Μεγάλη ήταν η παρουσία νέων ζευγαριών που ήρθαν στην εκδήλωση μαζί με τα παιδιά τους, τα οποία συμμετείχαν παράλληλα στη δημιουργική απασχόληση που λειτουργούσε στον χώρο και τα ενθουσίασε.

Οπως σημείωσε στην αρχή της ομιλίας της η Β. Δάγκα, «αυτή η περίοδος με τη θύελλα της γενικευμένης ακρίβειας στο ρεύμα, στο πετρέλαιο, στο φυσικό αέριο, στις πρώτες ύλες και οι συνέπειες στο εισόδημα, στην οικογενειακή ζωή γενίκευσαν την αγωνία, την ανασφάλεια στους αυτοαπασχολούμενους και τις οικογένειές τους, ιδιαίτερα σε γυναίκες αυτοαπασχολούμενες. Διέξοδο σε αυτούς τους προβληματισμούς μπορεί να δώσει και η συζήτηση για την απελευθέρωση της γυναίκας από κάθε κοινωνική ανισότητα και διάκριση. Μπορεί να τροφοδοτήσει δημιουργικά τη σκέψη και τη δράση των κομμουνιστών και κομμουνιστριών ώστε συνολικά ως Κόμμα να εμπλουτίσουμε τις θέσεις, τις διεκδικήσεις μας με επίκεντρο τις ιδιαίτερες κοινωνικές ανάγκες της γυναίκας αυτοαπασχολούμενης. Μπορεί να εμπλουτίσει το περιεχόμενο και τις μορφές της παρέμβασής μας στις Ενώσεις ΕΒΕ, ώστε να αποτελέσουν κυψέλες για την προσέλκυση των γυναικών στη συλλογική, αγωνιστική δράση».

Ανέδειξε τις νέες απαιτήσεις που διαμορφώνονται ώστε να αποκαλύπτονται οι πραγματικές αιτίες για τα αδιέξοδα που βιώνει η γυναίκα εργατικής - λαϊκής ένταξης ή καταγωγής. Σε αυτήν τη βάση επίκεντρο είναι οι αστικοί σχεδιασμοί σε σχέση με την ένταξη των γυναικών σε όλο το φάσμα της καπιταλιστικής οικονομίας, στην πορεία της οποίας επιδρούν οι εξελίξεις με τον ανελέητο ανταγωνισμό ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ από τη μια και καπιταλιστικής Ρωσίας και των συμμάχων τους από την άλλη, που συγκρούονται στο έδαφος της Ουκρανίας.

«Η ανάγκη να ενισχυθούν τα ανταγωνιστικά χαρακτηριστικά της ''γυναικείας επιχειρηματικότητας'' συναρτάται με τους στόχους της ''πράσινης ανάπτυξης'' και της "ψηφιακής οικονομίας", δηλαδή με την αναζήτηση κερδοφόρας διεξόδου για τα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια, ενώ επενδύεται με το περιτύλιγμα της "πράσινης" και "ισότιμης" ανάπτυξης», ανέφερε η ομιλήτρια και στάθηκε στις κατευθύνσεις που στηρίζουν και προωθούν η ΕΕ και οι κυβερνήσεις και οι οποίες δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα, τα οξυμένα προβλήματα που αντιμετωπίζουν χιλιάδες αυτοαπασχολούμενες:

«Η προσοχή τους είναι σταθερά στραμμένη στην προώθηση της λειτουργίας ευρύτερων σχημάτων επιχειρήσεων, που θα λειτουργούν ως δορυφόροι των μονοπωλιακών κολοσσών, τέτοιων που να ανταποκρίνονται καλύτερα στις ανάγκες της ανταγωνιστικότητας της καπιταλιστικής οικονομίας... με περισσότερο "άρωμα γυναίκας".

Αντίστοιχα, οι προτάσεις των ευρωπαϊκών και κυβερνητικών επιτελείων για την "εξισορρόπηση επαγγελματικής και προσωπικής ζωής για τις γυναίκες επιχειρηματίες και τις αυτοαπασχολούμενες", ξεχωρίζοντας μάλιστα την ανάγκη για "ευέλικτη φροντίδα παιδιών"(...) δεν αποτελούν διευκόλυνση της αυτοαπασχολούμενης μητέρας αλλά συνιστούν διαχρονικές αντιδραστικές προσαρμογές της ΕΕ, των αστικών κυβερνήσεων στην επέκταση της γυναικείας εργασίας για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της καπιταλιστικής οικονομίας. Δεν επιδιώκουν να ελαφρύνουν τις αυτοαπασχολούμενες από τις καθημερινές υποχρεώσεις της ατομικής - οικογενειακής ευθύνης για τη φροντίδα των παιδιών, των ηλικιωμένων, των ΑμεΑ.

