«Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, βεβαίως, καταψηφίζει το σχέδιο νόμου και υποστηρίζει ένα σύνολο μέτρων - θα προσπαθήσω να τα πω εδώ - που έχουν και χρηματική μορφή, για άμεση ενίσχυση και απευθείας από το κράτος, τον Κρατικό Προϋπολογισμό ή από τα κοινοτικά ποσά, απευθείας ενίσχυση όχι μόνο της ακραίας φτώχειας, που βεβαίως υπάρχει, αλλά ενίσχυση των εργατοϋπαλλήλων, των αυτοαπασχολούμενων, της φτωχής αγροτιάς και ειδικές πολιτικές για τμήματα των μεσαίων στρωμάτων, τα οποία μέχρι τώρα δεν είχαν οξυμένα προβλήματα, όμως βιώνουν πολύ δικαιολογημένα και άμεσες συνέπειες και νιώθουν ακόμη μεγαλύτερη ανασφάλεια για το αύριο».

Με την παραπάνω φράση η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλ. Παπαρήγα, ξεκίνησε χτες στη Βουλή την ομιλία της και έδωσε το στίγμα των θέσεων του Κόμματος πάνω στο νομοσχέδιο της κυβέρνησης, με το οποίο χαρίζονται στις τράπεζες 28 δισ. ευρώ με πρόσχημα την οικονομική κρίση. Και συνέχισε:

«Επίσης, προτείνουμε δημόσιες επενδύσεις - το λέω με κεφαλαία - που εξυπηρετούν και πραγματικές κοινωνικές ανάγκες, όχι έργα για τα έργα. Κοινωνικές ανάγκες για τους πολλούς και όχι για τους λίγους, που δημιουργούν επίσης και θέσεις εργασίας και αφήνουν και πιο μακροπρόθεσμα αποτελέσματα.

Πριν τοποθετηθώ σ' αυτό, επιτρέψτε μου να βάλω ορισμένα ερωτήματα. Την κρίση δηλαδή ποιος την έκανε; Ο Μπους; Ο Σαρκοζί; Ο Μπράουν; Ο Καραμανλής; Ο Σημίτης; Ο Σόκρατες; Ο Θαπατέρο; Την κρίση δηλαδή τη δημιουργούν οι κυβερνήσεις, τη δημιουργεί η σοσιαλδημοκρατική ή φιλελεύθερη διαχείριση; Γιατί περίπου, απ' όσα όλο αυτό το διάστημα ακούω, μοιάζει έτσι. Η μεν Νέα Δημοκρατία τα φορτώνει στο ΠΑΣΟΚ και το ΠΑΣΟΚ τα φορτώνει στη Νέα Δημοκρατία. Και, μάλιστα, αφήνοντας πίσω το γεγονός ότι για πρώτη φορά έχουμε συγχρονισμένη κρίση που αγκαλιάζει και τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρωπαϊκή Ενωση. Είναι σχεδόν ταυτόχρονα. Και οπωσδήποτε το πού σκάει και σε ποιον τομέα σκάει η κρίση, αυτό δεν είναι τυχαίο, αλλά πάντως είναι ένα σύμπτωμα.

Δεν προήλθε, όμως, η παγκόσμια κρίση, που ανάγκασε τους G-8 να γίνουν G-20, από τα στεγαστικά δάνεια στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ελεος! Δηλαδή, αυτό πρέπει να πιστέψουμε; Μα, και εάν είναι έτσι πώς είναι δυνατόν; Επειδή οι τράπεζες στις Ηνωμένες Πολιτείες δάνεισαν απλόχερα και δεν πήραν πίσω τις δόσεις, από εκεί έγινε η κρίση; Και θα υπάρχει κρίση στην Ελλάδα, γιατί δε θα πληρώσουν τις καταναλωτικές κάρτες - που δικαιολογημένα, γιατί δεν έχουν χρήματα - ένα μεγάλο μέρος των ανθρώπων που δοκιμάζονται και αυτών που θα δοκιμαστούν από την ανεργία; Από αυτό θα υπάρξει η κρίση στην Ελλάδα, από τις καταναλωτικές κάρτες ή τα στεγαστικά δάνεια; Ας δούμε τα ποσοστά και ας δούμε την κοινωνική σύνθεση των δανειοληπτών. Οχι ότι δεν υπάρχει πρόβλημα. Εμείς έχουμε και προτείνουμε και ειδικά μέτρα γι' αυτούς. Αλλά από εκεί προήλθε η παγκόσμια κρίση; Εγώ δε θεωρώ ότι υπάρχει τέτοια αφέλεια είτε στην κυβέρνηση, είτε στις άλλες πολιτικές δυνάμεις, να συγκεντρώνεται η προσοχή εκεί.

