Με χαρακτηριστική ...χρονοκαθυστέρηση και αφήνοντας έξω από κάθε συζήτηση τις ευθύνες του κράτους και της κυβέρνησης για το υπόβαθρο πάνω στο οποίο φύονται τέτοια φαινόμενα και το θεσμικό πλαίσιο της ατιμωρησίας, ο Κυρ. Μητσοτάκης, στη συνάντησή του την Παρασκευή με την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, στηλίτευσε στα λόγια «φαινόμενα εξουσιαστικής βίας, πρωτίστως κατά γυναικών - αλλά και όχι μόνο - τα οποία πιστεύω ότι μας συγκλόνισαν όλους».

Παριστάνοντας εξάλλου τον αδαή για τις οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες που κάνουν ακόμα πιο δύσκολο για ένα θύμα να καταγγείλει την κακοποίησή του, αφού δεν υπάρχει ουσιαστική στήριξη και προστασία από το κράτος, κάλεσε όσους και όσες έχουν αντιμετωπίσει τέτοια περιστατικά «να τα καταγγείλουν δημόσια ή στη Δικαιοσύνη, όπως οι ίδιοι πιστεύουν ότι είναι ο καλύτερος τρόπος». Για να δικαιολογήσει μάλιστα την προηγούμενη αδράνεια απέναντι σε γνωστές υποθέσεις, υποστήριξε ότι «τώρα έχει έρθει η ώρα, έχουν ωριμάσει οι συνθήκες».

Στο ίδιο πνεύμα, των κατόπιν εορτής παραδοχών και «αποκαλύψεων», χωρίς να αναλαμβάνει καμία ουσιαστική ευθύνη, ήταν και η συνέντευξη Τύπου που έδωσε την Παρασκευή η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη.

Ισχυρίστηκε ότι δεν υπήρξε καμία καθυστέρηση στο χειρισμό της υπόθεσης Λιγνάδη και ότι μετά την πρώτη καταγγελία που κατατέθηκε με μηνυτήρια αναφορά, επικοινώνησε με τη δικηγόρο του θύματος και ακολούθως το πρωί της Παρασκευής πήγε στον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, όπου κατέθεσε υπόμνημα, θέτοντας στη διάθεση της Δικαιοσύνης το σύνολο των υπηρεσιών του υπουργείου και τον εαυτό της, σε περίπτωση που κριθεί ότι είναι απαραίτητη η δική της κατάθεση.

Η υπουργός είπε ότι ούτε η ίδια ούτε ο πρωθυπουργός γνώριζαν προσωπικά τον Δημήτρη Λιγνάδη, παρά μόνο «από το σανίδι». Υπερασπίστηκε πλήρως την επιλογή του για τη θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου και ισχυρίστηκε ότι «είναι ένας επικίνδυνος άνθρωπος» αλλά «αυτό προκύπτει τώρα». Για τις καταγγελίες που είδαν το φως της δημοσιότητας τις τελευταίες μέρες, ισχυρίστηκε πως ο ίδιος την διαβεβαίωνε ότι δεν ισχύει τίποτα από όσα ακούγονται και πως τώρα αισθάνεται εξαπατημένη γι' αυτό...

Είπε ακόμα ότι δεν μπορεί να υπάρχει πολιτική ευθύνη για την επιλογή κάποιου για τον οποίο δεν υπήρξε καμία αντίρρηση όταν επιλέχθηκε, και πρόσθεσε ότι δεν γνώριζε για την αποπομπή του το 2012-'13 από τη σχολή του Εθνικού, καθώς και ότι δεν υπήρχαν γραπτές αναφορές για το θέμα, είτε στο ΔΣ του Εθνικού είτε στο υπουργείο.