Οι συγκεκριμένες κατευθύνσεις βρίσκονται στην αντίπερα όχθη από τη σύγχρονη ανάγκη για αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν φροντίδα και Προσχολική Αγωγή για όλα τα βρέφη και νήπια, για την ολόπλευρη ψυχοσωματική, διανοητική, κοινωνική τους ανάπτυξη, για την ανάπτυξη κοινωνικών υποδομών για την ολόπλευρη στήριξη των ηλικιωμένων, άλλων εξαρτώμενων μελών της οικογένειας.

Η πολιτική της ΕΕ εστιάζει στην προσαρμογή της λειτουργίας τέτοιων υπηρεσιών στο ευέλικτο ωράριο των αυτοαπασχολούμενων και μισθωτών γυναικών, προσπαθώντας να διαχειριστούν την οξυμένη κατάσταση των υπαρχουσών κρατικών και ιδιωτικών δομών, που καλύπτουν ένα μικρό ποσοστό των αναγκών της φροντίδας της οικογένειας.

Οι σχετικές προτάσεις της ΕΕ δεν αναχαιτίζουν την αβάσταχτη καθημερινότητα της αυτοαπασχολούμενης με τις ατελείωτες ώρες εργασίας, που είναι συνέπεια των νόμων απελευθέρωσης του ωραρίου και της κατάργησης της κυριακάτικης αργίας... Δεν αναχαιτίζουν την έλλειψη μέτρων στήριξης της μητρότητας που αναγκάζει τις γυναίκες να δουλεύουν μέχρι να γεννήσουν και να επιστρέφουν στο πόστο τους αμέσως μετά τον τοκετό. Δεν αναστέλλουν τη θηλιά των χρεών και της ακρίβειας που στραγγαλίζει τις μικρές επιχειρήσεις.

Προφανώς, ο αστικός προβληματισμός βρίσκεται στην αντίπερα όχθη από τα σύγχρονα δικαιώματα των γυναικών για την ισότιμη συμμετοχή τους σε κλάδους και τομείς της οικονομίας με σταθερή εργασία, σταθερό ωράριο και μέτρα προστασίας της μητρότητας, του γυναικείου οργανισμού, με βάση τις επιστημονικές, τεχνολογικές εξελίξεις. Βρίσκεται στην αντίπερα όχθη από την ανάγκη της αυτοαπασχολούμενης να εξελίξει τις επαγγελματικές, επιστημονικές της γνώσεις».

Η Β. Δάγκα υπογράμμισε το πραγματικό δίλημμα για τον αυτοαπασχολούμενο και την αυτοαπασχολούμενη ανάμεσα στο αν θα δεχτεί τη χωρίς τέλος βαρβαρότητα που του «εγγυώνται» το κεφάλαιο, η ΕΕ και όλα τα αστικά κόμματα ή «θα οργανωθεί, θα παλέψει, θα περάσει στην αντεπίθεση απέναντι σε όλους αυτούς, σε συμπόρευση με το ΚΚΕ, για να πάρει ανάσες και να ανοίξει ο ελπιδοφόρος δρόμος για την ικανοποίηση των δικών του σύγχρονων αναγκών».

