Eurokinissi

Μέσα σε όλο αυτό το περιβάλλον, που προκαλεί αηδία στην κοινή γνώμη, μόλις προχτές ο αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος ανακοίνωσε 30 μέτρα, στο πλαίσιο της περιβόητης αυτοκάθαρσης, που είναι προφανές ότι στόχο έχει να κουκουλωθεί το θέμα. Συγκεκριμένα, ο αρχιεπίσκοπος ανακοίνωσε, μεταξύ άλλων, τις εξής προτάσεις: Υποχρεωτική στράτευση για τους υποψήφιους κληρικούς. Οικονομικό έλεγχο των μητροπόλεων και από την πολιτεία. Να καταθέτουν «πόθεν έσχες» οι αρχιερείς. Την κατάργηση των «τυχερών» και την υιοθέτηση λιτής περιβολής. Με τα παραπάνω μπορεί να επιχειρείται να διασκεδαστούν οι εντυπώσεις από όσα έχουν αποκαλυφθεί, ωστόσο η εμπλοκή παραγόντων της Εκκλησίας, αλλά και του ίδιου του αρχιεπισκόπου με πράκτορες τύπου Βαβύλη, παραμένουν ερωτήματα χωρίς απάντηση.

Και αν ο ρόλος της Εκκλησίας, όπως η ίδια τον προβάλλει, υποτίθεται πως είναι η στήριξη των λαϊκών στρωμάτων, των πάσης φύσεως αναξιοπαθούντων που στρέφονται σ' αυτήν, τώρα γίνεται ακόμα πιο ξεκάθαρο ότι η σχέση της με τα εγκόσμια χαρακτηρίζεται από την απόλυτη στήριξη της αντιλαϊκής πολιτικής, είτε με τη μορφή της διαπλοκής με μυστικές υπηρεσίες, είτε με τη μορφή της επιχειρηματικής δραστηριότητας, με σκοπό να συσσωρεύσει πλούτο από τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Και το λεγόμενο κοινωνικό της έργο, η φιλανθρωπία, προκειμένου να υποτάσσονται λαϊκές συνειδήσεις στην εκμετάλλευση από το σύστημα, δεν μπορεί να γίνεται πλέον ούτε «φύλλο συκής» στον πραγματικό της ρόλο ως μοχλού στήριξης του σημερινού σάπιου συστήματος. Ρόλος, που πολλάκις έχει αποδειχτεί στη νεότερη ιστορία, ιδιαίτερα στην εποχή του εμφυλίου, των μετεμφυλιοπολεμικών καθεστώτων, της χούντας όπου όχι μόνο συνέδραμε στην καταπίεση του λαού, αλλά κατακεραύνωνε στην αγωνιστική δράση και εναντιωνόταν σ' όσους αντιστέκονταν.

Η όποια απόπειρα αυτοκριτικής και η ...συγνώμη Χριστόδουλου δεν είναι ικανές να κρύψουν ότι πίσω από τη δυσοσμία αναδεικνύεται ο ρόλος της ιεραρχίας της Εκκλησίας, ως ένα από τα βασικά στηρίγματα της πολιτικής που συντηρεί και αναπαράγει όλο το σύστημα της κοινωνικής αδικίας προς το συμφέρον της πλουτοκρατίας.

Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίο το γεγονός ότι, όλες αυτές τις μέρες, διάφοροι πολιτικοί εκπρόσωποι της άρχουσας τάξης, με δηλώσεις τους, στηρίζουν τη μία ή άλλη πλευρά των διαφόρων μπλοκ στους κόλπους της Εκκλησίας. Χαρακτηριστική ήταν η παρέμβαση του Κ. Μητσοτάκη, ο οποίος έσπευσε να στηρίξει τον Χριστόδουλο, καλώντας μάλιστα τους μητροπολίτες να ψηφίσουν υπέρ των προτάσεων του τελευταίου στην ιεραρχία.

Το επόμενο διάστημα, πάντως, αναμένεται να συνεχιστεί το γαϊτανάκι των ροζ, και όχι μόνον, αποκαλύψεων, ενώ πιθανόν το κύριο ζήτημα που αφορά στην εμπλοκή της Εκκλησίας με μυστικές υπηρεσίες και πολιτικούς παράγοντες θα μπει στα συρτάρια της ...αυτοκάθαρσης.