Και πώς εξηγείται αυτή η κρίση, η έλλειψη ρευστότητας, όταν υπάρχει τέτοια κερδοφορία; Δεν έγιναν όλα θαλαμηγοί και κότερα. Βεβαίως, υπάρχει πολυτελής κατανάλωση, αλλά είναι τέτοια η κερδοφορία που η πολυτελής κατανάλωση και οι μίζες είναι ένα πολύ μικρό μέρος. Και οι καπιταλιστές δεν είναι και τόσο χαζοί, δε βγάζουν τα κέρδη για να τα φάνε όλα οι ίδιοι με τις οικογένειές τους. Ενδιαφέρονται για τη διευρυμένη αναπαραγωγή του κεφαλαίου και μακρόχρονα και το μεγαλύτερο μέρος του κάπου το τοποθετούν. Πού πήγε αυτό; Εξανεμίστηκε; Γιατί μιλάμε για συγχρονισμένη κρίση και μάλιστα στις ανεπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες, όχι σαν αυτή που ζήσαμε τα προηγούμενα χρόνια, στις λεγόμενες τίγρεις, κλπ.

Δε θέλω να κάνω θεωρητική ανάλυση. Εμείς θεωρούμε ότι την κρίση δεν τη δημιουργούν οι κυβερνήσεις, αλλά έχει αντικειμενικά χαρακτηριστικά. Οι κυβερνήσεις, βεβαίως, με την πολιτική τους συμβάλλουν στο να αναπτύσσονται και να ενισχύονται οι αντικειμενικοί παράγοντες που οδηγούν στην κρίση - εκεί είναι η ευθύνη τους, βεβαίως - και στον τρόπο που πάνε να βγουν, να αντιμετωπίσουν τη διέξοδο από την κρίση, φορτώνοντας όλα τα βάρη στους εργαζόμενους, στους λαούς, κλπ., αφού μιλάμε διεθνώς, αλλά η κρίση έχει αντικειμενικό χαρακτήρα. Και πάντα έρχεται κρίση, όταν υπάρχει τεράστια συσσώρευση κεφαλαίων και εμπορευμάτων. Η κρίση ακριβώς τότε σκάει. Και δεν είναι μία φούσκα, όπως λέγεται, οι φούσκες των δανείων. Αλίμονο εάν το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα δοκιμάζεται απ' αυτό. Ακριβώς, λοιπόν, επειδή είναι σύμφυτη με το καπιταλιστικό σύστημα, ακριβώς επειδή είναι αποτέλεσμα υπερσυσσώρευσης κεφαλαίων και εμπορευμάτων, ακριβώς γι' αυτό τα μέτρα που θα προτείνουμε εμείς, σαν αφετηρία και σαν ουσία, είναι σε ριζική αντίθεση και με την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, αλλά και με τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης.

Υπάρχει ένα ερώτημα: Γιατί το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, το οποίο πάντα λειτουργούσε με όρους κερδοφορίας και όταν ήταν κρατικό - και αυτό μπορώ να το αποδείξω -, έμεινε χωρίς ρευστό; Οταν μάλιστα ξέρουμε ότι δεν είχε "τοξικά" ομόλογα και τα ποσοστά, εάν θέλετε, των δανειοληπτών στην Ελλάδα είναι σε πολύ χαμηλότερο βαθμό απ' ό,τι στην Ευρώπη και, εάν θέλετε, αυτοί οι οποίοι κάνουν και τα δάνεια, ακόμα και τα στεγαστικά, είναι ένα μέρος εργαζομένων με σχετικά καλύτερο εισόδημα από τους άλλους. Η γενιά των 700 ευρώ που λέγεται, γιατί υπάρχει και η γενιά των 500 ευρώ και των 400 ευρώ, δεν μπορεί να κάνει δάνειο και να πληρώνει ούτε 300 ευρώ το μήνα, ούτε 400 ευρώ, ούτε 500 ευρώ.