Οπως εξήγησε, «τον 21ο αιώνα υπάρχουν οι επιστημονικές, τεχνολογικές και παραγωγικές προϋποθέσεις και δυνατότητες ώστε κάθε γυναίκα να ζει χειραφετημένη, χωρίς να εξαρτώνται από οικονομικούς, κοινωνικούς παράγοντες κι εμπόδια η πορεία της στις σπουδές, στην εργασία, η απόφασή της για δημιουργία οικογένειας. Η γυναίκα μπορεί να απελευθερωθεί από κάθε κοινωνική ανισότητα σε μια κοινωνία που εξασφαλίζει ισότιμα δικαιώματα σε άνδρες και γυναίκες στην εργασία, στην οικογένεια, σε κάθε πλευρά της κοινωνικής ζωής. Μπορεί να γίνει πραγματικότητα με την ανατροπή των εκμεταλλευτικών καπιταλιστικών σχέσεων. Μπορεί να βρει διέξοδο στη συνεργατικότητα, στην αλληλεγγύη, σε ένα κράτος που το τιμόνι της εξουσίας θα έχουν οι εργαζόμενοι, ο λαός και οι δαπάνες θα έχουν στο επίκεντρο τον εργαζόμενο άνθρωπο - γυναίκα και άνδρα - και τις ανάγκες του, ανεξάρτητα από το είδος της εργασίας του, με κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό της κοινωνικής παραγωγής και ιδιοκτησίας».

Ακόμη επισήμανε ότι «στη βάση των σύγχρονων κοινωνικών αναγκών και των σύγχρονων δυνατοτήτων που διαμορφώνονται, οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες επεξεργαζόμαστε, ζυμώνουμε αιτήματα πάλης στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, στο κίνημα των αυτοαπασχολούμενων και των βιοπαλαιστών αγροτών, αλλά και στο ριζοσπαστικό γυναικείο κίνημα». Συγκεκριμένα για τις αυτοαπασχολούμενες γυναίκες ανέφερε ορισμένες από τις θέσεις που αφορούν:

-- Την Κυριακή αργία.

-- Δίκτυο δωρεάν δημόσιων υποδομών και υπηρεσιών Υγείας, με βάρος στην ΠΦΥ - πρόληψη. Να διασυνδέεται με ψυχολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς σε σχολεία, σχολές, όπως και με υπηρεσίες συμβουλευτικής παιδιών, γονιών, οικογενειακού προγραμματισμού, με δομές πρόληψης για την Ψυχική Υγεία.

-- Δίκτυο δωρεάν δημόσιων υποδομών και υπηρεσιών Προσχολικής Αγωγής, Ειδικής Αγωγής, δημιουργικής απασχόλησης των παιδιών. Αντίστοιχες διεκδικήσεις για τα μορφωτικά δικαιώματα των παιδιών μας από την Πρωτοβάθμια μέχρι το πανεπιστήμιο, τις σχολές κατάρτισης.

-- Επίδομα άδειας μητρότητας 2 μήνες πριν και 6 μήνες μετά τον τοκετό, στο ύψος του κατώτατου μισθού, ανεξάρτητα από ασφαλιστικές εισφορές.

-- Απαλλαγή της αυτοαπασχολούμενης μητέρας από τις ασφαλιστικές εισφορές για έναν χρόνο μετά τον τοκετό.

-- Προστασία του γυναικείου οργανισμού από βλαπτικούς παράγοντες.

-- Για τη δημιουργική αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου, π.χ. επιδότηση για θέατρο. Για το δικαίωμα στις διακοπές με δίκτυο δωρεάν κατασκηνώσεων.

Το έντονο ενδιαφέρον για το θέμα τροφοδότησε τη συζήτηση και τις ερωτήσεις που ακολούθησαν μετά την ομιλία. Απασχόλησε το περιεχόμενο της αστικής παρέμβασης στα παιδιά, με τις ανορθολογικές αντιλήψεις που αποθεώνουν τον άκρατο υποκειμενισμό, σε βάρος της δυνατότητας της νεολαίας να γνωρίσει την αντικειμενική κοινωνική πραγματικότητα, τον πλούτο της γνώσης της ανθρωπότητας, τον τρόπο που την κατακτά και την εξελίσσει. Επισημάνθηκε από παρεμβάσεις ότι αυτά επιδρούν και στη σκέψη, στη στάση αυτοαπασχολούμενων γυναικών, που τις εγκλωβίζει η κυρίαρχη άποψη ότι είναι αποκλειστικά ατομική ευθύνη και ικανότητα να εξελιχθούν, να ανταποκριθούν στις επαγγελματικές και οικογενειακές υποχρεώσεις. Στο επίκεντρο βρέθηκε και το πώς μπορεί να χτιστεί «κυματοθραύστης» για να αναχαιτίζεται η επίδραση αυτών των απόψεων, όπως και των στρεβλών προτύπων για την ομορφιά, για τις διαπροσωπικές σχέσεις, τις οικογενειακές σχέσεις.