Η ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ, την περασμένη Παρασκευή, είναι χαρακτηριστική. Σ' αυτήν αναφέρεται: «Ο χώρος της Εκκλησίας ζει τη γενικότερη σήψη μιας κοινωνίας όπου κυριαρχεί το κυνήγι του κέρδους, της εκμετάλλευσης, της απαξίωσης και του διασυρμού των αξιών, της αγωνιστικής στάσης ζωής. Η ηγεσία της Εκκλησίας στηρίζει όλες τις αντιλαϊκές επιλογές της πλουτοκρατίας. Ο χωρισμός κράτους - Εκκλησίας δεν αποτελεί βεβαίως φάρμακο διά πάσαν νόσον, αλλά είναι υπερώριμος και θα αποτελέσει ένα βήμα προς τον καθαρό αέρα. Η ηθική και ιδεολογική ανάταση του λαού θα έρθει μέσα στην πάλη για τα δικαιώματά του. Εκεί αναπτύσσονται οι αξίες της συλλογικότητας, της θυσίας και της ανιδιοτέλειας».

Από την άλλη, η έρευνα για τα νοσηρά φαινόμενα στη Δικαιοσύνη με τους επίορκους δικαστές αποκαλύπτει τρομακτικά πράγματα, καθώς ολοένα και περισσότερα στοιχεία φθάνουν στις εισαγγελικές αρχές, που δείχνουν το εύρος της διαφθοράς στον ευαίσθητο χώρο της Δικαιοσύνης.

Οι δικαστικοί λειτουργοί εμφανίζονται να υπηρετούν και τον «Χριστό» με το να ευνοούν τους κληρικούς, αλλά και τον «Μαμωνά», αφού το έκαναν δωροδοκούμενοι από εγκληματίες κληρικούς.

Η ηγεσία της Δικαιοσύνης υπόσχεται τώρα ότι το μαχαίρι θα φτάσει στο κόκαλο. Βέβαια, το πρόβλημα της απονομής της Δικαιοσύνης δεν είναι μόνον οι επίορκοι και διεφθαρμένοι δικαστικοί λειτουργοί. Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι οι δικαστές μαθαίνουν να υπηρετούν τους άδικους νόμους του εκμεταλλευτικού συστήματος, αφού η Δικαιοσύνη αποτελεί ένα μοχλό της εξουσίας. Και το κεφάλαιο ένα νόμο γνωρίζει, να καρπώνεται κλεμμένη εργασία.

Στο μεταξύ, οκτώ δικαστικοί λειτουργοί παραπέμπονται στην Ολομέλεια του Αρείου Πάγου, με το ερώτημα της οριστικής απόλυσης και συγκεκριμένα οι εξής: Λ. Στάθης, Αντ. Ηλεία, Ε. Καλούσης, Ν. Αθανασόπουλος, Π. Τσέβη, Φ. Κελαδίδου, καθώς και οι Νεκ. Βαζαίος και Γ. Παπαρδουκάκης. Οι έξι πρώτοι ενέχονται σε παραδικαστικά κυκλώματα ή κατηγορούνται για χρηματισμό, ενώ οι δύο τελευταίοι παραπέμπονται στην Ολομέλεια για υπηρεσιακή ανεπάρκεια. Η υπόθεση των δύο τελευταίων θα συζητηθεί στην προσεχή Ολομέλεια του Αρείου Πάγου στις 24 Φλεβάρη και για τους υπόλοιπους έξι μάλλον τον Απρίλη.

Επίσης, ασκήθηκαν και οι πρώτες ποινικές διώξεις εναντίον του Λ. Στάθη και έξι δικηγόρων, οι οποίοι φέρεται να είχαν καταθέσει εμβάσματα στον προσωπικό λογαριασμό του δικαστή. Οι έξι δικηγόροι είναι οι Γερ. Απέργης, Σταυρ. Χούρσογλου, Ιω. Παπαδόπουλος, Κων. Δανιάς, Ν. Κανατάκης και Ευθ. Χαλκίδου.

Βεβαίως, το ουσιαστικό θέμα για τα λαϊκά στρώματα δεν είναι το αν και πόσο «καθαροί», σύμφωνα με τους εκμεταλλευτικούς αστικούς νόμους, είναι αυτοί που απονέμουν τη Δικαιοσύνη με βάση αυτούς τους νόμους της αδικίας, αλλά η κατάργηση της βάσης που θεμελιώνει αυτήν την αδικία, της ατομικής ιδιοκτησίας. Αλλωστε, όσο αυτή υπάρχει, αυτά τα φαινόμενα θα αναπαράγονται.