Βεβαίως, θα υπάρξει ένα μεγάλο μέρος των δανειοληπτών που δε θα τα καταφέρουν ακριβώς λόγω της κρίσης και του μέλλοντος που τους επιφυλάσσει και θέλουν στήριξη. Αλλά δεν έχουν υπερχρεωθεί, αυτό που λέμε, οι άποροι, γιατί λίγο-πολύ έτσι παρουσιάζεται. Αλλωστε, για να δοθούν και κάποια δάνεια υπάρχουν και κάποιες προϋποθέσεις και απορρίπτονταν και πάρα πολλά και πέρσι και πρόπερσι και αντιπρόπερσι. Και έπρεπε να βρεις εγγυητή για να πάρεις δάνειο. Τα έχουμε ζήσει όλα αυτά.

Πού βρίσκεται, λοιπόν, η έλλειψη χρημάτων στις τράπεζες; Επιτρέψτε μου να πω ορισμένες σκέψεις, με βάση τα όποια στοιχεία υπάρχουν. Πριν έρθω, όμως, σ' αυτό, να πούμε ποιο είναι το πλασματικό κεφάλαιο. Μήπως μπορούμε να μάθουμε; Αυτή η φούσκα που λέγεται πού υπάρχει, δε θα αποτιμηθεί; Οταν μαζεύτηκαν οι G-20 ή όταν έγινε συζήτηση στην Ευρωπαϊκή Ενωση δεν αναφέρθηκε ποια είναι η υπερτίμηση του κεφαλαίου; Διότι, δεν μπορεί να γίνονται συζητήσεις σε πολιτικό επίπεδο και να μην υπάρχουν απαντήσεις. Και δεν είναι τι ρωτάει ο απλός άνθρωπος. Ο απλός άνθρωπος θα ρωτήσει αυτό που είναι το πιο προσιτό. Δε θα μεταφέρω εγώ τις ερωτήσεις του απλού ανθρώπου.

Ποιο είναι το πλασματικό κεφάλαιο; Δημοσιεύτηκε στην αρχή της κρίσης ότι είναι είκοσι φορές πάνω από το παγκόσμιο ΑΕΠ. Είναι έτσι; Και αυτό δεν έχει σχέση με το κέρδος και την κερδοφορία; Τι θέμα είναι; Τυχοδιωκτισμός είναι; Ποια είναι η διαφορά μεταξύ του κέρδους, της κερδοφορίας και της κερδοσκοπίας;

Εν πάση περιπτώσει, κατά τη γνώμη μας, τα 28 δισεκατομμύρια θα πάνε στις τράπεζες και το μεγαλύτερο μέρος θα πάει για να καλύψει τα προβλήματα που έχουν οι τράπεζες και ανάμεσα σε αυτές είναι και η ΕΘΝΙΚΗ, με τις θυγατρικές τράπεζες που υπάρχουν εκτός Ελλάδας στην Τουρκία, στη Νοτιοανατολική Ευρώπη. Ακριβώς επειδή επέρχεται κρίση στη Νοτιοανατολική Ευρώπη θα πάνε να καλύψουν αυτά, θα γίνουν συγχωνεύσεις και εξαγορές. Δεν πρόκειται να πάνε στους δανειολήπτες. Και, βεβαίως, μέσα στις τράπεζες υπάρχουν μέτοχοι, υπάρχουν επιχειρηματίες. Δεν είναι ούτε ο κ. Προβόπουλος, ούτε ο κ. Αράπογλου ή ο κύριος Χ ή ο κύριος Ψ. Είναι αυτοί, που με μεγάλο μισθό προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σ' αυτό το σύστημα.

