Στην ομιλία του ο Γ. Πέρρος μεταξύ άλλων σημείωσε:

«Η κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ εκφράζει και προωθεί αταλάντευτα τις απαιτήσεις των επιχειρηματικών ομίλων στην Ελλάδα και την ΕΕ. Η προοπτική που χαράζει για το λαό είναι δραματική, οδηγεί ακόμη και άνεργοι να πληρώνουν φόρους αν έχουν ένα σπίτι, αρρώστους να μένουν χωρίς φάρμακα, παιδιά έξω από τους παιδικούς σταθμούς και τόσα άλλα που ο λαός καλείται να αντιπαλέψει αποφασιστικά.

Καμία διαχειριστική πρόταση δεν απαντά στα προβλήματα της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, ούτε η πρόταση της σημερινής συγκυβέρνησης, ούτε η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, αφού είναι ενταγμένες στη στρατηγική υπέρ των μονοπωλίων και της ΕΕ. Η μονόπλευρη κριτική κατά της Γερμανίας και των ελληνικών κυβερνήσεων, που συμφώνησαν με τις συνταγές της τριάδας ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ, οι κραυγές περί υποτέλειας, δεν έχουν καμία σχέση με τα πραγματικά συμφέροντα του λαού. Εκφράζουν διαφωνίες στη διαχείριση της κρίσης, καλύπτονται με δήθεν φιλολαϊκά συνθήματα, ώστε ο λαός να μη στραφεί κατά του ίδιου του εκμεταλλευτικού συστήματος, αλλά να περιφέρει την προτίμησή του πότε υπέρ του ενός και πότε υπέρ του άλλου διαχειριστή.

Βέβαια, δεν αποτελεί απάντηση και η ακραία αντιδραστική Χρυσή Αυγή, που δημαγωγεί προσπαθώντας να ψαρέψει στα θολά νερά, αξιοποιώντας το σύνθετο και εξαιρετικά σοβαρό ζήτημα της μετανάστευσης. Στις πλάτες των μεταναστών, με την οργανωμένη βία και τις δολοφονικές επιθέσεις, προετοιμάζεται και εκπαιδεύεται για την πιο βασική αποστολή της: Να παίξει το ρόλο των σύγχρονων ταγμάτων ασφαλείας σε βάρος του εργατικού και λαϊκού κινήματος, με στόχο να το τσακίσει και να προασπίσει έτσι τα συμφέροντα του συστήματος.

Ο λαός έχει ήδη πτωχεύσει, ενώ η δαμόκλειος σπάθη νέων μέτρων θα στέκεται απέναντί του για πολλά χρόνια. Δεν μπορεί να πληρώνει φόρους, χαράτσια, να έχει ψευδαισθήσεις ότι δε θα υπάρξουν νέες περικοπές σε μισθούς, συντάξεις, φάρμακα και να ελπίζει ότι θα απορροφηθούν 1,5 εκατομμύριο άνεργοι, με μια αναιμική καπιταλιστική ανάπτυξη που μπορεί να γίνει σε ενέργεια, πράσινη ανάπτυξη, που υπόσχεται η κυβέρνηση ή με τη διαπραγμάτευση του ΣΥΡΙΖΑ. Οι άνεργοι θα γίνουν πολύ περισσότεροι το 2013.

Οι επιλογές της αστικής τάξης και της ΕΕ είναι αδυσώπητες. Θέλουν φθηνή και υποταγμένη εργατική δύναμη, τώρα και στο μέλλον, συντριβή του ταξικού - ριζοσπαστικού εργατικού - λαϊκού κινήματος.

Σήμερα, συγκρούονται οι δύο δρόμοι ανάπτυξης. Από τη μια, ο δρόμος που χαράσσεται από τα μονοπώλια και τα κόμματά τους και, από την άλλη, ο δρόμος του αγώνα των αποφασιστικών και ανυποχώρητων μαζών, με κλιμάκωση που οδηγεί στη ρήξη, στην ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων.

Δεν υπάρχει διέξοδος όσο ο εργαζόμενος λαός, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι επηρεάζονται από τις διάφορες φιλελεύθερες, σοσιαλιστικές και "αριστερές" συνταγές διαχείρισης. Οσο κυριαρχεί η μοιρολατρία, η ηττοπάθεια, η λαθεμένη άποψη ότι σήμερα η εργατική τάξη δεν μπορεί να νικήσει, ότι η ριζική αλλαγή δε θα έρθει ποτέ, ότι είναι λύση της "δευτέρας παρουσίας". Δεν πρέπει ο λαός να περιμένει μοιρολατρικά τα διάφορα δίκτυα, που υποκριτικά τα ονομάζουν αλληλεγγύης και φιλανθρωπίας, που στήνονται σχεδιασμένα, ώστε αυτός να συμβιβαστεί με τη διαχείριση της φτώχειας.

Δεν πρέπει να μείνει κανένας μόνος του στα νύχια της Εφορίας και άλλων μηχανισμών του κράτους, χωρίς στέγη, τροφή, φάρμακα, με παιδιά να οδηγούνται στον υποσιτισμό. Κανένας μόνος του απέναντι στην καταστολή και τον αυταρχισμό του αστικού κράτους.

