000 που το στήριξαν στις βουλευτικές, οι χιλιάδες που το στήριξαν σε άλλες κάλπες, στις ευρωεκλογές και στις περιφερειακές, παρακαταθήκη είναι η θετική στάση ευρύτερων τμημάτων του λαού, που εκφράστηκε προεκλογικά, ανεξάρτητα αν αυτός ο κόσμος έφτασε μέχρι την κάλπη με το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ ή τελικά με βαριά καρδιά επέλεξε το «μη χείρον». Παρακαταθήκη και σημαντικό εφόδιο εξάλλου είναι οι θέσεις, η πολιτική του Κόμματος και η πρωτοπόρα δράση που αναπτύσσει σε όλα τα μέτωπα, και φαίνεται ότι συγκεντρώνει το ενδιαφέρον πολύ περισσότερων εργαζομένων από την εκλογική του επιρροή.

Οι εργαζόμενοι, είτε ψήφισαν είτε όχι το ΚΚΕ, του έχουν εμπιστοσύνη ότι θα βρεθεί στο μετερίζι της πάλης τους για τα σύγχρονα δικαιώματα και τις ανάγκες τους. Εχουν εμπιστοσύνη ότι το ΚΚΕ θα ανταποκριθεί στις «προεκλογικές του δεσμεύσεις», αφού αυτές είχαν ως λυδία λίθο τη συνεπή και καθημερινή πάλη, την προσπάθεια μέσα κι έξω από τη Βουλή να μεγιστοποιείται η πίεση στην κυβέρνηση και στα υπόλοιπα αστικά κόμματα για μέτρα ανακούφισης, για καθυστέρηση των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων, κάτι που γίνεται μόνο με τη λαϊκή συμμετοχή στο δρόμο του αγώνα, στην απεργία, στη σύγκρουση με την εργοδοσία. Και κυρίως ότι όλη η δύναμή του θα κατατεθεί στον αγώνα για την πραγματική φιλολαϊκή διέξοδο, στην πάλη για να έρθει ο λαός στην εξουσία, να γίνει ιδιοκτήτης του πλούτου που παράγει.

Αυτό άλλωστε είναι και η ουσία της κομμουνιστικής, της εργατικής - λαϊκής αντιπολίτευσης, που απαιτεί θυσίες, υψηλό αίσθημα ευθύνης, όπως άλλωστε καθημερινά δείχνουν οι κομμουνιστές στους τόπους δουλειάς, βγαίνοντας πρώτοι μπροστά στη διεκδίκηση, στην αντιπαράθεση με την εργοδοσία, την κυβέρνηση και τους συνδικαλιστές τους. Αυτή είναι η αντιπολίτευση που έχει ανάγκη η εργατική τάξη, μια αντιπολίτευση που κρίνεται καθημερινά στους δρόμους και δεν έχει σχέση με την «υπεύθυνη» ή την «προγραμματική» αντιπολίτευση, αυτήν «χωρίς ξόρκια και φωνές», όπως λένε ότι θα κάνουν ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΙΝΑΛ, η Ελληνική Λύση και το ΜΕΡΑ. Αντιπολίτευση που δεν είναι αυτοσκοπός. Είναι ο δρόμος της ταξικής πάλης για την αντιμετώπιση οξυμένων προβλημάτων αλλά και για τη συγκέντρωση δυνάμεων με λαϊκή επιλογή την ανατροπή της δικτατορίας των μονοπωλίων.

Το σχέδιο του ΚΚΕ, η ανάπτυξη της δράσης του σε όλα τα μέτωπα, με προοπτική την ανατροπή του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος, είναι αυτά που μπορούν να εμπνεύσουν τους εργαζόμενους, να αποτελέσουν την πραγματική ελπίδα, για να ξεμπερδεύουν με τις μειωμένες απαιτήσεις και τις αυταπάτες, με τη μιζέρια που τους καλούν να ζουν τα αφεντικά και τα κόμματά τους.

Μόνο το ΚΚΕ δηλώνει την εμπιστοσύνη του στην εργατική τάξη ότι αργά ή γρήγορα θα διαψεύσει τους εκμεταλλευτές της και τα κόμματά τους, που τη θέλουν χειραγωγημένη και διστακτική. Μόνο το ΚΚΕ έχει αποκλειστικό κριτήριο την υπεράσπιση των λαϊκών συμφερόντων, και με αυτό το κριτήριο καταθέτει όλες του τις δυνάμεις στην αύξηση των εστιών αντίστασης σε κάθε τόπο δουλειάς. Σε αυτήν την κατεύθυνση άλλωστε αξιοποιεί και την κοινοβουλευτική του δύναμη, για να φέρνει στη Βουλή τα δίκαια λαϊκά αιτήματα, να αποκαλύπτει και να ξεσκεπάζει τα αντιδραστικά μέτρα που προωθούνται.

Αυτό το σχέδιο του Κόμματος μπορεί να βάζει εμπόδια, αλλά και να ανοίξει το δρόμο για ριζικές αλλαγές και ανατροπές. Με βάση αυτό το σχέδιο έχει άλλωστε και νόημα το «καμία περίοδος χάριτος» στη νέα κυβέρνηση, το «καμία αναμονή» αλλά αντεπίθεση!