Και δεν μπορώ να καταλάβω αυτή την εξιδανίκευση των κρατικών τραπεζών που γίνεται για το παρελθόν, που τότε, αν θέλετε, ήταν και πιο διαφορετικές οι συνθήκες δράσης. Ξεχάσαμε, δηλαδή, οι κρατικές τράπεζες πόσους επιχειρηματίες ξελάσπωσαν, που τους πήραν όλες τις προβληματικές επιχειρήσεις και μετά μας φόρτωναν με διάφορους τρόπους, κράτος, τράπεζες κλπ., να πληρώνουμε εμείς τα σπασμένα αυτών; Γιατί αυτή η εξιδανίκευση των τραπεζών; Η κρατική ΑΤΕ δεν έχει ληστέψει την αγροτιά; Ως κρατική, όχι τώρα. Και με το πλαίσιο που υπήρχε τότε.

Υπάρχει μία εξιδανίκευση και των άλλων χωρών. Οι άλλες χώρες, λέει, παίρνουν ουσιαστικά μέτρα. Εχουν γίνει τώρα ήρωες ο Σαρκοζί, ο Μπράουν, ο Θαπατέρο, ο Σόκρατες. Μέχρι και ο Μπους ειπώθηκε ότι ήταν πιο τολμηρός σε αυτά τα πράγματα και περιμένουμε τον Ομπάμα. Γιατί δεν απαντάτε; Οι G-20 γιατί δεν πήραν καμία απόφαση; Και ούτε πρόκειται να πάρουν, γιατί οι αντιθέσεις τους είναι οξύτατες. Επειδή δεν πήγε ο Ομπάμα και έστειλε την Ολμπράιτ; Δεν πρόκειται να πάρουν καμιά απόφαση για ενιαία ρύθμιση της κρίσης. Εμείς πάντα δίνουμε σημασία στο εθνικό πεδίο.

Υπάρχει και ένα άλλο πρόβλημα. Η αγωνία που έχουν οι τραπεζίτες. Μα, αυτά τα λένε οι άνθρωποι. Αλλά μέσα στη Βουλή και μπροστά στην τηλεόραση και μέσα στα σαλόνια, φέρνουμε ό,τι θέλουμε από αυτά. Η μεγάλη τους αγωνία είναι η εξής: Οτι οι τράπεζες, οι υπόλοιπες της Ευρώπης, έχουν αυξήσει τα κεφάλαιά τους και αισθάνονται ότι είναι σε υποδεέστερη θέση από τις πιο ισχυρές υπόλοιπες ευρωπαϊκές τράπεζες γιατί βεβαίως η Ελλάδα είναι μια χώρα σε μέσο επίπεδο ανάπτυξης, υπάρχει ανισόμετρη ανάπτυξη και δεν είναι δυνατό οι τράπεζες της Ελλάδας να είναι στην ίδια δυναμική με τις τράπεζες των Ηνωμένων Πολιτειών. Αυτός είναι ο ανταγωνισμός. Και επειδή θέλουν να ανταγωνιστούν τις άλλες τράπεζες, πρέπει για άλλη μια φορά να την πληρώσει ο ελληνικός λαός. Υπάρχει επίσης διαφορά στις τράπεζες ανάμεσα στις καταθέσεις και στις χορηγήσεις. Αλλά αυτό δεν είναι αποτέλεσμα επίσης μιας μακρόχρονης πολιτικής λιτότητας;

Να πούμε και κάτι άλλο. Το ΠΑΣΟΚ και τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης έχουν ανατριχιάσει για τα πόσα λεφτά θα πάρουν οι τράπεζες και οι επιχειρηματίες μέσω των τραπεζών. Καλά, δεν πήραν και με τον αναπτυξιακό νόμο και επί ΠΑΣΟΚ και επί Νέας Δημοκρατίας; Αν δεν καταργηθεί, αν δεν παρθεί πίσω αυτός ο αναπτυξιακός νόμος, είναι δυνατόν να μιλάμε τώρα για φιλολαϊκά μέτρα; Πρώτη φορά πήραν οι επιχειρηματίες; Εκατό φορές έχουν πάρει. Τώρα πήραν; Με την κρίση;