Από τις κινητοποιήσεις του προηγούμενου διαστήματος προκύπτουν μερικά συμπεράσματα, όπως: Οι αγώνες που έγιναν δεν αντιστοιχούν στο μέγεθος της επίθεσης. Αυτοί οι αγώνες δεν ήταν ικανοί να οδηγήσουν σε ανατροπές πολιτικών, να προκαλούν δυσκολίες στην υλοποίησή τους, δημιουργούν όμως προϋποθέσεις για ανατροπές στην πορεία. Ηταν αγώνες με μικρή συμμετοχή και αμυντικά χαρακτηριστικά. Αυτοί οι αγώνες στην όποια επιτυχία σημείωσαν ήταν καθοριστική η στάση και η συμβολή, η δράση των δυνάμεων του ΠΑΜΕ.

Οι κινητοποιήσεις αυτές επιβεβαιώνουν την αποπροσανατολιστική, υπονομευτική και εκφυλιστική δράση των παρατάξεων της ηγεσίας της ΓΣΕΕ ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ και σε Ομοσπονδίες. Αναπαράγετε τα επιχειρήματα των αστών για την κρίση, τη διέξοδο και τη στάση που πρέπει να κρατήσει το εργατικό κίνημα. Μιλάτε για στρέβλωση της καπιταλιστικής ανάπτυξης, ότι φταίει η μπότα των "ξένων δυνάμεων" κ.λπ. Αναπαράγετε τις θεωρίες του κακού νεοφιλελεύθερου μοντέλου, του ανίκανου πολιτικού προσωπικού, των κλεπτών (ΣΥΡΙΖΑ, κλεπτοκρατία), των εθνικών μειοδοτών και σαν λύση αναζητείτε ικανούς πατριώτες, τίμιους διαχειριστές, έναν καπιταλισμό με δήθεν υγιή ανταγωνιστικότητα. Αυτά λέτε όλες οι άλλες δυνάμεις.

Μόνο το ΠΑΜΕ και τα συνδικάτα που συσπειρώνει αποδίδουν τα δεινά της εργατικής τάξης στην ύπαρξη του καπιταλιστικού συστήματος και της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας.

Εντείνονται οι προσπάθειες και στο συνδικαλιστικό κίνημα οι αγώνες να υπηρετήσουν την προσαρμογή του αστικού συστήματος στις σημερινές ανάγκες του κεφαλαίου. Δύο είναι τα κυρίαρχα στοιχεία αυτής της προσπάθειας στο επίπεδο του συνδικαλιστικού κινήματος. Το ένα είναι η επιδίωξη της "Αυτόνομης Παρέμβασης" (ΑΠ), ιδιαίτερα στον ιδιωτικό τομέα, κάνοντας λόγο για αγώνα ενάντια στον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό, κοινή δράση κ.λπ. Στην πράξη, βέβαια, η κατεύθυνσή της είναι η αλλαγή προσώπων και σχημάτων στο συνδικαλιστικό κίνημα και όχι άλλη πολιτική και γραμμή πάλης σε ταξική κατεύθυνση.

Οι θέσεις της ΑΠ για ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, για στήριξη των παραγωγικών επενδύσεων, για σύμπραξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, για νέα αρχιτεκτονική στην ΕΕ δε συνιστούν πολιτική ταξική. Οι αυταπάτες που καλλιεργούνται ότι με ορισμένες απεργίες μπορούν να ανατραπούν τα μέτρα, ενίσχυσαν το αίσθημα της αναποτελεσματικότητας των αγώνων. Ο ΣΥΡΙΖΑ αξιοποιεί αυτή την κατάσταση για να προβάλει την άμεση λύση από τα πάνω, με την όσο πιο γρήγορα γίνεται συγκρότηση της κυβέρνησης της Αριστεράς.

Να πώς εννοεί η "Αυτόνομη Παρέμβαση" το ταξικό κίνημα. Η νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ προχωράει σε σύσκεψη με θέμα "Για την Αριστερή ΔΟΕ". Δηλαδή, θέλουν ενότητα με βάση το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή είναι η αντίληψή τους για το κίνημα. Εχει καμιά σχέση αυτό με την ταξική γραμμή στο κίνημα; Καπέλο δηλαδή. Ετσι θα απαλλαγούμε από τον κυβερνητικό - εργοδοτικό συνδικαλισμό, δημιουργώντας νέο; Με την ενσωμάτωση στελεχών του μηχανισμού της ΠΑΣΚΕ στην "Αυτόνομη Παρέμβαση", στελεχών με αμαρτωλό παρελθόν;