Τέλος, προσπάθησε να εμφανίσει την κυβέρνηση και συγκεκριμένα το υπουργείο Πολιτισμού ως ηγήτορα της «κάθαρσης» και της προσπάθειας να «σπάσει η σιωπή», λέγοντας ότι η πρώτη γενναία γυναίκα που μίλησε ήταν η Σοφία Μπεκατώρου στο πλαίσιο ημερίδας του υφυπουργείου Αθλητισμού. Ως απάντηση δε στο πρόβλημα, επανέφερε το θέμα του «κώδικα δεοντολογίας», ο οποίος - όπως είπε η υπουργός - θα είναι έτοιμος σύντομα και θα πρέπει να εφαρμοστεί στους εποπτευόμενους φορείς, αλλά και στις σχολές, προτείνοντας να τεθεί όρος η προσχώρησή τους στον κώδικα προκειμένου να πιστοποιηθούν.

Σε έναν πολύπαθο χώρο, που τόσο έχει υποφέρει από την πολιτική επιλογή για lockdown ένα χρόνο τώρα, αντί για λειτουργία του με μέτρα προστασίας, το υπουργείο ετοιμάζει τον κώδικα ως ένα ακόμα εργαλείο που θα προσφερθεί στα χέρια των εργοδοτών, περιλαμβάνοντας ρυθμίσεις για τα πάντα, όπως είπε, από τις ακροάσεις μέχρι τις Συλλογικές Συμβάσεις.

Ετσι, η κυβέρνηση μέσω του υπουργείου Πολιτισμού έσπευσε να απαντήσει στις καταγγελίες με την εξαγγελία για δημιουργία κώδικα δεοντολογίας στον χώρο, ενώ στο κάλεσμα στον πρωθυπουργό και την Πρόεδρο της Δημοκρατίας να πάρουν θέση και να παρέμβουν, εκείνοι πρόθυμα ανταποκρίθηκαν. Παράλληλα, ο ΣΥΡΙΖΑ επικεντρώνοντας την υπόθεση στις καταγγελίες για κολάσιμες πράξεις από τον καλλιτεχνικό διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου και την απροθυμία της υπουργού Πολιτισμού που τον διόρισε να αναλάβει την ευθύνη για το θέμα, πλασάρει ποικιλοτρόπως ως κύριο το αίτημα για παραίτησή της. Με την πάγια αυτή τακτική του, να ζητά την παραίτηση μια του ενός και μια του άλλου υπουργού, ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να κρύψει ότι όπως σε όλα τα θέματα, έτσι και στον τομέα του Πολιτισμού, η πολιτική του συμπλέει στρατηγικά με αυτή της κυβέρνησης.

Οσο για τον κώδικα δεοντολογίας που η κυβέρνηση προσπαθεί να εμφανίσει ως πανάκεια, σε καμιά περίπτωση δεν αντιμετωπίζει το πρόβλημα. Γιατί το υπόβαθρο για τα φαινόμενα κακοποιητικής συμπεριφοράς και ανοχής τους είναι η αβεβαιότητα και η ανασφάλεια για το αν θα υπάρχει δουλειά και την άλλη σεζόν, ο φόβος της ανεργίας και της ανέχειας, τα εργασιακά δικαιώματα που διαρκώς ξηλώνονται. Με άλλα λόγια, είναι οι εργασιακές και γενικότερα οι οικονομικές σχέσεις που επικρατούν στη σάπια σημερινή καπιταλιστική κοινωνία και υπαγορεύουν τις «αξίες» της και την υποκρισία της. Μέσα σ' αυτές και ο βεντετισμός, το κυνήγι της καριέρας, ο άκρατος ανταγωνισμός, που πλασάρεται μάλιστα και ως κινητήριος μοχλός του κοινωνικού συστήματος.

Είναι υποκρισία να μιλάμε για κώδικες, όταν για την πλειοψηφία των ηθοποιών και ιδιαίτερα των νεότερων, που βγαίνουν κάθε χρόνο από τις σχολές και που τάχα τώρα κάποιοι σπεύδουν να προστατέψουν και μιλούν στο όνομά τους, οι συνθήκες δουλειάς προσομοιάζουν με της γαλέρας. Συλλογικές Συμβάσεις δεν υπογράφονται, η ατομική διαπραγμάτευση σπρώχνει προς τα κάτω τα δικαιώματα όλων και ήρθαν η πανδημία και η νέα κρίση για να κάνουν την κατάσταση εκρηκτική.