Το πρόβλημα που απασχολεί εμάς ποιο είναι; Είναι ότι ενώ επί δεκαεφτά χρόνια, από τότε που όλα τα άλλα κόμματα υιοθέτησαν την απελευθέρωση της αγοράς, την κίνηση κεφαλαίων, εμπορευμάτων, εργατικού δυναμικού κλπ., που είναι μήτρα της όξυνσης των προβλημάτων και όχι βέβαια της γέννησης, όλα αυτά τα οποία πήραν από τους εργαζόμενους, δεν τους φθάνουν, δεν επαρκούν για να μπορέσει να ξαναρχίσει ο κύκλος της απρόσκοπτης κερδοφορίας. Σκεφτείτε, λοιπόν, τι επιφυλάσσουν από εδώ και μπρος.

Η δική μας θέση. Ωραία, να πάρουμε ότι πρέπει να τονωθεί η ζήτηση, που είναι μια πλευρά του ζητήματος. Δεν υπάρχει πρόβλημα υποκατανάλωσης με την έννοια ότι φταίει η υποκατανάλωση. Είναι συνέπεια της μακρόχρονης πολιτικής λιτότητας, της ανεργίας, κλπ. Βεβαίως, πρέπει να πάρουμε μέτρα να τονώσουμε τη ζήτηση. Που σημαίνει απόκρουση των συνεπειών στη ζωή της λαϊκής οικογένειας, αλλά και βοήθεια, αν θέλετε, και στους μικρούς επιχειρηματίες. Κατ' αρχήν, τι Ταμείο Φτώχειας; Εμείς προτείνουμε το εξής:

-- Αυτοί που είναι υπερχρεωμένοι και δεν έχουν τη δυνατότητα να πληρώσουν, όχι να πάρουν ένα, δύο χρόνια. Αυτό το περίφημο Ταμείο Φτώχειας να είναι και πολύ συγκεκριμένο, να τους χαρίσει τα δάνεια. Αφού ζουν κοινωνικές συνέπειες να πάρουμε πιο ριζοσπαστικά μέτρα. Σε ένα χρόνο θα λύσουν το πρόβλημα; Αν άμεσα πέσει μισή μονάδα το επιτόκιο, τι έγινε;

-- Να πάρουμε πιο ριζοσπαστικά μέτρα για τους φτωχούς και τους ανέργους. Εμείς ζητάμε γενναίες αυξήσεις. Η κυβέρνηση να βάλει ζήτημα και να ξεκινήσει από το δημόσιο, που έχει και την άμεση ευθύνη και να πει στους επιχειρηματίες "αυξήσεις". Δε θέλουν. Εμ, θα συγκρουστείς μαζί τους.

-- Εμείς επιμένουμε στον κατώτατο μισθό 1.400 ευρώ. Θέλουμε να τονώσουμε τη ζήτηση; `Η θέλουμε να βρούμε καινούρια πελατεία στις τράπεζες; Διότι αυτό έχουμε καταλάβει. Οταν προτείνουμε κρατικοποίηση της Εθνικής, της Αγροτικής και του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου, τελικά τι προτείνουμε; Πάλι να είμαστε ενσωματωμένοι στη λογική των δανείων και όχι στη λογική να μη δανείζομαι. Και μιλάμε για τα λαϊκά στρώματα, γιατί οι επιχειρηματίες θα δανείζονται πάντα, από τη φύση τους. Πάντα θα έχουν δάνειο. Δεν υπάρχει επιχειρηματίας που δε δανείζεται. Αν θέλουμε ριζοσπαστικά μέτρα, να πάμε σ' αυτά. Θα πω και για την κρατικοποίηση τραπεζών.

-- Βεβαίως και επίδομα θέρμανσης, αλλά κατάργηση των φόρων που βαραίνουν τα καύσιμα, κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη πλατιάς κατανάλωσης. Εμείς έχουμε προτείνει αφορολόγητο όριο στο χρόνο. Εχετε 15.000 ευρώ για το άτομο και 30.000 ευρώ για την οικογένεια. Να εξετάσουμε και παραπάνω, άμα θέλουμε να τονώσουμε τη ζήτηση. Γιατί κατά τη γνώμη μας δε γίνεται προσπάθεια να τονωθεί η ζήτηση.