Δεν έχουμε ανάγκη από ένα κίνημα ενσωματωμένο στις επιδιώξεις του κεφαλαίου, χωρίς γραμμή ρήξης με την πολιτική των μονοπωλίων. Δεν έχουμε ανάγκη από ένα κίνημα που θα φέρνει στις γραμμές των εργατών το δηλητήριο της ταξικής ειρήνης και συνεργασίας. Δεν έχουμε ανάγκη από ένα κίνημα που θα έχει ως θεό την ΕΕ, θα αναγνωρίζει το χρέος, θα στέκεται αντιμνημονιακά χωρίς όμως να έχει γραμμή ρήξης με τη μήτρα που γεννά τα μνημόνια. Δεν έχουμε ανάγκη από ένα κίνημα που θα διεκδικεί από τους ιμπεριαλιστές δυνάστες νέα σχέδια Μάρσαλ, που θα αναζητά στο σάπιο καπιταλιστικό σύστημα υγιείς επιχειρηματίες. Δεν έχουμε ανάγκη από ένα κίνημα της εργατικής αριστοκρατίας, που θα είναι απεργοσπαστικό. Από τη μια θα πετάει μεγαλοστομίες, επαναστατικά συνθήματα και θα φλυαρεί με λέξεις αγώνα αλλά στην πράξη θα υπονομεύει κάθε κινητοποίηση που θα αμφισβητεί τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης και την Ευρωπαϊκή Ενωση.

Χωρίς αλλαγή των συσχετισμών στο συνδικαλιστικό κίνημα θα υπάρχει ισχυρό εμπόδιο και δυσκολία στην ανάπτυξη νικηφόρων αγώνων. Οι δυνάμεις που φέρνουν την πολιτική της εργοδοσίας, της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των κυβερνήσεων στις γραμμές της εργατικής τάξης, οι υπέρμαχοι της ανταγωνιστικότητας είναι επικίνδυνοι. Βάζουν τη γραμμή της ήττας, του συμβιβασμού και της μοιρολατρίας, της παντοτινής υποταγής της εργατικής τάξης στα δεσμά των εκμεταλλευτών.

Σήμερα δεν έχουμε ανάγκη από κινητοποιήσεις εκτόνωσης, δεν αρκούν αγώνες που βασίζονται στην οργή, αγώνες που υπάρχει απουσία οργάνωσης και προετοιμασίας, αγώνες χωρίς τη συμβολή των ίδιων των εργαζομένων.

Γνωρίζουμε ποια είναι η κατάσταση με τις ΣΣΕ και την ΕΓΣΣΕ. Εδώ υπάρχουν εγκληματικές ευθύνες. Στο όνομα να υπάρχει έστω κάποια σύμβαση, ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ υπογράφουν σωρηδόν ΣΣΕ με σημαντικές μειώσεις μισθών και δικαιωμάτων της εργατικής τάξης. Από κοντά βέβαια και η ΑΠ με τα στελέχη της που χωρίς τσίπα υπογράφουν μειώσεις μισθών και υπερηφανεύονται γι' αυτό. Εδωσαν άλλοθι στην κυβέρνηση και την εργοδοσία να προχωρήσουν στη σημερινή τους στάση και να τρίβουν τα χέρια τους για την κατάργηση της ΕΓΣΣΕ.

Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ, δίνοντας απάντηση σε κυβέρνηση, εργοδοσία και στη λογική της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, καταθέτουν σήμερα εδώ σε όλους σας την πρότασή του για τη νέα ΕΓΣΣΕ και απαιτούν να γίνει συζήτηση και ο καθένας να πάρει θέση. Η κατάργηση της ΕΓΣΣΕ αποτελεί ουσιαστικό και μεγάλο βήμα προς τα πίσω σε σχέση με τη μέχρι σήμερα κατάσταση, όπου η μείωση των μισθών, η καταβολή μισθού κάτω από τα επίπεδα της ΕΓΣΣΕ ήταν μια αυθαίρετη και παράνομη ενέργεια από τη μεριά του εργοδότη. Νομιμοποιεί δηλαδή την αξίωση και πρακτική της εργοδοσίας.

Δε νομιμοποιεί μόνο τις μειώσεις μισθών, ανοίγει το δρόμο στην ατομική συμφωνία, υπονομεύει την ίδια την υπόσταση του συνδικαλιστικού κινήματος.

Η εργατική τάξη πρέπει να απορρίψει και να ματαιώσει αυτή τη βάρβαρη εξέλιξη.

Το επόμενο διάστημα χρειάζεται να προχωρήσουν τα συνδικάτα σε συζήτηση στα ΔΣ, σε Γενικές Συνελεύσεις, συσκέψεις, να πάρουν πρωτοβουλίες, να ενημερώσουν πλατιά την εργατική τάξη και να δημιουργήσουν πνεύμα ανάτασης, τις προϋποθέσεις για να απαντήσει η εργατική τάξη με απεργιακή κινητοποίηση. Καταθέτουμε την πρόταση για απεργία μέσα στο Φλεβάρη. Θέτουμε ζήτημα εδώ το Γενικό Συμβούλιο να αποφασίσει για το ζήτημα αυτό».

(Η πρόταση του ΠΑΜΕ για τη νέα ΕΓΣΣΕ του 2013 δημοσιεύτηκε στο φύλλο του «Ρ» στις 30 Νοέμβρη 2012).