Σε αυτό το πλαίσιο, μπορεί να ακούγεται καθησυχαστικό, αλλά δεν είναι το ότι το προεδρείο της διοίκησης του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών δηλώνει πως θα πάρει στα χέρια του τη διαμόρφωση του κώδικα για να προστατέψει τους ηθοποιούς και να θέσει κανόνες δεοντολογίας. Γιατί ποιος θα θεσμοθετήσει τον κώδικα, αν όχι η κυβέρνηση, με την οποία το προεδρείο του ΣΕΗ αναγκαστικά θα τον συνδιαμορφώσει και τελικά στα χέρια ποιανού θα γίνει εργαλείο για να τον εφαρμόσει; Τα χρόνια της αθωότητας έχουν παρέλθει προ πολλού...

Είναι βολικό, αντί για την ουσιαστική ενίσχυση του εισοδήματος των ανθρώπων του χώρου και σχέδιο για την επαναλειτουργία του θεάτρου με τα απαιτούμενα μέτρα, που αποτελεί και ανάγκη όλου του λαού, να επικεντρώνεται τελικά η προσοχή στο αν και ποιοι γνώριζαν και ποιοι δεν γνώριζαν, ποιοι πρέπει και ποιοι δεν πρέπει να μιλάνε κ.ο.κ. Είναι βολικό για την κυβέρνηση να μονοπωλούν τη συζήτηση θέματα όπως το αν εργαλειοποιήθηκε ή όχι η ανακοίνωση του Συλλόγου Σπουδαστών του Εθνικού Θεάτρου κι αν αφορούσε ή όχι τον πρώην καλλιτεχνικό διευθυντή του, και να μη συζητάει κανείς για το ότι όλες οι δραματικές σχολές είναι κλειστές εδώ και ένα χρόνο, οι σπουδαστές έχουν χάσει το ένα τρίτο των σπουδών τους και τα δίδακτρα τρέχουν...

Σε σχόλιο για τις δηλώσεις του πρωθυπουργού και της υπουργού Πολιτισμού σχετικά με την «υπόθεση Λιγνάδη» το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ σημειώνει:

«Οι ευθύνες της υπουργού Πολιτισμού και κυρίως του πρωθυπουργού για την "υπόθεση Λιγνάδη" δεν κρύβονται ούτε παραγράφονται με καθυστερημένες δηλώσεις καταδίκης. Οι ευθύνες τους αφορούν κυρίως στη διατήρηση του Λιγνάδη στη θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου, παρά τις φήμες κι ακόμη περισσότερο τις καταγγελίες, για περιστατικά σεξουαλικής κακοποίησης, ακόμη και ανηλίκων.

Αντί να πάρουν θέση γι' αυτά τα φαινόμενα, κρύβονταν πίσω από εξαγγελίες για "Κώδικες Δεοντολογίας", αλλά και από υποκριτικά καλέσματα ορισμένων προς τον πρωθυπουργό "να προχωρήσει σε κάθαρση". Οι ευθύνες τους, όμως, έχουν να κάνουν και με το γεγονός ότι συντηρούν κι εντείνουν την εργασιακή ζούγκλα και την ανασφάλεια στο χώρο του Πολιτισμού - και όχι μόνο - αναπαράγοντας τις οικονομικές και κοινωνικές πιέσεις, που υποχρεώνουν κάποιον ή κάποια να "μένουν σιωπηλοί". Αλλά και διατηρώντας το απαράδεκτο νομοθετικό πλαίσιο του Ποινικού Κώδικα, που ρίχνει στα μαλακά τη σεξουαλική παρενόχληση στο χώρο εργασίας».