-- Μείωση των τιμολογίων οικιακής κατανάλωσης. Οχι να χαιρόμαστε γιατί ο κ. Αθανασόπουλος εισάκουσε την κυβέρνηση και κάνει πιο μικρές αυξήσεις.

-- Μείωση των στρατιωτικών δαπανών που πάνε για εξοπλιστικά, επιθετικά προγράμματα.

-- Αύξηση της φορολογίας του κεφαλαίου. Ούτε ίση φορολογική πολιτική που λέει ισότιμα. Τι "ισότιμα"; Οταν οι άλλοι είναι άνισοι το να έχει το ίδιο ποσοστό, το 15%, η φορολογία σημαίνει πάλι χάρισμα στο κεφάλαιο.

-- Αναπροσανατολισμό του Δ΄ Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης.

-- Πρόγραμμα κάλυψης 100% της χώρας σε παιδικούς σταθμούς.

-- Αμεσες προσλήψεις τώρα, όχι θα προσλάβουμε χίλιους και δύο χιλιάδες, στα νοσοκομεία. Επενδύσεις να παράγονται είδη εδώ στην Ελλάδα. Εδώ δεν έχουν γάζες τα νοσοκομεία και έχουν σταματήσει να λειτουργούν γιατί τους λείπουν οι γάζες και τα βαμβάκια. Λες και στην Ελλάδα δεν μπορούμε να έχουμε κρατικό εργοστάσιο που να τα παράγει αυτά και όχι με στόχο την κερδοφορία. Και είναι έξω από τα νοσοκομεία οι εργοδότες και οι πολυεθνικές, οι ιδιοκτήτες και λένε "θέλουμε τα λεφτά μας". Αυτό το πράγμα γίνεται σήμερα.

-- Εγγυημένες τιμές για την αγροτιά και επιδοτήσεις με βάση την παραγωγή, όχι ανεξάρτητα από την παραγωγή. Στήριξη των συνεταιρισμών. Φθηνά καλλιεργητικά εφόδια. Να πάει να πληρώσει το κράτος στο κάτω κάτω τη διαφορά.

-- Φορολογική ανακούφιση των μικρομεσαίων με βάση τον τζίρο.

-- Κάλυψη των ασφαλιστικών ταμείων, των αποθεματικών, κλπ. Να βγουν ομόλογα για τα ασφαλιστικά ταμεία με το ανώτερο επιτόκιο και παίρνοντας υπόψη τον πληθωρισμό. Κρατικά ομόλογα να δώσετε στις τράπεζες.

Να πω και για την κρατικοποίηση. Και οι εργαζόμενοι στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο ζητάνε κρατικοποίηση και οι εργαζόμενοι στην Εθνική Τράπεζα το ζητάνε και οι εργαζόμενοι στην Αγροτική Τράπεζα. Είναι φυσιολογικό αίτημα. Δεν είναι να πεις "όχι". Αλλά να βάλουμε και ορισμένα ζητήματα πάνω σ' αυτό. Πρώτα πρώτα εδώ υπάρχει ανάμνηση της προηγούμενης κατάστασης όπου δεν ήταν απελευθερωμένη η αγορά και οι κρατικές τράπεζες ήταν οι κυρίαρχες. Θα είναι οι κρατικές τράπεζες και από δίπλα θα είναι η "Μαρφίν" και όλοι οι άλλοι και θα συνυπάρχουν ειρηνικά; Μέσα σε ένα χρόνο θα τις έχουν στριμώξει αυτές οι τράπεζες. Αλλά δε σας λέω αυτό. Θα έχουν συγχωνευτεί.

Είστε διατεθειμένοι να συγκρουστείτε με την Ευρωπαϊκή Ενωση; Γιατί εδώ δεν άφησε ούτε την "Ολυμπιακή" η Ευρωπαϊκή Ενωση. Πήγε η κυβέρνηση αυτό το νόμο για να πει τη γνώμη του ο Μπαρόζο. Και τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης συμφωνούν σε μία σύγκρουση εφ' όλης της ύλης; Γιατί εδώ πρόκειται για εφ' όλης της ύλης. Το χρηματοπιστωτικό σύστημα είναι η καρδιά του καπιταλιστικού συστήματος. Δεν είναι καν ούτε η ΕΥΔΑΠ ούτε η ΔΕΗ. Συμφωνείτε να υπάρχει σύγκρουση;

Βεβαίως, δεν είμαστε αντίθετοι. Και επανακρατικοποιήσεις να γίνουν. Αλλά εδώ χρειάζεται μια σειρά προϋποθέσεων. Μην κοροϊδεύουμε τον κόσμο ότι αν βαπτίσεις μια τράπεζα κρατική αυτή θα δουλεύει με κοινωνικά κριτήρια. Για να δούμε τι θα γίνει με τις θυγατρικές τους. Να σας πω κάτι; Οταν πιάσει πάτο η κρίση, καθόλου περίεργο, είτε είναι η Νέα Δημοκρατία είτε είναι το ΠΑΣΟΚ, να γίνει κρατικοποίηση μιας τράπεζας. Αυτό θα γίνει. Δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς. Κι αυτό για να μπορέσουν, τι να χειριστούν; Οχι το λαό, τα συνολικά συμφέροντα του κεφαλαίου. Θα το κάνουν κι αυτό. Εμείς μιλάμε για δημόσιους φορείς, για κοινωνικοποίηση των βασικών και συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, βέβαια σε άλλες κοινωνικές συνθήκες.

Δεν είμαστε αντίθετοι σ' αυτά. Αλλά μην κοροϊδεύουμε τον κόσμο ότι απλώς αν αλλάξουμε τυπικά το ιδιοκτησιακό καθεστώς, θα αλλάξει. Κι αν το κράτος διαθέσει πιστώσεις στις τράπεζες και τις δώσει μάλιστα αυτές τις πιστώσεις απευθείας στο λαό, δώσει χρήμα δηλαδή, οι τράπεζες θα χαίρονται γιατί θα έρθει καινούρια πελατεία και θα μπορούν να βάλουν ακόμη πιο δυσβάσταχτους όρους.

Επομένως, δεν μπορεί να μιλάμε για αποσπασματικά μέτρα, χωρίς να υπάρχει σύγκρουση ή αναγνώριση της πλήρους συμμόρφωσης με τη σημερινή κυρίαρχη κατάσταση.

Ανακεφαλαιώνω λέγοντας το εξής: Ναι, χρειάζονται μέτρα. Εμείς είμαστε πιο σίγουροι αυτή τη στιγμή να πούμε άμεσα και ζεστό χρήμα σ' αυτούς που έχουν ανάγκη, για να μπορούν να πληρώσουν και τις τράπεζες, παρά να περιμένουμε το τραπεζικό σύστημα να σκεφθεί φιλάνθρωπα. Αλλωστε, όλοι οι εργαζόμενοι δεν είναι και δανειολήπτες.

Εμείς βλέπουμε κι αυτόν που δεν είναι, που δεν παίρνει ούτε καταναλωτική κάρτα ούτε έχει στεγαστικό δάνειο. Εχει ανάγκη από στέγη, έχει ανάγκη από παιδικό σταθμό, έχει ανάγκη από δωρεάν Υγεία και Παιδεία. Επομένως, άμεσα μέτρα εκεί. Και βεβαίως οργάνωση της πάλης διότι χωρίς γενικότερη σύγκρουση και ρήξη θα ξαναέχουμε κρίση. Θα ξεπεραστεί αυτή η κρίση. Θα αφήσει όμως πολύ περισσότερα ερείπια, αλλά θα έρθει κι άλλη. Αυτή είναι η θέση μας. Δεν μπορεί να κοροϊδεύουμε το λαό με ψευτοπροτάσεις. Το μόνο που πρέπει να διεκδικήσει ο ελληνικός λαός είναι άμεσο χρήμα σ' αυτόν».